Psychiatria dzieci i młodzieży
PSYCHIATRIA DZIECI I MŁODZIEŻY
12. 10. 2007
WYCHOWNIE- dynamiczny, złożony proces wzajemnie zależnych od siebie układów nadawania i odbioru wpływów, w celu zrealizowania jakiegoś świadomie zamierzonego przez wychowawcę kształtu osobowości wychowanka.
Cele wychowania:
1. kreatywne- tworzenie czegoś nowego, bardzo istotna jest sztuka, następuje poszerzenie horyzontów, wyrobienie wrażliwości, wychowanie to przyśpiesza rozwój społeczny i rozwój osobowości; o ;
2. optymalizujące- ulepszanie czegoś; ;
3. minimalizujące- zmniejszanie czegoś; ;
4. korekcyjne- poprawa; - ; -
Adaptacja- człowieka do środowiska i sytuacji, to proces przemian zachodzących w obrębie organizmu we wszystkich jego sferach, jak i w zakresach powiązań tego organizmu ze środowiskiem mającej na celu zachowanie homeostazy rozumianej, jako równowaga biopsychospołeczna jednostki. Adaptacja: bierna, częściowa całkowita, czynna. Aby adaptacja była pełna musi być całkowita, jeżeli jest częściowa nie jest to prawdziwa adaptacja.
Adaptacja i asymilacja to przyswajanie, natomiast akomodacja jest dostosowaniem się do czegoś.
Homeostaza- stan określony przez równowagę wewnętrzną opierającej się na integracji i harmonii procesów tworzących się w organizmie jak i przez równowagę zewnętrzną na płaszczyźnie kontaktów z otoczeniem.
Homeokineza- równowaga zachowana poprzez ciągłe zmiany, ale w obrębie prawidłowym, zmiany, ale prawidłowe, zdrowe, równowaga biopsychospołeczna jednostki.
Adaptacja prawidłowa
mobilizacja samoistna
stres
homeostaza
I II III
I- faza alarmowa;
II- faza dezintegracji;
III- mobilizacji samoistnej
Adaptacja nieprawidłowa
mobilizacja wspomagana
stres
homeostaza
I II III IV
I- faza alarmowa;
II- faza dezintegracji;
III- faza dysocjacji;
IV- mobilizacja wspomagana
Adaptacja zaburzona
mobilizacja sterowana
stres
homeostaza
I II III IV V
I- faza alarmowa;
II- faza dezintegracji;
III- faza dysocjacji;
IV-
V- mobilizacja sterowana.
Okresy życia dziecka:
1. Płodowy 9 miesięcy- od zapłodnienia do urodzenia;
2. Noworodkowy 2 tyg., do odpadnięcia pępowiny;
3. Niemowlęcy 1 rok, rozpoczęcie chodzenia;
4. Wczesnego dzieciństwa 2-4 rok, ustalenie rozwoju organicznego na jednym poziomie;
5. Przedszkolny 5-7 rok życia, początkowe zmiany uzębienia;
6. Szkolny 7-11 rok życia, początek dojrzewania płciowego;
7. Okres dojrzewania płciowego 12-15/12-17 rok życia, zakończenie rozwoju płciowego;
8. Młodzieńczy 16-19 rok życia, zakończenie dojrzewania.
Okresy ontogenezy wg Wolańskiego:
I okres rozwoju śródmacicznego- do urodzenia;
II- okres rozwoju progresywnego- 20-25 rok życia;
III- okres stabilizacji od 20-25 do 40 roku życia;
IV- okres starości po 60 roku życia.
Czynniki rozwoju osobniczego człowieka:
I. Czynniki endogenne genetyczne (determinanty), materiał genetyczny ojca i matki;
II. Endogenne para genetyczne i nie genetyczne (stymulatory i regulatory), czynniki związane z genami matki, wpływ wieku matki ojca, kolejność ciąży, wpływ środowiska wewnętrznego matki, właściwości metaboliczne ustroju;
III. Egzogenne (modyfikatory), elementy biogeograficzne (modyfikatory naturalne), czyli fauna i flora, mikroelementy gleby i wody, klimat, ukształtowanie terenu, radiacje, inne nieznane elementy, elementy społeczno- ekonomiczne (modyfikatory kulturowe), czyli wysokość dochodów, poziom wykształcenia rodziców, kultura rodziców, tradycja i zwyczaje, zespół czynników bytowych;
IV. Tryb życia, ruch, wypoczynek, obciążenie pracą umysłową, stresy.
Zespołowe działanie warunków bytowania i pracy na podstawie zmęczenia.
intensywność klimat, światło, powody psychiczne
i czas pracy hałas (odpowiedzialność,
troski, konflikty)
choroby, bóle,
warunki odżywiania monotonia
zmęczenie
odpoczynek
19. 10. 2007
Zespół przeciążenia u dzieci
środowisko
szkolne, domowe, czynniki nasilają się,
warunki inne elementy stresowe trwają dłużej
obciążenie środowiska
IO = =
wytrzymałość
uwarunkowania zmniejszenie odporności i wytrzymałości
somatogenne w skutek choroby
uwarunkowania
psychogenne neurotyczna utrata energii,
czynniki osobowości
IO (iloraz przeciążenia) powinien wynosić 1
Postaci przeciążenia:
1. proste- zbyt trudne i skomplikowane zajęcia, dokładanie wciąż nowych obowiązków;
2. zamaskowane- dekompensacja ze strony narządów, np. nerwica narządów, choroba wrzodowa, przejawia się w określonych narządach, zbyt wysokie wymagania, brak pochwał, wsparcia, może wystąpić silne poczucie winy, poczucie niskiej wartości, może pojawić się mutyzm, głuchota histeryczna, fobie, natręctwa;
3. powikłane- zależność lękowa, narkomania, alkoholizm, dziecko próbuje uciec, ukryć swoje przeciążenie, szuka zapomnienia, ucieka od rzeczywistości;
4. kryzysowe- człowiek pozostaje przez dłuższy czas w stanie obciążenia, nagle jedno na pozór błahe zdarzenie powoduje dekompensację.
ZMĘCZENIE- (wg Klonowicza) obiektywnie istniejący stan fizjologiczny powstający w skutek obciążenia ustroju pracą i wyrażający się w zmianie charakteru koordynacji czynności w przejściowym, odwracalnym obniżeniu zdolności d pracy i w uczuciu znużenia.
ZNURZENIE- subiektywne uczucie powstające w świadomości i niekoniecznie odpowiadające pod względem swej intensywności nasileniu zmęczenia.
Zmęczenie jest bliższe wysiłkowi fizycznemu, znużenie- wysiłkowi psychicznemu. Zmęczone dziecko należy przebadać psychologicznie, aby zbadać jego cechy osobowości. Zmęczone dziecko należy odciążyć od obowiązków. Trzeba porozmawiać zarówno z dzieckiem jak i z rodzicami, poznać jego sytuację rodzinną. Należy się zwrócić również o pomoc do pedagoga szkolnego.
Kategorie obiektywnych objawów zmęczenia:
1. zaburzenia odbioru bodźców;
2. zaburzenia spostrzegania;
3. zaburzenia koordynacji;
4. zaburzenia uwagi i koncentracji;
5. zaburzenia myślenia;
6. zaburzenia funkcji napędowych i sterujących;
7. zaburzenia zachowań społecznych.
