Pomiar sprawności fizycznej.
W niniejszej pracy dokonano pomiaru ogólnej sprawności motorycznej dziewcząt z gimnazjum przy użyciu Międzynarodowego Testu Sprawności Fizycznej. Badaniem objęto wszystkie uczennice, zarówno z klas integracyjnych jak i nie integracyjnych.
Na podstawie opublikowanych wyników, tabel i schematów dokonano analizy stanu sprawności cech motorycznych czternastoletnich dziewcząt
z Publicznego Gimnazjum Nr 3 z oddziałami integracyjnymi w Siedlcach
i porównano je z wynikami badań Barbary Bergier z Białej Podlaskiej.
Z zastosowaniem współczynnika korelacji liniowej Pearsona wyznaczono cztery zależności cech motorycznych.
WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA
TOWARZYSTWA WIEDZY POWSZECHNEJ
WYDZIAŁ NAUK O WYCHOWANIU
W WARSZAWIE
Kierunek: Pedagogika
Studia Podyplomowe Wychowania Fizycznego,
Zdrowotnego i Korektywy
ALDONA ROSA
Nr albumu 1000033/SP
POMIAR SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ DZIEWCZĄT KLAS III
W PUBLICZNYM GIMNAZJUM NR 3
Z ODDZIAŁAMI INTEGRACYJNYMI
W SIEDLCACH (2005)
Praca dyplomowa
napisana pod kierunkiem
prof. Czesława Urbanika
WARSZAWA 2006
Spis treści
WSTĘP 3
Rozdział 1. KULTURA FIZYCZNA 4
1. Podstawy teorii wychowania 5
2. Wychowanie fizyczne 7
2. 1. Aktywność ruchowa 7
2.2. Sprawność fizyczna 9
3. Pomiar sprawności fizycznej 10
3.1. Testowanie sprawności fizycznej 11
3.2. Cechy sprawności motorycznej 12
4. MTS – Międzynarodowy Test Sprawności 15
Rozdział 2. ZAGADNIENIA METODOLOGICZNE WŁASNYCH BADAŃ 16
1. Przedmiot i cel badań 16
2. Problemy badawcze 17
3. Materiał i metoda badań 17
Rozdział 3 WYNIKI BADAŃ 19
Rozdział 4 DYSKUSJA 27
WNIOSKI ...........................................................................................................................33
Piśmiennictwo ...........................................................................................................................34
Aneksy..................... 35
WSTĘP
Oświata jest poważnym obszarem życia publicznego, dlatego sprawny system szkolny jest priorytetem dla każdego społeczeństwa.
Szerokim zainteresowaniem cieszy się ostatnio wychowanie fizyczne
w szkołach. Problem dotyczy zarówno ilości godzin lekcyjnych, jak również, poziomu sprawności fizycznej dzieci i młodzieży. Zaniedbania z zakresu rozwoju somatyczno – motorycznego nie są do nadrobienia w żadnym wieku. Dlatego naczelnym celem szkolnego wychowania fizycznego powinno być kształtowanie trwałej świadomości potrzeby ruchu, poprzez uczestnictwo
w sporcie, rekreacji, aktywnej turystyce, a nawet rehabilitacji.
Podstawy programowe z zakresu wychowania fizycznego w szkole nie pokrywają się z celami wychowania preferowanymi przez teoretyków kultury fizycznej. Brak spójności i jasnych celów edukacyjnych przekłada się na niski poziom sprawności fizycznej dzieci i młodzieży, a także dorosłych.
Do oceny poziomu sprawności cech motorycznych służą testy, przygotowane przez polskich lub zagranicznych badaczy.
W niniejszej pracy dokonano pomiaru ogólnej sprawności motorycznej dziewcząt z gimnazjum przy użyciu Międzynarodowego Testu Sprawności Fizycznej. Badaniem objęto wszystkie uczennice, zarówno z klas integracyjnych jak i nie integracyjnych.
Na podstawie opublikowanych wyników, tabel i schematów dokonano analizy stanu sprawności cech motorycznych czternastoletnich dziewcząt
z Publicznego Gimnazjum Nr 3 z oddziałami integracyjnymi w Siedlcach
i porównano je z wynikami badań Barbary Bergier z Białej Podlaskiej.
Z zastosowaniem współczynnika korelacji liniowej Pearsona wyznaczono cztery zależności cech motorycznych.
Rozdział 1. KULTURA FIZYCZNA
Kultura fizyczna zawiera wszystkie wartości, które wiążą się z „ fizyczną postacią i fizycznym funkcjonowaniem człowieka, zarówno w jego własnym subiektywnym odczuciu, jak też w obrazie społecznie zobiektywizowanym”. Do tych wartości zalicza się zdrowie, budowę i postawę ciała, odporność, wydolność, sprawność i urodę, a także poglądy i zachowania ludzkie będące częścią ich światopoglądu i obyczajów.
„Kultura fizyczna to wyraz określonej postawy wobec własnego ciała, świadoma i aktywna troska o swój rozwój, sprawność i zdrowie, to umiejętność organizowania i spędzania czasu z największym pożytkiem dla zdrowia fizycznego i psychicznego.” [5]
Pojęcia kultury fizycznej nie identyfikuje się z samym ćwiczeniem fizycznym, nie dotyczy ono tylko sportu i ludzi go uprawiających. Kulturę fizyczną można porównać z kulturą osobistą człowieka. Pozytywny stosunek do samego siebie objawia się dbaniem o ciało i duszę.
Miernikiem kultury fizycznej w danym społeczeństwie jest ogólny stan zdrowotny i poziom sprawności obywateli, procent ich czynnego udziału
w instytucjach kultury fizycznej, a także stopień uświadomienia różnorakich funkcji ćwiczeń ruchowych. [5]
Do podstawowych kryteriów kultury fizycznej zalicza się: tryb życia człowieka, ukształtowane nawyki, przekonania, zamiłowania, wreszcie konkretne umiejętności. Zadaniem rodziców i nauczycieli powinno być: udzielanie pomocy dzieciom i młodzieży w formowaniu świadomego stosunku do własnego organizmu i jego potrzeb, wpajanie nawyków systematycznej pracy nad sobą i racjonalna troska o zdrowie. Wszystkim powinno zależeć na tym, aby te nawyki i postawy opierały się na rzetelnej wiedzy.[5]
1. Podstawy teorii wychowania
Wychowanie to świadomie zorganizowana działalność społeczna, opierająca się na relacjach między wychowankiem a wychowawcą. Celem tej działalności jest wywoływanie zamierzonych zmian w osobowości wychowanka, zarówno w sferze poznawczo-instrumentalnej, związanej
z poznaniem rzeczywistości i umiejętnością oddziaływania na nią, jak też
w sferze emocjonalno-motywacyjnej, polegającej na kształtowaniu stosunku człowieka do świata i ludzi, jego przekonań i postaw, układu wartości i celu życia. Proces wychowania uwarunkowany jest wieloma czynnikami. Przede wszystkim, ze zrozumieniem przez jednostkę określonych norm społeczno
-moralnych oraz nadaniem tym normom znaczenia osobistego. Oddziaływanie wychowawcze zależne jest od dotychczasowych przekonań jednostki oraz siły
i trwałości przeżyć osobistych. [8]
Na proces i wyniki wychowania wpływ mają osoby i instytucje: rodzice, nauczyciele, szkoły, organizacje społeczne, kulturalne i religijne; system wychowania równoległego: zwłaszcza działalność środków masowego przekazu; oraz sama jednostka dzięki wysiłkom nad kształtowaniem własnej osobowości. [8]
Celem wychowania jest wszechstronny rozwój osobowości wychowanka
i wszystko: treści, metody, środki, organizacja systemu edukacyjnego, ma służyć realizacji tego celu. Właściwy klimat pomiędzy wychowawcą
a wychowankiem jest ważniejszy niż realizacja zadań wychowawczych. Proces wychowania powinno cechować partnerstwo i autentyczna współpraca. [3]
Współczesna koncepcja wychowania zawarta jest w celach szeroko pojętej edukacji, odnoszącej się do ogółu procesów oświatowo- wychowawczych, obejmujących kształcenie i wychowanie. W 1996 roku został opublikowany raport międzynarodowej Komisji Delorse’a „Uczenie się – nasz ukryty skarb”, powołanej przez UNESCO. Zawiera on analizy, propozycje
i kierunki rozwoju edukacji w XXI wieku. [11]
Zadaniem edukacji powinno być wspieranie rozwoju społecznego zgodnie z wymaganiami natury oraz rytmem życia ludzkiego. Dlatego konieczne jest przyjęcie zasady uczenia się przez całe życie i uczenie się z życia w różnych fazach rozwoju osobniczego.
