Polityka regionalna

WYKŁAD 1 Data: 16.10.2008
1. Region ? pochodzi z język łacińskiego. Odnosi się do słowa: okolica, przestrzeń.
2. Region ? jest to określenie terytorium charakteryzującego się występowanie granic danego regionu, spójną strukturą wewnętrzną oraz zespołem cech wyróżniających dany region spośród innych.
Dla określenia rejonu wystarczy jedna wspólna cecha np. uprawa parzenicy. Zaś w przypadku regionu jest potrzebne są przynajmniej dwie cechy i więcej.
3. Typy regionów:
? Region geograficzny ? jest to podstawa wszystkich typów regionu. Istnieje on w sposób obiektywny, beż udziału człowieka, to człowiek jest jego odkrywcą i to on najadę mu nazwę własną, zmieniającą, jakość ( w sensie pozytywnym ? kształtuje i zurbanizowanej a w sensie negatywnym ? degraduje naturalne środowisko)
? Region węzłowy ? jest to region geograficzny, ale również społeczno ? gospodarczy. To region, w którym występuje jedna duża aglomeracja, nie maja odpowiednika w danej okolicy regionu. Inna nazwa to ? lokomotywa rozwoju regionu? zalicza się do nich np. Łódź, dolnyśląsk, Kraków. Może to kiedyś doprowadzić do upadku takiego regionu.
? Region kompleksowy ? powstaje tam gdzie najczęściej występują różnorodność złóż naturalnych, co pozawala na rozwijanie się wielokierunkowe. Cechą charakterystyczna tego regionu jest szczególna kumulacja mieszkańców, są to mieszkańcy mobilni, wykształcenia, aktywni oraz region ten posiada względna samodzielność czasem nazywany ?autonomią? np. Zagłębie Ruhry w RFN, Wielkie Jeziora w USA.
? Region historyczny ? jest to region, który istniej w zbiorowej świadomości ludzi, istniej pięć takich regionów: Małopolska, Wielkopolska, Śląsk, Mazowsza, Pomorze.
? Region kulturowy ? wyróżnia pewną specyfikę, kultywowanie tradycji, obyczajów, dialogów językowych. Jest to pewien zbiór obiektów kulturowych materialnych i niematerialnych.
? Region polityczny ? specyfiką tego regionu jest to, że jego mieszkańcy w określonej sytuacji podejmują podobną decyzje, zachowania, działania, klasycznym tego przykładem są wybory. Do 2002 roku taki przykładem może być zagłębie sosnowieckie.
4. Region to również mieszkańcy. Grupy mieszkańców:
? Zbiorowość regionalna ? to dobrowolna grupa ludzi zamieszkujących pewne terytorium i utożsamiająca się z tym terytorium, ale w sposób czasowy ( def. Szczepańskiego z ?60 lat)
? Wspólnota regionalna ? to grupa ludzi zamieszkujące konkretne terytorium i wyróżnia konkretne cechy np.: stała wieź emocjonalną, system wartości, podobna reakcja na konkretne fakty i zdarzenia, tworzy wewnętrzne instytucje kontroli w trakcie pojawienia się konfliktu rozwiązuję go wewnętrznego grupy ma decydujące znaczenie dla podejmowania działań np.: Podhale, Kaszubi.


Wykład 2
WYKŁAD 3 Data 30.10.2008
1. Polityka regionalna jest jedną z trzech części składowych polityki państwa:
? Polityka regionalna (przestrzenna)
? Przedmioty polityki regionalnej ? są to regionalne potrzeby mieszkańców (niektórzy twierdzą, że jest to rozwój mieszkańców)
? Podmioty polityki regionalnej ? jest to wspólnota (zbiorowość) regionu.
? Polityka ekonomiczna (gospodarcza)
? Polityka społeczna.
Założenia polityki regionalnej władze podejmują samorząd regionu, głównie władza państwa, przygotowywują cele i założenia oraz wskazują sposoby, w jaki sposób otrzymać dany cel.