Zachowania agresywne u dzieci powstają na skutek poczucia zagrożenia, zachwiania poczucia bezpieczeństwa, w stanie przeciążenia. Dziecko przeciążone może wpaść w uzależnienia, popełnić samobójstwo bądź też może dojść doza burzeń adaptacji, nerwicy. Nauczyciele na zachowania agresywne reagują ukaraniem ucznia, nie szukają przyczyny tylko chcą zlikwidować skutek. Agresja u dzieci może wynikać z lęku, nieumiejętności radzenia sobie problemami czy gniewem.
TYPOLOGIA TEMERAMENTÓW
Temperament- jest to uwarunkowany poglądami i popędami zespół dyspozycji uczuciowych, od których zależy rodzaj i styl reakcji psychicznych na bodźce świata zewnętrznego.
Popęd- filogenetycznie pierwotny czynnik życia psychicznego.
Charakter- sposób myślenia, zachowania się i reakcji uczuciowych.
Osobowość- cechy temperamentu, charakteru i struktury cielesnej.
Rozwój osobowości zależy od czynników wrodzonych i bodźców środowiskowych.
Typy układu nerwowego wg Pawłowa
układ nerwowy
słaby silny
(melancholik)
niezrównoważony zrównoważony
(choleryk)
żywy powolny
(sangwinik) (flegmatyk)
Zaburzenia osobowości występują tylko u osób niezrównoważonych (osobowość schizoidalna, anankastyczna, depresyjna, hipomaniakalna, cyklotymiczna, histeryczna).
Typologia Hipokratesa- Galenusa
1. sangwinik- krew;
2. choleryk- żółć;
3. melancholik- czarna żółć;
4. flegmatyk- flegma.
Typologia konstytucjonalna Kretschmera
1. pikniczny- gruby, niski, psychoza maniakalna;
2. leptosomiczny- wysoki, chudy, schizofrenia;
3. atletyczny- umięśniony, padaczka.
Typologia psychologiczna Junga
1. typ ekstrawertywny- na zewnątrz;
2. typ introwertywny- do wewnątrz.
09. 11. 2007
Okoliczności wskazujące na skłonności samobójcze:
? podjęcie próby w odosobnieniu;
? wybierają czas uniemożliwiający interwencję z zewnątrz;
? podjęcie środków zabezpieczających przed wykryciem;
? wcześniejsze przygotowanie z myślą o śmierci, np. list, testament;
? wcześniejsze poinformowanie o zamiarach innych osób;
? dokładne, wcześniejsze przygotowanie samobójstwa;
? napisanie listu pożegnalnego;
? zatajenie przed otoczeniem prób, które nie zakończyły się śmiercią.
Zdarzenia przyczyniające się do stresu:
? śmierć współmałżonka 100%;
? rozwód 73%;
? separacja 65%;
? uwięzienie 63%;
? śmierć bliskiego członka rodziny 63%;
? choroba lub uraz fizyczny 53%;
? zawarcie małżeństwa 50%;
? utrata pracy 47%;
? pogodzenie się ze współmałżonkiem 43%;
? przejście na emeryturę 43%.
SYSTEM WARTOŚCI
BRAK ZANIK
- zaniedbanie środowiskowe - choroba organiczna mózgu
- z niskiego poziomu inteligencji - alkoholizm, narkomania
(niedorozwój rodziców) - mechanizmy obronne (nacjonalizacja,
- zaburzenia charakteru zaprzeczenie, represja)
Psychopata- brak systemu wartości.
Charakteropata (encefalopatia)- zanik systemu wartości.
MODEL KRYZYSU
organizm ludzki
stan wewnętrznej równowagi
wydarzenie traumatyczne wydarzenie traumatyczne
brak równowagi wewnętrznej
wyraźna potrzeba
powrotu do równowagi
sprawne mechanizmy regulacji niesprawne mechanizmy regulacji
realistyczna ocena sytuacji
dostępna pomoc, wsparcie
sprawne mechanizmy obronne
zrozumienie problemu
powrót do równowagi wewnętrznej pogłębienie wewnętrznego
niepokoju
nie dochodzi do kryzysu początek kryzysu
ZACHOWANIA AUTODESTRUKCYJNE
BEZPOŚREDNIE POŚREDNIE
- samobójstwa (usiłowane, dokonane, - zaniechanie troski o swoje zdrowie,
poszerzone); wyniszczający tryb życia;
- samookaleczenia, samouszkodzenia; - zachowania zawierające ryzyko śmierci,
- wyrządzanie sobie krzywdy albo podejmowanie niebezpiecznych
moralnej zachowań przynoszących satysfakcję
(np. sporty ekstremalne, palenie tytoniu);
- zaniedbanie nad własnym rozwojem
(intelektualnym, dojrzałej osobowości,
niepodejmowanie odpowiedzialnych ról
TYP SAMOBÓJSTWA STOSUNEK DO ŚMIERCI MOTYWACJA DO ZACHOWANIA
Prawdziwe świadomy wybór śmierci i podjęcie decyzji o pozbawieniu się życia - pragnienie śmierci;-brak konkretnego motywu poza stwierdzeniem ?nie chcę żyć?;- ostry kryzys egzystencjalny
Rzekome - śmierci się nie wybiera ale się ją dopuszcza i bierze pod uwagę;- samobójstwo formą ucieczki przed problemami - akt rozpaczy, bezradności, beznadziejności;- chęć szukania zapomnienia w śmierci;- jedyne wyjście z sytuacji to samobójstwo;- protest, szantaż;- wołanie o pomoc
Gesty samobójcze - śmierci się nie planuje i nie bierze pod uwagę;- lęk przed śmiercią - chęć zwrócenia na siebie uwagi;- wzbudzanie współczucia
Altruistyczne śmierć jest ceną, jaką się płaci za miłość bliźniego, obronę najwyższych wartości oddanie życia za jakąś najważniejszą wartość
ALKOHOL A PSYCHIKA
Osobowość przedalkoholowa- nadmiernie sobie pobłażająca, niedojrzała, niezrównoważona uczuciowo, z innymi trudnościami.
Fazy alkoholizmu
1. przedalkoholowa, wstępna, objawowa;
2. zwiastunów, okres ostrzegawczy;
3. faza krytyczna, ostra, człowiek dużo pije potem następuje abstynencja i znowu pije;
4. faza przewlekła, psychodegradacja alkoholowa.
Pięć głównych typów alkoholizmu:
1. ?- psychiczne uzależnienie się od alkoholu;
2. ?- uzależnienie fizyczne;
3. ?- tolerancja na alkohol, więcej pije;
4. ?- stale wzrastający poziom alkoholu we krwi i niezdolność powstrzymania się od picia przez dłuższy czas;
5. ?- okresowe picie znacznych ilości alkoholu.
