Planowanie finansowe w przedsiębiorstwie, krótko- i długoterminowe.
Planowanie finansowe w przedsiębiorstwie, krótko- i długoterminowe.
Termin planowanie oznacza snucie planów, tworzenie obrazu przyszłości, określanie
zamiarów, przygotowywanie działań, wyrażanie dążeń dotyczących przyszłości. Przez
planowanie rozumie się obmyślanie tego, do czego się zmierza oraz sposób, jakimi się zamiary realizuje. Planowanie to jasne i możliwie precyzyjne określenie celów,
wynikających z nich działań i środków realizacji.
Planowanie w przedsiębiorstwie polega na przygotowaniu działań w określonym
horyzoncie czasowym. W ujęciu czynnościowym stanowi ono proces opracowywania
planów. Może oznaczać również sposób myślenia o przyszłości przedsiębiorstwa.
Z punktu widzenia czasu jako kryterium podziału, szczególne znaczenie w planowaniu
finansowym mają plany krótko i długoterminowe
Plany długoterminowe to cele przedsiębiorstwa, do realizacji w okresie 10-cio, piętnastoletnim i dłuższym. Odnoszą się do realizacji planów wynikających z polityki finansowej. Dotyczą kluczowych decyzji wyznaczających kierunki rozwoju firmy, związanych z prowadzeniem operacji kapitałowych, kształtowaniem struktury finansowej firmy, alokacją zasobów, finansowaniem projektów marketingowych, wdrożeniowych oraz realizacją inwestycji. Plany wieloletnie mają na celu przede wszystkim maksymalizację wartości kapitałowej firmy w długim okresie. Dotyczą one tego co trzeba zrobić, aby zapewnić pożądane proporcje wzrostu w ramach dopuszczalnego ryzyka przy zaangażowaniu określonych kapitałów, traktowanych jako koszty tego wzrostu.
Długoterminowe plany finansowe najczęściej wiążą się z realizacją strategicznych celów przedsiębiorstwa i wyrażają przyjętą politykę finansową. Ze względu na odległy czas,
w planowaniu brane są również pod uwagę spodziewane zmiany w szeroko rozumianym otoczeniu firmy, takie jak:
- przemiany struktur rynkowych, organizacyjnych i kapitałowych
- długookresowe trendy koniunktury gospodarczej
- kierunki prowadzonych reform
- procesy integracji gospodarczych
- przewidywane tendencje społeczne, polityczne
- uwarunkowania ekologiczne
- itp.
Im wyższy poziom agregacji i dłuższy horyzont, tym wyższy szczebel decyzyjny określa cele planowania, formułuje wytyczne, dokonuje oceny wariantów i zatwierdza plany do realizacji.
Plany krótkoterminowe są bardziej szczegółowe, muszą być mierzalne, określone w czasie i możliwe do osiągnięcia. Kilka czy kilkanaście planów krótkoterminowych może odpowiadać jednemu planowi długoterminowemu. Plany te są związane z finansowaniem bieżącej działalności gospodarczej? ujęciem operacji finansowych związanych z gospodarką zasobami oraz realizacją zadań handlowych i produkcyjnych, budżetowaniem kosztów, zarządzaniem płynnością oraz gospodarką kasową , i są to plany np.; kwartalne, miesięczne,
tygodniowe. Podstawowym celem tej grupy planów jest utrzymanie bieżącej płynności finansowej oraz minimalizacja stałych i zmiennych kosztów działalności bieżącej.
Plany krótkoterminowe wiążą się z praktyką zarządzania finansami. Przyjęty układ planów krótkoterminowych ukazuje organizację działalności operacyjnej przedsiębiorstwa. Z natury rzeczy nie dotyczy on spraw perspektywicznych, tylko zagadnień ich bieżącej realizacji.
W ujęciu finansowym wyraża on wielkość i strukturę kapitału pracującego, która jest ściśle związana z cyklem finansowania. Układ ten jest podporządkowany wymogom zarządzania płynnością poprzez kontrolę gotówki, zapasów należności i zobowiązań. Elementy kapitału pracującego wpływają wzajemnie na siebie i dlatego w planach tych powinny być ujmowane łączenia. Ostatecznie, każda dobrze zorganizowana działalność powinna wynikać z planu operacyjnego, określającego czynności składające się na wykonanie zadania oraz uwzględniającego środki wykonania.
