Ekonomia cz 3

2. Podaj różnicę między zarządzaniem a kierowaniem?
Proces zarządzania jest pojęciem szerokim obejmującym całość działań w przedsiębiorstwie w odniesieniu do kierowania, które jest zarządzaniem kadrami. Proces zarządzania obejmuje: planowanie, organizowanie, motywowanie i kontrolę.
3. Czym się różni planowanie strategiczne od operacyjnego?
W planowaniu głównym kryterium działania jest czas i dlatego wyróżniamy plany: strategiczne (do 15lat) ściśle związane z misją i wizją przedsiębiorstwa a więc orientacją na konkurencję oraz plany operacyjne (1rok) związane z realizacją bieżących zadań firmy.
4. Jaka jest różnica między kontrolą a kontrolingiem?
Kontroling różni się od kontroli tym, że oprócz porównywania stanu rzeczywistego z zaplanowanym, analizą błędów wprowadzamy tu jeszcze poprawki (działania korygujące). Rozróżniamy dwa podstawowe style kierowania:
1.Styl autokratyczny, zorientowany na wykonywanie określonych zadań i charakteryzujący się wzmocnioną kontrolą
menadżera.
2.Styl demokratyczny (kooperacyjny) zorientowany na pracowników i dający im dużą swobodę działania, inicjatywę,
zaufanie menadżerów.
5. Trzy nowoczesne techniki zarządzania
a). Business Process Reengineering - jest to technika zarządzania, w której przedsiębiorstwo jest zorientowane na potrzeby klienta po to, aby poprawić jakość produktów i terminy realizacji (związana jest z badaniem marketingu).
b). Out sourcing - to technika nastawiona na obniżenie kosztów produkcji.
c). Benchmarking - technika ta polega na porównywaniu się z najlepszymi zarówno wewnątrz przedsiębiorstwa jak i z otoczeniem zewnętrznym (związana jest z badaniem marketingu).
d). Leon management - to uszczuplone, wysmuklone, odchudzone zarządzanie. Polega ono na obniżaniu kosztów produkcji, szybkie dostawy produktów bez magazynowania ich i przechowywania , notoryczne podnoszenie kwalifikacji pracowników.
e). Totalne zarządzanie jakością (Total Quality Management - TQM) - metoda ta ma swoje korzenie w krajach azjatyckich: Japonii - doskonali pracownicy i doskonały produkt.
6.Dlaczego każde przedsiębiorstwo powinno posiadać strukturę organizacyjną
Każde przedsiębiorstwo musi wypracować właściwą sobie strukturę organizacyjną, dostosowaną do jego potrzeb i zadań ponieważ nie ma jednej uniwersalnej struktury. W wyniku podziału pracy powstają określone stanowiska pracy i komórki organizacyjne. Pomiędzy nimi występują więzi organizacyjne czyli zależności. Zależności mogą być funkcjonalne wynikające z podziału pracy np. doradcze, informacyjne, usługowe, oraz zależności hierarchiczne wynikające z podziału pracy np. rozkazodawcze, kontrolne.
Struktura organizacyjna jest to ogół zależności funkcjonalnych: hierarchicznych pomiędzy stanowiskami, komórkami organizacyjnymi. Struktura organizacyjna przedsiębiorstwa określa:
1. organy zarządzające i stanowiska kierujące przedsiębiorstwem oraz samodzielne stanowiska pracy;
2. zakres działania stanowisk i komórek, oraz więzi organizacyjne między nimi.
Wyróżniamy trzy podstawowe rodzaje struktur organizacyjnych:
1. strukturę liniową (1osobowe kierownictwo oraz wyraźnie rozgraniczenie zasad i odpowiedzialności);
2. strukturę funkcjonalną charakteryzującą się tym, że podwładni mają wielu zwierzchników tzn. hierarchicznych
oraz funkcjonalnych;
3. struktura sztabowo-liniowa - na czele każdej komórki organizacyjnej stoi jeden kierownik, który kieruje całą jej
działalnością. Jest podporządkowany kierownikowi wyższego szczebla od którego otrzymuje zadania i wobec którego
odpowiada za ich wykonanie. Kierownik ma do dyspozycji aparat pomocniczy (specjaliści).