PSYCHOZY ALKOHOLOWE:
1. majaczenia alkoholowe- rozpoczęcie nagłe, często po zaprzestaniu wielodniowego picia u przewlekłego alkoholika, napady drgawkowe, przelotne zaburzenia świadomości, zmienność nastroju, pojedyncze złudzenia, omamy wzrokowe, słuchowe, smakowe, dotykowe, objawom towarzyszy lęk i pobudzenie psychoruchowe, drżenie mięśni i inne zaburzenia wegetatywne, trwa ona od kilku godzin do kilku dni, kończy się długotrwałym snem;
2. ostra halucynoza alkoholowa- zaburzenia czynności myślowych, które nie poddają się korekcie, urojenia (prześladowcze, siły, bogactwa, poniżenia), objawom towarzyszy bardzo silny lęk, ucieczki z domu, napadanie na innych, wymaga umieszczenia i leczenia w szpitalu psychiatrycznym, trwa od kilku dni do kilku miesięcy;
3. przewlekła halucynoza alkoholowa- objawy takie jak wyżej tylko przewlekłe, są nawroty, wskazujące na uszkodzenie mózgu, rokowania najczęściej niepomyślne;
4. choroba Korsakowa- przebieg przewlekły, rokowania niepomyślne, zmiany zwyrodnieniowe ośrodkowego układu nerwowego, zaburzenia pamięci, luki pamięciowe, obniżony krytycyzm, zaburzenia orientacji, wyniszczenie fizyczne, zmiany zwyrodnieniowe nerwów kończyn dolnych;
5. paranoja alkoholowa- zespół Otella, charakteryzuje się urojeniami niewierności, tworzy się rozbudowany system urojeń na temat zdrad żony, popartych absurdalnymi dowodami, przebieg przewlekły, ta forma psychozy może być tragiczna w skutkach dla żony (może dojść nawet do zabójstwa), rokowania najczęściej niepomyślne;
6. depresja alkoholowa- nastrój depresyjny, występuje u pijących bardo często, jako reakcja na trudne sytuacje życiowe oraz w zespole abstynencyjnym, częste myśli i usiłowania samobójcze, u kobiet spotyka się usiłowania zabójstwa dzieci (tzw. samobójstwa rozszerzone), motywowane współczuciem i obawą o los dzieci;
7. otępienie alkoholowe- dochodzi do zmian zanikowych komórek mózgowych, związane z głęboka psychodegradacją, zanikiem uczuć społecznych, brak zainteresowania innymi sprawami poza alkoholem;
8. psychozy atypowe- niekiedy rozwijają się krótkotrwałe psychozy lękowe i lękowo- urojeniowe, we wszystkich psychozach alkoholowych można spotkać objawy typowe dla schorzeń z innego kręgu np. schizofrenicznego, ocena aktualnego stanu jest trudna bez znajomości przeszłości pac jęta, zwłaszcza s stanie krańcowej psychodegradacji;
9. padaczka alkoholowa- alkohol zwiększa pogotowie drgawkowe, do napadów drgawkowych dochodzi w głębokich zatruciach alkoholowych lub w zespole abstynenckim, padaczkę alkoholową spotykamy w długotrwałych nałogach, jako wyraz uszkodzeń organicznych mózgu;
10. encefalopatia Wernickiego- ciężkie. Najczęściej śmiertelne powikłanie alkoholowe, wywołane zatruciem alkoholowym i niedoborem jakościowym pożywienia, stwierdza się oczopląs, porażenie mięśni oczu, drgawki, zmiany zwyrodnieniowe nerwów obwodowych, objawy psychiczne takie jak lęki, majaczenia, zaburzenia przytomności z pobudzeniem ruchowym, występuje rzekome porażenie alkoholowe, objawy mogą wskazywać na kiłę, czyli porażenie postępujące.
TOKSYKOMANIA- jest to stan okresowej i przewlekłej toksykacji przynoszącej szkodę jednostce i społeczeństwu, wywołanej powtarzającym się zażywaniem środka odurzającego lub pobudzającego naturalnego bądź syntetycznego.
Stan ten charakteryzuje się:
? przymusem przyjmowania danego środka;
? zdobywania go wszelkimi sposobami;
? tendencja do zwiększania dawki;
? psychicznym i fizycznym uzależnieniem się od danego środka.
TYPY TOKSYKOMANII WSPÓŁCZESNEJ:
1. kofeinizm i teinizm- najbardziej rozpowszechniony i tolerowany nałóg naszej cywilizacji, zdarzają się przypadki silnego uzależnienia psychicznego z objawami głodu fizycznego z zespołem abstynenckim, pod wpływem kofeiny podnosi się ciśnienie krwi, częstotliwość oddechu, przyśpieszone zostają procesy myślowe, utrzymuje się w organizmie do 24 godzin, nadmierne używanie powoduje zaburzenie snu, niepokój, rozdrażnienie, przewlekłe zakłócenie czynności przewodu pokarmowego, podobne objawy powoduje nadużywanie silnej herbaty, ziaren krzewu kola;
2. nikotynizm- ok. 30% ludzi na świecie pali papierosy, produkcja tytoniu wynosi ok. jednego miliona ton i ciągle rośnie, głównym alkaloidem tytoniu jest nikotyna oraz 1300 związków chemicznych szkodliwych dla układów: oddechowego, trawiennego, nerwowego, naczyniowo- sercowego, u palaczy stwierdza się męczliwość, drażliwość, pogorszenie pamięci, uwagi i wydolności intelektualnej, neurasteniczny syndrom palacza może mieć odcień depresyjny, lękowy, hipochondryczny, itd.;
3. opiunizm- podstawowym surowcem do produkcji opium jest mak, a jako pochodne heroina i morfina, ich szczególną właściwością jest wytwarzanie błogostanu, oszołomienia, wizji, euforii, przedawkowanie powoduje śmierć;
4. kanabilizm- nałóg palenia i zażywania pochodnych konopi indyjskich (haszysz i marihuana), wywołuje stan euforii, błogości, złudzenie przestrzeni i czasu, zanik kontroli zachowania, zaburzenia pamięci, uwagi, myślenia, zwiększenie emocjonalności, w skrajnych przypadkach stwierdzono fizyczną i psychiczną degradację osobowości, a także stany kończące się zajściem śmiertelnym,
5. kokainizm- kok jest wytwarzany z lici koki, wytwarza stan euforii, zwiększenie emocjonalności, pobudzenie seksualne, nadmierną gadatliwość, błyskotliwość, pojawiają się zmiany spostrzegania, halucynacje wzrokowe, smakowe, dotykowe, węchowe, w przewlekłych stanach niepokój, zaburzenia snu, zanik uczuć wyższych, kokainizm wiąże się z objawami uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego takimi jak: otępienie, psychozy paranoidalne;
6. kathomania- powszechny w Afryce narkotyk wytwarzany z rośliny- czuwaliczka, jako napar lub liście dojrzałe, zwyczaj żucia liści jest uwarunkowany czynnikami kulturowymi, religijnymi, a także klimatycznymi, objawy to przyśpieszenie tętna, wzrost ciśnienia, obniżenie łaknienia, niepokój, euforia, wielomówność, stany majaczenia, bezsenność, katyna działa silnie pobudzająco na system nerwowy, co w kraju o gorącym kimacie jest dodatkowym motywem do zażywania kathu;
7. psychodelizm- wiąże się z grupą środków halucynogennych, wytwarzających zmiany świadomości, halucynacje, środki te mogą być wytwarzane z naturalnych surowców (grzyby, rośliny, kaktusy, jad ropuchy), lub syntetycznych (LSD), przy dłuższym zażywaniu następuje psychodegradacja, stany paranoidalne, shizofrenopodobne oraz niebezpieczeństwo samobójstw;
8. uzależnienia lekowe- nadużywanie leków nie w celach medycznych, do najczęściej zażywanych leków należą a) nasenne i uspokajające, b) przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, c) pobudzające i dopingujące. Lekomanów dzielimy na a) ci, którzy ?trują się z przyzwyczajenia, w wyniku długotrwałego zażywania leków uzależnili się od nich, b) ci, którzy świadomie i celowo zażywają leki narkotyczne w celu wywołania euforii;
9. inhalatomania- używanie, jako środków odurzających substancji chemicznych do wdychania (benzen, aceton, butapren, benzyna, nitro i inne), mogą prowadzić do ostrych zatruć i śmierci, większość tych środków działa szkodliwie na organizm i psychikę, ten typ toksykomanii dotyczy głównie młodzieży szkolnej.
