Polityka Edukacyjna w W.B

Jak wiadomo, Wielka Brytania dzieli się na Anglię, Walię, Szkocję i Północną Irlandię. Każda z wymienionych części rozwiązuje problemy oświaty w odmienny sposób, ale podstawowe idee systemu oświaty i szkolnictwa są jednakowe.
W całym Zjednoczonym Królestwie, w tym i Anglii – oświata przedszkolna dotyczy dzieci między 3 a 5 rokiem życia. Ten szczebel „nauki” nie należy do obowiązkowych, a organizowany jest przez państwo. Ilość godzin spędzonych przez dzieci w przedszkolu zależna jest od rodziców, ale należy zaznaczyć, iż istnieją przedszkola o przedłużonym dniu zajęć.
Przedszkole stanowi zatem pierwszą instytucję wychowawczą, ale – co najważniejsze – jest to instytucja tworzona przede wszystkim przez dzieci i rodziców, a dopiero w dalszej kolejności przez władze lokalne. Również wszystkie problemy rozwiązywane są z udziałem rodziców
Po ukończeniu 5 roku życia dziecka, wchodzi ono w okres obowiązku szkolnego, który trwa do ukończenia 16 lat. Zatem łączny okres obowiązkowej nauki trwa 11 lat. Istnieje również możliwość rozpoczęcia nauki w wieku 4 lat.
Najbardziej popularną jest szkoła rozszerzona, do której uczęszcza ok. 89% uczniów. Placówki te łączą różne kierunki nauczania ogólnokształcącego technicznego i przed zawodowego, co daje szeroką możliwość wyboru dalszej drogi życiowej. Nielicznie, bo 5% młodzieży uczęszcza do szkół nowoczesnych. Szkoły te mają charakter ogólnokształcący, a swymi programami obejmują trzy grupy przedmiotów: humanistyczne, matematyczno – przyrodnicze oraz praktyczne. Tylko 3% młodzieży trafia do szkół gramatycznych, które możemy zaliczyć do tradycyjnych szkół ogólnokształcących o charakterze klasyczno – humanistycznym. Podstawową funkcją tego typu szkół jest przygotowanie do studiów uniwersyteckich.
Oprócz przedstawionych placówek szkolnych charakterystycznym elementem brytyjskiej oświaty jest szkolnictwo prywatne (tzw. public schools). Są to ekskluzywne placówki głównie o klasyczno – humanistycznym kierunku nauczania, znane z surowej dyscypliny i ostrej selekcji uczniów. Są to szkoły płatne mimo, iż część z nich korzysta z zasobów finansowych LEA. Liczną grupą takich dotowanych placówek jest 168 szkół gramatycznych przyjmujących wybitnie zdolnych uczniów z niezamożnych rodzin.
Szkoła ta, jak już wspomniałam wyżej, dzieli się na dwa ogniwa. Szkoły małego dziecka (infant schools) – dla uczniów od 5 do 8 lat, możemy określić jako klasy wstępne, w których to ma miejsce nauka pisania, czytania i rachowania. Wszystko to odbywa się przy pomocy zabaw, śpiewu, tańca oraz fizycznie przez gimnastykę. Wiedza dziecka o świecie zostaje wzbogacona przez pogadanki, wycieczki oraz czytelnictwo (pasywne). Praca w tym ogniwie opiera się na teorii spontanicznego rozwoju dziecka. Podstawową więc metodą pracy w klasach wstępnych jest swobodna zabawa i gra. Poważne miejsce w pracy z dziećmi zajmują różnorodne formy samoobsługi dostępne temu wiekowi. Dzieci sprzątają izby lekcyjne, pielęgnują kwiaty oraz uczą się prać bieliznę, przygotowywać jedzenie itp. I te zajęcia również organizowane są w formie zabawy w rodzinę .
Zadania szkoły początkowej wiążą się przede wszystkim z wychowaniem religijnym i fizycznym. Ponadto szkoła ta ma osiągnąć wyniki w zakresie nauki czytania, pisania i rachunków. Wśród zadań wychowawczych programy podkreślają potrzebę kształcenia zainteresowań nauką szkolną oraz wyrobienia woli i charakteru.
Celem szkół gramatycznych jest przygotowanie do studiów wyższych. Do tych szkół dostaje się pewna liczba dzieci pochodzenia robotniczego, wykazująca wybitne uzdolnienia. Zadaniem szkół gramatycznych jest przygotowanie kandydatów do zawodów inteligencji pracującej, do zajęcia stanowiska kierowniczego w polityce, w przedsiębiorstwie handlowym lub przemysłowym.
Szkoły publiczne dają przeważnie wykształcenie humanistyczne. Podstawową formą pracy dydaktycznej to praca z książką. W szkołach publicznych rozpowszechniony jest system pracowni przedmiotowych, w których uczniowie wykonują samodzielnie prace mające na celu ukształtowanie umiejętności twórczego posługiwania się zdobytą wiedzą. Oprócz funkcji dydaktycznych nauczyciele spełniają rolę wychowawcy – korepetytora. Szczególną rolę w pracy wychowawczej szkół publicznych odgrywa sport i wychowanie fizyczne. Również i wychowanie religijne zajmuje poważne miejsce w systemie pracy dydaktyczno – wychowawczej .
Treść nauczania jest wielce zróżnicowana. W niższych klasach uczniowie pracują w oparciu o wspólny plan nauczania, ale każdy z nich układa sobie indywidualny rozkład zajęć, który zatwierdza nauczyciel. W wyższych klasach uczniowie wybierają odpowiadający ich zainteresowaniom i planom życiowym kierunek nauki, mając do dyspozycji wiele możliwości. Liczba uczniów w klasie jest minimalna.
Nauczyciele i wychowawcy przedszkoli i szkół początkowych obowiązani są ukończyć trzy- lub czteroletnie szkoły pedagogiczne (College of Education) i uzyskać dyplom (beatleor) bachelor of education .W tym przypadku warunkiem dopuszczenia do rocznego kształcenia pedagogicznego jest ukończenie czteroletnich uniwersyteckich studiów z dowolnie wybranej dziedziny” .