Organizacje Międzynarodowe i Organizacje Regionalne

ONZ:
I. Rok powstania: Konferencja – 25 kwietnia 1945. Karta Narodów Zjednoczonych podpisana 26 czerwca 1945
II. Miejsce powstania: San Francisco
III. Rozpoczęcie działalności: 24 października 1945
IV. Ilość członków: 51
V. Organy: ZGROMADZENIE OGÓLNE(przewodniczący i 17 zastępców zbierają się co roku na sesję zwyczajną, zajmują się wszystkimi sprawami ONZ poza tymi dotyczącymi pokoju i bezpieczeństwa- do tego Rada Bezpieczeństwa) RADA BEZPIECZEŃSTWA( pięciu stałych członków-Chiny(w 1971 zamiast Tajwanu), Francja, Rosja(1991), USA i Wlk. Brytania i 10 niestałych wybieranych na 2 lata przez Zgromadzenie Ogólne( 5 z Azji i Afryki, 2 z USA, 2 z Europy Zachodniej i 1 z Europy Wschodniej). Rada gwarantuje międzynarodowy pokój. Może stosować sankcje polityczne, gospodarcze i zbrojeniowe. Pomocnicy: Wojskowy Komitet Sztabowy, Komisja Rozbrojeniowa) RADA GOSPODARCZO-SPOŁECZNA (54 członków, wybieranych przez Zgromadzenie Ogólne na 3 lata: 14 z Afryki, 13 z Europy Zachodniej, 11 z Azji, 10 z Ameryki Łacińskiej i 6 z Europy Wschodniej. Co roku wymiana 1/3 składu. Zapewnia międzynarodową współpracę gospodarczą, społeczną, kulturalną, oświatową, pilnowanie praw człowieka) RADA POWIERNICZA ( należy oczekiwać jej likwidacji gdyż stale zmniejsza się liczba terenów powierniczych. Ostatni teren powierniczy to Palau) MIĘDZYNARODOWY TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI ( siedziba w Hadze, działa na podstawie statutu, 15 sędziów wybieranych przez Zgromadzenie Ogólne i Radę Bezpieczeństwa, kadencja trwa 9 lat a co 3 lata następuje rotacja 1/3 składu. Rozstrzyga spory międzynarodowe. Wydaje ekspertyzy prawne na wniosek innych organów ONZ) SEKRETARIAT( składa się z Sekretarza Generalnego- na 5 lat przez Zgromadzenie Ogólne na wniosek Rady Bezpieczeństwa,, i personelu, może zwrócić się do RB w każdej sprawie. Przygotowuje projekt budżetu i wypełnia zadania mu powierzone przez inne organy. Sekretariat spełnia funkcje administracyjno-techniczne)
VI. Cele: Międzynarodowy pokój i bezpieczeństwo. Przyjaźń między narodami. Rozwiązywanie problemów między nimi. Ochrona praw człowieka. Spory rozstrzygane pokojowo.
VII. Siedziba: Nowy Jork
VIII Ogólne: W okresie II ww kraje koalicji antyhitlerowskiej musiały powołać na miejsce nieefektywnej Ligi Narodów( 1956- rozwiązanie Ligii Narodów. ONZ przejęło po niej MOP i MTS) nową powszechną organizację. Taką organizację zapowiadała Karta Atlantycka z 14 sierpnia 1941. Kartę potem podpisały także inne kraje np. ZSRR. 1 stycznia 1942 owe państwa podpisały w USA Kartę Narodów Zjednoczonych. Mówiła ona nie tylko o zwalczeniu faszyzmu ale także o realizacji postanowień Karty Atlantyckiej. Wiele konferencji poruszało ten temat, a zwłaszcza : moskiewska(1943) teherańska(1943) i jałtańska(1945). Ta ostatnia ostatecznie potwierdziła decyzję o utworzeniu ONZ.