16. 11. 2007
NERWICE
Nerwice- czynnościowe, w zasadzie odwracalne zaburzenia zdrowia, zaistniałe pod wpływem urazów psychicznych i manifestujące się ilościowo zmienianymi reakcjami psychofizycznymi całości ustroju na bodźce ze środowiska zewnętrznego i wewnętrznego. Zaburzenia dotyczą głównie sfery życia popędowego i uczuciowego, a ich manifestacja może się wyrażać zmianami czynności fizjologicznych różnych układów i narządów ustroju, ale najczęściej wyraża się zmianami nastroju i zachowania chorego.
Zespoły nerwicowe w przebiegu chorób somatycznych:
1. schorzenia somatyczne są przyczyną reakcji nerwicowych;
2. objawy somatyczne mogą występować w przebiegu nerwicy;
3. objawy nerwicowe mogą stanowić psychiczną komponentę schorzenia somatycznego (zespoły rzekomo nerwicowe).
Swoiste cechy nerwicy wg Rydzyńskiego:
1. urazy psychiczne, jako czynnik wywołujący nerwice;
2. brak objawów organicznego uszkodzenia tkanki, a w szczególności centralnego układu nerwowego;
3. zaburzenia psychiczne o ilościowym, a nie jakościowym;
4. większość zaburzeń dotyczy życia emocjonalnego;
5. poczucie choroby jest zachowane a nawet wyolbrzymione;
6. zmiany psychiczne, a także fizyczne w zasadzie odwracalne, bez defektu;
7. przewlekły przebieg, tendencja do powrotów.
Występowanie wybranych zaburzonych zachowań u dzieci 6- 12 lat:
? Lęki
Moczenie się
- bez względu na czystość,
- raz w miesiącu lub częściej
? Przeżywanie koszmarów nocnych
Napady złości
- raz w miesiącu lub częściej,
- dwa razy w tygodniu lub częściej,
- raz dziennie lub częściej
? Nadruchliwość
Niepokój
Jąkanie się
Nietypowe ruchy tj. skurcze
Obgryzanie paznokci
? Ostre formy
Zgrzytanie zębami
Ssanie palców
? Bez względu na czystość
Gryzienie, ssanie odzieży
Dłubanie w nosie
Drapanie skóry do krwi
Wyostrzenie wzroku zaburzenia widzenia np. zamglenie obrazu
Płyny fizjologiczne np. śliny suchość w ustach, trudności w przełykaniu
dostają się do krwioobiegu
Rozszerzenie dróg oddechowych brak tchu
Serce pracuje mocniej, przyśpieszone tętno
zmagazynowaną energią
Wątroba uwalnia słabość
zmagazynowaną energię
Skurcz żołądka i jelit, krew ?przewracanie się w żołądku?, mdłości
i energia kierowane są do mięśni
Skóra poci się, aby ochłodzić pocenie się
nagrzane pracą mięśnie
Krew jest kierowana do mięśni bladość skóry
Mięsnie pracują, napięcie napięcie, ból mięśni, drżenie
umożliwiające szybszą reakcję
Wydzielanie wapnia z napiętych mrowienie skóry
mięśni
BŁĘDNE KOŁO LĘKU I PANIKI
lęk
narastający lęk wrażenia cielesne,
np. przyśpieszenie
pracy serca
błędne przypuszczenia
?mam zawał?
?zaraz upadnę?
WPŁYW DEPRESJI NA INNYCH LUDZI
depresyjny nastrój przyjmowanie wyrazów
współczucia łagodzi depresję
poszukiwanie kogoś, komu
można się zwierzyć
nasilenie depresji gdy słuchacz jest przeciążony
nie potrafi słuchać
poczucie odrzucenia człowiek w depresji pragnie
więcej zainteresowania, lecz
nie może go uzyskać
23. 11. 2007
POSTACIE NERWIC:
1. Neurasteniczna- stałe zmęczenie, ból głowy (opasający), trudności w skupieniu uwagi, zapamiętywaniu, męczliwość, zaburzenia snu, rozdrażnienie, ustalone negatywne postawy emocjonalne prowadzą do stałego napięcia układu wegetatywnego- endokrynnego, ustabilizowany zespół neurasteniczny. Nerwicę neurasteniczną dzieli się na: a) hipersteniczną i b) hiposteniczną;
2. Histeryczna- ból głowy (czubka), serca lub brzucha, zaburzenia metabolizmu, jeżeli czynniki natury emocjonalnej rzutują na sferę cielesną- konwersja.
Objawy konwersyjne ruchowe:
? porażenie czynności kończyn;
? astazja i abazja (niemożność chodzenia i siedzenia);
? kurcz pisarski;
? tiki.
Objawy konwersyjne czuciowe:
? zniesienie czucia dotyku i bólu (stigmata diaboli- na skórze rąk i nóg zanika czucie dotyku);
? ślepota histeryczna;
? głuchota histeryczna;
? zaburzenia mowy- afonia, mutyzm, jąkanie, mowa skandowana, ?szczebiot histeryczny?.
Afonia histeryczna- utrata głosu, ledwo dosłyszalny szept, może być sprawą czynnościową (w nerwicy) lub organiczną, powoduje ją silny wstrząs psychiczny, nagły bodziec emocjonalny, zaburzenia mowy związane z tym samym wykonawczym aparatem ruchowym- jąkanie, zacinanie się, tiki twarzy towarzyszące mówieniu.
Afazja- zapominanie słów i niemożność przypomnienia ich sobie.
Atak histeryczny- przy zwężeniu świadomości, zbliżony do ataku padaczkowego, prężenie ciała, krzyk, płacz, bez objawów neurologicznych występujących przy padaczce, dziecko upada tam gdzie może, np. na łóżko, przy padaczce dziecko upada tam gdzie dostaje ataku, nie na konkretny obiekt, trwa dłużej niż atak padaczkowy, ograniczenie świadomości, pozycja łuku histerycznego.
Osłupienie histeryczne (stupor)- całkowite zahamowanie ruchowe.
Objawy konwersji zachowań:
? odszczepienie, dysocjacje, część psychiki nabywa pewnej autonomii i zaczyna samodzielnie sterować pewnymi procesami psychicznymi i fizycznymi;
? egoizm, egocentryzm, zmienność nastroju, kaprysy, zamyślenie, teatralność, próby samobójcze.
3. Hipochondryczna- odczuwanie dolegliwości pomimo braku choroby, odgrywanie roli chorego i walka o uznanie choroby, obniżenie rogu percepcji bólu, skoncentrowanie się na własnym ciele, bardzo istotne jest dokładne zbadanie chorego, ponieważ trzeba wykluczyć wszystkie inne cechy wskazujące na chorobę.
4. Natręctw- objawy anankastyczne (ananke- konieczność, przeznaczenie, fatum):
? myśli natrętne, obsesje;
? przymusowe czynności (kompulsje) np. przymus mycia rąk;
? natrętne lęki, np. wysokości, zamkniętej przestrzeni.
Fobia szkolna- częściowa niechęć lub całkowita odmowa uczęszczania do szkoły w związku z odczuwaniem silnego lęku, bóle brzucha, nudności, biegunka, dolegliwości pojawiają się rano i ustępują po uzyskaniu zgody na niepójście do szkoły. Może występować w postaci ostrej wywołanej silnym przeżyciem na terenie szkoły lub przewlekłej narastającej stopniowo, przyczyn należy szukać w sytuacji rodzinnej, w niewłaściwych relacjach rodzicielskich. Deprywacja uczuć i nadopiekuńczość osłabiają proces identyfikacji i socjalizacji dziecka. Przewlekłej fobii szkolnej sprzyjają także czynniki zewnętrzne takie jak zmiana szkoły, choroby, wypadki losowe w rodzinie.