2. Cele polityki regionalnej:
? Tworzenie warunków rozwoju gospodarczego na szczeblu regionu
? Utrzymanie i rozbudowanie infrastruktury technicznej
? Propagowanie, wspieranie i prowadzenia działań na rzecz rozwoju wykształcenia
? Ochrona i racjonalne wykorzystanie dziedzictwa kulturowego
? Promocja możliwości rozwoju województwa
3. Różne definicje polityki regionalnej
? Polityka regionalna ? to całokształt działań państwa oraz występujących w jego imieniu władze centralne i regionalnych (def. Winiarskiego)
? Polityka regionalna, ? jako świadoma, planowana, działalność państwa i jego organów zmierzających do optymalnego wykorzystywania czynników społeczno ? ekonomicznych dla rozwoju regionalnego zgodnie z planem krajowym i planem regionalnym (def. Secomskiego).
? Polityka regionalna ? jest to świadoma i celowa działalność organów władzy publicznej zmierzająca do rozwoju regionalnego. Podzielona na politykę interregionalną (zewnętrzna) i intraregionalną (wewnętrzną), (def. Mikołajczyka i Toczyńskiego)
? Polityka regionalna ? wskazuje na znaczenie warunków polityki rynkowej w ramach państwa, ale w odniesieniu do regionu. Wskazuje na niezbędność układu terytorialnego w kształtowaniu polityki regionalnej musi być uwzględniony aspekt społeczny, ekologiczny i ekonomiczny (def. Potoczka).
? Polityka regionalna ? jest elementem całościowej polityki państw z udziałem władz centralnych i regionalnych, aspekt ekologiczny podkreśla nawet, że w przyszłość zostanie wyodrębniona polityka ekologiczna, zakładają, że posłuży to przekształceniu polityki regionalnej z pasywnej w aktywną (def. Augusty i Kupca).
4. Cele polityki regionalnej i jej zakres:
? Rozwój regionu w aspekcie przestrzennym i ekonomicznym. Według Jarosza polityk regionalna obejmuje następujące polityki: inwestycyjną, ochronną, poprawy warunków życia, edukacyjną, technologiczną, ekologiczną, przemysłową, rolną, rybołówstwa i leśnictwa, finansową oraz przygotowania do zmiany w zakresie zawodu.
? Przygotować plan kierunków rozwoju, należy zawęzić cele i zadania, jakie stoją przed polityką regionalną
? Należy wskazać czynnik sprzyjające rozwojowi regionalnemu i takie, które będą mu hamowały
? Ma to prowadzić do przygotowania i opracowania specyfiki regionu
? Należy stworzyć narzędzia, metody pozwalające na realizację potwierdzonych zadań
5. Metody i narzędzia polityki regionalnej to:
? Strategie
? Plany rozwoju
Aspekt społeczny jest ważnym elementem polityki regionalnej, należałoby tu uwzględnić priorytety, zalicza się m.in. do nich badania opinii publicznej, przeprowadzanie ankiet, przedstawienie projektu zagospodarowania przestrzennego do publiczne wglądu przez okres 30 dni.
6. Zasady polityki regionalnej: zostały w większości opracowane w drugiej połowie lat ?80 XX wieku, a w szczególności w 1988 roku. Można powiedzieć ze występują cztery takie zasady:
? Zasady generalne
? Zasady organizacji polityki regionalnej
? Zasady finansowania rozwoju regionalnego
? Zasady oceny realizacji projektów polityki regionalnej i ich wykonywania
7. Do ZASAD GENERALNYCH zalicza się:
? Zasadę subsydiarności ? (pomocniczości)
? Zasadę partnerstwa ? polega ona na odnoszeniu się do szerokiej współpracy lokalnej, regionalnej i państwowej, obowiązuje równość kompetencji i głosu, współodpowiedzialność, zaufanie do dysponentów. Wymiary partnerstwa:
? Partnerstwo horyzontalne ? zakłada konsultacje władz samorządowych i rządowych z partnerami społecznymi
? Partnerstwo wertykalne ? przewiduje prowadzenie konsultacji współpracę z Komisji Europejskiej z władzami krajowymi, lokalnymi, celem takiej współpracy jest kierowanie środków finansowych dla najbiedniejszy ośrodków.
? Zasada elastyczności ? zakłada, że polityka regionalna prowadzona w ramach Unii Europejskiej powinna uwzględnić zróżnicowanie regionalne specyfikę poszczególnych państw, istnieją instytucje i nie narzucać zasad, form wewnątrz państwowej współpracy
? Zasada koordynacji ? obejmuje trzy element:
? Koordynowania przez Komisję Europejską polityki regionalnej poszczególnych państw członkowskich
? Dążenie do harmonijnego rozwoju nie tylko regionów poszczególnych państw, ale i przestrzeni europejskiej, jako całości.