WYSPECJALIZOWANE ORGANIZACJE W SYSTEMIE ONZ:

MIĘDZYNARODOWA ORGANIZACJA PRACY:

I. Rok powstania: 1919 na podstawie jednego z rozdziałów traktatu wersalskiego.
II. Miejsce powstania: Paryż
III. Rozpoczęcie działalności: Zaczął działać jako organizacja ONZ w 1946.
IV. Ilość członków: -
V. Organy: MIĘDZYNARODOWA KONFERENCJA PRACY (naczelny organ MOP, którą tworzą delegacje państw członkowskich wybieranych na podstawie potrójnego przedstawicielstwa- w skład każdej wchodzi dwóch członków rządu i jeden pracodawca lub pracobiorca. Zbierają się co najmniej raz do roku i decydują o kierunku działalności, uchwalają konwencje i różne postulaty do państw członkowskich) RADA ADMINISTRACYJNA( składa się z 56 osób- 26 spośród nich to przedstawiciele rządu, 14- przedstawiciele pracodawców, 14- przedstawiciele pracobiorców. Konferencja wyłania ich na 3 lata. Zbierają się 3-4 razy na rok. Kompetencje: przygotowanie obrad Konferencji, wybór Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, projekt budżetu MOP i kierowanie do rządów skarg organizacji pracodawców czy zw. zawodowych w przypadku łamania konwencji MOP) MIĘDZYNARODOWE BIURO PRACY ( Dyrektor Generalny na czele, jest równocześnie Sekretarzem Generalnym Konferencji i szefem Sekretariatu MOP. Biuro zajmuje się pomocom państwom członkowskim w tworzeniu ustawodawstwa socjalnego i prawa pracy. Działalność o charakterze edukacyjnym i informacyjnym)
VI. Cele: Normowanie dopuszczalnego czasu pracy, określanie warunków i wynagrodzenia za pracę, zwalczanie bezrobocia, ochrona pracujących kobiet i dzieci.
VII. Siedziba: Genewa

ORGANIZACJA NADORÓW ZJEDNOCZONYCH DO SPRAW WYŻYWIENIA I ROLNICTWA.
I. Rok powstania: 1945.
II. Miejsce powstania: Quebec
III. Rozpoczęcie działalności: 1945.
IV. Ilość członków: 51
V. Organy: KONFERENCJA (naczelny organ, zbiera przedstawicieli wszystkich państw członkowskich, zbiera się, co 2 lata, określa politykę FAO, jej program i kierunki działania. Wszystko podejmowane większością głosów z wyjątkiem przyjmowania nowych członków, budżetu i poprawek do umowy założycielskiej- wtedy 2/3 głosów. Ich decyzje przyjmują formę zaleceń.) RADA (organ zarządzający, składa się z 49 członków zwyczajnych wybieranych przez Konferencję na 3 lata. Ich pracami kieruje Przewodniczący. Rada przygotowuje posiedzenia kolejnych Konferencji i nadzoruje prace organów i komitetów branżowych FAO oraz systematycznie analizuje kwestię rolnictwa i wyżywienia na świecie) SEKRETARIAT FAO (kierowany przez Dyrektora Generalnego FAO. Prowadzi działalność administracyjną, prowadzi badania gospodarcze w dziedzinie rolnictwa i współdziała z krajowymi komitetami FAO)
VI. Cele: Poprawa warunków życia na całym świecie, a zwłaszcza problem wyżywienia. Rozwój rolnictwa, leśnictwa i rybołówstwa. Walka z głodem, poprawienie standardów życia ludności wiejskiej i popieranie międzynarodowego handlu rolnego.
VII. Siedziba: Rzym

ORGANIZACJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH DO SPRAW OŚWIATY, NAUKI I KULTURY (UNESCO)
I. Rok powstania: 1945
II. Miejsce powstania: Londyn
III. Rozpoczęcie działalności: 1946
IV. Ilość członków: 51
V. Organy: KONFERENCJA GENERALNA (składa się z przedstawicieli państw członkowskich, z każdego po 5. Zbiera się co 2 lata. Ich zadania to kierowanie programem UNESCO, decyzje o budżecie, uchwalanie konwencji międzynarodowych, i zwoływanie tematycznych konferencji międzynarodowych. Decyzje podejmowane większością głosów, jednak w sprawach szczególnie ważnych jak: przyjmowania nowych członków, uchwalania poprawek do umowy założycielskiej i uchwalania konwencji międzynarodowych- 2/3 głosów) RADA WYKONAWCZA (51 członków, Zbiera się 2-3 razy do roku. Przygotowuje sesje Konferencji Generalnej, nadzoruje realizację jej decyzji) SEKRETARIAT (kieruje nim wybrany przez Konferencję Dyrektor Generalny na 6 lat. Będący zarazem najwyższym przedstawicielem politycznym organizacji)
VI. Cele: Popieranie współpracy międzynarodowej w dziedzinach nauki, oświaty i kultury i umacnianie poszanowania prawa
VII. Siedziba: Paryż
VIII. Ogólne: W związku z nienależytym wypełnianiem obowiązków przez Organizację w pewnym momencie opuściły ją USA i Wielka Brytania, co wpłynęło na działanie Organizacji pozytywnie (zostały pozbawione ważnych członków co zmotywowało ich do pracy)