5. Depresyjna- obniżenie nastroju, poczucie krzywdy, stłumione poczucie nienawiści, niezaspokojone ambicje. Pod fasadą smutku tłumiona agresja bądź urazy generalizowane na całe otoczenie, częste samobójstwa i samookaleczenia.
Leczenie nerwic:
? leczenie objawowe- środki farmakologiczne;
? leczenie przyczynowe- psychopatie, leczenie problemów i zaburzeń osobowości oraz zaburzeń emocjonalnych środkami psychologicznymi.
PSYCHOPATIE- najczęściej wrodzone, (ale także nabyte) odchylenie od normy, szczególnie w zakresie charakteru, włącznie z nieprawidłowościami życia uczuciowo- popędowego, temperamentu, uczuć wyższych oraz napędu psychoruchowego. Do 18 roku życia mówimy o cechach psychopatycznych, dopiero u dorosłych osób mówimy o psychopatii. Cechy psychopatyczne: pobudliwość, próżność, chłód uczuciowy, dziwaczność, niekonsekwencja. Leczenie psychopatii- oddziaływanie na chorobę, zaburzenie lub anomalię środkami psychologicznymi. W znaczeniu szerszym- leczenie środowiskowe, środowisko terapeutyczne, socjoterapia, terapia zajęciowa- zorganizowane czynności podtrzymujące aktywność pacjentów, terapia ruchowa czy sportowa. W znaczeniu węższym- zamierzone i świadome celu działanie terapeuty mające na celu usunięcie objawów chorobowych lub przyczyn.
CHARAKTEROPATIA- stany kliniczne przypominające psychopatię, będące wynikiem przebytych uszkodzeń organicznych mózgu (np. gruźlicy mózgu, guzy mózgu, operacji, zaburzeń wewnątrzwydzielniczych).
MBO (Minimal Brain Dysfunction):
1. specyficzne trudności uczenia się polegające na zaburzeniach integracji oraz na orientacji przestrzenno- czasowej;
2. upośledzenia percepcji wzrokowej, słuchowej lub kinestetycznej (niewłaściwe ujmowanie całości lub części tła, figury utrudniające pisanie, rysowanie, czytanie);
3. upośledzenie koordynacji słuchowej, wzrokowej, ruchowej powodujących niezgrabność i dysfunkcje ruchową;
4. nienormalna aktywność i nadpobudliwość, obniżona ruchliwość;
5. chwiejność emocjonalna ze zdolnością do reakcji lękowych;
6. trudność skupienia uwagi (roztargnienie, perseweracja ruchowa lub dźwiękowa);
7. drobiazgowość w czynnościach ruchowych, pisaniu i rysowaniu;
8. utrudnienia koncepcyjnego i abstrakcyjnego myślenia;
9. zaburzenia lateralizacji, upośledzenia mowy, przejściowy zez, zmiana napięcia mięśni, zaburzenia chwytności i równowagi.
Schemat poznawczy i przekonania w jadłowstręcie psychicznym
muszę być słodka i miła,
muszę zjednywać sobie innych
jestem kimś muszę mieć wszystko
wyjątkowym pod kontrolą
przymus utrzymania ekstremalnie
szczupłej sylwetki (kontrola masy ciała)
Typowe zniekształcenie myślenia u pacjentek z zaburzeniami odżywiania
Selektywna uwaga, skupianie się na szczegółach, ignorowanie innych informacji Nie jestem w stanie całkowicie się kontrolować, ostatnio zjadłam wszystko co był na talerzu, wcześniej postanowiłam, że nie będę jeść kalorycznych potraw, jestem taka bezsilna i bezradna, jedynym sposobem aby panować nad własnym ciałem jest kontrola jedzenia, jestem kimś interesującym i wyjątkowym, gdy jestem szczupła.
Myślenie magiczne (wiara, że pomiędzy przypadkowymi wydarzeniami zachodzi związek przyczynowo- skutkowy) Jeżeli zjem coś słodkiego od razu zamieni się to w tłuszcz na moim brzuchu.
Nadmierne uogólnianie (przenoszenie konsekwencji i wniosków z jednej sytuacji na wszelkie inne doświadczenia życiowe) Kiedyś gdy zjadłam dużo pokarmów bogatych w węglowodany byłam dużo grubsza niż teraz, dlatego nie mogę zjeść ich ani odrobiny, gdyż wtedy stanę się tłusta. Gdy miałam prawidłową wagę nie byłam szczęśliwa, dlatego jestem przekonana, że przybieranie na wadze z pewnością uczyni mnie osoba nieszczęśliwą.
Nadmierne wyolbrzymianie jeśli przytyję (skupianie się tylko na negatywnych skutkach) Jeśli przytyję choć kilka gramów znajdę się na krawędzi. Jeśli przytyję dwa kilo nigdy więcej nie założę tych szortów.
Myślenie czarno- białe (myślenie o sytuacji w sposób skrajny np. wszystko jest dobra lub wszystko jest złe Jeżeli nie mam wszystkiego pod kontrolą, nie jestem w stanie kontrolować niczego. Jeśli przytyję kilogram to tak jakbym przytyła 15 kilo.
Personalizacja (egocentryczne interpretacje zdarzeń nie związanych z daną osobą lub związanych ale nie mających istotnego znaczenia) Gdy wchodziłam do Sali dwie dziewczyny szeptały i śmiały się najprawdopodobniej ze mnie ponieważ ważę za dużo i wyglądam nieatrakcyjnie. Gdy widzę osobę otyłą nie chcę być jak ona.
30. 11. 2007
Do klinicznych objawów ważnych przy diagnozie jadłowstrętu psychicznego należą:
1. znaczna utrata wagi ciała (ponad 25% wagi przed chorobowej) poza tym pacjentka ma trudności w osiągnięciu wagi przewidywanej dla jej wieku rozwojowego;
2. utrata wagi jest spowodowana przez jednostkę świadomie, poprzez unikanie wartościowego pożywienia, wywoływanie wymiotów, intensywne ćwiczenia fizyczne, nadużywanie środków chemicznych obniżających apetyt;
3. obecność objawów psychopatologicznych takich jak: lęk przed otyłością i myśli natrętne związane z utrzymaniem szczupłej sylwetki ciała;
4. zanik miesiączki u dziewcząt, opóźnienie procesu dojrzewania fizycznego, (jeśli anoreksja nastąpiła przed okresem pokwitania);
Przytoczona tu klasyfikacja DSM-IV określa następujące kryteria brane pod uwagę przy diagnozowaniu anoreksji:
1. utrzymanie wagi ciała poniżej minimalnego poziomu określonego przez normy przewidziane dla określonego wieku życia i wzrostu (np. utrata wagi do tego stopnia, że stanowi ona mniej niż 85% wagi oczekiwanej lub niemożność osiągnięcia wagi przewidywanej dla danego okresu rozwojowego);
2. obecność intensywnego lęku przed osiągnięciem prawidłowej wagi lub otyłością nawet przy obecności niedowagi ciała;
3. zaburzenie sposobu, w jaki pacjentka odczuwa swa wagę ciała lub sylwetkę, przesadny wpływ wagi ciała lub wyglądu zewnętrznego na samoocenę lub też zaprzeczenie poważnemu obniżeniu się wagi ciała;
4. brak, co najmniej trzech kolejnych cyklów miesięcznych dziewcząt, które już wcześniej miesiączkowały.