Z planowań występuje również planowanie finansowe w przedsiębiorstwie krótko
i długoterminowe w ujęciu strategicznym. Planowanie to polega na tym, że dostarcza ono informacji finansowych, które rozstrzygają z racjonalności decyzji określonych jako strategiczne. Mówimy o strategicznym charakterze planowania finansowego, gdy plany finansowe stają się żródłem informacji wykorzystywanych do podejmowania decyzji strategicznych, dotyczących spraw najważniejszych w przedsiębiorstwie, takich jak:
- podejmowanie nowych projektów inwestycyjnych,
- zakup lub sprzedaż produktów trwałych dużej wartości,
- kluczowe transakcje handlowe
- sojusze rynkowe
- wybór żródeł finansowania
- powiązania kapitałowe
- wewnętrzna restrukturyzacja przedsiębiorstwa itp.
Długoterminowe plany finansowe o charakterze strategicznym, z natury rzeczy koncentrują się a wielkościach ogólnych, takich jak wartość firmy, struktura kapitału, wielkość majątku trwałego, nakłady na rozwój i inwestycje, potrzeby kapitałowe, niezbędny poziom przychodów, udział sprzedaży w obrotach na rynku itp. Dobrze przygotowane długoterminowe plany finansowe powinny uwzględniać istotne elementy otoczenia rynkowego, uwarunkowania makroekonomiczne i branżowe.
W tym celu wykorzystuje się prognozy koniunktury gospodarczej, przewidywane tendencje
Poziomu inflacji, prognozy stopy procentowej, przepływy kapitału i kursów walutowych.
W dużych korporacjach działających w skali międzynarodowej pod uwagę bierze się także
trendy zaobserwowane w strukturze wymiany międzynarodowej pod uwagę bierze się także
trendy zaobserwowane w strukturze wymiany międzynarodowej ,długoterminową konkurencyjność danej branży na tle gospodarki światowej oraz różne procesy wpływające na popyt i podaż w długim okresie, takie jak polityka handlowa, podatkowa i inwestycyjna, kierunki reform, integracja gospodarcza, procesy ekologiczne itp.
Plany finansowe określane na wiele lat charakteryzują się znaczną swobodą kształtowania przyszłości przedsiębiorstwa. Przekonanie to wynika także z obiektywnych trudności
w ocenie prawdopodobieństwa wystąpienia różnych zdarzeń w perspektywie odległego horyzontu czasowego. Nie można zatem stwierdzić z wystarczającą pewnością który wariant planu okaże się lepszy dla przedsiębiorstwa. Dlatego też, strategiczne plany finansowe dotyczą długiego horyzontu czasowego często sporządza się wielowariantowo. Kluczowe znaczenie ma tu sformułowana wizja przedsiębiorstwa oraz treść jego misji. Wskazują one kierunek działania i stanowią pewnego rodzaju ograniczenie swobody wyboru w warunkach dużej niepewności.
Krótkoterminowe plany finansowe, zgodnie z nazwą dotyczą krótkiego horyzontu działania,
W którego zasięgu stosunkowo dokładnie można określić warunki działalności gospodarczej.
W wielu branżach za plany krótkookresowe uważa się krótsze niż obejmujące trzy miesiące, na ogół jednak przyjmuje się, że obejmują one okres nie dłuższy niż jeden rok.
Plany krótkoterminowe mogą dotyczyć wykonania wyznaczonych zadań, pojedynczych operacji lub procesów o charakterze ciągłym. Są one zorientowane na uzyskanie wyników finansowych wyznaczonych na dany okres działalności.
Działalność w krótkim okresie polega głównie na minimalizacji kosztów przy możliwie najlepszym wykorzystaniu zaangażowanych środków osobowych, finansowych i rzeczowych.
W tym celu opracowuje się budżety działalności operacyjnej w różnych przekrojach
z wymaganym stopniem szczególności. Układ stosowanych budżetów jest ściśle powiązany
z planami wyników finansowych, bilansem i sytuacją płatniczą przedsiębiorstwa. Planowanie operacyjne jest zatem zorientowane na wykonanie zadań rzeczowych (produkcyjnych, handlowych, usługowych) w ramach wyznaczonych budżetów kosztów.
Planowanie finansowe w przedsiębiorstwie jest potrzebne, ponieważ decyzje dotyczące działalności bieżącej i jego przyszłości muszą być ze sobą powiązane.
Brak planu oznacza postępowanie dorażne, chaotyczne, przypadkowe ,zatem mało skuteczne
i nieefektywne. Zdaniem D. McKerena przedsiębiorstwa, które nie planują, cierpią na ,,syndrom Krzysztofa Kolumba? oznacza to, że nie wiedzą dokąd płyną, a kiedy osiągną cel, nie mają pojęcia gdzie ostatecznie dotarli, jakie popełnili błędy i w jaki sposób można te błędy naprawić.