Konkurencja doskonała, niedoskonała

IDEALNY MODEL CEN SEZONOWYCH.
W idealnym modelu cen sezonowych nie może być struktury
cen stałych. Ceny będą zróżnicowane w zależnościom np. pór
roku. Spekulujący powodują wyrównanie się cen w czasie.
Przemieszczają dobra między regionami-z rynków, na których
cena jest niska, na rynki, gdzie jest ona wysoka; i w czasie-z
okresów obfitości do okresów niedoboru, a nawet między
niepewnymi stanami natury, na okresy, kiedy przypadek
sprawia, że dobra staja się rzadkie.
PRAWO MALEJĄCEJ UZYTECZNOŚCI KRAŃCOWEJ.
Aby zrozumieć jak spekulanci mogą rozkładać ryzyko i zwiększać
dobrobyt-powracamy do pojęcia użyteczności krańcowej.
Np. przyrost użyteczności osiągnięty w wyniku dodatkowego
dochodu nie jest tak wielki jak utrata tego samego dochodu.
Satysfakcja z wygranej jest mniejsza od utraty satysfakcji.
Zgodnie z zasadą malejącej użyteczności krańcowej wybieramy
cos pewnego. Bowiem przykrość związana z utratą jakiejś kwoty
jest dotkliwsza niż przyjemność związana z zyskiem tejże kwoty.
SPEKULACJA.
Jest to działalność polegająca na osiąganiu zysków przez
wykorzystanie wahań cen. Na ogół spekulant kupuje towar z
myślą o jego odsprzedaniu z zyskiem w terminie późniejszym,
kiedy jego cena wzrośnie. Tym towarem może być np. zboże,
ropa naftowa czy waluty zagraniczne.
Z ekonomicznego punktu widzenia spekulanci mogą pomóc w
wyrównaniu cen tych towarów miedzy regionami lub w czasie.
STABILNOŚĆ I NIESTABILNOŚĆ KONSUMPCJI.
Spekulanci mogą sformułować dokładniejsze prognozy dotyczące
rzadkości jakiegoś dobra w przyszłości, będą oni dążyć do
zakupienia go teraz, by sprzedać je w przyszłości i w ten sposób:
- wycofać z rynku część obecnej podaży,
- podwyższyć obecną cenę,
- zwiększyć zmagazynowaną ilość,
- zwiększyć przyszłą podaż,
- obniżyć przyszłą cenę.
W sumie spowodować stosunkową stabilizację ceny i konsumpcji
w czasie.
RYZYKO A UBEZPIECZENIE.
Ubezpieczenia są ważną metodą rozkładania ryzyka.
Z niechęci do ryzyka wynika, że ludzie będą wykupywać
ubezpieczenia, aby ograniczyć katastroficzne spadki użyteczności
na skutek np.pożaru, śmierci lub innych nieszczęść.
RYZYKA UBEZPIECZALNE I NIEUBEZPIECZALNE.
Chociaż ubezpieczenie jest pożytecznym sposobem rozkładania
ryzyka, to nie jesteśmy w stanie ubezpieczyć się na wypadek
wszelkich nieszczęść, jakie mogą nam się przytrafić lub też cena
takiego ubezpieczenia jest dla nas za wysoka.
Warunki funkcjonowania efektywnych rynków ubezpieczeń:
- prawo wielkich liczb, tzn.liczba zdarzeń musi być odpowiednio
duża,- zdarzenia muszą być niezależne, tzn.firma ubezpieczeniowa
obejmuje ubezpieczeniami różne rodzaje niezależnego ryzyka (np.
nie będzie sprzedawała swoich polis ubezpieczenia od pożaru w
tym samym budynku), - ubezpieczenie musi być w niewielkim
stopniu obciążone „ryzykiem moralnym”.„Ryzyko moralne”
pojawia się wtedy, kiedy ubezpieczenie, aby nie stwarzać pokusy
znajdujących się w trudnej sytuacji, np.właściciel domów zaniża
nominalną wartość polis ubezpieczeniowych w stosunku do
wartości ubezpieczanego obiektu.
UBEZPIECZENIA PRYWATNE A SPOŁECZNE.
Kiedy ubezpieczenia prywatne zawodzą konieczna jest ingerencja
państwa, która zapewnia ubezpieczenia społeczne.
Ubezpieczenie społeczne jest obowiązkowym ubezpieczeniem
zapewnianym przez państwo.
Przykładem ubezpieczenia społecznego jest ubezpieczenie na
wypadek bezrobocia lub ubezpieczenie zdrowotne osób starszych.
KONKURENCJA DOSKONAŁA A NIEDOSKONAŁA.
Konkurencja doskonała-sytuacja na rynkach, na których żadna firma
ani żaden konsument nie są wystarczająco wielcy, aby móc wpływać
na cenę rynkową.
Ta sytuacja powstaje wtedy, gdy liczba sprzedających i kupujących
jest bardzo duża oraz produkty oferowane przez sprzedających są
jednorodne (lub nierozróżnialne).
W takich warunkach żadna firma nie może wywierać wpływu na
cenę rynkową i każda napotyka poziomą (czyli doskonale elastyczną)
krzywą popytu.
Konkurencja niedoskonała-sytuacja na rynkach, na których nie działa
konkurencja doskonała, gdyż jeden sprzedawca (lub kupujący) jest na
tyle duży, że może wywierać wpływ na cenę rynkową.
Współcześnie termin konkurencja niedoskonała odnosi się do każdego
rodzaju tej „niedoskonałości” - czystego monopolu, oligopolu lub
konkurencji monopolistycznej.