8. Komórka organizacyjna i 3 jej przykłady
Komórka organizacyjna to po prostu połączone stanowiska pracy, które mogą tworzyć pion organizacyjny, np. dział marketingu, dział organizacji i zarządzania, dział do spraw technicznych.
9. Rozpiętość kierowania i rodzaje struktur
Rozpiętość kierowania - liczba osób podporządkowanych hierarchicznie jednemu kierownikowi. Rozróżnia się dwa typy struktur organizacyjnych:
1. struktury smukłe (jednemu kierownikowi podlega mała liczba osób);
2. struktura płaska (jednemu kierownikowi podporządkowana jest stosunkowo duża liczba podwładnych).
10. Style kierowania
Ze względu na sprawność i skuteczność działań kierowniczych wyodrębnia się 2 style kierowania :
1. zorientowane na zadania - kierownik ściśle nadzoruje podwładnych , aby wywiązywali się z zadań przez niego wyznaczonych. Praca jest zorganizowana do najdrobniejszych szczegółów , a jej realizacja przebiega zgodnie z precyzyjnie ustalonymi szczegółami .
2. zorganizowane na pracowników - ma na uwadze zachęcenie w ustaleniu celów i podejmowaniu decyzji. Kierownicy utrzymują przyjazne kontakty , budują zaufanie , troszczą się o poprawne układy między podwładnymi o wzajemny stosunek .
11. Decyzja i sposoby jej podejmowania.
Problemy i zadania pojawiające się w firmach i sposoby ich rozwiązywania nazywamy podejmowaniem decyzji. Te decyzje mogą być podejmowane w sposób jednoosobowy i grupowo. Decyzja to uchwała lub postanowienie, której cechą charakterystyczną jest możliwość wyboru z kilku wariantów. Zdecydowanie składa się z takich elementów jak: pojawienie się problemu, poszukiwanie rozwiązań, ich ocena, wybór jednego z nich i wprowadzenie go w życie oraz kontrola.
12. Pojęcia : organizacja , prakseologia , ergonomia
Organizacja jest czynnikiem, który zespala środki i przedmioty pracy, oraz siłę roboczą w jeden zwarty organizm gospodarczy. Istota organizacji polega na współistnieniu i współdziałaniu elementów składowych pewnej całości, które przyczyniają się do jej powodzenia. Przedsiębiorstwo jest właśnie taką całością złożoną z powiązanych elementów. Taką definicję podał Kotarbiński i Zieleniewski. Organizacją może być nazwa pewnej jednostki funkcjonującej jako podmiot określonej działalności np. przedsiębiorstwo, szkoła, może to być struktura wewnętrzna każdej jednostki np. sklepu, magazynu. Może to być proces każdej działalności przemysłowej, rolniczej, handlowej, usługowej, albo sposób wykonywania pracy.



Prakseologia - to dziedzina badawcza, która rozwinęła się w XIX w. we Francji i związana jest z zarządzaniem i organizowaniem. Mówi nam jak powinien działać człowiek, żeby jego praca była skuteczna, wydajna, ekonomiczna. Polskim wybitnym przedstawicielem tej dziedziny był Tadeusz Kotarbiński, logik, filozof i prakseolog, prof. U.W. i pierwszy rektor Uniwersytetu Łódzkiego. Napisał on " Traktat o dobrej robocie" w 1955r. "Dobra robota" to robota skuteczna, wydajna i ekonomiczna.
Ergonomia to nauka, która zajmuje się przystosowaniem maszyn i urządzeń, narzędzi, stanowisk roboczych oraz środowiska pracy np. oświetlenia, hałasu, mikro klimatu do psychofizycznych możliwości człowieka.
13. Pięć podstawowych zasad organizacji pracy
a) zasada racjonalnego gospodarowania; b) zasada optymalnego wyniku działania; c) zasada podziału pracy (kooperacja prosta i złożona. Kooperacja prosta to wykonywanie przez pracowników wspólnie tego samego zadania. Kooperacja złożona polega na wykonywaniu różnej pracy). d) zasada koncentracji pracy; e) zasada harmonii - zakłada dobre współdziałanie osób; f) zasada ciągłości pracy tj. utrzymywania równomiernego tempa pracy; g) zasada identyfikacji pracy poprzez organizacyjne i techniczne ulepszenia; h) zasada kompleksowego działania tzn. że każdy fragment pracy powinien być rozpatrywany w powiązaniu z całością; i) zasada indywidualizacji pracy tzn. uwzględnianie różnorodnych kompetencji pracowników.
