Najważniejsze regiony turystyczne Polski

Pojezierze Mazurskie – region ten obejmuje wschodni pas pojezierzy od Pojezierza Olsztyńskiego, aż go granicy z Rosją i Litwą. To Kraina Wielkich Jezior, na której obszarze znajdują się największe jeziora Polski: Śniardwy i Mamry, oraz jeziora należące do największych na Pojezierzu Mazurskim: Niegocin, Bełdany, Tałty. Największe jeziora tej krainy, połączone kanałami i cieśninami, tworzą rozgałęziony szlak żeglugowy. Największe skupienie wód jeziornych w Polsce występuje właśnie na Pojezierzu Mazurskim, które łącznie z pojezierzami: Suwalskim, Iławskim, Chełmińskim i Dobrzyńskim skupiają około 2700 jezior większych od 1 ha o łącznej powierzchni 1450 km2. Wzniesienia morenowe rzadko przekraczają tu wysokość 150m n.p.m. Pomiędzy kompleksem jez. Mamry i jez. Niegocin przebiega dział wodny pomiędzy dorzeczem Wisły i Pregoły. Rozciągają się tu z pośród największych kompleksów leśnych w Polsce - puszcza Piska i Augustowska.
Klimatycznie obszar Pojezierza Mazurskiego stanowi wyodrębniającą się dzielnicę, która odznacza się nieco większym kontynentalizmem niż pozostała część nizin .Wiosna jest tu późniejsza, zima najbardziej mroźna, a jesień wczesna. Dni mroźnych jest 50, dni z przymrozkami - powyżej 130, przy czym szczególnie chłodne są okolice położone na północny - wschód. Opady wynoszą średnio rocznie od 500 do 600 mm. Pokrywa śnieżna zalega do 80 dni.

Karpaty są największym i najważniejszym regionem turystycznym w Polsce. Cechą wyróżniającą ten region jest całoroczny charakter turystyki. Szczególną rolę odgrywa ten region w sezonie zimowym ze względu na korzystne warunki klimatycznei terenowe. Tereny narciarskie na Karpatach zajmują około3900 km kw. Grubość pokrywy śniegowej jest zmienna, najgrubsza i najtrwalsza występuje w kotłach i w górnych partiach dolin. Pokrywa śnieżna powyżej 10 cm zalega w Tatrach do 160 dni.W Karpatach występują duże zasoby wód mineralnych. W rejonie Tatr i Podhala przeważają wody siarczkowe i termalne. Rozwinęło się tutaj 12 uzdrowisk. Głównymi rzekami regionu są : Dunajec, Poprad (szczególnie ważne dla turystyki międzynarodowej), Raba, Wisła, Wisłok, San, na niektórych zbudowano sztuczne zbiorniki retencyjne. Charakterystycznym zjawiskiem szczególnie w tatrach i na Podhalu są suche i ciepłe i silne wiatry, tzw. „wiatr halny” po którym wieje zazwyczaj „wiatr orawski” przynoszący deszcze.

Pojezierze Pomorskie - jest to wspólna nazwa dla trzech Pojezierzy Południowobałtyckich. W skład jego wchodzą następujące:
1. Pojezierze Zachodniopomorskie
2. Pojezierze Wschodniopomorskie
3. Pojezierze Południowopomorskie
Pojezierze Pomorskie zajmuje 11% powierzchni Polski, jego granicami są następujące cieki rzeczne: Odra, Wisła oraz Noteć.
Współczesny krajobraz Pojezierza Pomorskiego ukształtował się dzięki występującemu tu niegdyś lądolodowi w trakcie zlodowacenia bałtyckiego. Od zachodu na wschód ciągną się wzgórza morenowe. Kulminacyjne wysokości osiągają na wchodzie Pojezierza Kaszubskiego -szczyt Wieżyca 229 m. n.p.m. W kierunku południowym od pasa moren pola sandrowe zajmują duże obszary. Dział wodny biegnie wzdłuż ciągu morenowego pomiędzy rzekami uchodzącymi do Bałtyku, a dopływami Noteci, Wisły i Warty. Znajduje się tutaj ponad 4000 jezior, z czego znaczny odsetek to jeziora rynnowe, np. : Raduńskie, Koronowskie, Charzykowskie. Klimat Pojezierzy odznacza się większą wilgotnością i jest znacznie zimniejszy w porównaniu do terenów sąsiadujących. Lato trwa krótko, a zima długo i jest łagodna. Okres wegetacji wynosi od 190 do 210 dni. Średnie roczne sumy opadów osiągają od 600mm do ponad 700 mm. Typowymi dla regionu glebami są bielice i gleby brunatne. Dominującym zbiorowiskiem roślinnym jest buczyna pomorska, która stopniowo zanika ku wschodowi a także bory mieszane, na sandrach występują bory sosnowe. W części południowej regionu występują torfowiska wysokie oraz przejściowe a także wrzosowiska. W krajobrazie zaznacza się występowanie oligotroficznych jezior lobeliowych. Panujące tu warunki glebowo - klimatyczne nie sprzyjają rolnictwu, brakuje tu jest także surowców mineralnych za wyjątkiem czwartorzędowych. Głowne ośrodki wypoczynkowe to Połczyn Zdrój, uzdrowisko z solankami termalnymi, Czaplinek, Kościerzyna.