Wskazane tendencje konstatują nie tylko nową politykę edukacyjną, ale pomnażają wartości wychowania i wymagają rekonstrukcji celów kształcenia.
Dzisiaj każdy człowiek musi być gotowy do uczenia się przez całe życie w celu poszerzania wiedzy, zdobywania nowych kwalifikacji i umiejętności, nadążania za zmieniającym się światem. Nadrzędnym celem edukacji jest odkrywanie, rozwijanie i eksponowanie kreatywnego potencjału jednostki. Wymaga to odejścia od przekazywania gotowej i utylitarnej wiedzy,
a skoncentrowanie się na wszechstronnym rozwoju osobowości i uczenia się dla życia. Aby to zadanie spełnić edukacja musi oprzeć się na czterech filarach:
- uczenia się dla wiedzy,
- uczenia się pracy i kompetencji,
- uczenia się dla zrozumienia innych,
- uczenia się dla własnego rozwoju.
Wszystkie filary edukacji łączą się w całość, wzajemnie wspierają
i wspomagają jednostkę w działaniu, nauce, życiu społecznym. Środowiskiem edukacyjnym nie są tylko rodzina czy szkoła, ale sąsiedzi, instytucje i obyczaje religijne, organizacje spółdzielcze i grupy młodzieżowe. Powszechnie uznaje się, że miejsce pracy też uczy, a sposoby spędzania wolnego czasu mają wysokie walory edukacyjne. [11]
2. Wychowanie fizyczne
Wychowanie fizyczne jest podstawą kultury fizycznej, na której opiera się uczestnictwo w sporcie, rekreacji fizycznej, turystyce i rehabilitacji. Należy do ogólnego procesu wychowawczego, stanowi integralna część innych dziedzin wychowania. Wspiera wychowanie umysłowe, moralne, estetyczne i zdrowotne. Realizacji celów wychowania fizycznego służą: ruch i aktywność ruchowa,
a także specyficzna metodyka pracy, właściwe formy organizacyjne (lekcje, ćwiczenia śródlekcyjne, treningi sportowe, zajęcia korekcyjne, wycieczki
i imprezy sportowe), sprzęt i przybory, urządzenia i pomieszczenia ( sale gimnastyczne i korekcyjne, pływalnie, stadiony, boiska, ścieżki zdrowia, tereny leśne.
„Wychowanie fizyczne nie jest lekcją gimnastyki lub grą w piłkę, jak wychowaniem umysłowym nie jest nauka tabliczki mnożenia. Wychowaniem fizycznym jest całkowity zbiór czynności i oddziaływań, które sprzyjają prawidłowemu rozwojowi młodego organizmu dopomagając dziecku wyrosnąć na zdrowego i silnego człowieka”.[5]
2. 1. Aktywność ruchowa
Współczesne pojęcie zdrowia nie oznacza tylko braku choroby, ale ogólny dobrostan człowieka umożliwiający mu spełnianie z wigorem czynności życia codziennego, realizowanie aspiracji i radzenia sobie ze zmiennymi warunkami środowiska. Wśród czynników determinujących stan zdrowia 50% przypisuje się właściwemu stylowi życia, którego kluczowym elementem jest aktywność fizyczna. Organizm człowieka został genetycznie zaprogramowany na aktywny ruchowo styl życia. [13]
Aktywność fizyczna jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka
w każdym okresie życia. Wysiłki fizyczne o odpowiedniej częstotliwości, czasie trwania i intensywności są jednymi z warunków dobrego zdrowia
i samopoczucia. Aktywność ruchowa w przypadku dzieci i młodzieży stanowi niezbędny składnik prawidłowego i wszechstronnego rozwoju:
- somatycznego – stymuluje wzrastanie ciała, rozwój mięśni i funkcji zaopatrzenia tlenowego, zapewnia harmonię rozwoju;
- intelektualnego – umożliwia poznawanie najbliższego środowiska fizycznego i psychicznego oraz różnorodnych przedmiotów i zjawisk, sprzyja uczeniu rozwiązywania problemów;
- psychicznego – stwarza sytuacje, w których dziecko uczy się pokonywania trudności, radzenia sobie ze stresem, zmęczeniem, przeżywania sukcesów i porażek, kontrolowania emocji;
- społecznego – przyspiesza rozwój i kształtuje relacje między ludźmi, uczy dziecko samokontroli i zasad obowiązujących w grupie społecznej, umożliwia uzyskanie informacji zwrotnej od rówieśników, uczy funkcjonowania w odmiennej sytuacji niż w rodzinie, porównania siebie z innymi rówieśnikami; sprzyja rozwojowi obrazu własnej osoby i szacunku do samego siebie. [15]
Znaczenie aktywności ruchowej nie ogranicza się do prawidłowego rozwoju fizycznego, psychicznego i społecznego. Aktywność ruchowa podnosi aktywność życiową. Proste formy ruchowe w ramach indywidualnej rekreacji lub aktywnego spędzania czasu wolnego są najskuteczniejsze ze względu na korzyści płynące dla zdrowia, jak również prostoty organizacyjnej. Ruch jest
w stanie zastąpić prawie każdy lek, ale wszystkie leki nie zastąpią ruchu.[3]
2.2. Sprawność fizyczna
Sprawność fizyczna zależy od genetycznych właściwości człowieka, takich jak: uzdolnienia ruchowe, konstytucja somatyczna, sprawność zmysłów, temperament oraz odpowiednie proporcje ciała. Jest to zespół czynników
o charakterze endogennym. Drugi zespół czynników (egzogennych) odnosi się do środowiska zewnętrznego i trybu życia. Na podstawie opinii opublikowanych przez wielu badaczy przyjmuje się, że istnieją 3 cechy motoryczne: szybkość, siła i wytrzymałość. [1], [6] K. Fidelus charakteryzuje to zagadnienie następująco: „Pod pojęciem cech fizycznych (motorycznych) będziemy rozumieli wielkości charakteryzujące potencjalne możliwości człowieka. Muszą one być mierzone tak, aby taktyka ruchu bądź cechy psychiczne nie decydowały o wynikach pomiaru siły szybkości czy wytrzymałości. Z tych też względów nie uznajemy za podstawowe takich cech fizycznych, jak zwinność czy zręczność, które nie da się oddzielić od stopnia opanowania techniki danego ruchu”. [6]
W ostatnich latach obserwuje się powolną lecz systematyczną zmianę poglądów na temat zwiększania wytrzymałości fizycznej u dzieci. W wielu badaniach akcentuje się wyraźnie znaczną wytrzymałość organizmu młodocianych oraz łatwość dostosowania się do zastosowanych obciążeń. Liczne wywody specjalistów dobitnie wskazują, że w wieku szkolnym możliwe jest, a nawet wskazane, uprawianie ćwiczeń wytrzymałościowych. Wielu autorów wskazuje, że rozwój wytrzymałości w ramach możliwości czynnościowych ustroju dziecięcego i młodocianego powinien stać się podstawowym zadaniem wychowania fizycznego i sportu szkolnego. Ćwiczenia wytrzymałościowe są pożyteczne w każdym wieku, a młodociani niezależnie od wieku mają znaczną wytrzymałość fizyczną, która może być zwiększona przez racjonalnie stosowany trening. Ćwiczenia wytrzymałościowe, a przede wszystkim biegi są wskazane w każdym wieku. Wysiłki wykonywane przez dzieci w czasie wolnym od zajęć szkolnych są częstokroć intensywniejsze
i w większym stopniu oddziałują na rozwój wytrzymałości, niż obciążenia stosowane na zajęciach wychowania fizycznego. Dlatego planowane rozwijanie wytrzymałości trzeba rozpoczynać we wczesnym wieku szkolnym.[12]
Działając na młody organizm odpowiednimi bodźcami ruchowymi, zwiększyć można jego potencjalne możliwości i wspomóc naturalny proces rozwojowy. Przy uwzględnieniu wszystkich właściwości i odrębności młodego organizmu, ćwiczenia wytrzymałościowe mogą być istotnym czynnikiem kształtującym wydolność fizyczną. Odpowiednio dozowane wysiłki wytrzymałościowe, dostosowane do indywidualnych możliwości dzieci
i młodzieży, nie mogą być szkodliwe dla ich rozwoju i zdrowia. [12]
Teoretycznym uzasadnieniem konieczności zwiększania wysiłku fizycznego jest korzystny dla organizmu stan wytrenowania, stan adaptacji organizmu do zwiększonej aktywności ruchowej. Poniżej i powyżej tego stanu występują objawy stanowiące już nawet pewne niebezpieczeństwo dla zdrowia. Stan przystosowania do zwiększonego wysiłku jest stanem normy fizjologicznej – najbardziej korzystnej dla organizmu homeostazy. Parametry fizjologiczne – roboczy przerost serca, obniżenie ciśnienia tętniczego, zwolnienie tętna, zwolnienie rytmu oddechowego przy pogłębieniu amplitudy oddechów, obniżenie przemiany podstawowej – traktowane są jako wielkości normalne dla człowieka, jako normy fizjologiczne, do których należy dążyć. [4]
3. Pomiar sprawności fizycznej
Sprawność fizyczna przejawia się w określonych zdolnościach motorycznych. Zebraniu odpowiednich spostrzeżeń i wyników, a także wysuwaniu wniosków i uogólnień służą pomiary. Testy są odpowiednią formą oceny ogólnej sprawności fizycznej, różnych zdolności motorycznych, a nawet stanu specjalnej – technicznej sprawności dyscyplinarnej.
