Metodyka pracy opiekuńczo wychowawczej
I definicja: Stres jest to odczucie motywujące nas do działania lub odczucie destrukcyjne.
II definicja; Stres jest naturalną reakcją nerwową organizmu która mobilizuje nas do działania .Problem ze stresem pojawia się wtedy kiedy towarzyszy nam zbyt długo.
Stres w ujęciu Lazarusa i Folkman
Stres - dynamiczna relacja pomiędzy człowiekiem a otoczeniem, która wymaga wysiłku adaptacyjnego lub przekraczająca możliwości sprostania jej. Jednostka i człowiek wpływają na siebie nawzajem, a więc relacja ta polega ciągłemu przeobrażaniu. Jeśli relacja jednostki z otoczeniem , oszacowana jest w kategoriach stresowych to zostaje uruchomiony proces radzenia sobie. Radzenie sobie ze stresem określają jako poznawcze i behawioralne wysiłki skierowane na opanowanie, zredukowanie lub tolerowanie zew. lub wew. żądań.
Stres to:
nieswoista reakcja organizmu na wszelkie stawiane mu zadania
stan ogólnej mobilizacji sił organizmu jako odpowiedź na silny bodziec fizyczny lub psychiczny (stresor)
stan wzmożonej gotowości i nadmiernego pobudzenia organizmu, by lepiej i skutecznie zadziałać.
reakcja na docierające bodźce. Bodźce te pobudzają podwzgórze i przysadkę mózgową, by tak stymulowały nadnercza, by one z kolei poprzez hormony kory nadnerczy przyspieszały akcję serca, częstość oddechu, wzmożenie lepkości krwi i podwyższały poziom glukozy. To wszystko w organizmie dzieje się po to, by organizm umiał przygotować się do walki w sytuacjach stresowych.
Stres może przybierać różną postać, w zależności od wielu czynników:
eustres- jest to stres krótkotrwały - podnosi motywację do działania. Odczuwany jako np.: podniecenie, trema przed egzaminem, wystąpienie publiczne, często stanowi dodatkowy bodziec mobilizujący. Stres krótkotrwały nie jest chorobotwórczy.
distres - występuje w okolicznościach przykrych, beznadziejnych, powoduje cierpienie, rozpacz ucieczkę od życia.
stres adaptacyjny - zewnętrzny czynnik uszkadzający, wywołuje w organizmie reakcje obronną w ochronie własnego życia. Organizm ma w sobie potencjał stresu adaptacyjnego, by bez własnej woli i wiedzy adaptować się do zew. warunków: zmiana temp., wilgotność.
stres interpretacyjny - stresorem jest subiektywna reakcja człowieka, jego sposób interpretacji, zrozumienia sytuacji. Jest to jego wybór i w zależności od podejścia do problemu on sam staje się stresorem. Percepcja człowieka i to jak on odbiera i interpretuje informacje docierające do niego, jest przyczyna stanu zagrożenia. Człowiek sam dla siebie jest stresorem
Stres wtórny - zagrażający, w którym nie następuje faza wygaszenia i rozładowania. Skutki tego stresu kumulują się przez dłuższy czas. Czasami mamy poczucie, że cały czas chodzimy pobudzeni i w związku a tym nie wie jak sobie z tym stresorem poradzić, np.: stresującym szefem, który prowokuje do reakcji ucieczki albo ataku. Drugą przyczyną jest to, że nie potrafimy sobie poradzić z rozładowaniem tych sił, które się w nas kumulują.
OZNAKI STRESU
W sferze fizjologii;
Bladość
Pocenie się
Przyśpieszone bicie serca
Napięcie mięśni
Zmiany ciśnienia krwi
Odpływ krwi do mięśni
Suchość w ustach i gardle
Częste oddawanie moczu
Ból pleców, szyi i innych części ciała
SKUTKI OPTYMALNEGO POZIOMU STRESU
Przypływ energii
Świadomość dobrej formy, właściwe funkcjonowanie
Wyostrzona uwaga ,wiara w siebie
Szybki refleks
Zainteresowania , łatwa realizacja zadań
SKUTKI ZBYT NISKEIGO POZIOMU STRESU
Poczucie znużenia i bezużyteczności
Brak zainteresowań , odpływ energii
Depresja
Przekonanie że wszystko jest bezsensu
Urastanie prostych prac do ogromnych zadań.