Historia Wiednia
Położenie
Wiedeń (Wien) jest stolicą Austrii. Leży w północno- wschodniej części tego kraju, nad Dunajem w Kotlinie Wiedeńskiej, u podnóża lasu Wiedeńskiego. Powierzchnia Wiednia wynosi ok. 415 km, a liczba mieszkańców wynosi 159300 (1995). Wiedeń jest głównym ośrodkiem przemysłowym (przemysł maszynowy, drukarski, spożywczy oraz odzieżowy) , a także kulturalnym i turystycznym. Najstarsza część miasta z licznymi zabytkami znajduje się na prawym brzegu kanału Dunajskiego, na miejscu rzymskiego osiedla Vindobona i średniowiecznego miasta ; jest otoczona zespołem dzielnic mieszkaniowych i reprezentacyjnych oraz licznymi parkami (Np. Prater, Park Miejski, Park Schonbrunn). Znaczne obszary dzielnic zewnętrznych położonych u podnóża Lasu Wiedeńskiego zajmują lasy i winnice.
Historia Wiednia
Dzisiejszy Wiedeń znajduje się na miejscu dawnej osady celtyckiej. W czasie panowania Rzymian powstał tu obóz wojskowy Vindobona , wspierający pobliskie miasto Carnuntum. Na początku V wieku najazdy barbarzyńców obróciły go w ruinę. W X stuleciu Wiedeń znalazł się pod panowaniem niemieckiej dynastii Babenbergów i pozostał w ich rękach niemal przez trzy wieki, stając się ważnym ośrodkiem handlowym. W XIII wieku władzę w Wiedniu przejęli Habsburgowie. Od XVI wieku zagrożeniem dla miasta stały się inwazje Turków, którzy zniszczyli jego przedmieścia. Dopiero oddalenie groźby tureckich najazdów - ostateczne rozgromienie armii sułtańskiej przez Jana III Sobieskiego w 1683 r. - pozwoliło na pełny rozwój miasta. W XVIII wieku Wiedeń stał się ważnym centrum politycznym i kulturalnym. Okupacja miasta przez Napoleona w 1809 r. zachwiała pozycją Habsburgów, podobnie jak i rewolucja 1848 r. Koniec I wojny światowej przyniósł kres imperium, a tym samym i roli Wiednia jako stolicy cesarstwa. W następnych latach silne władze miejskie ("Czerwony Wiedeń") usiłowały rozwiązać problemy socjalne miasta. Austria została włączona do hitlerowskich Niemiec w 1938 roku, a po klęsce Hitlera w 1945 znalazła się pod kontrolą aliantów, którzy podzielili Wiedeń na strefy okupacyjne. W 1955 roku Wiedeń odzyskał niezależność, gdy Austria stała się suwerennym państwem.
Zabytki
Budynek Secesji- został wzniesiony w latach 1898-1899 przez Josepha Mana Olbricha. Budynek został wybudowany z inicjatywy grupy młodych wiedeńskich artystów, którzy powołali w 1897r. stowarzyszenie ? Secesja? do którego należeli m.in. Gustav Klimt, Joseff Hoffman, Kolo Moser i Joseph Mana Olbrich.
Belweder- barkowy pałac księcia Eugeniusza Sabaudzkiego. Wybudował go architekt Johann Lucas von Hildenbradt. Składa się z dwóch budynków ozdobionych szeregiem posągów sfinksów. Belweder górny przeznaczony był na bankiety i uroczystości, Belweder dolny pełnił funkcję letniej rezydencji. Obecnie od I wojny światowej, w budynkach znajdują się muzea. Budynek nieco ucierpiał w czasie II wojny światowej, cały Złoty Gabinet spłonął i został później zrekonstruowany.
Wienier Prater- to park publiczny w Wiedniu, położony miedzy Dunajem a kanałem dunajskim. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego słowa pratum co oznacza łaki. Jest to popularny ośrodek wypoczynkowo-sportowy. W parku pokręcić się można na prawie wszystkich możliwych rodzajach karuzel. Miejsce zabaw i spotkań jest nazwane Wurstelprater. Wiedeńczycy mogą tam podróżować kolejka lilipucią. Znajduję się tutaj wielki lunapark, a w nim przerażające kolejki, domy strachu, karuzele i inne.