Testy mierzą osiągnięcia sprawnościowe, są środkiem poprawiającym skuteczność postępowania pedagogicznego, ale przede wszystkim pobudzają zainteresowania, dążenie do współzawodnictwa. [9]
Nauczyciel-trener korzysta z opracowanych naukowo testów i dokonuje wyboru najlepszego i najbardziej przydatnego do oceny założonych celów. Dlatego przy ich wyborze winien postawić sobie pytania:
1. Czy test pozwala mierzyć daną cechę - czy jest trafny?
2. Czy test można powtórzyć – czy jest rzetelny i obiektywny?
3. Czy wyniki testu są porównywalne – czy są ustalone normy?
4. Czy test jest „ekonomiczny” – pod względem kosztów i czasu?
Współczesne założenia edukacyjne pozwalają na indywidualizację
w procesie kształcenia i wychowania. Według obecnych zasad program nauczania należy dostosować do indywidualnych potrzeb i zdolności, a testy, egzaminy i analizy ujawniają i rozwijają wrodzone uzdolnienia uczniów.
Zastosowanie pomiarów w wychowaniu fizycznym ujawnia nieprawidłowości w rozwoju fizycznym ucznia, pozwala w miarę szybko zorientować się w ocenie sprawności fizycznej, a przede wszystkim eksponuje te cechy motoryczne, które należy rozwinąć.
3.1. Testowanie sprawności fizycznej
W konstruowaniu metod pomiaru ogólnej sprawności fizycznej, zwłaszcza młodzieży, Polska zajmuje jedno z czołowych miejsc w Europie. Krajowe testy sprawności fizycznej otwiera Miernik Mydlarskiego [14] z 1934 roku, w którym prof. Mydlarski przyjął, że sprawność wykazana w biegu, skoku oraz rzucie – w zależności od płci, wieku, wysokości i ciężaru ciała – wnosi wystarczająco danych do oceny ogólnej sprawności fizycznej.
Po okresie powojennym skonstruowano kolejne testy oceniające poszczególne cechy motoryczne, np. Miernik Sprawności Fizycznej Romana Trześniowskiego (1963), Test Sprawności Motorycznej Ludwika Denisiuka (1968-1969), Wrocławski Test Sprawności Fizycznej dla Dzieci w wieku 3-7 lat Bożeny Sekity (1974 i 1981), Indeks Sprawności Fizycznej Krzysztofa Zuchory (1975), Test Sprawności Fizycznej dla Dzieci i Młodzieży w wieku 8-18 lat Stefana Pilicza (1989), Test Chromińskiego.[14]
Diagnozę poziomu sprawności fizycznej opiera się na podstawie trafnego i rzetelnego testu, łatwego do zastosowania w różnych warunkach, niezbyt czasochłonnego i w miarę łatwego. Dobry test powinien badać poszczególne zdolności motoryczne: siłę, szybkość, wytrzymałość, moc, zwinność, gibkość.
Testy pozwalają racjonalnie kierować rozwojem fizycznym dzieci
i młodzieży, a znajomość faz sensytywnych zwiększa szanse na wysoki wzrost zdolności motorycznych. Za granicą popularne są: Test Minimalnej Sprawności Fizycznej Klausa - Webera, AAHPER Test ( American association for Health, Education and recreation), Test Fleishmana, Międzynarodowy Test Sprawności Fizycznej. [2]
3.2. Cechy sprawności motorycznej
Kształtowanie sprawności fizycznej ujętej w ramowym programie nauczania uwzględnia zarówno sprawności kondycyjne: siłę, szybkość
i wytrzymałość, jak i koordynacyjne: zwinność, zręczność, równowagę, orientację przestrzenną, rytmizację ruchu a także gibkość.
Próby sprawnościowe zawarte w testach pozwalają ocenić zdolności motoryczne uczniów, aktualny poziom rozwoju motoryki, a także są miarodajnym sposobem oceny postępów w doskonaleniu cech motorycznych.
SIŁA
Siłę powinno kształtować się przez całe życie, warunkuje ona prawidłowy rozwój somatyczny, zapobiega wadom postawy, gwarantuje swobodę wykonywania codziennych życiowych czynności oraz opanowania umiejętności sportowo – rekreacyjnych.
W dbałości o należyty rozwój fizyczny i zachowanie prawidłowej sylwetki kształtuje się siłę:
- ramion i pasa barkowego
- tułowia – mięśnie grzbietu i brzucha
- kończyn dolnych.
SZYBKOŚĆ
W rozwoju szybkości uwzględnia się zarówno szybkości o charakterze lokomocyjnym (biegowym), jak i szybkości pojedynczego ruchu przejawiającego się w skokach i rzutach.
Szybkość człowieka zależy:
- od siły i elastyczności mięśni,
- od ruchomości w stawach biorących udział w danym ruchu,
- od stanu i czynności układu nerwowego,
- od doskonałości techniki ruchu,
- od koncentracji uwagi i wysiłku woli
- od wielkości oporów stawianych układowi ruchu.
WYTRZYMAŁOŚĆ
Kształtowanie wytrzymałości polega na:
- doskonaleniu procesów beztlenowych związanych z możliwością zaciągania długu beztlenowego,
- doskonaleniu procesów tlenowych związanych z możliwością maksymalnego zużycia tlenu przez organizm,
- wyrabianiu odporności psychicznej na zmęczenie.
Ćwiczenia wytrzymałościowe u dzieci nie powinny zaszkodzić, ponieważ młody organizm szybciej adaptuje się do obciążeń wysiłkowych niż organizm dorosłego.
KOORDYNACJA RUCHOWA
Koordynacja ruchowa to zdolność człowieka do wykonywania złożonych aktów ruchowych. Na podstawie wewnętrznych mechanizmów nerwowo-mięśniowych ruch jest wykonywany precyzyjnie, rytmicznie, ekonomicznie
i celowo. Zewnętrznym przejawom koordynacji ruchowej jest zwinność, zręczność, równowaga, wyczucie rytmu.
Poziom koordynacji ruchowej warunkuje stan i rozwój układu nerwowego, a apogeum przypada na okres 10-13 lat.
Na podstawie badań stwierdza się, że uzdolnienia ruchowe, doświadczenie, wyobrażenia oraz umiejętności ruchowe, nabyte w trakcie uczenia się różnych czynności ruchowych , rozwijają koordynację ruchową.[2]
4. MTS – Międzynarodowy Test Sprawności
MTS opracował Międzynarodowy Komitet ds. Standaryzacji Testów Sprawności Fizycznej po Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964 roku. Składa się z ośmiu prób mierzących poszczególne zdolności motoryczne:
1.Bieg na dystansie 50 m ze startu wysokiego;
2. Skok w dal z miejsca;
3. Biegi przedłużone:
- na dystansie 600 m – dziewczęta i chłopcy poniżej 11 lat;
- na dystansie 800 m – dziewczęta w wieku 12 lat i powyżej;
- na dystansie 1000 m – chłopcy w wieku 12 lat i powyżej;
4. Pomiar siły dłoni za pomocą dynamometru;
5. Pomiar siły względnej:
- zwis na ugiętych ramionach – dziewczęta oraz chłopcy do 12 r. ż.
podciąganie w zwisie na drążku – chłopcy od 12 r. ż.
