Historia druku

Proces upowszechniania informacji przy użyciu ręcznego przepisywania tekstów był pracochłonny i kosztowny. Znaczącą zmianą była reprodukcja tekstów za pomocą metod mechanicznych. Drukowanie przy pomocy drewnianych klocków, na których techniką drzeworytu wycinano lustrzane odbicie tekstu, znane było już w Chinach w II w. naszej ery. Pierwsza drukowana książka pochodzi z Korei z roku 704. Dzieło wydrukowano przy pomocy klocków drukarskich - na drewnianej płycie wycinano wszystkie litery. Proces udoskonalano. Pierwsza książka wydrukowana ruchomą czcionką powstała w Korei w 1234 roku. Liczyła 50 tomów, a ukazała się 28 kopiach.
Rozwój technik druku w Azji został zahamowany przez wielką komplikację języków, liczących kilka tysięcy znaków. Wynalazek druku w Europie dokonał się niezależnie i poprzedzony był również stosowaniem drzeworytniczych technik powielania tekstów.
Najstarszym drukiem ruchomej czcionki w Europie jest jedyna zachowana kopia dziewięciu stron niemieckiego tekstu z kalendarzem, wydrukowanego przez Gutenberga w Moguncji prawdopodobnie w 1454 roku. Najbardziej znanym wydaniem jest jednak, uznawana za dzieło pionierskie, 42-wierszowa Biblia Gutenberga. Ma ona objętość 643 kartek, nakład wynosił prawdopodobnie około 165 egzemplarzy. Z zachowanych do dziś 48 sztuk, część mistrz wydrukował na papierze, a część na pergaminie.
Tworzenie składu trwało nawet kilka miesięcy, ale i tak proces trwał krócej i był tańszy od przepisywania ręcznego lub druku blokowego. Przy prasie pracowano w duecie: jedna osoba obsługiwała prasę i rozprowadzała farbę, druga nakładała i zdejmowała papier. Najstarsze druki, zwane inkunabułami, miały wygląd pisma ręcznego, a wszelkie ozdoby takie jak ilustracje, nagłówki i inicjały domalowywano ręcznie. W czasach renesansu książki opuszczały drukarnie w postaci broszur - pozszywane i bez oprawy. Zdobienie i oprawę pozostawiano nabywcy.
Pod koniec XV wieku istniało w Europie kilkaset drukarni, a na rynek trafiło kilkanaście milionów książek. Z czasem zaczęto stosować technikę druku wielobarwnego. Wynalazek Gutenberga był jedną z kluczowych innowacji renesansu. Wielokrotnie ulepszany, ręczny dobór poszczególnych liter przetrwał aż do wynalezienia linotypu u schyłku XIX wieku.
Na przełomie XVIII i XIX w. rękodzielnicza dotąd produkcja książek zaczęła się zmieniać w mechaniczną i przemysłową. W 1814 r. zastosowano szybkobieżną maszynę drukarską napędzaną maszyną parową. Upowszechniła się litografia. W 1847 opatentowano rotacyjną maszynę drukarską. W drugiej połowie XIX wieku nastąpił przełom w technice składu. W 1884 wynaleziono linotyp - mechaniczne urządzenie do składania czcionek, trzy lata później wprowadzono monotyp. Wprowadzono nowoczesne sposoby przygotowania klisz drukarskich. W 1904 powstała pierwsza maszyna offsetowa.
Obecne drukarstwo zrewolucjonizowały komputery. Teksty montowane są na ekranach i przenoszone na płyty (coraz rzadziej klisze), które wykorzystuje się do produkcji form drukowych.