? Wykorzystywanie wszystkich dostępnych instrumentów finansowych.



WYKŁAD 4 Data 27.11.2008
1. Do ZASAD ORGANIZACJI POLITYKI REGIONALNEJ zalicza się:
? Zasadę programowania - powstała w latach 1986 ? 1988. Polega programowaniu czasu, rozpoczęła się od planowania krótkotrwałego, następnie średniookresowego aż zastąpiono ją długookresowym. Rozłożyło się to w następujący sposób:
- 1988 ? 1993 rok ? obowiązywał 5 ? letni plan
- od 1993 roku ? obowiązywał 6 ? letni plan
- od 1999 roku ? obowiązuje 7 ? letni plan
Od końca lat ?80 XX wieku odejście od kompleksowych i zintegrowanych programów. Niezbędne do programowania są: plany zagospodarowanie przestrzennego, strategie rozwoju jednostek, ramy planu rozwojowego. Bez tych dokumentów środków pomocniczych jest niemożliwe.
Programy rozwoju regionalnego zawierają:
? Analizę sytuacji, w jakiej powstają programy
? Priorytety celów i działań
? Ocenę wstępną
? Orientacje źródeł finansowania i współfinansowania
? Analizę warunków, w jakich będzie realizowany program, sposób jego monitorowania i oceny
? Zasada kompatybilności ? musi ten występować zgodność polityki regionalnej realizowanych w poszczególnych krajach członkowskich z ustawodawstwem unijnym, Każda polityka musi współgrać z ustawodawstwem unijnym. Mówi o wspólnych celach. Do priorytetowych celów należy:
- równouprawnienie kobiet i mężczyzn
- Ochrona środowiska ? stworzenie sieci
- tworzenie społeczeństwa informatycznego
- poparcie wszelkich działań lokalnych
? Zasada spójności ? mówi o zgodności pomiędzy polityka regionalną danego państwa a polityka regionalną realizowaną przez wspólnotę m.in. w takich kwestiach jak: przejrzystość zamówień publicznych, ochrona konkurencyjności, wsparcie regionów, które znajdują się w trudnej sytuacji społecznej.
? Zasada koncentracji ? wprowadzona w 1988 roku. Polega na tym, aby środki finansowania przeznaczone były na określoną ilość celów, nie były rozproszone i wspierały najbiedniejsze ośrodki finansowania. Obecnie przeznaczane są na zwalczanie bezrobocia, ale obecnie ustalone pieniądze przeznaczone są na najbardziej potrzebujące regiony. W pierwszej kolejności zalicza się następujące regiony:
- regiony z dominującym przemysłem schyłkowym (górnictwo, hutnictwo)
- regiony z dominującym rolnictwem
- region z obszarem, w którym występuje wyższy niż gdzie indziej zagrożenie środowiska
- region, w którym są takie zjawiska społeczne jak bezrobocie, przestępczość, niski poziom wykształcenia, ubóstwo
- region, w którym dominuje gospodarka rybna oraz regiony uzależnione od tej strefy aktywności
- regiony przygraniczne (nadgraniczne) zwłaszcza, zwłaszcza wzdłuż zewnętrznych granic wspólnoty.
- regiony zagrożone katastrofami przyrodniczymi np. wybuchy wulkanów
? Zasada uzupełnienia lub dodatkowości ? stwierdza, że środki krajowe nie mogą być zastępowane środkami unijnymi. Środki wspólnotowe uzupełnianie lub dodatkowe do środków lokalnych czy regionalnych. W programie musi być pokazana wielkość środków, jakie program posiada na dany cel. Środki są w wielkości od 50% do 75%, a w wyjątkowych sytuacja od 85% do 100 % zwłaszcza w zakresie ochrony środowiska. Z Funduszu Spójności pochodzi 85% dotacji więcej niż z Funduszy Wspólnotowych.