6. Bieg wahadłowy na dystansie 4 razy 10 m z przenoszeniem klocków;
7. Siady z leżenia tyłem wykonane w czasie 30 s;
8. Skłon tułowia w przód w staniu.
Międzynarodowy Test Sprawności Fizycznej służy jako pomiar stanu sprawności fizycznej młodzieży i porównywaniu go z opracowanymi tabelami
i skalami punktowymi.[2]
Opracowane profile sprawności zostały podzielone na grupy:
sprawność wysoka – od 60 pkt za 1 próbę
sprawność średnia – 40 - 59 pkt za 1 próbę
sprawność niska – do 39 pkt za 1 próbę.
Rozdział 2. ZAGADNIENIA METODOLOGICZNE WŁASNYCH BADAŃ
1. Przedmiot i cel badań
Wprowadzenie reformy systemu edukacji stawia nauczycielom wychowania fizycznego zadania, które wymagają przewartościowania treści kształcenia i wychowania. Priorytetem staje się wychowanie do przyszłości, wychowanie człowieka świadomego i samokrytycznego, człowieka aktywnego
i sprawnego, który przez całe życie będzie uczestniczył w kulturze fizycznej.
We współczesnej szkole cele wychowania fizycznego realizowane są poprzez:
wspomaganie harmonijnego rozwoju psychofizycznego uczniów,
rozwijanie i doskonalenie sprawności ruchowej i tężyzny fizycznej,
rozwijanie poczucia odpowiedzialności za zdrowie własne i innych.[10]
Nauczyciel wychowania fizycznego stosując właściwe testy jest w stanie określić ogólną sprawność fizyczną swoich uczniów, a także poznać trudności
w wykonywaniu czynności ruchowych.
Przedmiotem niniejszych badań jest określenie sprawności fizycznej dziewcząt w Publicznym Gimnazjum Nr 3 z Oddziałami Integracyjnymi
w Siedlcach w roku szkolnym 20052006.
Celem pracy jest pomiar i ocena ogólnej sprawności dziewcząt oraz porównanie tych wyników z tabelami i standardami zawartymi
w Międzynarodowym Teście Sprawności Fizycznej.
2. Problemy badawcze
Pytania o naturę badanego zjawiska i istotę związków między cechami procesów z nim związanych potwierdzają niewiedzę w zakresie przedmiotu
i roli problemu. Niniejsza praca prezentuje wyniki pomiarów z prób sprawnościowych, a analiza tych pomiarów ma odpowiedzieć na następujące pytania:
1. Czy ogólna sprawność fizyczna dziewcząt z klas integracyjnych jest niższa od sprawności fizycznej dziewcząt z klas nie integracyjnych?
2. Jakie istotne różnice w ogólnej sprawności fizycznej występują w obu badanych grupach?
3. Jakie najistotniejsze współzależności i korelacje cech motorycznych występują w grupach badawczych?
4. Jaki ogólny poziom sprawności fizycznej prezentują dziewczęta na tle innych badań?
3. Materiał i metoda badań
W Publicznym Gimnazjum Nr 3 w Siedlcach w klasach trzecich (a, b, c, d, e, f, g, h, i) uczy się 117 dziewcząt. W próbach sprawnościowych udział wzięło 101 uczennic, ponieważ 16 dziewcząt posiadało orzeczenia lekarskie potwierdzające czasowe lub stałe zwolnienie z ćwiczeń fizycznych.
Na podstawie pomiarów w gabinecie pielęgniarki szkolnej określono dane fizyczne każdej z dziewcząt.
Próby sprawnościowe zawarte w MTSF posłużyły jako wymierny sposób sprawdzenia umiejętności ruchowych i sprawności fizycznej uczennic.
W badaniach wykorzystano siedem prób (bez pomiaru siły ręki na dynamometrze), a wyniki przedstawiają tabele załączone do pracy.
Na miejskim stadionie lekkoatletycznym w pogodny dzień (temperatura powietrza 18 st. C ) przeprowadzono trzy próby:
- na bieżni lekkoatletycznej konkurencje biegowe, czas mierzono stoperem z dokładnością do 1 s (800m) i 0,1 s (50m),
- na skoczni z piachem skok w dal z miejsca ( odbicie z powierzchni tartanowej), odległość podano z dokładnością do 1cm.
Pozostałe próby odbywały się w szkolnej sali gimnastycznej. Do wykonania zwisu na ugiętych ramionach posłużono się drążkiem korekcyjnym przymocowanym do drabinek. Dziewczęta wykonując skłon tułowia w przód stawały na ławeczce szwedzkiej.
Dziewczęta w strojach sportowych przed przystąpieniem do prób przeprowadzały rozgrzewkę indywidualną, bądź grupową.
Organizacją sprawdzianu i pomiarami w poszczególnych konkurencjach, zajmowali się nauczyciele wychowania fizycznego uczący w klasach trzecich.
Analiza dokumentów, kart zdrowia oraz pomiary i wyniki z prób sprawnościowych posłużyły zebraniu materiału badawczego.
Rozdział 3 WYNIKI BADAŃ
Materiał badawczy został podzielony na dwie grupy: dziewczęta z klas nie integracyjnych i dziewczęta z klas integracyjnych.
Poniższa tabela przedstawia wyniki porównawcze obu grup.
Tabela nr 1. Analiza porównawcza wyników.
bieg 50m (s) sdm (cm) bieg 800m (s) zwis na drążku (s) bieg 4x10m (s) siady z leżenia skłon w przód (cm)
KLASY NIE INTEGRACYJNE
Średnia 8,5 172 275 26 12,0 23 10
Max 10,8 215 560 68 12,5 34 20
Min 7,3 117 158 1 10,9 16 -15
SD 0,66 21,37 77,47 18,68 0,92 4,11 6,29
Mediana 8,4 174 262 20 12,5 23 10
KLASY INTEGRACYJNE
Średnia 8,9 166 280 19 11,6 19 7
Max 14,5 200 532 52 14,1 30 15
Min 7,4 118 199 0 10,2 11 -15
SD 1,23 18,95 66,29 16,11 0,83 4,47 7,26
Mediana 8,7 167 262 14 11,4 19 9
test t 0,07737 0,228141 0,755685 0,059753 0,391988 0,000111 0,1099
Prezentowane w powyższej tabeli wyniki wykazują zdecydowaną dominację wyższego poziomu sprawności fizycznej dziewcząt z klas nie integracyjnych.
Wyniki siedmiu prób sprawnościowych obu grup badawczych zawiera tabela I i II (załączniki w aneksie).
Poniższe ryciny prezentują graficzny obraz wyników maksymalnych
i minimalnych osiągniętych przez grupy badawcze.
Ryc.1.
Wyniki biegu na 50 m wykazują duże rozbieżności między maksymalnymi pomiarami próby, różnica ta wynosi 25,5 %. Minimalny czas biegu obie grupy miały zbliżony, a różnica wyniosła tylko 1,3 %. Szybciej biegały uczennice z klas nie integracyjnych. Test t – studenta dla tej próby nie jest istotny statystycznie, wynosi 0,07737.
Ryc.2.
Dane z prób skoków w dal z miejsca zawarte na rycinie 2 prezentują wyniki, których rozbieżność pomiaru max = 7%, a min = 0,8 % na korzyść grupy drugiej. Wyniki te nie są istotne statystycznie, test t wynosi 0,228141.
Ryc.3.
Na rycinie 3 ujawnia się stopień wytrzymałości biegowej badanych grup. Wyniki minimalne obu grupy różniły się o 20,6 %, zaś wyniki max o 5 %. Dziewczęta z klas integracyjnych osiągnęły lepszy rezultat max. Nie są to istotne statystycznie różnice, test t = 0,755685.
Ryc.4.
Próba zwisu na drążku wypadła korzystnie dla grupy dziewcząt z klas nie integracyjnych, wynik max jest o 23,5% lepszy, a min 100 %. Pomiar z tej próby jest istotny statystycznie, test t = 0,059753.
Ryc. 5.
Próba zwinności – bieg 4x10 m – ujawnia możliwości uczennic z klas integracyjnych, albowiem uzyskały minimalny czas biegu lepszy o 6,4 %. Różnica procentowa wyników max = 11,3 %. Są to wyniki nie istotne statystycznie, test t wynosi 0,391988.
Ryc.6.
