Czy bogowie greccy są podobni do ludzi? Odpowiedz analizując podany fragment „Iliady” Homera i wykorzystując znajomość wybranych mitów greckich.

Nieraz czytając wszelakie pisma, w których zawarte jest i opisane życie czczonych bóstw i tworów, nachodzi nas nieposkromiona myśl, czy bogowie tak jak ludzie posiadają charakterystyczne cechy i zmysły górujące nad naszym rozumem. Zaczynamy zastanawiać się, na jakie podobieństwo tworzeni są bogowie, jeśli Grecy wyobrażali sobie ich jako istoty wyższe, które były od nich znacznie mądrzejsze. Wierzone było, że żaden człowiek nie mógł posiąść mądrości, ponieważ była ona domeną bogów.
Niewola przed typowymi emocjami ludzkimi, które ukazują się także w życiu bogów, zachodzi w Księdze XIV w jednej z najsławniejszych epopei, jaką jest ?Iliada? Homera. W tymże fragmencie przedstawiona jest nam walka dwóch bogów, która nie zostaje ukazana w bezpośredni sposób. Opisane tudzież zdarzenia odgrywają się w świecie bogów, nie ludzi, lecz mają znaczący wpływ na losy toczonej walki. W wyniku tej rywalizacji o wpływy na działania wojenne, kompozycja tejże sceny jest podporządkowana podstępom Hery, która opowiada się po stronie Greków, śpiesząc im z pomocą wbrew woli samego Zeusa. W tym celu udaje się do Afrodyty po pas czarowny, który uznany był, jako środek ponęty i powabu, a następnie, składa prośby do Snu, by uśpił Zeusa.
Z księgi tej można wywnioskować, że bogowie greccy posiadają podobne problemy, poza tym mają także ludzkie cechy charakteru- te pozytywne i te negatywne. Hera jest boginią o pięknej kobiecej urodzie. Dba o swój wygląd, uwodzi i kokietuje. Jest skłonna do gniewu, podstępnie knuje spiski, ukazuje się jej przebiegłość w zamierzonych celach. Przekupiła Sen, który boi się władcy Olimpu i nie chce go uśpić, jednakże jest interesowny, targował się z Herą i liczyła się dla niego tylko nagroda. Widzimy, że Zeus, jak i Sen są wrażliwi na kobiece wdzięki, dlatego też ulegli Herze. Władca odczuwa pożądanie, jest skłonny do gniewu oraz ulega manipulacji bogini. Ukazane są tu niezwykłe podobieństwa bogów do istoty ludzkiej, jak osobnik męski łasy na kobiece wdzięki, czy przebiegłość i umiejętność kokietowania kobiety. Możemy wywnioskować, że Grecy tworzyli wyznawane przez siebie bóstwa na podobieństwo zwykłych śmiertelników, lecz czytane przez nas mity ukazują nam także wyraźne różnice między istota ludzką, a boską. Posiadają bardzo praktyczną umiejętność przemieszczania się w przestrzeni, co robią niezwykle swobodnie. Jako istoty wyższe ich postać została wielce wyidealizowana, co obrazuje ich wieczna młodość oraz mimo fizycznego podobieństwa do ludzi, cechują się boską pięknością, urodą, z którą człowiek nigdy nie będzie miał do czynienia. Homer był zapewne jednym z najwybitniejszych twórców swoich czasów, lecz podobieństwa i różnice między ludźmi a bogami nie są uwzględnione tylko w samej ?Iliadzie?. Są wszechobecne w każdym starożytnym poemacie. W micie o powstaniu świata ukazuje się niezwykła chęć zagarnięcia władzy, co w świecie ludzi doprowadzało do licznych wojen, czy śmierci wielu niewinnych ludzi. Cechę, która możemy zaliczyć do podobieństw jest długość życia bogów. Żaden człowiek nie jest w stanie zabić, czy pokonać istoty z Olimpu, gdyż są oni nieśmiertelni, lecz tak jak my nie są wieczni i ich żywot prędzej czy później dobiega swego końca. Wiele teorii mówi, że życie człowieka nie zależy od nas samych, lecz od zachcianek losu, który to decyduje o naszych wzlotach i upadkach. Światem bogów rządzi Mojra, podlegają przeznaczeniu, a w związku z tym nie są w zupełności wszechmocni, co zapewne ogranicza ich ?boskie? życie. Każdy z nas tocząc z kimś walkę zapewne dąży do zwycięstwa, gdyż jak wiadomo, żaden z nas nie lubi przegrywać. W micie o Apollu i Marsjaszu widzimy ?muzyczny? pojedynek, gdzie każdy z bogów nie ukrywa chęci zwycięstwa. Pojedynek kończy się porażką Marsjasza, który w cierpieniach znosił wygraną swojego rywala. Pewien uczony w jednym z wywiadów wypowiadał się na temat celu ludzkiego życia. Twierdzi, że każdy z nas żyje nie dla siebie, lecz dla drugiej istoty, którą umieszczamy w naszym sercu. Idąc za przykładem Prometeusza widzimy, że bogowie nie są bezuczuciowi, lecz zdolni do wyższych afektów, jak miłość, czy poświęcenie. Zawierają małżeństwa jak Kronos i Rea, którego efektem bywa liczne potomstwo. Różnice dotyczą oczywistych czynności nieosiągalnych dla zwykłego człowieka. Bogowie w przeciwieństwie do ludzi przychodzą na świat w niezwykły i cudowny sposób. Zapewne większość z nas czytała o tym jak Afrodyta zrodziła się z piany morskiej lub o Atenie, która w pełnej zbroi wyskoczyła z wnętrza głowy Zeusa. Bywają tak jak my podstępni, lecz ich możliwości są znacznie większe. Zeus zakochany w Danae spłynął do niej w postaci złotego deszczu, co pokazuje nam, że bogowie mogą swobodnie zmieniać swoją rzeczywistą postać. Nie od dziś wiadomo, że człowiek nigdy nie miał wstępu na Olimp, natomiast istoty boskie wciąż ingerując w świat ludzi lubili przebywać w naszym świecie ukazując jednocześnie swoje niezwykłe zdolności.
Patrząc na całą twórczość starożytnej Grecji ludzie uwydatnili w bogach te najważniejsze podobieństwa do istoty ludzkeij, jak miłość, poświęcenie, czy też naturalne pożądanie. Moim zdaniem obdarzając bóstwa najważniejszymi wartościami, chcieli, aby ludzie idąc za sprawą religii naśladowali pozytywne cechy wyznawanych przez siebie bogów, przez, co mogli być ludźmi wartościowymi, godnymi szczęśliwego życia na Ziemi.