Bulimia nervosa
Kryteria przy diagnozie bulimii (DSM-IV):
1. występowanie epizodów objadania się, które cechują:
a) spożywanie w określonych odstępach czasu (np., co 24 godziny) ilości pokarmu, która jest zdecydowanie większa od tej ilości, jaką większość ludzi spożywa w podobnym czasie i warunkach,
b) poczucie braku kontroli nad jedzeniem w trakcie występujących epizodów objadania się (np. obecność poczucia, że nie można przestać jeść lub brak kontroli nad tym, co i ile się je);
2. powtarzanie się nieprawidłowych zachowań kompensacyjnych, które maja zapobiec przyrostowi masy ciała (np. wywoływanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających, moczopędnych, lewatyw oraz intensywnych ćwiczeń ruchowych);
3. epizody objadania się oraz nieprawidłowe zachowania kompensacyjne występują przeciętnie dwa razy w tygodniu, co najmniej przez trzy miesiące;
4. samoocena jednostki jest nadmierne uzależniona od sylwetki i wagi ciała;
5. zaburzenie to nie występuje wyłącznie podczas epizodów anoreksja nervosa.
Lęk i obawa występują razem, z co najmniej trzema objawami, które występują w okresie 6 miesięcy (niepokój, nadmierna męczliwość, trudności w koncentracji uwagi, drażliwość, napięcie mięśniowe, zaburzenie snu).
Zaburzenia nerwicowe z natręctwami
Klasyfikacja DMS-IV traktuje zaburzenia obsesyjno-, kompulsyjne jako formę zaburzeń lękowych, ich rozpoznanie opiera się na następujących kryteriach:
1. występowanie obsesji lub kompulsji, przy czym o obsesjach można mówić wtedy, gdy myśli, impulsy lub wyobrażenia uporczywie powtarzają się, pomimo, że niekiedy uważa się je za niewłaściwe, niepożądane, a o kompulsjach można mówić wtedy, gdy występują powtarzające się zachowania (np. mycie rąk, robienie porządków lub akty umysłowe- modlenie się, liczenie, ciche powtarzanie słów, które dana osoba wykonuje przymusowo w odpowiedzi na określona obsesję lub zgodnie z jakimiś sztywnymi regułami. Celem natrętnych zachowań lub aktów umysłowych jest zapobieganie lub unikanie stresu lub też zapobieganie jakiejś zagrażającej sytuacji, pomimo, że te zachowania i akty umysłowe nie mają rzeczywistego związku z sytuacją, której powinny zapobiegać;
2. w przebiegu zaburzeń dana osoba do pewnego stopnia zdaje sobie sprawę, że obsesje lub kompulsje są przesadne i niedorzeczne;
3. obsesje lub kompulsje powodują wyraźny dystans, zajmują wiele czasu (więcej niż jedna godzinę dziennie) lub przeszkadzają jednostce w normalnym funkcjonowaniu w aspekcie zawodowym i społecznym.
Rodzaje kompulsji:
1.
2. czyszczenie, np. skomplikowany sposób mycia ciała;
3. liczenie głośno lub po cichu, czasem według skomplikowanej zasady, np. trójkami, często połączone z wątpliwościami czy liczenie wykonano prawidłowo i przymusem rozpoczynania od początku;
4. ubieranie się (np. ubieranie się bądź rozbieranie według określonego porządku).
MALTRETOWANIE DZIECKA
Zaniedbywanie potrzeb dziecka:
1. brak troski o potrzeby fizyczne dziecka;
2. brak opieki medycznej;
3. brak egzekwowania odpowiednich do wieku obowiązków, zasad i norm funkcjonowania, a także brak dozoru prowadzi do większej liczby wypadków;
4. brak dostępności emocjonalnej i ciepła, istotny wpływ ma zdolność dziecka do wchodzenia w bliskie związki emocjonalne;
5. brak stymulacji poznawczej i rozwojowej dziecka, a także zachęcanie do konstruktywnego spędzania czasu.
Maltretowanie emocjonalne:
1. przejawianie jawnej, znacznie nasilonej wrogości względem dziecka, stałe krytykowanie jego poczynań;
2. odrzucenie i wycofanie emocjonalne;
3. pozbawienie uwagi;
4. brak spójności;
5. groźba porzucenia dziecka;
6. nieadekwatne wymagania i nasilanie stresu.
Najczęściej spotykane rodzaje maltretowania dzieci:
1. przemoc fizyczna- obrażenia ciała nie będące efektem wypadku, obrażenia głowy, złamania, oparzenia ciała i stłuczenia, zespół Mincchansena nie spowodowany przyczynami organicznymi, opóźniony rozwój fizyczny i upośledzenie funkcjonowania psychospołecznego;
2. zaniedbanie dziecka- brak troski o zaspokojenie potrzeb fizycznych dziecka oraz o zapewnienie mu koniecznej pomocy medycznej oraz dozoru czy bliskości emocjonalnej;
3. wykorzystanie emocjonalne- wrogość względem dziecka, deprywacja uwagi i kontaktu emocjonalnego, straszenie dziecka, poniżanie, stawianie niezbyt wygórowanych wymagań;
4. wykorzystywanie seksualne- z penetracją, bez penetracji wewnątrzrodzinne, pozarodzinne, dotyczy zarówno dziewcząt jak i chłopców.
Przemoc fizyczna- dziecko trafia do specjalistów z powodu jakiegoś urazu, wywiad zebrany od rodziny może wskazywać na istnienie przemocy, jeśli pojawią się takie informacje:
a) opis okoliczności w jakich dziecko doznało urazu jest niejasny, bardzo ogólnikowy, natomiast na inne pytania odpowiedzi są udzielane z przekonującą dokładnością;
b) opóźnienie lub zaniechanie poszukiwania pomocy medycznej;
c) relacja zmienia się istotnie przy kolejnych powtórzeniach np. gdy trzeba jeszcze raz opowiedzieć o okolicznościach zdarzenia innej osobie badającej dziecko;
d) relacje dotyczące okoliczności urazu nie współgrają z ciężkością urazu (dziecko z licznymi siniakami i złamaniami miało spaść z łóżka na dywan);
e) natężenie emocji któregoś z rodziców relacjonującego wydarzenie jest nieodpowiednie di okoliczności, nie odzwierciedla troski i lęku o stan zdrowia dziecka;
f) zachowanie któregoś z rodziców podczas zbierania wywiadu wydaje się podejrzane- z wyraźną wrogością i gwałtownym zaprzeczeniem jakimkolwiek negatywnym uczuciom względem dziecka, mimo dowodów jego złego zachowania;
g) wiele dzieci maltretowanych wygląda smutno, są wycofane emocjonalnie, przestraszone, wykazują pełną napięci czujność;
h) dziecko może powiedzieć o czymś czego nie chcieli powiedzieć rodzice zdecydowanie świadomi o stosowaniu wobec niego przemocy.
Czynniki usposabiające dla wystąpienia maltretowania dziecka
cechy dziecka:
szczególne potrzeby, drażliwy,
często bliski płaczu, trudny
temperament
okoliczności towarzyszące:
- wsparcie społeczne, brak możliwości
odpoczynku od dziecka,
- brak wsparcia ze strony partnera,
07. 12. 2007
Charakteropatia (encefalopatia) po wczesnym uszkodzeniu mózgu:
? mogą być rezultatem przebytych chorób w okresie życia płodowego, uszkodzeń okołoporodowych, urazów i chorób (toksoplazmoza, zapalenie ucha środkowego), obraz kliniczny daje badanie psychiatryczne, neurologiczne, EEG, badanie na toksoplazmozę.