Szósta próba sprawnościowa wypadła korzystnie dla dziewcząt z klas nie integracyjnych. Zarówno wyniki maksymalne jak i minimalne wykazują różnice: max = 11,7 % , zaś min = 31,2 %. Różnice te są istotne statystycznie, test studenta wynosi 0,000111.
Ryc.7
Pomiary z ostatniej próby sprawnościowej zawarte są na rycinie 7. Uczennice klas nie integracyjnych osiągnęły maksymalny wynik o 25 % lepszy, a wynik minimalny był identyczny jak u uczennic klas integracyjnych. Różnice wyników nie są jednak istotne statystycznie, test studenta wynosi 0,1099.
K O R E L A C J E
Z osiągnięciem zadowalających wyników w konkurencjach sprawnościowych związane są zależności i czynniki sprzyjające temu. Korelacje mają niekiedy decydujące znaczenie dla ostatecznego wyniku. W tej pracy dokonano krótkiej analizy przeciętnie i wysoko istotnych korelacji.
Korelacja liniowa pozwala na określenie współzależności dwóch cech mierzalnych, przy czym zwiększenie wartości jednej z cech łączy się
z proporcjonalnymi zmianami (przyrost lub spadek ) średnich wartości drugiej cechy, jednakowym w całym obszarze zmienności.[6]
Istotne różnice ujawniono w korelacjach biegu na 50 m ze skokiem w dal z miejsca, biegiem na 800 m i zwisem na drążku dziewcząt z klas nie integracyjnych.
Wartość współczynnika korelacji Pearsona wynosi od – 1, 0 do 1,0 włącznie. O istotności różnicy i wysokiej zależnościach między dwoma cechami mówi się, gdy wartość ta wynosi od 0,5 do 0,7. Dla przeciętnych korelacji wynik ten kształtuje się w przedziale od 0,3 do 0,5.
Korelacja między biegiem na 50 m i skokiem w dal z miejsca wynosi
r = – 0,58, jest to korelacja wysoka ale ujemna (ryc. 8.). Wyższa wartość biegu na 50 m oznacza gorszy rezultat w skoku w dal z miejsca. Interpretując tę korelację jako dodatnią: im lepszy czas bieg ( krótszy czas przebiegu dystansu 50 m), tym dłuższa odległość oddanego skoku w dal.
Wskaźnik determinacji liniowej dla omawianych zmiennych
r2 * 100 % = 34 %, co oznacza, iż 34 % przypadków zmienność powodzenia
w skoku w dal z miejsca zależy od osiągnięć w biegu na 50 m.
Ryc. 8.
Korelacja zachodząca w biegach na 50 m i 800 m jest przeciętna (ryc. 9),
r = 0,43 , zatem wyniki obu biegów są ze sobą skorelowane dodatnio, im lepszy rezultat biegu na 50 m (krótszy czas biegu), tym również lepszy rezultat biegu na 800 m (krótszy czas biegu).
Wskaźnik determinacji liniowej dla omawianych zmiennych
r2 * 100 % = 18 %, co oznacza, że 18 % przypadków zmienność powodzenia
w biegu na 800m osiągnięć w biegu na 50 m.
Ryc. 9.
Przeciętnie ujemny współczynnik korelacji zachodzi między biegiem na 50 m i zwisem na drążku wynosi r = - 0,44 przy czym r2 * 100 % = 19%,
co oznacza, że 19 % przypadków zmienność powodzenia w biegu na 50 m, (krótszy czas biegu), zależy od lepszych osiągnięć w zwisie na drążku
(ryc. 10.).
Ryc. 10.
Przykładem wysokiej korelacji cech są próby siadu z leżenia i skoku
w dal z miejsca (ryc. 11.). Powodzenie skoku w dal zależy od osiągnięcia dobrego wyniku w skłonach. Korelacja r = 0,50, zatem wyniki obu prób są ze sobą skorelowane dodatnio.
Wskaźnik determinacji liniowej dla omawianych zmiennych wynosi
r2 * 100 % = 25 %, co oznacza, że 25 % przypadków zachodzi zależność między siadami z leżenia w czasie 30 sek. a powodzeniem skoku w dal
z miejsca..
Ryc. 11.
Rozdział 4 DYSKUSJA
Zebrane wyniki badań poddano porównaniu osiągniętych przez dziewczęta z obu grup badawczych rezultatów z prób oraz przeanalizowano je pod kątem istotności statystycznej i korelacji zachodzących między nimi.
Ocena ogólnej sprawności dziewcząt klas trzecich w Publicznym Gimnazjum Nr 3 z Oddziałami Integracyjnymi w Siedlcach na podstawie wyników testu ukazała poziom faktycznych możliwości uczennic. Średnie wartości wyników mieszczą się w przedziale 40 – 60 pkt za 1 próbę, co odpowiada sprawności średniej norm ogólnopolskich. Poziom średniej sprawności fizycznej prezentuje 76,2 % uczennic, w tym, w klasach nie integracyjnych wynosi on 74,6 %, a w klasach integracyjnych aż 80 %. Poziom wysoki sprawności stanowi 15,8 %, w tym na klasy nie integracyjne przypada 21,1 % dziewcząt, a w klasach integracyjnych wynosi on tylko 3,3 %. Poziom niskiej sprawności fizycznej prezentuje tylko 7,9% uczennic, w tym w klasach nie integracyjnych 4,2 %, a w klasach integracyjnych 16,6 %. Należy nadmienić, iż 24% populacji dziewcząt w tej szkole ma opinie lub orzeczenia
z poradni psychologiczno – pedagogicznej. Niepełnosprawne dziewczęta nie miały obniżonych kryteriów oceniania, jedynie duża niepełnosprawność fizyczna (wózek inwalidzki lub chodzik) zwalniała z wzięcia udziału
w sprawdzianie.
Analiza pomiarowa badań umożliwiła poznanie faktycznych możliwości
i predyspozycji sprawnościowych dziewcząt zarówno z klas nie integracyjnych, a przede wszystkim dziewcząt z klas integracyjnych.
Wyniki prób wszystkich dziewcząt porównano z wynikami zebranymi przez Barbarę Bergier z Białej Podlaskiej. Prowadziła ona badania ciągłe nad sprawnością fizyczną dziewcząt w latach 19891994. Analizie porównawczej poddane zostały wyłącznie czternastolatki ze Szkoły Podstawowej Nr 2 w Białej Podlaskiej i Publicznego Gimnazjum Nr 3 w Siedlcach.
W porównaniu z wynikami Barbary Bergier, której uczennice osiągnęły najlepszy średni wynik – siady z leżenia – 58 pkt, najwyższy poziom sprawności dziewczęta z Siedlec osiągnęły w biegu 4x10m – 61 pkt.
Poniższe ryciny przedstawiają graficzną analizę średnich wyników.
W biegu na 50 m różnica procentowa wyniosła 5 %.
Ryc. 12 .
Dziewczęta z gimnazjum o 12 % miały lepszy wynik w skoku dal
z miejsca. ( patrz wykres poniżej.)
Ryc. 13.
W kolejnej próbie, biegu na 800 m, szybsze i wytrzymalsze okazały się uczennice z Białej Podlaskiej. Różnica procentowa osiągniętych wyników wynosi 34,8 % (ryc.14.).
Ryc, 14.
Kolejna próba przyniosła przewagę uczennicom z gimnazjum, które
w dłuższym czasie (o 35%) utrzymywały się w zwisie na drążku (ryc. 15.).
Ryc. 15.
Ryc. 16.
Zwinnością i koordynacją ruchową minimalnie wykazały się gimnazjalistki (ryc.16.). Wynik PG 3 był o 4,1 % lepszy.
Ryc. 17.
Kolejna próba, próba gibkości, ujawniła, iż dziewczęta z Białej Podlaskiej osiągnęły lepsze rezultaty (ryc. 17.) – aż o 10 %.
Ryc. 18.
Wyższy poziom o 6,4 % i siłę mięśni brzucha prezentowały dziewczęta
z Siedlec (ryc.18.).
Zajęcia fakultatywne z różnych dyscyplin sportowych i rekreacyjnych umożliwiają uczniom stałe wyrównywanie i podnoszenie poziomu swojej sprawności fizycznej.
Analiza porównawcza poziomu sprawności fizycznej dziewcząt z obu szkół ukazała faktyczny stan rozwoju cech motorycznych. Uczennice gimnazjum tylko w dwóch konkurencjach osiągnęły słabsze wyniki, by w pięciu pozostałych próbach poprawić wynik o kilka procent.
Punktacja średnich wyników obu szkół zaprezentowana jest w tabeli VI (aneks).