2. Do ZASADY OCENY, WYKONANIA I REALIZACJI PROJEKTÓW zalicza się:
? Zasada monitoringu ? polega na monitorowaniu celów programów, procedur formalnych (zamówienia publiczne). Mogą w nim barć udział podmioty krajowe i inne. Zasada ta monitoruje ewentualne zagrożenia, które mogą a nie muszą się pojawić w trakcie realizacji programu. W ramach Unii Europejskie powstały Komitety Monitoringu: skupiały się one na ocenie skuteczności i jakości przyznawanej przez wspólnotę pomocy. Komitet zobowiązały się do zatwierdzenia wielkich zmian w realizacji programów, jak i zatwierdzenie raportów z ich realizacji. Komitety stworzyły państwa członkowskie a składają się z:
- przedstawicieli administracji publicznej
- przedstawicieli przedsiębiorstw prywatnych
- przedstawicieli społeczności lokalnych /regionalnych
- przedstawicieli organizacji pozarządowych
W praca komitetów udział biorą z głosów doradczych przedstawicieli Komisji Europejskiej i przedstawicieli Europejskiego Banku Inwestycyjnego.
? Kontrola finansowa ? polega tu na wykorzystaniu środków finansowych. W początkowym okresie obowiązywały, co roczne raporty a obecnie wystarczy raport, co 3 lata. Dokonywane są one na poziomie regionu i na poziomie państwa z udziałem programów społecznych.
? Ocena ? możemy mówić tu o trzech etapach oceny:
- ocena wstępna ? ocenia założenia programu, sytuacje w regionie, dobór celów, silne i słabe strony regionu przydatność projektowanego programu dla poprawy sytuacji w regionie. Przygotowane przez niezależnych przedstawicieli.
- ocena przejściowa ? dokument w trakcie realizacji programu, ocenia się zgodność realizowanego programu z oceną wstępną, co pozwala na wprowadzenie zmian i korekt. Mówi się o ocenie średnioterminowej, która przeprowadzona jest w połowie prowadzenia projektu. Przygotowany przez niezależnych ekspertów, jak również przedstawicieli Komitetów Europejskich.
- ocena końcowa ? dokonywana jest po zakończeniu programu niezależnie od tego czy program został przekształcony czy też nie. Ocenia się takie dokumenty jak: skuteczność i wydajność udzielonej pomocy i spójność realizacji programu oraz zakres wykorzystania środków finansowych. Rozliczenie całego programu nastąpi nie później niż 3 lata po zakończeniu projektu. Przygotowywane jest przez Komisje Europejską i przedstawicieli publicznych danego państwa. Tej końcowej ocenie finansowej towarzysz niezależna ekspertyza.


WYKŁAD 5 Data 11.12.2008
1. Etapy polityki regionalnej:
I Etap: lata 1958 ? 1974
II Etap: lata 1975 ? 1985
III Etap: lata 1986 ? 1992
IV Etap: lata 1993 ? 1999
V Etap: lata 2000 ? 2006
VI Etap: lata 2007 ? 2013
2. Występują dwa kryteria etapów polityki regionalnej:
? Przestrzenne ? dotyczy przyjmowanie nowych państw członkowskich. Łączy się to ze zwiększeniem ludności i powiększeniem terytorialnym, które wspólnota otrzymała. Wystąpienie ministra spraw zagranicznych 9 maja Roberta Schumana i zaproponował współprace na sektory firmowe i na płaszczyźnie politycznej. Autorem tej współpracy był Matm. Podpisanie Traktatu Paryskiego i utworzenie EWWiS przez Francje, Włochy, Niemcy, Holandie, Belgie, Luksemburg.

Francja obawiała się konkurencji niemieckiego przemysłu ciężkiego i dlatego utworzyła EWWiS. Dzięki temu mogła kontrolować rozwój gospodarczy Niemiec.
? Organizacyjnych/formalno ? prawnych ? opracowanie nowych dokumentów w oparciu, o które jest ta polityka realizowane.
W 1957 ? utworzono EWG i Euratom na mocy traktatów rzymskich. Pierwsze rozszerzenie nastąpiło w 1973 roku o Wielką Brytania, Danie i Irlandie. Zalety poszerzenie wspólnoty o Wielką Brytanie: Wielka Brytania była postrzegana, jako reprezentant interesów USA oraz uznawano, że Wielka Brytania spowoduje przyjęcie różnych zmian.
