Ludzkie postawy wobec cierpienia.

Świat został tak stworzony, że w naszym życiu obok radości jest również cierpienie. A co to właściwie takiego?

Według słownika PWN jest to "przeżywanie bólu fizycznego lub moralnego".

Jak zatem postępują ludzie widząc cierpiącego? Myślę, że to zależy od charakteru i osobowości danego człowieka. Jedni uważają cierpienie za karę bożą, inni zaś za część naszego życia.

Osobą, która kojarzy nam się z cierpieniem jest na pewno biblijny Hiob. Pobożny i bogobojny człowiek, pewnego dnia stracił wszystko co miał. Mimo tego, nawet na chwilę, nie przestał wierzyć w Boga. Postać Hioba jest wzorem do naśladowania oraz przedstawia ogrom cierpienia jakie dotyka człowieka.

Istnieje przysłowie "Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie". Myślę, że można by je zamienić na "Prawdziwych przyjaciół poznajemy w cierpieniu". Właśnie cierpiąc potrzebujemy naszych bliskich. Lecz bardzo często w takich sytuacjach oni odwracają się od nas, nie potrafią nam pomóc. Takich ludzi nie można nazwać przyjaciółmi. Jest to kolejny dowód na to, że cierpienie jest próbą. Pozwala nam dowiedzieć się jacy naprawdę są nasi bliscy.

Lecz są również osoby, które za wszelką cenę starają się nam pomóc. Przykładem może być przypowieść o miłosiernym Samarytaninie. Każdy człowiek ma wybór i w określonej sytuacji może się różnie zachować. Można wybrać postawę nienawiści i czynić jak zbójcy, można być obojętnym na cierpienie innych jak kapłan i Lewita, a można wybrać miłość jak Samarytanin. Mimo, że nie znał poszkodowanego, pomógł mu. Nie pozostawił go na pastwę losu. Jest to postawa godna naśladowania, bo wszyscy ludzie zasługują na wsparcie i współczucie.

Kolejnym przykładem ludzkiego cierpienia jest film Romana Polańskiego "Pianista". Przedstawia on życie Żydów w czasie II Wojny Światowej. Nieludzkie traktowanie, upokorzenia, tortury, znęcanie się - całe to cierpienie za wiarę i pochodzenie. Lecz mimo wszystko Żydzi nie odwrócili się od Boga. Tak samo jak Hiob, nie wyparli się go. Oni wierzyli, że za te cierpienia zostaną wynagrodzeni życiem wiecznym. Nie obwiniali Boga, ale dziękowali mu za każdy dzień, który przeżyli. Ból i cierpienie przyjęli z pokorą.

Więc podsumowując, cierpienie jest nieodłączną częścią naszego życia. Umacnia nas w wierze oraz uczy pokory. Lecz każdy z nas w inny sposób odczuwa ból. Nasze postawy wobec cierpienia również są odmienne. Jedno jest pewne - ludzi zawsze cierpieli i cierpieć będą, ponieważ takie jest nasze życie.