ŚWIATOWA ORGANIZACJA ZDROWIA:
I. Rok powstania: 1946
II. Miejsce powstania: Nowy Jork
III. Rozpoczęcie działalności: 1946
IV. Ilość członków:
V. Organy: ŚWIATOWE ZGROMADZENIE ZDROWIA ( zbiera się raz w roku, zaś w jego skład wchodzą reprezentanci wszystkich państw członkowskich. Zgromadzenie określa politykę WHO, zatwierdza budżet i uchwala międzynarodowe konwencje i układy w dziedzinach wchodzących w zakres jego kompetencji. Uchwala ponadto regulacje dotyczące wymagań sanitarnych i diagnostycznych oraz wymagań w zakresie kwarantanny i nazewnictwa chorób. Decyzje w sprawach ważnych podejmują większością 2/3 głosów, w innych zaś większością zwykłą. RADA WYKONAWCZA (31 osób. Rada realizuje postanowienia Zgromadzenia. Może również podejmować swoje decyzje w wypadku wielkich epidemii i klęsk żywiołowych) SEKRETARIAT WHO (z Dyrektorem Generalnym na czele sprawuje funkcję administracyjną)
VI. Cele: Uzyskanie przez narody świata jak najwyższego poziomu zdrowotności. Cel ten jest osiągany przez podejmowanie programów zwalczania chorób zakaźnych oraz wspieranie rozwoju służby zdrowia, szkolnictwa i oświaty medycznej. W centrum zainteresowania są kraje Trzeciego Świata, gdzie sytuacja jest tragiczna.
VII. Siedziba: Genewa

RADA EUROPY
I. Rok powstania:1949
II. Miejsce powstania: Londyn (przez 10 państw: Belgia, Dania, Francja, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Norwegia, Szwecja, Wielka Brytania i Włochy)
III. Rozpoczęcie działalności: 5 maja 1949
IV. Ilość członków: 41
V. Organy: KOMITET MINISTRÓW (organ decyzyjny Rady Europy. W jego skład wchodzą ministrowie spraw zagranicznych państw członkowskich. Zbiera się zazwyczaj 2 razy do roku. Podejmuje decyzje większością 2/3 głosów, ale decyzje przyjmujące charakter zaleceń lub dyrektyw wymagają jednomyślności. Główne zadania to: uchwalanie konwencji i umów europejskich, uchwalanie zaleceń i dyrektyw dla rządów państw członkowskich , przyjmowanie nowych członków, ustalanie wspólnej polityki , uchwalanie budżetu oraz regulowanie spraw wewnętrznych organizacji. Mniej istotne funkcje Komitet przekazał powołanemu przez siebie Komitetowi Delegatów Ministrów bądź 17 komitetom rządowym) ZGROMADZENIE PARLAMENTARNE RADY EUROPY (zasiadają w nim parlamentarzyści delegowani przez parlament lub rząd państw członkowskich. Członkowie łączą się we frakcje partyjne. Zgromadzenie zbiera się na sesjach zwyczajnych przynajmniej 4 razy w roku. Sesja nie może trwać dłużej niż 30 dni. Sesje nadzwyczajne mogą być zwołane z inicjatywy Komitetu lub Przewodniczącego Zgromadzenia. Jego struktura wewnętrzna wzorowana jest na strukturze parlamentów krajowych. Zgromadzenie omawia wszystkie sprawy związane z celami i kompetencjami Rady Europy. Komitet co rok przedstawia Zgromadzeniu sprawozdanie o działalności Rady. W sprawach merytorycznych decyzje podejmowane są większością 2/3 głosujących. Mają one charakter opiniotwórczy oraz trafiają do Komitetu Ministrów. Jednak często Zgromadzenie kieruje swoje uchwały bezpośrednio do rządów państw członkowskich lub innych organizacji. Zgromadzenie wybiera ponadto Sekretarza Generalnego rady Europy który kieruje Sekretariatem, oraz sędziów Europejskiego Trybunału Praw Człowieka) KONGRES WŁADZ LOKALNYCH I REGIONALNYCH (stanowi przedstawicielstwo samorządów terytorialnych państw członkowskich. Kongres ten wspiera rozwój demokracji lokalnej i regionalnej)
VI. Cele: Rada dąży do rozwoju i umacniania państw członkowskich poprzez współpracę polityczną, gospodarczą, społeczną, kulturalną i prawną. Rada opracowała również ważne konwencje międzynarodowe np. Europejską Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, Europejską Konwencję Kulturalną, Europejską Kartę Socjalną, Konwencję w Sprawie Ochrony Środowiska, Europejską Kartę Samorządów Lokalnych i Konwencję na Temat Bioetyki.
VII. Siedziba: Strasburg
VIII. Ogólne: Stowarzyszenie to było atakowane przez państwa bloku wschodniego, dopiero po upadku komunizmu przystąpiły do niego państwa Europy Środkowej i Wschodniej. Członkiem Rady może być każde państwo Europejskie respektujące podstawowe prawa i wolności człowieka. Musi to być też państwo demokratyczne. Polska przystąpiła do Rady Europy w 1991 roku.