I. dziecięcy zespół psychoorganiczny:
- zaburzenia układu wegetatywnego,
- osłabienie koncentracji,
- chwiejność emocjonalna,
- lęk,
- ogniskowe objawy psychiatryczne: dysleksja, dysortografia, dyspinksja, dyskalkulia,
- upośledzenie umysłowe w niektórych przypadkach,
II. zaburzenia motoryki:
70% dzieci hipermotorycznych,
30% dzieci zwolnionych,
III. zaburzenia sfery emocjonalno- popędowej:
60% dzieci bierne,
25% dzieci stale lękowe,
10% dzieci stale agresywne.
Objawy rozwojowych zaburzeń koordynacji
Zaburzenia koordynacji dużych ruchów Zaburzenia koordynacji subtelnych ruchów
Wiek przedszkolny:? opóźnienie w osiąganiu takich czynności jak siadanie, raczkowanie, siedzenie,? trudności z utrzymaniem równowagi, potykanie się, częste kontuzje i niezdarny chód,? wpadanie na przedmioty, tendencja do upuszczanie przedmiotów, niszczenia ich. Wiek przedszkolny:? trudności w opanowaniu czynności związanych z ubieraniem się (zapinanie i rozpinanie guzików, zamków błyskawicznych, wiązaniu sznurowadeł, właściwym układaniu ubrań),? trudności z opanowaniem czynności związanych z jedzeniem (właściwe posługiwanie się sztućcami).
Wiek szkolny:? trudności w opanowaniu jazdy na rowerze, zabaw ze skakanką, robieniu koziołków, skakaniu, bieganiu, rzucaniu. Wiek szkolny:? trudności w układankach, właściwym posługiwaniem się zabawkami konstrukcyjnymi, budowaniu modeli, rysowaniu.
Starsze dzieci:? mała sprawność w zajęciach sportowych, wymagających np. rzucania, łapania, kopania, celowania piłką do bramki. Starsze dzieci:? trudności w wykonywaniu czynności pielęgnacyjnych (obcinanie paznokci, układanie włosów, robienie makijażu),? pismo jest nieporządne i nieczytelne,? trudności w grach ręcznych, czynnościach takich jak szycie, nauka gry na pianinie.
Padaczka:
? nie jest odrębna jednostką, ale zespołem objawów występujących w związku z istnieniem zmian strukturalnych i metabolicznych w ośrodkowym układzie nerwowym. Przyczyna napadu leży w nadmiernych wyładowaniach i nieprawidłowym rozprzestrzenianiu się pobudzenia. Najbardziej częstą przyczyną padaczki są zmiany organiczne powstałe w czasie ciąży, w związku z zaburzeniami bakteryjnymi, metabolicznymi, w okresie okołoporodowym, w okresie wczesnego dzieciństwa, procesy zapalne ośrodkowego układu nerwowego. Często genetycznie jest warunkowana większa gotowość mózgu do wyładowań napadowych. W przypadku dzieci padaczkowych należy zwrócić uwagę na odpowiednia ilość snu, odpowiednie zajęcia, reorientację zawodową.
Obraz kliniczny zależy:
a) od umiejscowienia wyładowania,
b) od stopnia nasilenia wyładowania,
c) od stopnia dojrzałości ośrodkowego układu nerwowego.
Klasyfikacja napadów padaczkowych wg Wirznów- Adamczyk:
a) napady częściowe z prostymi objawami, ruchowymi, zmysłowymi, wegetatywnymi,
b) napady częściowe z objawami złożonymi, objawy skroniowe intelektualne, psychosensoryczne.
Rodzaje padaczki:
1. ogniskowa- częściej występuje u osób starszych, mogą występować zaburzenia świadomości lub nie, rozprzestrzenianie pobudzenia- atak wtórnie uogólniony. Jest to tzw. epilepsja jacksonowska;
2. środkowo- mózgowa- wyładowania napadowe stają się od razu uogólnione, nie ma zlokalizowanego początku, występują duże i małe napady padaczkowe;
3. spowodowana rozlanymi lub rozsianymi uszkodzeniami mózgu- po zatruciu czynnikami toksycznymi lub metabolicznymi, może być zanik lub degradacja, są udziałem wczesnego wieku dziecięcego, najcięższe postacie padaczki, liczne, zmieniające się napady, zmiany rozwoju psychoruchowego i zmiany neurologiczne.
Napad padaczkowy- jest to wyraz nagle powstałego i przemijającego zaburzenia czynności komórek nerwowych części lub całości mózgu. Jest to zespół objawów występujących w związku z istnieniem zmian strukturalnych i metabolicznych w ośrodkowym układzie nerwowym. Objawami są: napady drgawkowe, utrata przytomności, zaburzenia psychiczne, patologiczne zapisy EEG. W 30% przypadków pierwszy napad występuje przed ukończeniem 4 roku życia, w 50% przed ukończeniem 11 roku życia, a w 70% do 14 roku życia.
Niektóre formy kliniczne padaczki związane z wiekiem dziecka:
1. napady skłonów- zespół Westa, głównie w wieku niemowlęcym oraz do ok. 3 roku życia, typowe skłony, zaburzenia świadomości, niepokój psychoruchowy, EEG nieprawidłowy, objawy głębokiego upośledzenia psychoruchowego. Zespół Westa posiada różnorodną etiologię i może występować w wielu schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego.
2. Zespół Lennoza- Gaustaut- padaczka z różnego rodzaju napadami mikloniczno- astatycznymi, występuje od 9 miesiąca do 3 roku życia, napady najczęściej trwają 2-3 lata, duża różnorodność napadów, napady nieświadomości, zaburzenia o typie aury, zapis EEG nieprawidłowy.
Napady częściowe z objawami złożonymi psychoruchowymi
Występują zwykle zaburzenia jasne z zaburzeniami świadomości (omamy, złudzenia), do tego typu napadów zaliczają są stany pomroczne z towarzyszącymi im różnymi automatyzmami i sterotypiami np. cmokanie, żucie, rozpinanie ubrań. Pacjent nie pamięta tego stanu, stan ten połączony jest z aurą o typie wirowania, kołysania, wrażeń smakowych, wzrokowych i węchowych.
Napady małe (absence), czyli petit mal, objawem jest krótko trwająca przerwa w świadomości, określona absence, występuje nagle, trwa 2-3 sekundy, oczy otwarte, gałki nieruchome, wpatrzone w jeden punkt, osłabiona lub zniesiona reakcja na światło, mogą towarzyszyć objawy ruchowe np. przechylenie głowy do tyłu lub do przodu, uniesienie kończyn górnych, mogą towarzyszyć ruchy języka, napadowe przełykanie, itd. EEG- zmiany o typie iglicy- fali, częstotliwość występowania od kilku do kilkudziesięciu dziennie, częściej u dziewcząt pomiędzy 4 a 14 rokiem życia, stanowią 10% wszystkich napadów padaczkowych, dzieci mogą wykazywać zaburzenia afektu, drażliwość, wybuchowość, egocentryzm.
Napady duże- grand mal, występują po 3 roku życia, zwiastuny to bóle głowy, senność, mdłości, ucisk w piersiach, drażliwość, przygnębienie, aura obejmująca sfery smakową, ruchową, węchową, czuciową, itd. (wynik podrażnienia różnych sfer kory mózgowej). Utrata przytomności, zawroty głowy i skierowanie tułowia w jedną stronę, rozszerzenie źrenic, zatrzymanie oddechu, sinica, ślinienie, szczękościsk, drgawki, odruch Babińskiego, po napadowe niedowłady, sen. Jeżeli występuje jeden napad na jedna godzinę- stan epileptyczny, mogący zakończyć się śmiercią. Powyżej 5 roku życia można zaobserwować napady przysenne.
