Ergonomia korekcyjna

Ergonomia korekcyjna zajmuje się analizą już istniejących maszyn, urządzeń technicznych, stanowisk pracy, z punktu widzenia ich dostosowania do psychofizycznych możliwości pracowników oraz formułowania zaleceń mających na celu polepszenie warunków pracy, zmniejszenie istniejących obciążeń oraz poprawę wydajności i jakości pracy. Korekta warunków pracy odbywa się na drodze modernizacji pracujących już maszyn i urządzeń oraz wprowadzania elementów zabezpieczających ludzi przed szkodliwymi wpływami środowiska pracy. Częstym sposobem jest formułowanie odpowiednich zaleceń i wytycznych w wyniku ergonomicznych analiz (np. z wykorzystaniem ergonomicznych list kontrolnych). W efekcie takich działań następuje polepszenie materialnych warunków pracy (zmniejszenie poziomu hałasu, drgań, poprawa oświetlenia, polepszenie warunków mikroklimatycznych, obniżenie poziomu zanieczyszczeń powietrza, itd.), wyeliminowanie nadmiernych obciążeń fizycznych i psychicznych związanych z procesem pracy (mechanizacja prac, poprawa pozycji pracy, poprawa warunków odbioru informacji, usprawnienia organizacyjne, itp.). Działania tego typu stosowane są najczęściej, jednak spotykają się one z poważnymi ograniczeniami natury technicznej, organizacyjnej i ekonomicznej. Ergonomia korekcyjna działa na "żywym organizmie" w środowisku pracy, stąd wiele zaleceń wynikających z analizy ergonomicznej (np. propozycja zmiany konstrukcji) jest nie do osiągnięcia (gdyż np. badane stanowisko może być ogniwem procesu technologicznego) i może ponosić za sobą wysokie nakłady finansowe. Na tym gruncie może powstawać wiele nierealnych zaleceń. Usunięcie tego typu nieprawidłowości powinno nastąpić u źródła, czyli w procesie projektowania narzędzi, maszyn, urządzeń, czy też stanowisk pracy