Do 1973 roku podpisano z kilkoma państwami układ o stowarzyszeniu ? Turcja, Malta, Cypr, Norwegia. Zaś rok wcześniej w Norwegi obyło się referendum w sprawie członkowstwa w EWG. Norwegia odrzuciła taką możliwość. Uznali, że kondycja gospodarki Norweskiej była wiele lepsza niż pozostałych państw członkowskich. Uznawano, że Norwegia będzie zmuszona przekazywać do budżetu EWG znacznie większe fundusze niż sama będzie je potrzebować. Normy ochrony środowiska były znacznie ostrzejsze. Co spowodowało konieczność dostosowania się do pozycji EWG?
Kolejny etap rozszerzenia to rok 1981 o Grecję a w 1986 o Portugalię i Hiszpanie. Stały się one najsłabszym ogniwem EWG, wcześniej była nią Irlandia. W II połowie lat 70 upadła reżim w Hiszpanii i Portugalii. Połączenie tych państw powstało w wyniku obawy przed ponowny wprowadzeniem reżimu. Kolejny powodem to cieśnina Giblatarska. Państwa kandydujące stanowią region
? Prowadzenie zasad gospodarki rynkowej
? Obniżenie inflacji
? Obniżenie stopy bezrobocia
? Obniżenie zadłużenia publicznego
Strefa społeczno ? polityczna:
? Przeprowadzenie demokratycznych wyborów parlamentarnych przy udziale obserwatorów
? Uregulowanie stosowania mniejszości narodowych (jeśli są wymienię w ustawie)
? Uregulowanie w drodze umów dwustronnych konfliktów i sporów granicznych z państwami sąsiednimi
? Przestrzeganie szeroko rozumianych praw człowieka
Od 1992 odstąpiono od decyzji ?okresu odstępnego? z powodu traktatu z Mastrich, która wprowadziła sektor zmian organizacyjnych.
Kolejne rozszerzenie UE to rok 1995 i zalicza się tutaj: Finlandie, Szwecje, Austrię.
W 1994 roku odbyło się II referendum w sprawie wejścia Norwegii do UE jednak po raz odrzucili tą propozycję. Następne poszerzenie państwa nastąpiło 01.05.2005 o 10 państw zalicza się tu:
? z grupy wszechrackiej: Polska, Węgry, Czechy, Słowacja
? byłe republiki ZSRR: Litwa, Łotwa, Estonia
? południowej Europy: Słowenia, Malta, Cypr.
Ostatnie rozszerzenie nastąpiło o Bułgarie i Rumunie. Planowane są kolejne rozszerzenia UE ale podchodzi się do nich o wiele ostrożniej np. dotyczy to Ukrainy gdzie zmiany polityczne zostały bardzo pozytywnienie odebrane przez obserwatorów. Obiecuje się rozpoczęcie rozmów w sprawie członkowstwa w 2015 roku a jej ewentualne rozszerzenie w 2020 roku i zaliczyć tu można Chorwacje oraz Bośnie i Hercegowinę. Obecnie minusem tych krajów jest to że znajdują się zbyt blisko Kosowa oraz to, że strefa wpływu znacznie się zmniejszy ponieważ będzie rywalizacja pomiędzy UE a USA.
Trudna sprawa jest również z Turcją, która zgodziła się na wejście do UE ale jeśli wejdzie do UE to odstąpi od NATO.. Turcja znacznie się również od pozostały Europy zarówno w obawie przed konfrontacjami religijnymi, kulturowymi,.

WYKŁAD 6

Regiony w Polsce Jedna z propozycji podziału regionów w Polsce dał Pietrzyk. Według niego regiony dzielą się na następujące kryteria:
? Kryterium hisotreyczne
? Czynnik uprzemysłowienia kraju;
? Uzupełnienie możne być o duża aglomeracje
TRZY PARY REGIONÓW:
? ZACHODNIO ? WSCHODNI ? dotyczy to podziału polski na A i B. Czyli Polskę bardziej rozwiniętą i uprzemysłowioną (A) oraz bardziej zurbanizowaną na Polskę B tzw. Ścianę wschodnią, mniej zurbanizowaną, uprzemysłowioną a bardziej skupioną na rolnictwie i bierniejszą.
DO REGIONÓW ZALICZA SIĘ: zachodnio ? pomorskie, lubuski, wielkopolskie, dolnośląskie, śląskie, kujawsko ?pomorskie, pomorskie, opolskie, łódzkie.
CECHĄ CHARAKTERYSTYCZNĄ JEST:
? mieszanka kulturowa,
? grupa przesiedleńców z zachodu.
? Regiony te mają bezpośredni kontakt z regionami innych państw.