Sudety położone w południowa zachodniej Polsce, to region górski o zróżnicowanej rzeźbie wynikającej z urozmaiconej budowy genealogicznej. Jest to stary łańcuch górski o długości ok. 300 km. i szerokości ok.50 km. W Sudetach panuje klimat typowo górski. Wraz z wysokością temperatura spada o 0,5 stopnia na 100 metrów, a rosną opady- ok.70 mm na każde 100 metrów. Średnie roczne opady w górnych partiach gór wynoszą od 1000 d0 1100 mm na rok, a w dolnych od 750 do 900 mm.. Częste są wiatry południowo – zachodnie o charakterze fenów. Śnieg utrzymuje się od około 50 w kotlinach do 100 dni w Karkonoszach.
Bardzo poważne znaczenie i to w skali ogólnokrajowej, mają tamtejsze wody mineralne, znane od średniowiecza. Ich źródła, podstawa rozwoju czterech uzdrowisk, są skupione w trzech rejonach: na granicy gór Bystrzyckich i Stołowych, w Długopolu – Zdrój. Wypływają one z głębokich spękań, uskoków w starych skałach krystalicznych oraz młodszych osadowych i posiadają podobne właściwości chemiczne i lecznicze. Wody zawierają głównie związki żelaza, wapnia i sodu przy obecności domieszek arsenu (Kudowa – Zdrój), miedzi i tytanu (Polanica – Zdrój) i in. Dużo jest w nich dwutlenku węgla, który wpływa na pienistość i smak. W sumie mają one charakter przeważnie szczaw o dość znacznej wydajności, sięgających ponad 500 dm3/min (Polanica – Zdrój). Niektóre z nich charakteryzują się niewielkim stopniem radoczynności (Kudowa – Zdrój).gsiu
Polska część Sudetów jest odwadniana przez Odrę oraz jej lewobrzeżne dopływy: Nysę Kłodzką, Bystrzycę, Kaczawę, Bóbr z Kwisą i Nysę Łużycką. Z niewielkich, peryferyjnych fragmentów polskiej części gór odpływ wód skierowany jest do mórz Północnego i Czarnego.

Jura Krakowsko-Częstochowska rozległy region turystyczny obejmuje część Wyżyny Śląskiej i Wyżyny Woźnicko-Wieluńskiej, Wyżynę Krakowsko-Częstochowską, część Wyżyny Małopolskiej i fragment Północnego Podkarpacia (Brama Krakowska).
Przez obszar ten przebiega pasmo jurajskich wapiennych wzgórz i skał o wysokości od około 300 m w okolicach Częstochowy do 450-500 m (Ogrodzieniec, 504 m n.p.m.). Rozwinięte są tu zjawiska krasowe. Ponad płaską powierzchnią wyżyn często wznoszą się ostańcowe skałki wapienne. Licznie występują jaskinie (zwłaszcza w Dolinie PrądnikaJego najważniejszymi walorami są: rzeźba terenu, liczne zabytki, liczne ostańce skalne i jaskinie oraz niezwykłe walory przyrodnicze. Charakterystyczne ukształtowanie terenu przyciąga tu licznych amatorów wspinaczek. Oprócz tego uprawiana jest tutaj również turystyka rowerowa, konna a zimą również narciarska, dla której kilka tutejszych stoków zostało wyposażonych w wyciągi narciarskie m.in. w Morsku, na Grabowej czy w Jaroszowcu. Region charakteryzuje deficyt wody, co sprawia, że jest on na ogół pozbawiony lasów. Pokrywa śnieżna zalega tu przez 80 dni w roku, a czas ten zależy również od miejsca. Zdarza się, że np. pod koniec marca w Dolinie Sąspówki leży śnieg, gdy w innym miejscu jest już bezśnieżnie a temperatura powietrza wynosi około 10 st. C. Na obszarze wierzchowiny pokrywa śnieżna osiąga dużą grubość i leży tam znacznie dłużej niż podane dane. Przez jej obszar przechodzi dział wodny pomiędzy Wisłą i Odrą. Rzeki spływają stąd promieniście we wszystkich kierunkach. Spośród najważniejszych dopływów Wisły należy wymienić: Sankę, Rudną, Rudawę, Prądnik czy Białą i Czarną Przemszę. Dopływami Odry natomiast są Warta oraz wpadające doń Liswarta i Wiercica. Podziemny system wód jurajskich jest bardzo obfity i reprezentowany przez wiele wspaniałych wypływów np. na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego, Doliny Wiercicy, czy wywierzyska Centurii. Wydajność tutejszych źródeł przekracza niejednokrotnie 10l/s, a temperatura wypływającej z nich wody oscyluje wokół 8-9ş C. Istnienie źródeł uwarunkowane jest występowaniem doskonale rozwiniętej sieci szczelin krasowych. Dzięki istnieniu tak dobrze rozwiniętej sieci rzecznej oraz występowaniu tak zasobnych wód podziemnych na terenie obniżeń (szczególnie na Wyżynie Krakowskiej) dochodzi do stałego powstawania wielu bagien. uśredniona temperatura roku wynosi 8 s C, natomiast ilość opadów wynosi około 700 mm.