UNIA EUROPEJSKA:
I. Rok powstania: 1992
II. Miejsce powstania: Maastricht (Holandia)
III. Rozpoczęcie działalności: 1993
IV. Ilość członków: 15 (Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Finlandia, Niemcy, Włochy, Dania, Irlandia, Wlk. Brytania, Grecja, Hiszpania, Portugalia, Austria i Szwecja
V. Organy: RADA UNII EUROPEJSKIEJ (do 1993 występowała pod nazwą Rada Ministrów. Stanowi międzynarodowy organ Unii który odpowiada za realizację celów organizacji oraz reprezentuje w jej ramach interesy państw członkowskich. Jest to główny organ decyzyjny Unii a co za tym idzie koordynuje politykę gospodarczą i finansową państw członkowskich, określa budżet Unii(wraz z Parlamentem Europejskim), wydaje unijne akty prawne, mianuje członków innych organów Unii, zaigra w imieniu Unii umowy z innymi państwami oraz zwołuje konferencje państw członkowskich. członkowskich jej skład wchodzą po jednym przedstawicielu każdego członkowskiego państwa(zazwyczaj są to ministrowie spraw zagranicznych) zagranicznych zależności od rangi decyzji głosowania są różne. Radę UE wspiera Komitet Stałych Przedstawicieli) KOMISJA EUROPEJSKA ( główny organ wykonawczo-zarządzajacy UE. Nadzoruje bieżące funkcjonowanie organizacji. Inicjuje procesy prawotwórcze oraz stoi na straży przestrzegania traktatów prawa europejskiego. Jest ona reprezentantem Europy na całym świecie. Komisja liczy 20 członków (komisarzy) a jej pracami kieruje Przewodniczący, który jest też najwyższym przedstawicielem Unii. Członkowie są niezależni od państw z których pochodzą. Kadencja trwa 5 lat i członkowie są powoływani przez rządy państw członkowskich decyzją jednomyślną, lecz jeszcze za zgodą Parlamentu Europejskiego. Aparat jest bardzo rozbudowany: składa się on z 23 dyrekcji generalnych i 8 służb specjalnych) PARLAMENT EUROPEJSKI (organ reprezentacyjny. Od 1979 parlamentarzyści wybierani są w wyborach powszechnych(wcześniej desygnowani przez parlamenty). Kadencja trwa 5 lat. Sesje plenarne są zwoływane raz w miesiącu w Strasburgu. Uchwały są zazwyczaj podejmowane bezwzględną większością głosów. Większość kwalifikowana tyczy się spraw bardzo ciężkich gatunkowo. Nie posiada on uprawnień prawotwórczych lecz bardzo się o nie ubiega. Uczestniczy w określaniu budżetu unijnego, lecz ze słabszymi kompetencjami niż Rada UE. Stałej rozbudowie ulegają uprawnienia kontrolne Parlamentu, które realizuje on wobec Komisji i innych instytucji Unii.. Większością 2/3 głosów może Parlament uchwalić wotum nieufności wobec Komisji. Ma on również prawo do zatwierdzania umów międzynarodowych zawieranych prze UE) TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI (organ sądowy, składa się z 15 sędziów, powołanych imiennie przez Radę Unijną w wyniku jednomyślnych decyzji rządów państw członkowskich. Orzeka on o zgodności unijnych aktów prawnych z traktatami założycielskimi i innymi traktatami. Posiada uprawnienia apelacyjne wobec pewnych decyzji Komisji oraz rozstrzyga spory administracyjne w granicach Unii. Jego decyzje są ostateczne. Sprawy o mniejszym znaczeniu rozstrzyga natomiast Sąd Pierwszej Instancji z 1988 roku. Od orzeczeń I instancji przysługuje odwołanie do Trybunału Sprawiedliwości) TRYBUNAŁ REWIDENTÓW KSIĘGOWYCH(działa od 1977 i zajmuje się kontrolą działalności finansowej Unii. Po zakończeniu każdego roku obrachunkowego Trybunał opracowuje sprawozdanie finansowe i przedstawia je Radzie UE i Parlamentowi Europejskiemu. Europejskiemu skład Trybunału wchodzi 15 rewidentów powoływanych na okres 6 lat jednomyślną decyzją Rady UE. po zaciągnięciu opinii Parlamentu Europejskiego)
VI. Cele: Gospodarcze i finansowe, a także polityczne(Traktat w Maastricht tworzy dwa „filary integracji europejskiej”. Pierwszy polega na wypracowaniu wspólnej polityki zagranicznej a drugi koordynację działań w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i polityki wewnętrznej)
VII. Siedziba: Bruksela
VIII. Ogólne: Powstała z połączenia Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali(1952), Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej(1957) i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej(1957-dzałalność od 1 stycznia 1958). Unia przejęła kompetencje wcześniej sprawowane przez Wspólnotę Europejską a nawet poszerzyła zakres swoich obowiązków. Traktat ustanowił obywatelstwo UE. Każdy obywatel państwa należącego do UE jest obywatelem UE i ma dzięki temu wiele korzyści. Do UE może należeć każde państwo europejskie którego kandydatura została jednomyślnie zatwierdzona przez Radę Unii Europejskiej po zasięgnięciu opinii Komisji Europejskiej. UE ma swój własny dorobek prawny. Każde państwo członkowskie musi go przestrzegać. Jego źródłem są traktaty europejskie oraz układy o przystąpieniu nowych państw do UE (prawo pierwotne). Następnym źródłem prawa są normy stanowione przez konkretne organy Unii oraz umowy międzynarodowe oraz umowy między państwami członkowskimi.