? Infrastruktura techniczna jest na wyższym poziomie ale była nastawiona na jedne kierunek.
? Występowanie gospodarstw rolnych to głównie te duże, które były nastawione na produkcje rynkową.
? Gospodarka wodno ? ściekowa wysoko rozwinięta.
Natomiast pozostał regiony: łódzkie, mazowieckie, świętokrzyskie, małopolska, podkarpackie, warmińsko ? mazurskie, podlaskie, lubelskie to ta część polski B. DOMINUJĄ TUTAJ:
? Małe gospodarstwa rolne, z reguły rodzinne nastawione na produkcję dla własnych potrzeb
? Słaba struktura osiedleni cza
? Duża ilość wsi i małych miast
? Są to zasiedleni mieszkańcy
? Uznaje się, że samorządy w tych regionach należą do słabo rozwiniętych (wyjątkiem jest małopolska).
? Występuje tu mała aktywność ekonomiczna i społeczna
? Infrastruktura jest słabo rozwinięta.
? METROPOLITARNE I NIE METROPOLITARNE: istnieją tylko w pięciu przypadkach tam gdzie występuje duża aglomeracja i zalicza się tutaj: mazowieckie, małopolskie, dolnośląskie, trójmiasto? Pozostały 11 regionów to nie metropolitarne. W Polsce mówi się tylko o metropoliach krajowych, ale w ostatnich latach stara się je promować na metropolie Europejskie i światowe.
? AGRARNE I NIE AGRARNE ?do tych regionów w których nie jest rozwiązana sprawa agrarna (rolnicza) należą regiony wschodnie i zalicza się tutaj: opolskie, mazowieckie, łódzkie, świętokrzyskie, podkarpackie, lubuskie?
Jest to uwarunkowane konstytucyjnie gdzie zostało zawarte, że produkcja jest głównie dla swoich potrze. Minusy wsi: przeludnienie, zbyt wysokie zatrudnienie, brak rozwoju infrastruktury technicznej, zaś w Polsce A są to tereny popegeerowskie gdzie powstało zbyt duże bezrobocie. Największą wadą jest to, że nie zastąpiono ich niczym innym nowym, czego przykładem może być warmińsko ? mazurskie, lubuskie, podkarpackie, podlaskie, świętokrzyskie. Są to regiony które nie potrafią wykorzystać środków unijnych.
CHARAKTERYSTYKI REGIONÓW:
? ZACHODNIO ? METROPOLITARNE I NIE AGRARNE ? zalicza się tutaj: pomorskie, wielkopolskie, dolnośląskie. Kwestia dobrych powiązań z resztą regionu, dobre rozwiązania jeśli chodzi o politykę rolną.
? ZACHODNIE ? NIE METROPOLITARNE I NIE AGRARNE ? zalicza się tutaj: kujawsko ? pomorskie, opolskie i śląskie. Występuje duże zróżnicowanie rozwojowe ale i duża pomoc zewnętrzna, zwłaszcza jeśli chodzi o śląskie i opolskie. Występuje duża współpraca międzynarodowa.
? ZACHODNIE ? NIE METROPOLITARNE I AGRARNE ? zalicza się tutaj: zachodnio ? pomorskie, lubuskie, warmińsko ? mazurskie. Wielkoobszarowe gospodarstwa rolne, wyspecjalizowane, kładą nacisk na proekologiczną produkcje przeznaczoną na rynek, duże znaczenie ma tutaj walor turystyczny, występowanie dużych kompleksów leśnych, tereny przygraniczne.
? WSCHODNIO ? METROPOLITARNE I AGRARNE ? zalicza się tutaj: Małopolskie i mazowieckie. Warszawa i Kraków zarabiają więcej niż reszta tych krajów.
? WSCHODNIO ? NIE METROPOLITARNE I AGRARNE ? zalicza się tutaj: najsłabsze regiony w ramach których jest koncentrowana polityka rolna i przekazywana pomoc a są to województwa lubuskie, podkarpackie, łódzkie, podlaskie, świętokrzyskie.
Klasyfikacja typów regionów w Polsce. Dotyczy ona określenie aktywów i pasywów, zliczane one są w skali 100 pkt. Według nich ocenia się stan danego czynnika w danym województwie. Aktywa(plusy) województw:
? Jakość kapitału ludzkiego
? Jakość kapitału fizycznego
? Czynniki tzw. popytowe np. wzrost.
