Unia Europejska i jej działalność

Unia Europejska (UE) to rodzina demokratycznych państw europejskich, których celem jest wspólna praca na rzecz pokoju i dobrobytu. Jest to organizacja jedyna w swoim rodzaju. Państwa Członkowskie przekazują stworzonym przez siebie wspólnym instytucjom część swoich kompetencji, tak aby decyzje w określonych sprawach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania mogły być podejmowane w sposób demokratyczny na szczeblu europejskim. To połączenie suwerenności zwane jest również "integracją europejską".
Historyczne korzenie Unii Europejskiej sięgają okresu II Wojny Światowej. Idea integracji europejskiej narodziła się po to, by zapobiec na zawsze podobnym zbrodniom i zniszczeniu. Pierwszy jej projekt przedstawił Minister Spraw Zagranicznych Francji, Robert Schuman,
w dniu 9 maja 1950 roku. Data ta została uznana za dzień narodzin obecnej Unii Europejskiej
i co roku 9 maja jest obchodzony jako Dzień Europy.
Państwa, które obecnie należą do Unii Europejskiej to: Austria, Belgia, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Irlandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Malta, Niderlandy, Niemcy, Polska, Portugalia, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Węgry, Włochy, Zjednoczone Królestwo. A państwa, które obecnie ubiegają się o członkostwo
w Unii to: Bułgara, Chorwacja, Rumunia, Turcja.
Unia jak każde państwo ma swoje symbole. Flaga jest niebieska i ma 12 złotych gwiazdek ułożonych w koło. Natomiast hymn to 9 symfonia Ludwiga van Beethovena, „Oda do radości”. Większość państw zjednoczonych ma ta samą walutę, którą jest Euro € .
Zjednoczeni w różnorodności: Europa to kontynent o wielu odmiennych tradycjach
i językach, lecz również o wspólnych wartościach. Instytucja Unii chroni te wartości. Przyczynia się ona do współpracy między narodami Europy, promując jedność przy jednoczesnym zachowaniu różnorodności oraz zapewniając, by decyzje były podejmowane jak najbliżej obywatela.
Wiek XXI ukazuje coraz wyraźniejszą współzależność między krajami i niesie ze sobą potrzebę coraz ściślejszej współpracy między obywatelami Europy
a narodami innych krajów w duchu tolerancji, solidarności i chęci wzajemnego poznawania się.
UE posiada pięć instytucji, z których każda pełni określoną rolę:
•Parlament Europejski (wybierany przez obywateli Państw Członkowskich);
•Rada Unii Europejskiej (reprezentująca rządy Państw Członkowskich);
•Komisja Europejska (siła napędowa i ciało wykonawcze);
•Trybunał Sprawiedliwości (stojący na straży prawa);
•Trybunał Obrachunkowy (pełniący kontrolę nad rzetelnym i zgodnym
z prawem zarządzaniem budżetem UE).

Przy powyższych ciałach funkcjonuje pięć innych ważnych organów:
•Komitet Ekonomiczno-Społeczny (wyraża opinie zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego dotyczące kwestii ekonomicznych
i społecznych);
•Komitet Regionów (wyraża opinie władz regionalnych i lokalnych);
•Europejski Bank Centralny (odpowiada za politykę pieniężną
i zarządzanie walutą euro);
•Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich (zajmuje się skargami obywateli
na niewłaściwą administrację ze strony instytucji lub organów UE);
•Europejski Bank Inwestycyjny (pomaga w realizacji celów UE poprzez finansowanie projektów inwestycyjnych).
System ten uzupełnia szereg agencji i innych organów.
Rada Europejska (European Council) jest najwyższą instytucją polityczną Unii Europejskiej, decydującą o kierunkach jej rozwoju i aktualnej strategii działania. Praktyka funkcjonowania Wspólnot Europejskich pokazuje, że Rada Europejska, która nie należy
do pięciu głównych instytucji Wspólnot Europejskich, jest wobec nich strukturą nadrzędną. Jej działalność nie jest ściśle sformalizowana, choć opiera się na tzw. regulaminie ramowym. Sposób głosowania w Radzie uregulowany jest w traktatach, które przewidują możliwość podejmowania decyzji przez Radę jednomyślnie, większością zwykłą oraz większością kwalifikowaną.
Fundamentem Unii Europejskiej są rządy prawa. Wszystkie decyzje
i procedury unijne oparte są na postanowieniach Traktatów uzgadnianych
przez wszystkie kraje UE.
Pierwotnie Unia składała się jedynie z sześciu krajów: Belgii, Niemiec, Francji, Włoch, Luksemburga i Holandii. Dania, Irlandia i Wielka Brytania przystąpiły do UE w 1973 roku, Grecja w 1981 roku, Hiszpania i Portugalia
w 1986 roku, a Austria, Finlandia i Szwecja w 1995 roku. W 2004 r. miejsce miało największe jak dotąd rozszerzenie, w ramach którego przystąpiło 10 nowych krajów.
Rada Ministrów zbiera się w Brukseli (od 1993 r., gdyż wcześniej jej siedzibą był Londyn) dwa razy w roku. Zasiadają w niej szefowie dyplomacji
i ministrowie obrony krajów członkowskich. Przewodnictwo w Radzie pełnią przez pół roku poszczególne państwa UZE. Rada może być także zwoływana
na prośbę któregokolwiek z państw członkowskich. Jest ona forum konsultacji państw
w sprawach odnoszących się do wszelkich sytuacji, które mogą stanowić zagrożenie pokoju, niezależnie od miejsca pojawienia się tej groźby.
Stała Rada jest organem pracującym permanentnie na szczeblu ambasadorów akredytowanych przy królu Belgii i wykonuje takie same zadania jak Rada Ministrów
(w przerwach między obradami). W Stałej Radzie mogą zasiadać przedstawiciele państw członkowskich NATO, zbiera się ona pod przewodnictwem sekretarza generalnego UZE,
a wspomagają ją: specjalna grupa robocza, grupa przedstawicieli ministerstw obrony oraz doraźnie powoływane podgrupy.
W początkowym okresie współpraca między krajami UE dotyczyła handlu
i gospodarki, lecz dziś obejmuje również wiele innych dziedzin naszego codziennego życia, takich jak prawa obywatelskie, zapewnienie swobody, bezpieczeństwa i sprawiedliwości; tworzenie miejsc pracy; rozwój regionalny; ochrona środowiska naturalnego; globalizacja; praca dla każdego.
Unia Europejska od pół wieku zapewnia stabilność, pokój i dobrobyt. Pomogła podnieść standard życia, zbudowała wspólny rynek obejmujący całą Europę, wprowadziła nową walutę europejską euro, i wzmocniła głos Europy w świecie.