NATO:
I. Rok powstania: 4 kwietnia 1949
II. Miejsce powstania: Waszyngton
III. Rozpoczęcie działalności: 4 kwietnia 1949
IV. Ilość członków: 19
V. Organy: RADA PÓŁNOCNOATLANTYCKA (w skład wchodzą szefowie rządów państw członkowskich bądź ministrowie spraw zagranicznych. Rada zbiera się co najmniej 2 razy w roku na sesji wiosennej i zimowej. Rada może również funkcjonować również na szczeblu stałych przedstawicieli państw członkowskich w randze wiceministrów lub ambasadorów nosząc nazwę Rady Stałych Przedstawicieli. W tej formule spotyka się raz w tygodniu. W posiedzeniach rady poza członkami biorą udział także Sekretarz Generalny NATO oraz przedstawiciele Wojskowego Komitetu Sztabowego i innych agencji NATO. Rada wyznacza profil polityczny Sojuszu, definiuje jego zasadnicze cele oraz formułuje dyrektywy dla innych struktur. Ponosi ona odpowiedzialność za działania NATO. Decyzje Rady są podejmowane jednomyślnie) SEKRETARZ GENERALNY NATO ( codziennymi pracami NATO o charakterze politycznym, administracyjnym i technicznym kieruje Sekretarz Generalny NATO mianowany przez państwa członkowskie. Przewodniczy on Radzie Północnoatlantyckiej, a ponadto wielu innym komitetom i agendom. Reprezentuje NATO w stosunkach zewnętrznych. Obecnym Sekretarzem jest Robertson.) KOMITET PLANOWANIA OBRONY*(zwykle zbiera się na szczeblu stałych przedstawicieli państw członkowskich, dwa razy do roku zaś na szczeblu ministrów obrony. Komitet ten zajmuje się szeroko rozumianym planowaniem obrony oraz opracowywaniem dyrektyw dla wojskowych struktur Sojuszu) GRUPY PLANOWANIA NUKLEARNEGO*(tez działa na szczeblu stałych przedstawicieli państw członkowskich lub na szczeblu ministrów obrony. Zajmuje się całokształtem polityki nuklearnej NATO) KOMITET WOJSKOWY* (Jest najwyższą władzą wojskową Sojuszu. Składa się on z szefów sztabów państw członkowskich. Kieruje on pracą dowództw, w tym zintegrowanej grupy dowodzenia NATO, która obejmuje trzy dowództwa i jedna grupę regionalną, oraz innych organów wojskowych. Przedkłada również władzą politycznym różne opinie o charakterze wojskowym. W wypadku wojny sprawuje on główne dowództwo nad siłami zbrojnymi. Organem pomocniczym dla Komitetu jest Międzynarodowy Sztab Wojskowy)
*-Jest ponad 200 różnych organów lecz te są najważniejsze.
VI. Cele: Zapewnienie zachodnim demokracjom wspólnej obrony przed agresorami. Związku Radzieckiego. Później gwarant bezpieczeństwa międzynarodowego.
