Unia Europejska - najważniejsze informacje

UNIA EUROPEJSKA - European Union
Unia, rozumie się jako scalanie narodów, państw, potencjałów gospodarczych, rynków i w ostatecznym efekcie pojedynczych osób różnej narodowości i przynależności państwowej. W wyniku integracji ludzie zbliżają się do siebie, zaczynają myśleć i działać podobnie, znikają bariery językowe i konflikty narodowościowe, pojawiają się wspólne interesy w miejsce konfliktowych, granice państwowe przestają dzielić narody i państwa, a swoboda poruszania się obywateli, brak ograniczeń w przepływie towarów i usług oraz czynników produkcji osiągać wspólne cele gospodarcze.

7 lutego 1992 w Maastricht podpisano Traktat o Unii Europejskiej. Podpisanie Traktatu poprzedzone było długimi i żmudnymi negocjacjami. Za ich datę rozpoczęcia można uznać Konferencję Międzynarodową w Rzymie, rozpoczętą w grudniu 1990 roku. Traktat jest kompromisem między państwami członkowskimi i efektem całego procesu integracji europejskiej zapoczątkowanego przez Traktat Paryski o EWWiS.
Traktat z Maastricht ustanowił Unię Europejską. Opiera się on na trzech filarach:
? Wspólnoty Europejskie,
? Wspólną Politykę Zagraniczną i Bezpieczeństwa ? w której uprawnienia Unii są bardzo ograniczone,
? Wspólnota Polityki Spraw Wewnętrznych i Wymiar Sprawiedliwości, gdzie Unia raczej koordynuje działania Państw Członkowskich niż posiada własne kompetencje.
Traktat wprowadził obywatelstwo europejskie oraz określił zasady będące podstawą, na której opiera się Unia Europejska ? wymieniono tu demokrację, poszanowanie praw człowieka, solidarność, wolności obywatelskie i gospodarcze.
Traktat z Maastricht nie zlikwidował słabości instytucji Unii Europejskiej. Organy Wspólnot tworzone z myślą o związku sześciu państw, obecnie muszą ?obsługiwać? twór składający się z większej ilości państw o znacznie szerszych niż to pierwotnie zakładano kompetencjach. Konieczne stały się także pewne uzupełnienia do Traktatu o Unii Europejskiej. Kolejnym etapem rozwoju Unii Europejskiej był Traktat Amsterdamski z 1997 roku, który wszedł w życie dopiero w maju 1999 roku i zwiększył on uprawnienia Parlamentu Europejskiego, a także uprościł procedurę podejmowania decyzji w Radzie Unii Europejskiej, zdecydowanie zwiększył kompetencje Unii w zakresie Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, a także Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa. Traktat ten podkreślił również respektowanie przez Unię praw fundamentalnych określonych w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka z 1950 roku, zobowiązał Unię do przestrzegania i promowania tych zasad.
Unia Europejska stanowi kontynuację i rozwój, wcześniej powstałych struktur, zwłaszcza:
? Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej - (EWG) jest to teraźniejsza Unia Europejska powstanie wyjaśnione wyżej.?
? Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali - Inicjatorem Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS), z której wywodzi się dzisiejsza Unia Europejska był francuski minister spraw zagranicznych Robert Schuman, natomiast autorstwo tego projektu przypisywane jest francuskiemu ministrowi do spraw planowania Jean Monet. Do podpisania Traktatu doszło w Paryżu 18 kwietnia 1951 roku na okres 50 lat (okres jego ważności upływa 23 lipca 2002 roku). Sygnatariuszami Traktatu było 6 państw: Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, RFN i Włochy. Traktat poddawał wspólnej kontroli wydobycie węgla i przemysł stalowy. Władzę wykonawczą tej pierwszej wspólnoty była Wysoka Władza (High Authority), organem prawodawczym była tzw. Specjalna Rada Ministrów. Utworzono również Wspólne Zgromadzenia (Joint Assembly), które stanowiło organ kontrolny z ograniczonymi kompetencjami, a także Komisję Konsultatywną, jako miejsce kontaktów z różnymi grupami interesów (pracowników, pracodawców itp.). Istotą działania EWWiS jest ustanowienie wspólnego rynku państw członkowskich na surowce i produkty przemysłu węglowego i stalowego.
? Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej - Układ w sprawie utworzenia Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej został podpisany 25 marca 1957 roku w Rzymie, na czas nieokreślony, przez te same kraje, które utworzyły Europejską Wspólnotę Węgla i Stali. Celem EURATOMu jest pokojowe wykorzystanie energii jądrowej poprzez:
rozwijanie badań,
ustanawianie jednolitych norm bezpieczeństwa i kontroli,
zapewnienia szerokich rynków zbytu i dostępu do materiałów rozszczepialnych,
koordynowanie inwestycji przemysłowych, zakładanie wspólnych przedsiębiorstw w dziedzinie energii atomowej. Istotna w pracach EURATOMu jest pomoc techniczna dla krajów rozwijających się w zakresie pokojowego wykorzystania energii atomowej. EURATOM ma tę samą strukturę instytucjonalną co Wspólnota Europejska i EWWiS.
Trzeba było dwóch wojen światowych, żeby Europejczycy zaczęli myśleć o swojej jedności w inny sposób niż w przeszłości. Demokratyczne rządy zachodnie, zdecydowane nie powtórzyć błędów popełnionych po pierwszej wojnie światowej, wybrały drogę integracji gospodarczej i politycznej.
W okresie od 1945 roku do 1950 roku powstały dwie bardzo ważne organizacje. W 1948 roku utworzono Organizację Europejskiej Współpracy Gospodarczej dla zarządzania amerykańskim Funduszem Marshalla ? później przekształcono ją w Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju OECD, w 1949 powstała Rada Eu-ropy.
Unia celna pomiędzy Belgią, Holandią i Luksemburgiem, która weszła w życie już w 1948 roku, stanowiła model współpracy gospodarczej pomiędzy krajami.
Z inicjatywy Jeana Monneta zaczęto podejmować pierwsze kroki, zmierzające ku nowej integracji. Jako przewodniczący francuskiej Krajowej Organizacji Planowania, Monnet zaproponował ustanowienie wspólnego dla Francji i Niemiec, ponadnarodowego zarządu nad wydobyciem węgla i produkcją stali. Plan ustanowienia Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali ogłoszono 9 maja 1950 roku przez ówczesnego francuskiego ministra spraw zagranicznych, Roberta Schumana, dał początek nowej Europie.
Plan Schumana oznaczał pierwszy poważny postęp. Traktatowe podporządkowanie międzynarodowej kontroli tych gałęzi gospodarki, które są niezbędne dla przemysłu zbrojeniowego, uniemożliwiło jakiekolwiek przygotowania do wojny.
Włochy i kraje Beneluksu szybko poparły ten plan i tak 18 kwietnia 1951 roku Belgia, Francja, Niemcy, Włochy, Luksemburg i Holandia podpisały Traktat Paryski. 10 sierpnia 1952 roku powstała Europejska Wspólnota Węgla i Stali (EWWiS) i jej Zgromadzenie Parlamentarne. Francuski mąż stanu, Jean Monnet, został pierwszym przewodniczącym Władzy Najwyższej EWWiS.
29 maja 1956 roku Belgia, Francja, Niemcy, Włochy, Luksemburg i Holandia za-twierdziły raport belgijskiego polityka Paula ? Henri?ego Spaaka w sprawie ogólnej unii gospodarczej i unii w zakresie pokojowego użycia energii atomowej. Doprowadziło to do podpisania przez Szóstkę, 25 marca 1957 roku, Traktatów Rzymskich ustanawiających Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG) i Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (EWWA ? Euratom). Był to początek trzech Wspólnot.
Początkowo Wspólnoty ? EWWiS z jednej strony, a EWG i Euratom z drugiej ? miały oddzielne instytucje. Władza Najwyższa EWWiS i Komisja EWG połączyły się w 1967 roku, stwarzając ramy instytucjonalne Wspólnoty Europejskiej, zwanej obecnie Unią Europejską.
Od chwili przedstawienia przez Roberta Schumana, 9 maja 1950 roku idei Wspólnoty Węgla i Stali, Wspólnota Europejska stopniowo się powiększa.
Koniecznym warunkiem kwalifikującym do jej członkostwa jest posiadanie przez dane państwo demokratycznego i pluralistycznego systemu rządów, który do lat siedemdziesiątych nie istniał w Grecji, Hiszpanii i Portugalii.