Epizody psychiczne padaczki
? Lęki nocne, zaburzenia postrzegania czasu i przestrzeni, stany pomroczne- zwężenie świadomości, zaburzenia umysłowe, afekt napięty zmiany nastroju, poriomania (podpalenia).
Skutki psychologiczne padaczki:
? Sytuacja szkolna- dziecko odrzucone przez rówieśników, padaczka o niezbyt ciężkich i częstych napadach nie stanowi przeciwwskazań do uczęszczania do przedszkola, szkoły, żłobka, szkoły. Zaburzenia zachowania związane z negatywnymi postawami otoczenia, także nadmierna opiekuńczość lub Stawinie zbyt dużych wymagań w stosunku do dziecka.
Zaburzenia psychiczne w padaczce:
? ostre stany psychotyczne;
? stany zmroczenia- zamroczenia jasne;
? znaczne pobudzenia ruchowe- agresja;
? częściej występują zaburzenia o charakterze przewlekłym;
? kliniczne formy łączą się z otępieniem umysłowym i psychodegradacją.
14. 12. 2007
SCHIZOFRENIA
? jest choroba ludzi młodych, najczęściej pomiędzy 15 a 30 rokiem życia, w dzieciństwie spotyka się poszczególne fragmenty schizofrenii jak autyzm, dziwaczność zachowania się lub mowy, epizody zachowania hebefrenicznego. Schizofrenia dotyczy 1% populacji, może zaczynać się nagle, dramatycznie lub skrycie w ciągu wielu miesięcy. Istnieją także tzw. pseudo nerwicowe formy schizofrenii. Istotnym momentem diagnostycznym pozostaje uczucie inności i dziwności. Często wybuch choroby poprzedzony jest epizodami niezwykłego zachowania się.
Cztery typy schizofrenii:
1. prosta- charakteryzuje się stopniowo rosnącym zobojętnieniem, apatią, obniżeniem nastroju, wydarzenia radosne i smutne nie pozostawiają żadnych śladów, chorzy stronią od towarzystwa, są zamknięci w sobie, zimni, mnożą się różnego rodzaju dziwactwa, wyniki w nauce lub pracy są coraz gorsze, mogą pojawi się epizody katatoniczne, hebefreniczne i paranoidalne;
2. hebefreniczna- nadmiar inicjatywy i ruchliwości, hebefrenik ma różne pomysły, które bez skrępowania wprowadza w czyn, nie odczuwa dystansu, stawia ?głupie pytania?, śmieje się bez powodu, pojawia się nagle u najmłodszych dzieci, polecenia spełnia na opak, często mówi dużo, ale niezrozumiale, przeskakuje z tematu na temat, nielogiczne rozumowanie, powtarza te same frazy, tworzy neologizmy, pod wesołkowatością hebefreniczną można wyczuć smutek i pustkę;
3. katatoniczna- w przypadku zahamowania ruchowego mówi się o postaci, hipokinetycznej, która może przejść w całkowite osłupienie, a w przypadku pobudzenia ruchowego- postać hiperkinetyczna, której szczyt stanowi szał katatoniczny. Duże podniecenie, niezwykle silne poczucie lęku, działania są chaotyczne, bezcelowe, gwałtowne ruchy- takie zachowania towarzyszą obydwu formom. Czory nie reaguje na uwagi, polecenia, pytania, nie odczuwa potrzeby jedzenia, picia czy snu. Grymasy twarzy, gesty rąk, chód są dziwaczne, oderwane od tego, co dzieje się wokół. Schizofreniczne rozbicie struktury mowy określa się mianem rozkojarzenia;
4. paranoidalna- występuje zazwyczaj później niż inne formy schizofrenii, zwykle wtedy, gdy jest już ustalona osobowość, spotyka się zarówno urojenia jak i omamy, choć jedne z nich mogą wyraźnie przewarzać. W tworzeniu struktury urojeniowej można wyodrębnić trzy fazy:
a) oczekiwania- to nastrój urojeniowy, napięcie, niepokój, poczucie, że coś musi nastąpić,
b) olśnienia- wszystko widzi się inaczej, niepewność została zastąpiona pewnością,
c) uporządkowania- logiczna całość, zastosowana spostrzegawczość i pamięć, wynika z poczucia niezwykłego znaczenia tego, co się wokół dzieje.
Ekspresja słowna u schizofreników
? mowa u chorego na schizofrenie jest przejawem urojeniowego, dziwacznego myślenia (paranoidalny lub magiczny sposób myślenia) np. w literaturze twórczość Strindberga. Ten objaw tzw. ?rozluźnienia napięcia intencjonalnego? można spotkać w pamiętnikach, listach, znacznie wcześniej niż można spotkać go w mowie. Chory traci panowanie nad swoją wyobraźnią, gubi wątek logicznego myślenia, czuje niedobór słów i pojęć, szuka określeń w świecie magii.
Schizofazja- styl rzekomo obłędny, składnia zostaje rozbita, pojawiają się neologizmy, znikają znaki przystankowe, pustosłowie, jałowe filozofowanie. Wg Blenlera w schizofazji ginie związek pomiędzy skojarzeniami, w krańcowych przypadkach może dojść do ?sałaty słownej?, absurdalnego humoru.
Etapy procesu schizofrenicznego
? można wyróżnić trzy etapy procesu schizofrenicznego: owładnięci, adaptacji i degradacji. Nierzadko schizofrenia, zwłaszcza katatoniczna przebiega cyklicznie, co jakiś czas występują skoki choroby, a w przerwach między nimi chory jest zdrowy lub wykazuje niepełne ślady degradacji.
1. faza owładnięcia-, gdy owładnięcie jest gwałtowne chory znajduje się w innym świecie- wizji, ekstazy, koszmarów, zmienionych proporcji i barw, chory staje się kimś innym, odkrywa prawdziwego siebie, zrzuca dawną maskę. Chory zamyka się w sobie (postać prosta) i przyjmuje postawę na przekór, wygłupia się (postać hebefreniczna), traci kontrolę nad własnymi ruchami, zastyga w bezruchu lub wykonuje dziwne gwałtowne ruchy (postać katatoniczna), chory odkrywa prawdę, że wszyscy go ?niszczą, prześladują lub odkrywa swoje posłannictwo? (postać urojeniowa). Napięcie psychiczne w tej fazie jest bardzo silne, tak, że chory nie odczuwa bólu, potrzeby jedzenia, picia, snu;
2. faza adaptacji- burza ucisza się, uspokaja i omamy nie zaskakują już swoją niezwykłością, inne oblicze świata staje się czymś zwykłym i codziennym, dzięki temu traci on swą atrakcyjność, z powrotem zaczyna się wyłaniać świat dawny, rzeczywisty (podwójna orientacja) np. chory może uważać się za Boga i przyjść do lekarza po receptę. Perseweracja schizofreniczna występuje w postaci powtarzania tych samych gestów, min, postaw ciała, faz w oderwaniu od sytuacji, w której się znajduje. Dziwaczność zachowań już nie zaskakuje. Utrwalenie się stereotypów schizofrenii otoczenie odczuwa, jako upór i dziwactwo;
3. faza degradacji- wygaszenie objawów choroby, charakterystyczny jest rozpad osobowości, mowa rozkojarzona, dużo neologizmów, zdania bez logicznego ciągu (?sałata słowna?). Długotrwały autyzm prowadzi do wyjałowienia i schizofrenicznej pustki.