VII. Siedziba: Kwatera w Brukseli (wcześniej Londyn i Paryż)
VIII. Ogólne: NATO broniło demokracji państw zachodnich zachodnich czasie „zimnej wojny” i spełniło swoje zadanie. Po upadku komunizmu Sojusz Północnoatlantycki zaczął odgrywać rolę gwaranta międzynarodowej stabilności i bezpieczeństwa. Od początku był to sojusz polityczno-wojskowy o charakterze obronnym. Wszyscy członkowie zobowiązują się –na mocy paktu waszyngtońskiego- do przyjaznych stosunków międzynarodowych, rozwiązywania sporów w sposób pokojowy oraz powstrzymywania się od użycia siły. Państwa członkowskie zobowiązują się również rozwijać indywidualną zdolność do odparcia agresji oraz prowadzenia wzajemnych konsultacji w razie zagrożenia państwa.
UNIA ZACHODNIOEUROPEJSKA:
I. Rok powstania: 1954
II. Miejsce powstania: Paryż
III. Rozpoczęcie działalności: ?
IV. Ilość członków: ?
V. Organy: RADA UZE(składa się z przedstawicieli państw członkowskich. Zbiera się 2 razy w roku na szczeblu ministrów-zazwyczaj ministrów spraw zagranicznych lub obrony, oraz dwa razy w miesiącu na szczeblu ambasadorów akredytowanych w Londynie. W najważniejszych sprawach podejmuje decyzje jednomyślnie, w pozostałych zaś większością głosów) ZGROMADZENIE UZE ( zasiadają przedstawiciele parlamentów państw członkowskich będących równocześnie członkami Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. Zgromadzenie zbiera się dwa razy do roku w Paryżu, a jego funkcje mają charakter doradczy i opiniodawczy) SEKRETARIAT GENERALNY (wypełnia zadania administracyjne i techniczne, ma siedzibę w Brukseli) AGENCJA KONTROLI ZBROJEŃ I ROZBROJENIA*, AGENCJA BEZPIECZEŃSTWA I OBRONY* i AGENCJA WSPÓŁPRACY W DZIEDZINIE ZBROJEŃ.*
*- Struktury wojskowe UZE.
VI. Cele: Rozwijanie wspólnoty militarnej państw członkowskich.
VII. Siedziba:
VIII. Ogólne: Została utworzona na podstawie tzn. układów paryskich podpisanych 23 października 1954 a wprowadzonych w życie 5 maja 1955. UZE powstało jako rozszerzenie istniejącego od 1948 Paktu Brukselskiego. Przystąpienie kraju do UZE następuje poprzez zaproszenie przez członków UZE danego kraju. UZE współpracuje ściśle z NATO. Z tego powodu nie rozwija szerzej aktywności w swoim imieniu. Przyszłością UZE jest integracja z UE oraz odpowiadanie w jej obrębie za działalność europejskiego korpusu sił pokojowych. Do UZE w 1990 przystąpiła Hiszpania, w 1994 Polska a w 1995 Grecja.


