Prawo patentowe.

1. Pojecie patentu.
Patent - Dokument urzędowy stwierdzający przyznanie danej osobie albo firmie wyłącznego prawa korzystania z wynalazku stanowi formę własności, która przechodzi na inne osoby droga spadku lub darowizny. Udzielenie patentu w Polsce uzależnione jest od Urzędu Patentowego, którego siedziba mieści się w Warszawie. Na całym obszarze państwa Polskiego obowiązuje obecnie ustawa z dnia 5 II 1924 o ochronie wynalazków ,wzorów i znaków towarowych (Dz.U.,N.31,poz.306,z 1924 r.).Ustawa ta opiera się w zasadzie na systemie meldunkowy, który w przeciwieństwie do systemu niemieckiego i angielskiego polega na przyznawaniu patentów na odpowiedzialność zgłaszającego się bez badania jego nowości.

1. Warunki patentowalności wynalazku
W większości krajów nie określa się , czym jest wynalazek. Choć pojęcie to w potocznym rozumieniu obejmuje bardzo szeroki zakres ludzkiej działalności, przyjąć można, że wynalazek stanowi rozwiązanie pewnego problemu technicznego. Wynalazek, na który może być udzielona ochrona, (który może być opatentowany), musi spełniać jednocześnie trzy warunki:
Nowość. Rozwiązanie uważa się za nowe, jeśli nie jest częścią stanu techniki, który istniał przed (pierwszym) zgłoszeniem wynalazku do ochrony (tzw. zgłoszenie priorytetowe, według którego oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu). Przez stan techniki rozumie się wszystko, co zostało udostępnione do powszechnej wiadomości w formie opisu (w tym także słownego), przez stosowanie wynalazku, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, przy czym chodzi tu o sam fakt udostępnienia, a nie o to, czy ktoś faktycznie się zapoznał z wynalazkiem. Za ujawnienie wynalazku uważa się wyłącznie takie przedstawienie jego istoty, że znawca dziedziny, której wynalazek dotyczy, może mieć możliwość uzyskania informacji niezbędnych do jego wykorzystania.
Wynalazki podlegające ochronie muszą prezentować sobą rozwiązania, co oznacza, że do ich dokonania użyto określonych środków technicznych, (choć samo rozwiązanie będące przedmiotem wynalazku nie musi dotyczyć problemu wyłącznie z dziedziny techniki). Ocena nowości wynalazku polega, więc na porównaniu środków technicznych, które posłużyły do jego dokonania, z tego samego rodzaju środkami wynikającymi z rozwiązań istniejących w stanie techniki.
Poziom wynalazczy, określany także jako nie oczywistość. Wynalazek musi stanowić twórczy krok w technice. Rozwiązanie odznacza się poziomem wynalazczym, jeśli dla znawcy (fachowca o przeciętnej wiedzy z danej dziedziny) nie wynika w sposób oczywisty ze stanu techniki.
Możliwość przemysłowego zastosowania. Do stosowania nadaje się taki wynalazek, który umożliwia uzyskanie określonego wytworu lub wskazuje sposób, który może być zastosowany w rozumieniu technicznym w jakiejkolwiek działalności technicznej (stąd można wyróżnić trzy kategorie wynalazków: dotyczące wytworu, sposobu oraz sposobu i wytworu). Wymóg "przemysłowej stosowalności" należy rozumieć jako potencjalną - w świetle uznanych zasad nauki - gotowość wynalazku do przemysłowej realizacji (możliwość jego urzeczywistnienia w sposób powtarzalny). Oznacza to, że wynalazek nie musi być gotowy do realizacji w momencie zgłaszania. Dobrym przykładem ilustrującym to zagadnienie może być poruszający się na poduszce magnetycznej pociąg Transrapid. Przy konstrukcji pociągu wykorzystano rozwiązanie, na które udzielono patentu w 1937 roku.
Możliwością opatentowania objęte są produkty, maszyny, urządzenia, sposoby wytwarzania oraz sposoby eksploatacji (z wyłączeniem wymienionych, poniżej), czyli wytwory materialne określone za pomocą cech technicznych (odnoszących się do budowy lub składu wynalazku) bądź też określone sposoby technicznego oddziaływania na materię.
Istnieje przynajmniej kilka klas wytworów nie podlegających patentowaniu, ponieważ nie są uznawane za wynalazki lub też są wyłączone z ochrony. W szczególności nie uznaje się za wynalazki odkryć, teorii naukowych i metod matematycznych, wytworów o charakterze jedynie estetycznym, planów, zasad i metod dotyczących działalności umysłowej lub gospodarczej (pojawiły się jednak np. patenty na metody transferu funduszy w środowisku elektronicznym) oraz gier, wytworów niemożliwych do wykorzystania w świetle powszechnie przyjętych i uznanych zasad nauki (np. perpetum mobile), przedstawień informacji oraz programów komputerowych.
Z kolei niektóre wynalazki, choć spełniają podane wcześniej warunki patentowalności, nie podlegają ochronie, głównie ze względów porządku publicznego i humanitarnych. Zalicza się do nich wynalazki
Których wykorzystanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami, przede wszystkim dotyczące sposobów z dziedziny genetyki (np. klonowanie ludzi, modyfikacje tożsamości genetycznej linii zarodkowej człowieka);
dotyczące odmian roślin i ras zwierząt oraz czysto biologicznych sposobów hodowli roślin i zwierząt (z wyłączeniem sposobów i wytworów mikrobiologicznych);
dotyczące sposobów leczenia ludzi i zwierząt chirurgicznymi i terapeutycznymi oraz diagnostyki stosowanej na ludziach lub zwierzętach.

