Charakterystyka Ordynacji Podatkowej

Ordynacja podatkowa Zagadnienia ogólnego prawa podatkowego zostały unormowane w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa    Jej przepisy stosuje się do: · podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, · opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych, · spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione wyżej, należących do właściwości organów podatkowych. Ordynacja podatkowa nie normuje: 1. rejestracji podatników, 2. egzekucji administracyjnej, 3. odpowiedzialności karnej za przestępstwa i wykroczenia skarbowe, 4. zasad składania deklaracji i zeznań podatkowych (zagadnienia te regulowane są w ustawach szczególnych), 5. składania skarg i wniosków przez podatników. To ostatnie zagadnienie reguluje ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.). W przepisach Ordynacji podatkowej zawarto definicje, m.in. obowiązku i zobowiązania podatkowego, podatku oraz podatnika, płatnika, inkasenta i organu podatkowego. Ustawa określa też sposób powstania zobowiązania podatkowego, odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe, zabezpieczenie wykonania zobowiązań, sposoby wygaśnięcia zobowiązań podatkowych, skutki powstania zaległości podatkowej a także postępowanie podatkowe, kontrolę podatkową i czynności sprawdzające. Zagadnienia te są omówione w części „Obowiązek podatkowy, zobowiązanie podatkowe, tryb prowadzenia czynności sprawdzających, kontrole podatkowe”. Zakres przedmiotowy Ustawa normuje: 1) zobowiązania podatkowe, 2) informacje podatkowe, 3) postępowanie podatkowe, kontrolę podatkową i czynności sprawdzające, 4) tajemnicę skarbową. Uszczegółowienie zakresu przedmiotowego Przepisy ustawy stosuje się do: 1) podatków, opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, 2) opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych, 3) spraw z zakresu prawa podatkowego należących do właściwości organów podatkowych. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III stosuje się również do opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalenia lub określenia uprawnione są inne organy. Organom przysługują uprawnienia organów podatkowych. Przepisów ustawy nie stosuje się do świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków cywilnoprawnych oraz do opłat za usługi, do których stosuje się przepisy o cenach. Definicje ogólne Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) ustawach podatkowych - rozumie się przez to ustawy regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych oraz podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich, 2) przepisach prawa podatkowego -- rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych, a także wydane na ich podstawie akty wykonawcze, 3) podatkach - rozumie się przez to również: a) zaliczki na podatki, b) raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach, c) opłaty oraz inne niepodatkowe należności budżetowe, 4) księgach podatkowych - rozumie się przez to księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci, 5) deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci, 6) ulgach podatkowych - rozumie się przez to przewidziane w przepisach prawa podatkowego zwolnienia, odliczenia, obniżki albo zmniejszenia, których zastosowanie powoduje obniżenie podstawy opodatkowania lub wysokości podatku. Obowiązkiem podatkowym jest nieskonkretyzowana powinność poniesienia przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w ustawie. Zakres podmiotowy obowiązku podatkowego, przedmiot opodatkowania, moment powstania obowiązku podatkowego oraz stawki podatkowe określają ustawy podatkowe. Zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy wynikające z ustawy podatkowej. Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Wprowadzenie zryczałtowanej formy opodatkowania nie pozbawia podatnika możliwości dokonania wyboru opodatkowania na zasadach ogólnych. Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. Jeżeli ostatni dzień terminu przewidzianego w przepisach prawa podatkowego przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy. Organami podatkowymi, stosownie do ich właściwości, są: 1) urzędy skarbowe, przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego - jako organy pierwszej instancji 2) izby skarbowe - jako organy odwoławcze od decyzji urzędów skarbowych, 3) samorządowe kolegia odwoławcze -- jako organy odwoławcze od decyzji przewodniczących zarządów jednostek samorządu terytorialnego. Jeżeli, na podstawie odrębnych przepisów, organem pierwszej instancji jest izba skarbowa, organem odwoławczym jest minister właściwy do spraw finansów publicznych. Organami podatkowymi wyższego stopnia są organy odwoławcze. Organem podatkowym wyższego stopnia dla izby skarbowej jest minister właściwy do spraw finansów publicznych.    

Ogólna charakterystyka ordynacji podatkowej na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r.)

Ordynacja podatkowa
Zagadnienia ogólnego prawa podatkowego zostały unormowane w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60).

Jej przepisy stosuje się do:
- podatków, opłat oraz niep...

Daniny publiczne – ogólna charakterystyka

Podatek stanowi złożoną kategorię prawną i ekonomiczną, warunkującą funkcjonowanie państwa, wpływającą na cały obieg gospodarczy. Ekonomiczne znaczenie podatku związane jest ze zmianą sytuacji dochodowej i majątkowej podmiotów opła...

Efektywne sposoby wygasania zobowiązań podatkowych

Wstęp

Celem niniejszej pracy jest prezentacja efektywnych sposobów wygasania zobowiązań podatkowych oraz przeanalizowanie czynności jakim jest zapłata zobowiązań podatkowych.
Praca składa się z dwóch części. Rozdział pierw...

Finanse publiczne i prawo finansowe

I. FINANSE PUBLICZNE.
Finanse publiczne ? potocznie wiąże się to z pieniądzem, ze stosunkami społecznymi, które łączą się z gromadzeniem i wydatkowaniem środków pieniężnych. Jak nie ma pieniądza to nie ma finansów i nie ma stosun...

Prawo finansowe WSSM - S-ki

Finanse- środki pieniężne gromadzone i wydatkowane przez osoby fizyczne, jednostki organizacyjne (prywatne i publiczne). Finanse można podzielić na publiczne (rządowe) i prywatne (samorządowe).

Budżet państwa ma charakter pods...