WYBRANE ORGANIZACJE REGIONALNE:

ORGANIZACJA BEZPIECZEŃSTWA I WSPÓŁPRACY EUROPIE:
I. Rok powstania: 1975 ( Podpisany został Akt Końcowy OBWE w Helsinkach)
II. Rozpoczęcie działalności: 1975
III. Miejsce powstania: Helsinki
IV. Ilość członków: 35
V. Organy: SPOTKANIA SZEFÓW PAŃSTW I RZĄDÓW ( spotkania na szczycie), RADA MINISTRALNA(forum konsultacji politycznych na szczeblu ministrów spraw zagranicznych),WYSOKA RADA (organ zarządzający) STAŁA RADA(odpowiada za koordynację prac między sesjami Wysokiej Rady), URZĘDUJĄCY PRZEWODNICZĄCY(organ reprezentacyjny, wykonuje bieżące zadania organizacji, wybierany co roku spośród ministrów spraw zagranicznych państw członkowskich), KONFERENCJA PRZEGLĄDOWA( odbywa się co dwa lata), ZGROMADZENIE PARLAMENTARNE OBWE( składa się z deputowanych do parlamentów narodowych w liczbie od 2 do 17 osób z poszczególnych krajów)
VI. Cele: Zachowanie pokoju i bezpieczeństwa w Europie, Europie także przestrzegania praw obywatela oraz współpracy na wielu innych polach.
VII. Siedziba:?
VIII. Ogólne: Do 1 stycznia 1995 działał jako Konferencja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Jest to konferencja państw Europy, USA i Kanady mając za cel umacnianie pokoju i bezpieczeństwa w Europie. Najważniejszą częścią Aktu jest końcowy „Dekalog” który zawierał podstawowe prawa wymagające respektowania. Po upadku komunizmu ujawniła się wola dalszej i współpracy oraz instytucjonalizacji organizacyjnej. Podczas konferencji na szczycie w Paryżu( 1990) została przyjęta Paryska Karta dla Nowej Europy, deklarująca zakończenie „zimnej wojny”. Ponadto ustalił stale działające organy KBWE. W 1994 na szczycie w Budapeszcie zmieniono nazwę na OBWE, co było przejawem instytucjonalizacji. Uchwalono tam też Deklarację polityczną, która uznała OBWE za główny instrument służący zapobieganiu konfliktów konfliktom Europie.

ORGANIZACJA PAŃSTW AMERYKAŃSKICH:
I. Rok powstania: 1948 (konferencja w Bogocie jako sukcesorka istniejącej od 1889 Międzynarodowej Unii Republik Amerykańskich)
II. Rozpoczęcie działalności: 1948
III. Miejsce powstania: Bogota
IV. Ilość członków: 35 (w latach 1962-1976 wyłączona była Kuba. Przy OPA 29 państw posiada status stałego obserwatora, w tym Polska)
V. Organy: ZGROMADZENIE OGÓLNE(składa się z przedstawicieli wszystkich członków i zbiera się raz do roku na sesję zwyczajną. Każdy kraj posiada jeden głos. Do 1975 podjęcie decyzji wymagało bezwzględnej większości głosów, a w niektórych sprawach większości 2/3. Obecnie wymagana jest zwykła większość głosów a w sprawach ważnych 2/3. Określa ono politykę OPA i główne kierunki działalności, zatwierdza budżet, koordynuje współpracę z jej organizacjami wyspecjalizowanymi i wybiera Sekretarza Generalnego OPA), KONFERENCJA KONSULTACYJNA MINISTRÓW SPRAW ZAGRANICZNYCH(zwołuje się w razie potrzeby w celu załatwienia ważnych spraw. Z zakresu stosunków międzynarodowych) KONSULTACYJNY KOMITET OBRONY (ciało pomocnicze Konferencji Konsultacyjnej, składa się z naczelnych dowódców państw członkowskich), STAŁA RADA( organ kierujący bieżącymi sprawami. Jej siedzibą jest Waszyngton. Tworzą ją ambasadorowie państw członkowskich), SEKRETARIAT GENERALNY (kieruje nim Sekretarz Generalny, pełni głównie funkcje administracyjne i techniczne)
VI. Cele: Umacnianie pokoju i bezpieczeństwa na półkuli zachodniej, zapobieganie powstaniu sporów między państwami członkowskimi i ich pokojowe rozstrzyganie, organizowanie wspólnych działań państw członkowskich w przypadku agresji, rozwiązywanie zagadnień o charakterze politycznym, prawnym i gospodarczym oraz popieranie współpracy gospodarczej, społecznej i kulturalnej państw członkowskich.
VII. Siedziba: ?