Warunki lokalowe PG 3 nie należą do najlepszych, a mimo wszystko uczennice i nauczyciele mogą poszczycić się osiągnięciami sportowymi
i średnim ogólnopolskim poziomem sprawności fizycznej.
Na podstawie ogólnych wyników i punktacji w tabelach można stwierdzić, że uczennice gimnazjum z Siedlec osiągnęły lepsze wyniki niż uczennice z Białej Podlaskiej.
Założeniem niniejszej pracy było poznanie i pomiar ogólnej sprawności fizycznej dziewcząt z klas nie integracyjnych i dziewcząt z klas integracyjnych, porównanie tych wyników ze sobą, znalezienie istniejących korelacji cech motorycznych, a także porównanie poziomu sprawności fizycznej z wynikami innych autorów.
Potwierdziły się założenia, że:
1. dziewczęta z klas integracyjnych prezentują niższy poziom sprawności fizycznej niż ich koleżanki z klas nie integracyjnych.
2. dziewczęta z klas nie integracyjnych posiadają ogólnie wyższy poziom sprawności fizycznej, chociaż w skoku w dal z miejsca minimalny skok dziewcząt w grupie integracyjnej był lepszy; w biegu na 800 m maksymalnie lepszy czas przypadł integracji; najlepszy średni wynik minimalnego czasu biegu 4 x 10 m zrobiły dziewczęta z klas integracyjnych.
3. u dziewcząt z klas nie integracyjnych szybszy bieg na 50 m jest dodatnio skorelowany ze skokiem w dal, z biegiem na 800 m i zwisem na drążku, czyli im krótszy czas biegu tym skok jest dalszy, krótszy czas biegu wytrzymałościowego i dłuższy czas zwisu.
4. pomiary prób sprawnościowych dziewcząt z gimnazjum, w porównaniu
z innymi wynikami i tabelami danych pozwalają umieścić je wśród średnich krajowych wyników, a uczennice gimnazjum z Siedlec osiągnęły lepsze wyniki niż uczennice z Białej Podlaskiej.
WNIOSKI
Przeprowadzanie testów w Publicznym Gimnazjum Nr3 w Siedlcach odbywa się dwa razy w roku, na początku każdego roku szkolnego (wrzesień – październik) i pod koniec II semestru nauki (maj – czerwiec). Wypracowany system pozwala poznać możliwości uczniów, ich aktualny poziom rozwoju motorycznego, zauważyć i zweryfikować błędy, a przede wszystkim zaplanować konkretne działania zmierzające do podniesienia sprawności. Uczniowie, którzy z wysokimi notami rozpoczynają naukę mają szansę reprezentować szkołę na zawodach sportowych. Mniej wybitni gimnazjaliści, podczas zajęć lekcyjnych i pozalekcyjnych mogą podnosić swój poziom ogólnej sprawności fizycznej, a osiągnąwszy pozytywnie lepszy wynik mają szansę reprezentować szkołę na zawodach w przyszłych latach.
Końcowo – roczny test sprawności fizycznej pozwala ocenić pracę ucznia i nauczyciela odnośnie samousprawniania się i usprawniania.
Godne polecenia są zawody międzyklasowe, organizowane w tejże szkole, w każdej konkurencji. Za uczestnictwo w zawodach klasa otrzymuje punkty, a na koniec roku szkolnego, uznanie i tytuł „ sport z klasą”.
Poziom ogólnej sprawności fizycznej dziewcząt w klasach integracyjnych nie musi mocno odbiegać od ogólnej sprawności dziewcząt uczących się
w klasach nie integracyjnych. Wystarczy systematyczna praca z uczniem, odpowiednia motywacja, a przede wszystkim zrozumienie potrzeb dorastającej młodzieży, rozbudzenie w nich drzemiących potencjałów energii i uśpionych zdolności ruchowych.
Aktywność ruchowa dzieci i młodzieży jest ich naturalnym prawem, aby zdrowo żyły i rozwijały się. Zwrócenie uwagi na pozytywne aspekty higienicznego trybu życia, nauczenie dzieci spędzania wolnego czasu w ruchu
i zabawie jest celem jaki stawiać sobie powinien każdy nauczyciel- wychowawca.
Piśmiennictwo
!. Barański A.: Charakterystyka motoryczności wychowanka. (w): Proces wychowania fizycznego. PZWS. Warszawa 1972.
2. Bielski J.: Metodyka wychowania fizycznego i zdrowotnego. Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2005.
3. Cendrowski Z.: Wakacje na sportowo. Zarząd Główny Związku Sportowego, Warszawa 1998.
4. Chromiński Z.: Aktywność fizyczna młodzieży. Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987.
5. Demel M. , Skład A.: Teoria wychowania fizycznego. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1986.
6. Fidelus K.: Próba ustalenia podstawowych czynników motorycznych wpływających na rezultat sportowy. Roczniki Naukowe AWF, t. 16, Warszawa 1972.
7. Lewicki Cz., Obodyńska E., Obodyński M.: Wybrane metody statystyczne
w naukach o wychowaniu fizycznym i sporcie. Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, Rzeszów 1998.
8. Okoń W.: Nowy słownik pedagogiczny. Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2001.
9. Pilicz s.: Pomiar sprawności fizycznej w wychowaniu fizycznym. „Wychowanie Fizyczne
i Zdrowotne” nr 2, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1996.
10. Półturzycki J.: Wskazania dla dydaktyki w raporcie Komisji Delorse`a:
- Uczenie się – nasz ukryty skarb.(w): Denek K., Bereźnicki (red.): Tendencje
w dydaktyce ogólnej. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 1999.
11. Raczek J.: Rozwój wytrzymałości dzieci i młodzieży. Sport i Turystyka, Warszawa 1981
12. Starosta W.: Znaczenie aktywności ruchowej w zachowaniu i polepszaniu zdrowia człowieka. „Lider” nr 4, Warszawa 1997.
13. Talaga J.: Sprawność fizyczna ogólna. Testy. Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2004.
14. Woynarowska B., Wojciechowska A.: Aktywność fizyczna dzieci i młodzieży. Kwalifikacja lekarska do wychowania fizycznego w szkole. Instytut Matki i Dziecka, Warszawa 1993.
