Bogowie Greccy.
Artemis (Artemida) - córka Zeusa i Latony, siostra Apollina, dziewica, bogini łowów, mściwa, niedostępna dla ludzi, zsyłała nagłą śmierć na kobiety w połogu.
Afrodyta - bogini miłości, córka Zeusa i Dione, według innej wersji zrodziła się fal morskich, skąd zefir przeniósł ją na wyspę Kyterę, gdzie za służki miała Hory.
Ares - syn Zeusa i Hery, był bogiem krwawych wojen.
Asklepios - syn Apollina i nimfy Koronis, bóg sztuki medycznej, uczeń centaura Chirona, uzdrawiał chorych.
Dzeus (Zeus) - był naczelnym bóstwem nieba i ziemi, bogiem światłości, zsyłał deszcze, grzmoty i pioruny. Miał na Olimpie pałac, który często opuszczał, udając się do swych ulubionych Etiopów.
Demeter - córka Kronosa i Rei, była boginią ziemi, później wyłącznie płodów rolnych, a zwłaszcza łanów zboża.
Dionizos (Bachus) - syn Zeusa i Semele, córki króla Teb. Dionizosa był bogiem winnej latorośli i mistycznego szału.
Eros - bóg miłości, przyjaźni, wierności, według najstarszej kosmogonii hezjodejskiej narodził się wraz z Gają wprost Chaosu. Stanowił główną siłę życiodajną kosmosu, który dzięki niemu trwał w harmonijnym ładzie i zapewniał sobie trwałość gatunków istot żywych.
Eol - syn Posejdona, bóg wiatrów, panował na wyspie Eolii koło Sycylii, gdzie więził w ogromnej grocie ośmiu bogów wiatru.
Erynie - trzy siostry Erynie: Alekto, Tysyfone, Megera podlegały władzy Hadesa. Były personifikacją wyrzutów sumienia, które niepokoiły występnych na ziemi, a po śmierci doświadczały ich okrutnymi karami.
Hera - największa bogini olimpijska, była córką Kronosa i Rei, siostrą, później małżonką Zeusa poślubionego na szczycie góry Ida czy w ogrodzie Hesperyd.
Hermes - syn Zeusa i Mai, bóg sprytu i zręczności, tuż po urodzeniu się uciekł z kołyski, ukradł Apollinowi część stada, ślady zatarł gałęziami, które przywiązał do ogonów zwierząt.
Helios - syn tytana Hyperiona i Tei, brat Eos i Selene, bóg tarczy słonecznej
Hestia - córka Kronosa i Gai, siostra Zeusa, dziewicza bogini ogniska domowego, czczona była w każdym domu i w każdej świątyni greckiej.
Hades - bóg świata podziemnego, zwanego równie Hadesem, i jego najbardziej odległej części - Tartaru, w której pokutowali za swe winy najwięksi za życia zbrodniarze
Hypnos - syn Nocy i Erebosa, bliźniaczy brat Tanatosa. Przebywał w Hadesie. Jego władza, boga snu, rozciągała się na bogów i ludzi. Przelatywał on nad nimi łagodnie uśmiechnięty, z kwiatem maku w dłoni, użyczając wszystkim stworzeniom ożywczego snu.
Hekate - była boginią magii i czarownic. Wszystkie demony świata podziemnego jej podlegały.
Hebe - córka Zeusa i Hery, bogini młodości, usługiwała bogom podczas uczt. Została żoną Heraklesa, gdy zaczęto mu oddawać cześć boską.
Iryda - bogini tęczy, łączniczka nieba z ziemią i bogów z ludźmi nieraz ukazywała się na niebie.
Muzy - córki Zeusa i Mnemozyne, które najchętniej przebywały na Helikonie w Beocji i na Parnasie w Fokidzie. Opiekowały się poszczególnymi naukami i stukami.
Posejdon - syn Kronosa i Rei, brat Zeusa i Hadesa, bóg mórz, rzek, wysp i półwyspów panował nad wszystkimi istotami żywymi wód morskich i lądowych.
Priapos - syn Dionizosa i Afrodyty, bóg ogrodów i pól, był sprawcą płodności natury
Selene - siostra Heliosa, bogini tarczy księżycowej, przejeżdżała nocą po niebie na srebrnym rydwanie zaprzęgniętym w dwa rumaki.