Albertina- galeria założona w 1768r. w Wiedniu przez księcia Alberta Sasko-Cieszyńskiego i jego żonę arcyksiężniczkę Austrii Marię Krystynę, jest jedną z największych na świecie kolekcji grafik.
Schonbrunn- była rezydencja letnia rodziny cesarskiej, jest jednym z najpiękniejszych pałaców barokowych w Europie. Habsburgowie rezydowali przez większą część roku w licznych komnatach, jakie były potrzebne wielkiej cesarskiej rodzinie oprócz sali reprezentacyjnej. W roku 1830 urodził się tu cesarz Franciszek Józef, który poślubił czarującą Sisi i którego panowanie przypada na lata 1848-1916. Monarcha spędził ostatnie lata swojego życia wyłącznie w pałacu, który już 2 lata po zgonie cesarza przeszedł w ręce administracji młodej republiki. Od tego czasu pałac jest ze względu na swoje historyczne znaczenie, niepowtarzalne położenie i wspaniałe wyposażenie jednym z głównych zabytków Wiednia.
Wiedeński bal
Zimowe atrakcje Austrii to nie tylko popularne trasy narciarskie ale także tradycyjny sezon balowy w Wiedniu. Wiele można by powiedzieć o sylwestrowym balu Kaiserball, słynnym Blumenball, oryginalnym pod względem strojów Jagerball, ale nade wszystko o prawdziwej perle wiedeńskiego karnawału mówi Operball (bal w operze). Bal to przede wszystkim tańce- w Wiedniu nikt nie ma wątpliwości co to tego. Znajomość podstawowych kroków tanecznych jest w zasadzie nieodzowna. Można je poznać w prestiżowych szkołach tańca Np. Elmayer Tanzschule. Mówiąc o balu, trudno nie wspomnieć o strojach. Panie występują w długich sukniach, choć tylko na balu w operze powinny być to suknie koloru białego. Na pozostałych imprezach kolor ten, należy raczej do rzadkości, wyjątek stanowią debiutantki i panie występujące w oficjalnej części balu. Panowie paradują w smokingach, frakach ewentualnie w czarnych garniturach, choć zdarzają się też galowe mundury. Koniecznym elementem męskiego stroju jest mucha w razie jej barku można mieć nieprzyjemności przy wejściu do Pałacu Cesarskiego. Ceremonia otwarcia to przede wszystkim powitanie najznamienitszych gości, a potem następują Polonez, A-Dur Chopina, czaredasz i polka. Zabawa zaczyna się także w pozostałych otwartych salach dla bawiących się w pałacu. Za udany wieczór goście mogą wznieść toast Sektem (nie szampanem). Warto zaznaczyć, że goście bawią się w kilkunastu salach, różnej wielkości, przy czym w każdej występują inne kapele, duety czy soliści. Jedną z głównych atrakcji wieczoru jest dyskoteka, urządzona w piwnicy, w starej pałacowej kuchni. O północy wiedeńscy cukiernicy oczekują na oficjalne wręczenie ? Patisserie Oskar? za najlepszy wyrób czekoladowy. Na uwagę zasługują przede wszystkim instrumenty muzyczne wykonane w każdym detalu- nie wyłączając strun z czekolady. Goście mogą korzystać z barów i bufetów, gdzie raczej nikt nie pogardzi lampką czerwonego wina. Oficjalne zakończenie balu odbywa się o 4.30. Nie musi to wcale oznaczać powrotu do domu czy hotelu. Tradycja wskazuje, by wsiąść w dorożkę i pojechać do jednej z najstarszych i największej kawiarni Wiednia, Cafe Landtmann na Katerfruhdtuck- śniadanie na kaca. Nazwa może być myląca, wszak na balu ceniona jest kultura picia alkoholu i nie zdarza się by ktoś przeceniał swoje możliwości pod tym względem.