Aneksy
Tabela I. WYNIKI PRÓB SPRAWNOŚCIOWYCH UCZENNIC Z KLAS
NIE INTEGRACYJNYCH
L.p. kl wiek ( mies.) wysokość (cm) masa (kg) bieg
50m
(s) sdm
(cm) bieg
800m
(s) zwis
na
drążku
(s) bieg
4x10m
(s) siady
z
leżenia
(liczba) skłon
w
przód
(cm)
1 a 182 160 7,5 209 180 34 9,4 25 10
2 a 185 171,5 56 8,0 161 240 11 10,4 18 3
3 a 188 150 40 8,1 175 240 14 10,4 18 3
4 a 179 166 51,5 7,8 196 220 14 10,0 32 5
5 a 188 158 57 7,4 170 229 20 10,4 20 16
6 a 185 161 53 8,2 175 225 68 10,1 29 20
7 a 183 185 42 7,6 197 291 64 11,6 20 3
8 a 185 183 64 8,9 173 260 10 10,7 20 10
9 a 187 164,5 51 8,3 150 210 22 10,2 24 10
10 a 183 168 59 7,4 196 215 62 10,3 25 11
11 a 184 171,5 58 8,4 175 218 10 11,6 25 1
12 a 187 155 43 9,6 130 240 22 11,7 18 9
13 a 182 168,5 57 8,0 166 270 23 11,6 21 12
14 a 189 167 53,5 8,8 176 240 18 11,4 22 7
15 a 182 168 74 9,7 150 300 1 10,4 24 9
16 a 180 163,5 48 10,8 150 375 7 11,1 22 7
17 a 184 177 61,5 9,1 161 315 22 22,0 24 16
18 a 184 151 56 8,7 160 317 12 12,0 22 5
19 b 186 160 60 9,5 168 396 24 13,2 20 -1
20 b 185 164 62 8,2 174 300 16 11,7 20 3
21 b 185 168 57 8,5 170 360 43 12,2 18 9
22 b 178 166 56 7,8 184 397 20 10,8 17 6
23 b 190 162 49 8,0 186 268 61 11,9 20 7
24 b 178 164 52 7,8 165 253 31 11,3 21 15
25 b 184 164 55 8,0 186 268 34 10,7 23 8
26 b 178 166 58 8,5 146 262 14 12,2 19 3
27 b 186 160 56 9,0 164 360 16 12,5 24 10
28 b 184 162 51 8,6 188 300 11 11,3 23 6
29 b 183 175 53 8,3 149 333 12 12,8 18 -15
30 b 180 168 48 8,7 159 255 33 12,4 30 10
31 b 181 154 39 9,7 153 275 22 12,6 16 2
32 b 190 166 50 7,8 167 337 61 15,3 21 15
33 b 187 170 46 8,7 162 337 40 11,6 25 15
34 c 183 162 43 8,5 165 321 24 10,8 25 14
35 c 187 166 54,5 8,0 200 240 10 10,3 26 12
36 c 186 154,5 45,5 8,0 198 200 32 10,1 25 18
37 c 185 153 47 7,9 144 321 2 13,0 23 -3
38 c 183 161 60 8,5 184 222 18 10,8 23 15
39 c 184 169 59 7,3 215 158 58 10,0 33 10
40 c 183 150 45 8,4 205 210 44 10,0 26 15
41 c 187 167 67 8,3 183 240 15 10,4 34 12
42 c 183 162,5 47,5 8,3 187 200 51 9,8 26 6
43 c 180 182,5 74 8,6 203 207 13 10,8 27 20
44 c 182 168 58 7,7 210 321 50 10,0 27 15
45 c 181 169 50 8,7 146 321 35 10,2 23 10
46 c 178 154 45,5 8,7 180 241 37 10,4 24 13
47 c 179 163,5 58 8,5 160 321 12 12,6 23 3
48 d 183 171 79 10,0 117 560 10 12,3 26 9
49 d 190 164 53 8,1 162 240 30 10,9 28 20
50 d 190 164 57 8,2 142 240 13 11,6 23 14
51 d 189 161,5 55,5 9,0 154 422 10 10,3 25 9
52 d 187 158,5 49 8,3 192 240 26 10,6 27 17
53 d 186 154,5 50 8,6 148 247 10 11,5 29 12
54 d 185 164 69,5 9,9 130 321 3 11,8 25 10
55 d 179 170 57 8,3 175 266 27 11,4 26 7
56 d 181 177 72 8,3 173 442 12 11,2 23 11
57 d 178 168 51,5 8,1 182 265 14 10,8 30 12
58 d 187 160 60 8,4 184 265 59 10,9 27 14
59 d 190 169,5 62 8,1 180 267 12 11,5 27 15
60 d 179 156,5 41,5 7,7 180 240 61 10,3 27 8
61 e 182 160 65,2 9,1 180 238 4 11,9 20 18
62 e 182 167 54 9,0 138 234 17 11,4 19 14
63 e 179 158 46 8,7 183 274 60 10,8 16 0
64 e 180 165 54 8,4 196 202 48 10,2 19 18
65 e 190 164 48 9,2 192 205 12 10,9 18 14
66 e 179 162 50 8,7 158 226 11 11,6 26 2
67 e 180 162 57,5 8,4 212 224 20 10,4 16 17
68 e 190 156 53,5 8,6 175 274 53 11.2 17 2
69 e 190 161 46 8,2 180 213 61 10,9 20 7
70 e 178 159 48 9,8 140 420 9 12,5 22 13
71 e 186 186 52 8,9 146 420 12 12,5 24 19
Tabela II. WYNIKI PRÓB SPRAWNOŚCIOWYCH UCZENNIC Z KLAS INTEGRACYJNYCH
l.p. kl. wiek (mies.) wysokość (cm) masa
(kg) bieg 50 m (s) sdm (cm) bieg 800 m (s) zwis na drążku (s) bieg
4x 10 m
(s) siady z leżenia (liczba) skłon w przód (cm)
1 f 189 158 54,5 7,6 185 256 35 10,4 23 8
2 f 185 159 50 8,1 155 252 29 11,1 19 4
3 f 185 169,5 63 8,8 179 244 2 11,2 17 2
4 f 187 155 63 8,9 161 258 3 11,4 24 9
5 f 186 164 56 14,5 165 283 11 12,3 23 11
6 f 183 159 48 8,2 165 378 16 10,7 19 13
7 f 189 165,5 49,5 9,2 186 282 24 11,8 14 7
8 f 186 163 48,5 8,4 172 283 10 11,1 19 9
9 f 181 183 58 9,8 142 377 9 12,0 20 12
10 f 189 168 62 9,2 140 376 1 12,8 14 10
11 f 183 164,5 52 8,6 179 284 2 11,6 14 2
12 f 179 160 50 9,8 146 532 5 11,4 15 4
13 f 185 168 51,5 8,6 145 322 36 11,4 20 -10
14 f 178 164 55 8,6 185 260 24 10,8 20 6
15 g 193 172 57 9,7 143 283 10 12,4 11 1
16 g 188 168 49 9,7 118 287 0 12,8 16 -15
17 g 184 164 48 9,2 150 267 11 12,7 13 11
18 g 192 158 52 8,1 185 199 27 14,1 22 10
19 g 181 162 56 9,5 161 249 4 10,9 17 15
20 g 189 171 59 7,8 169 203 35 11,9 26 7
21 g 188 168 61 9,4 180 281 23 11,3 22 14
22 h 179 168 49 8,3 187 240 46 10,9 25 15
23 h 186 165 46 8,4 177 240 21 11,4 25 12
24 h 190 169 52 8,8 165 228 12 12,1 16 13
25 h 180 164 49 9,4 195 264 50 10,2 24 9
26 i 179 166 55 8,4 177 240 21 11,4 15 8
27 i 178 164 44 7,4 200 329 3 12 30 12
28 i 181 154 40 8,2 172 242 49 10,8 17 -7
29 i 180 150 40 8,4 150 232 52 11,1 19 13
30 i 180 161 51 8,8 160 227 6 11,2 18 13
Tabela III. PUNKTACJA SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ DZIEWCZĄT Z KLAS
NIE INTEGRACYJNYCH (ŚREDNIE ARYTMETYCZNE).
lp bieg 50m sdm bieg 800m (s) zwis na drążku (s) bieg 4x10m (s) siady z leżenia skłon w przód (cm) średnia
1 67 69 66 66 79 57 52 60
2 60 48 50 51 70 43 40 50
3 59 54 50 53 70 43 40 50
4 64 63 56 53 73 71 43 54
5 69 52 53 57 70 47 62 66
6 58 54 54 80 73 65 68 63
7 66 64 36 80 59 47 40 53
8 49 53 44 50 67 47 52 51
9 56 43 58 59 72 55 52 54
10 69 63 57 80 71 57 54 62
11 55 54 56 50 59 57 37 46
12 40 33 50 59 59 43 49 45
13 60 50 41 59 59 49 56 58
14 50 54 50 55 61 51 46 48
15 51 43 34 44 70 55 49 50
16 27 43 13 48 64 51 46 37
17 46 48 30 59 0 55 62 54
18 55 47 29 51 56 51 43 49
19 41 51 0 60 45 47 35 38
20 58 53 34 54 59 47 40 49
21 54 52 18 72 54 43 49 52
22 64 58 0 57 66 41 45 47
23 60 59 42 80 57 47 46 53
24 64 50 46 65 62 49 60 62
25 60 59 42 66 67 53 48 54
26 54 41 44 53 54 45 40 47
27 47 49 18 54 51 55 52 50
28 52 60 34 51 62 53 45 49
29 56 42 25 51 48 43 13 35
30 51 47 46 66 52 67 52 52
31 38 44 40 59 50 39 39 39
32 64 50 24 80 27 49 60 62
33 51 48 24 70 59 57 60 56
34 54 49 28 60 66 57 59 57
35 60 65 50 50 71 59 56 58
36 60 64 61 65 73 57 65 63
37 62 40 28 45 46 53 32 47
38 54 58 55 55 66 53 60 57
39 70 72 72 79 73 73 52 61
40 55 68 58 72 73 59 60 58
41 56 58 50 53 70 75 56 56
42 52 59 61 76 75 59 45 49
43 52 67 59 52 66 61 68 60
44 65 70 28 75 73 61 60 63
45 51 41 28 67 72 53 52 52
46 51 56 50 68 70 55 57 54
47 54 47 28 51 50 53 40 47
48 35 27 0 50 53 59 49 42
49 59 48 50 64 65 63 68 64
50 58 39 50 52 59 53 59 59
51 47 44 0 50 71 57 49 48
52 56 62 50 61 68 61 64 60
53 52 42 48 50 60 65 56 54
54 36 33 28 46 58 57 52 44
55 56 54 42 62 61 59 46 51
56 56 53 0 51 63 53 54 55
57 59 57 43 53 66 67 56 58
58 55 58 43 80 65 61 59 57
59 59 56 42 51 60 61 60 60
60 65 56 50 80 71 39 48 57
61 46 56 50 46 57 47 65 56
62 47 37 52 54 61 45 59 53
63 51 58 41 80 66 39 36 44
64 55 63 60 74 72 45 65 60
65 45 62 60 51 65 43 59 52
66 51 46 54 51 59 59 39 45
67 55 71 54 57 70 39 64 60
68 52 54 40 77 63 41 39 46
69 58 56 57 80 65 47 46 52
70 37 38 0 49 51 51 57 47
71 49 41 0 51 51 55 67 58
Tabela IV. PUNKTACJA SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ DZIEWCZĄT Z KLAS INTEGRACYJNYCH (ŚREDNIE ARYTMETYCZNE).