PKB na jednego mieszkańca w pierwszej piątce województw:
? I miejsce ? pomorskie ? 108,6 pkt.
? II miejsce ? śląskie ? 107, 8 pkt.
? III miejsce ? wielkopolska ? 104,4 pkt.
? IV miejsce ? małopolska ? 101,9 pkt.
? V miejsce ? mazowieckie - 136,6 pkt., ale bez Warszawy 84 pkt.
Pasywa wojwódzctw (minusy) są to obciążenia w rozwoju danego regionu i zalicza się tutaj:
? Niekorzystną strukturę gospodarczą
? Trwanie procesów restukcyjnych
? Przestarzała infrasturkure techniczną
? Zależność regionu od nisko wydajnego rolnictwa
? Zbyt duże zatrudnienie w rolnictwie
? Zanieczyszczenie środowiska
? Nierozwiązane problemy lokalnego rynku np. brak inwestorów
PKB na jednego mieszkańca w pierwszej piątce województw:
? I miejsce ? Śląskie ? 212,4pkt.
? II miejsce ? łódzkie ? 152,2 pkt.
? III miejsce ? małopolska ? 143,3 pkt.
? IV miejsce ? świętokrzyskie ? 137,4 pkt.
? V miejsce ? podkarpackie ? 116,6 pkt.
? VI miejsce ? lubelskie ? 101, 6 pkt.
? VII miejsce ? mazowieckie ? 104,7 pkt., ale bez Warszawy

WYKŁAD 7

Definicja strategii grupy, zalicza się tutaj:
? Strategie wątku otoczenia jej celem jest podniesienie konkurencyjności jednostki w długim okresie czasu w stosunku do otocznia. Są utożsamiane z wielkim działaniami konkurencyjnymi na rynku i są zbliżone do marketingu.
? Strategie wątku zmian ? pociągnie za sobą istotne zmiany strukturalnego i z zakresu zarządzania
? Strategie wątku celu ? określa się każde działanie, oparte na określania celów długo okresowych, znajduje się tut planowanie
? Strategia wątku planu ? każde działanie oparte jest na zaangażowaniu zasobów o okresie horyzoncie czasu. Bez planu nie ma strategii.
Strategii jest to całość refleksji decyzji i działań, mających na celu określenia celów ogólnych, następnie zadań, wyboru środków realizacji celów a w konsekwencji podjęcia i wykonania określonych działalności i kontroli wykonania i realizacji celów.
Przedmiotem strategii jest obszar, teren danej jednostki terytorialnej kraju wytyczonej granicami. Jest on w zasadzie stały ale może on ulec zmianie np. w przypadku nowego podziału kraju.
Podmiot strategii jest szeroko rozumiane społeczeństwo a w przypadki regionów ? zbiorowości regionalnej. Podmiot jest czymś zmiennym.
Czynniki wpływające na zamianę podmiotu strategii zalicza się tutaj:
? Zmieniająca liczba ludności
? Migracje
? Zmiany demograficzne
? Regres demograficzny
Do tworzenia strategii zalicza się: ochronę środowiska, aspekt ekonomiczny, otoczenie jednostki dla której strategia jest tworzona. Do otoczenia możemy zaliczyć:
? Otoczenie prawne
? Inne otoczenie, składające się z innych jednostek samorządu terytorialnego
? Otoczenie ekonomiczne albo gospodarcze
? Otoczenie środowiska naturalnego ? znacząca jest jego kondycja np. poziom zanieczyszczenia
? Otoczenie techniczne lub inaczej rozwój techniki i nowych technologii.
? Otoczenie finansowe
Do opracowania strategii jest powołana komisja, na czele której stoi przewodniczący takiej jednostki, zaprasza przedstawicieli komisji stałych oraz przedstawiciele różnych środowisk np. biznesowych i organizacji pozarządowych, czasami również związków zawodowych.
Strategia jest przyjmowana na okres 5 ? 10 lata, a kiedyś była przyjmowana od 10 do 25 lat. Strategia jest przyjmowana na zasadzie uchwały, w przypadku województwa śląskiego taką uchwałę podejmuje sejmik śląski. Obecnie brak strategii oznacza jednocześnie brak możliwość ubiegania się o jakiekolwiek środki finansowe nie tylko te unijne.