ORGANIZACJA JEDNOŚCI AFRYKI:
I. Rok powstania: 1963
II. Rozpoczęcie działalności: 1963
III. Miejsce powstania: Addis Abebie
IV. Ilość członków: 51
V. Organy: ZGROMADZENIE SZEFÓW PAŃSTW I RZĄDÓW (zbiera się co najmniej raz w roku. Rozpatruje wszelkie sprawy dotyczące Afryki jako całości, a także odpowiada za koordynację polityki organizacji i nadzoruje prace pozostałych jej organów. Każde państwo ma jeden głos. Decyzje merytoryczne podejmowane są większością 2/3 głosów przy obecności co najmniej 2/3 członków) RADA MINISTRÓW (tworzą ja ministrowie spraw zagranicznych lub inni ministrowie wyznaczone przez rządy państw członkowskich. Rada zbiera się przynajmniej 2 razy w roku. Jej zadaniem jest przygotowywanie sesji Zgromadzenia oraz realizację jej dyrektyw i postanowień) KOMISJA MEDIACJI, KONCYLIACJI I ARBITRAŻU (ma rozstrzygać drogą pokojową konflikty miedzy krajami członkowskimi) SEKRETARIAT GENERALNY ( Kieruje nim Sekretarz Generalny. Wypełnia funkcje administracyjne)
VI. Cele: Nawołuje do panafrykanizmu. Dąży do likwidacji rasizmu i kolonializmu. Przeciwstawia się neokolonializmowi i hegemonizmowi. Dąży d zjednoczenia państw afrykańskich. Broni ich suwerenności, integralności terytorialnej i niepodległości.(Nie zawsze udało się realizować te szczytne cele z powodu poziomu gospodarki i różnic politycznych)
VII. Siedziba: ?

LIGA PAŃSTW ARABSKICH:
I. Rok powstania: 1945 (pakt podpisany w Kairze przez siedem państw Arabskich)
II. Rozpoczęcie działalności: 1945
III. Miejsce powstania: Kair
IV. Ilość członków: 21
V. Organy: RADA LIGI (organ zwierzchni. Zbiera się w zależności od potrzeb na szczeblu szefów państw, szefów rządów lub ministrów spraw zagranicznych. Sesje 2 razy w roku- marzec i wrzesień. Każdy kraj ma jeden głos. Uchwały Rady jednomyślne obowiązują wszystkich członków Ligi, przyjęte zaś większością głosów- wyłącznie te państwa, które się za nimi opowiedziały. Rada określa ogólne kierunki działania LPA. W przypadku agresji państwo może zwołania rady w trybie nagłym. Może ona wtedy podejmować decyzje militarne, jednak tylko w razie jednomyślności głosowania. Rada posiada 16 komitetów wyspecjalizowanych) RADA GOSPODARCZA ( składa się z ministrów państw członkowskich odpowiedzialnych za sprawy gospodarcze bądź ich przedstawicieli) RADA WSPÓLNEJ OBRONY (zasiadają ministrowie spraw zagranicznych ministrowie obrony, którym podlega Stały Komitet Wojskowy) STAŁY KOMITET WOJSKOWY (złożony z szefów sztabów generalnych armii krajów arabskich) SEKRETARIAT GENERALNY (kieruje bieżącą działalnością Ligi)
VI. Cele: Zacieśnienie więzów łączących państwa Arabskie i zespolenia ich wysiłków dla wspólnego dobra. Promuje współpracę polityczną i gospodarczą. Współpracuje z Organizacją Wyzwolenia Palestyny.