3. Procedura uzyskiwania patentu
Procedura uzyskiwania patentów jest podobna w większości krajów świata. W uproszczeniu przebiega ona następująco :

1. Zgłoszenie dokonywane w urzędzie patentowym przez pełnomocnika - rzecznika patentowego. Jeśli jest to pierwsze w świecie zgłoszenie wynalazku, wówczas jest to również data pierwszeństwa (data zgłoszenia priorytetowego).

2. W okresie 12 miesięcy od zgłoszenia można zgłaszać wynalazek do ochrony w innych krajach (rok priorytetowy). Wynalazek traktowany jest w każdym z tych krajów (o ile patent zostanie udzielony) tak, jakby został zgłoszony w dniu zgłoszenia priorytetowego. Uzyskane w ten sposób patenty tworzą tzw. rodzinę patentową.

3. Skrót opisu wynalazku (nawet, jeśli nie został do tej pory sprawdzony, tzn. nie zostały przeprowadzone badania, czy wynalazek spełnia warunki udzielenia patentu) jest publikowany po 18 miesiącach od daty zgłoszenia. Do niedawna wyjątkiem były Stany Zjednoczone, gdzie publikacja patentu następowała dopiero po sprawdzeniu wynalazku (średnio po 4-5 latach od zgłoszenia). Naciski innych krajów i instytucji międzynarodowych spowodowały zmianę ustawodawstwa amerykańskiego w tym zakresie. Wynalazki zgłaszane w USPTO począwszy od listopada 2000 roku będą publikowane po upływie 18 miesięcy, tak jak to ma miejsce w pozostałych urzędach patentowych, nawet, jeśli nie zostaną do tego czasu przeegzaminowane.
W ciągu 6 miesięcy od daty publikacji osoby trzecie mogą wnosić uwagi, co do istnienia przeszkód uniemożliwiających udzielenie patentu. W tym czasie zgłaszający musi w razie potrzeby uzupełnić zgłoszenie, usunąć usterki i braki.

4. Najwcześniej po 24 miesiącach Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu patentu pod warunkiem wniesienia opłaty za pierwszy okres ochrony.

5. Opłaty za każdy udzielony patent należący do rodziny patentowej wnoszone są oddzielnie w krajach, w których uzyskano ochronę wg obowiązujących tam stawek. Ochrona może trwać maksymalnie 20 lat, jednak ustaje w razie zaprzestania wnoszenia opłat.