Lp bieg 50m SDM bieg 800m zwis na drążku bieg 4x10m siady z leżenia skłon w przód średnia
1 66 58 45 67 70 53 48 57
2 59 45 46 63 64 45 42 51
3 50 56 49 45 63 41 39 45
4 49 48 45 46 61 55 49 49
5 0 49 38 51 53 53 54 27
6 58 49 12 54 67 45 57 58
7 45 59 38 60 58 35 46 46
8 55 53 38 50 64 45 49 52
9 37 39 13 49 56 47 56 47
10 45 38 13 44 48 35 52 49
11 52 56 37 45 59 35 39 46
12 37 41 0 47 61 37 42 40
13 52 40 28 68 61 47 22 37
14 52 58 44 60 66 47 45 49
15 38 39 38 50 52 29 37 38
16 38 28 37 0 48 39 13 26
17 45 43 42 51 49 33 54 50
18 59 58 61 62 37 51 52 56
19 41 48 47 46 65 41 60 51
20 64 51 60 67 57 59 46 55
21 42 56 38 59 62 51 59 51
22 56 59 50 73 65 57 60 58
23 55 55 50 58 61 57 56 56
24 50 49 53 51 55 39 57 54
25 42 63 43 75 72 55 49 46
26 55 55 50 58 61 37 48 52
27 69 65 26 46 56 67 56 63
28 58 53 49 75 66 41 26 42
29 55 43 52 76 64 45 57 56
30 50 47 54 47 63 43 57 54
Tabela V. ANALIZA WYNIKÓW PRÓB SPRAWNOŚCIOWYCH - PG 3
L.p
PRÓBY ŚREDNIA MAX MIN SD MEDIANA
1. Bieg 50 m (s) 7,6 7,8 7,3 0,28 7,3
2. Skok w dal z miejsca (cm) 192 200 184 11,31 192
3. Bieg 800 m (s) 363 397 329 48,08 363
4. Zwis na drążku (s) 12 20 3 12,02 12
5. Bieg 4 x 10 m (s) 11,4 12 10,8 0,84 11,4
6. Siady z leżenia (liczba) 24 24 17 9,19 24
7. Skłony tułowia (cm) 9 17 12 9,19 9
Tabela VI. PUNKTACJA SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ DZIEWCZĄT
Z OBU SZKÓŁ (ŚREDNIE ARYTMETYCZNE).
L.p
PRÓBY
ŚREDNIA PG 3
ŚREDNIA SP 2
1. Bieg 50 m 53 58
2. Skok w dal z miejsca 52 47
3. Bieg 800 m 40 46
4. Zwis na drążku 59 43
5. Bieg 4 x 10 m 61 56
6. Siady z leżenia 51 57
7. Skłony tułowia 50 54
8. ŚREDNIA 52,28 51,57
Tabela VII. PUNKTACJA SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ DZIEWCZĄT Z PUBLICZNEGO GIMNAZJUM NR 3W SIEDLCACH.
lp bieg 50m skok w dal z miejsca bieg 800m zwis na drążku bieg 4x10m siady z leżenia skłon w przód średnia
1 64 58 0 57 66 41 45 47
2 64 50 46 65 62 49 60 62
3 54 41 44 53 54 45 40 47
4 51 56 50 68 70 55 57 54
5 59 57 43 53 66 67 56 58
6 37 38 0 49 51 51 57 47
7 52 58 44 60 66 47 45 49
8 64 63 56 53 73 71 43 54
9 54 47 28 51 50 53 40 47
10 56 54 42 62 61 59 46 51
11 65 56 50 80 71 39 48 57
12 51 58 41 80 66 39 36 44
13 51 46 54 51 59 59 39 45
14 37 41 0 47 61 37 42 40
15 56 59 50 73 65 57 60 58
16 27 43 13 48 64 51 46 37
17 51 47 46 66 52 67 52 52
18 52 67 59 52 66 61 68 60
19 55 63 60 74 72 45 65 60
20 55 71 54 57 70 39 64 60
21 38 44 40 59 50 39 39 39
22 51 41 28 67 72 53 52 52
23 56 53 0 51 63 53 54 55
24 37 39 13 49 56 47 56 47
25 41 48 47 46 65 41 60 51
26 67 69 66 66 79 57 52 60
27 60 50 41 59 59 49 56 58
28 51 43 34 44 70 55 49 50
29 65 70 28 75 73 61 60 63
30 46 56 50 46 57 47 65 56
31 47 37 52 54 61 45 59 53
32 66 64 36 80 59 47 40 53
33 69 63 57 80 71 57 54 62
34 56 42 25 51 48 43 13 35
35 54 49 28 60 66 57 59 57
36 54 58 55 55 66 53 60 57
37 55 68 58 72 73 59 60 58
38 52 59 61 76 75 59 45 49
39 35 27 0 50 53 59 49 42
40 58 49 12 54 67 45 57 58
41 52 56 37 45 59 35 39 46
42 55 54 56 50 59 57 37 46
43 46 48 30 59 0 55 62 54
44 55 47 29 51 56 51 43 49
45 60 59 42 66 67 53 48 54
46 52 60 34 51 62 53 45 49
47 70 72 72 79 73 73 52 61
48 45 43 42 51 49 33 54 50
49 60 48 50 51 70 43 40 50
50 58 54 54 80 73 65 68 63
51 49 53 44 50 67 47 52 51
52 58 53 34 54 59 47 40 49
53 54 52 18 72 54 43 49 52
54 62 40 28 45 46 53 32 47
55 36 33 28 46 58 57 52 44
56 59 45 46 63 64 45 42 51
57 50 56 49 45 63 41 39 45
58 52 40 28 68 61 47 22 37
59 41 51 0 60 45 47 35 38
60 47 49 18 54 51 55 52 50
61 60 64 61 65 73 57 65 63
62 52 42 48 50 60 65 56 54
63 49 41 0 51 51 55 67 58
64 0 49 38 51 53 53 54 27
65 55 53 38 50 64 45 49 52
66 55 55 50 58 61 57 56 56
67 56 43 58 59 72 55 52 54
68 40 33 50 59 59 43 49 45
69 51 48 24 70 59 57 60 56
70 60 65 50 50 71 59 56 58
71 56 58 50 53 70 75 56 56
72 56 62 50 61 68 61 64 60
73 55 58 43 80 65 61 59 57
74 49 48 45 46 61 55 49 49
75 59 54 50 53 70 43 40 50
76 69 52 53 57 70 47 62 66
77 38 28 37 0 48 39 13 26
78 42 56 38 59 62 51 59 51
79 50 54 50 55 61 51 46 48
80 47 44 0 50 71 57 49 48
81 66 58 45 67 70 53 48 57
82 45 59 38 60 58 35 46 46
83 45 38 13 44 48 35 52 49
84 64 51 60 67 57 59 46 55
85 60 59 42 80 57 47 46 53
85 64 50 24 80 27 49 60 62
87 59 48 50 64 65 63 68 64
88 58 39 50 52 59 53 59 59
89 59 56 42 51 60 61 60 60
90 45 62 60 51 65 43 59 52
91 52 54 40 77 63 41 39 46
92 58 56 57 80 65 47 46 52
93 50 49 53 51 55 39 57 54
94 59 58 61 62 37 51 52 56
95 38 39 38 50 52 29 37 38
96 42 63 43 75 72 55 49 46
97 55 55 50 58 61 37 48 52
98 58 53 49 75 66 41 26 42
99 55 43 52 76 64 45 57 56
100 50 47 54 47 63 43 57 54
101 69 65 26 46 56 67 56 63