14. Miejsce pracy :
a) wyposażeniu stanowiska pracy w maszyny i urządzenia, podstawowe i pomocnicze; b) ustalenie powierzchni: c) określenie metod pracy, które zapewniałyby najwyższy poziom wydajności; d) załoga o odpowiednio wysokich kwalifikacjach na danych stanowiskach; e) dostarczenie odpowiedniej dokumentacji, maszyn urządzeń, materiałów, energii, konserwacji, remontu, kontroli jakości.
15. Business plan
Biznes plan służy kierownictwu firmy i właścicielowi jako podstawowy dokument każdego ważniejszego przedsięwzięcia. Rozróżniamy takie rodzaje biznes planu jak: rozwoju lub sanacji; wewnętrzne lub dla odbiorcy zewnętrznego; dotyczące całej firmy lub części; krótkoterminowe do 1 roku, długoterminowe 35 lat.
Przykładowa struktura treści biznes planu rozwoju przedsiębiorstwa:
1. Strona tytułowa - nazwa dokumentu, nazwa firmy i jej adres.
2. Wprowadzenie a) Streszczenie; b) Spis treści - cel i przedmiot planu, istota planowanych zamierzeń, potrzeby finansowe, spodziewane korzyści i czynniki ryzyka.
3. Charakterystyka (diagnoza) przedsiębiorstwa - historia firmy. Forma prawna, misja i przedmiot działalności, posiadane zasoby, sytuacja fizyczna i wyniki finansowe, mocne i słabe strony (swot).
4. Strategia rozwoju przedsiębiorstwa - warianty strategii i ich uzasadnienie, charakterystyka wybranej strategii.
5. Plan sprzedaży i działań marketingowych - planowana wielkość i wartość sprzedaży, plan działań marketingowych w zakresie: produktu, ceny, dystrybucji, promocji(reklamy).
6. Proces produkcyjny (plany rzeczowe) - opis procesu, plan produkcji, plan zaopatrzenia, zatrudnienia, remonty inwestycje.
7. Zarządzanie - charakterystyka kadry zarządzającej (życiorys) struktury organizacyjne i techniki zarządzania.
8. Plan i analizy finansowe - plany wyników finansowych i bilansów, przypływów pieniężnych, analiza opłacalności przedsięwzięcia i poziomu ryzyka.
9. Załączniki - sprawozdanie finansowe, wyniki badań marketingowych, życiorysy, schematy organizacyjne.
16. Kiedy powstaje Business plan?
Sporządza się go w następujących przypadkach: a) przed założeniem nowego przedsiębiorstwa; b) podczas łączenia firm w celu uzyskania środków na sfinansowanie działalności (uzyskanie kredytów), w krytycznym momencie np. zmiana formy własności. Rodzaje Business planów :
a) rozwoju i sanacji (uzdrowienia),
b) wewnętrzne lub dla odbiorcy zewnętrznego,
c) dotyczące całej firmy lub pojedynczego predwsięwzięcia,
d) krótkoterminowe do 1 roku,
e) długoterminowe 3-5 lat.
17. Na czym polega psychologia negocjacji?
Ważną rolę odgrywa tu czynnik psychologiczny i osobowość negocjatorów, a więc ich kultura osobista, sposób mówienia, ubiór. Negocjacje dzielą się na: twarde, w których stawiamy bezwzględnie warunki; miękkie z tendencją do ulegania i uników. Negocjatorami powinny być osoby wszechstronne, rozeznane w sytuacji polityczno-gospodarczej, stosujące umiejętnie elementy dyplomacji i współpracy. O firmie udzielamy tyle informacji ile przekazała nam o swojej działalności strona przeciwna.
18. Negocjacje
(Łagodna konfrontacja)-to skomplikowany element gry rynkowej i sposób dzięki, któremu co najmniej 2 osoby uzyskują możliwie korzystne rozwiązanie konfliktu interesów, jak i je dzieli. Finał negocjacji powinien prowadzić do wygranej obu stron.