ISTOTA INTEGRACJI GOSPODARCZEJ:

Integracja potoczne oznacza scalanie, zespalanie, łączenie się kilku elementów w całość.
Międzynarodowa integracja gospodarcza oznacza scalanie narodowych potencjałów ekonomicznych w jeden potencjał międzynarodowy. Chodzi tu o tworzenie nowych organizmów gospodarczych, które w efekcie mają możliwości znacznie przekraczające sumę możliwości narodowych. Integracja ta jest zjawiskiem wielopłaszczyznowym, obejmującym różne dziedziny życia Gospodarczego, społecznego, politycznego.

BIAŁA KSIĘGA:

Biała Księga to nazwa dokumentu Unii Europejskiej przygotowanego przez Komisję Europejską, zawierający bardzo istotne elementy strategii przed członkowskiej dla krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Dokument ten zawiera katalog propozycji i środków, których realizacja ma przyspieszyć urzeczywistnienie celów i zadań traktatowych.Do przykładów Białej Księgi należą:
? Biała Księga ?W sprawie realizacji Rynku Wewnętrznego?,
? Biała Księga ?Wzrost, konkurencyjność, zatrudnienie, zmiany i drogi zbliżenia do XXI wieku?,
? Biała Księga ?Przygotowanie krajów stowarzyszonych Europy Środkowej i Wschodnie do integracji z Rynkiem Wewnętrznym Unii Europejskiej?.

ORGANY UE:

Organami Unii Europejskiej są:
Parlament Europejski (ustawodawczy) z siedzibą w Strasburgu,
Komisja Europejska (wykonawczy) z siedzibą w Brukseli,
Rada Unii Europejskiej,
Europejski Trybunał Sprawiedliwości,
Europejski Trybunał Obrachunkowy,
Komitet Ekonomiczno-Społeczny i Komitet Regionów.

Ponadto EU posiada szereg instytucji w postaci:
Europejskiego Banku Centralnego,
Europejskiego Banku Inwestycyjnego,
Europejskiego Instytutu Walutowego,
Europolu,
Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA),
Europejskiej Agencji ds. Środowiska,
Europejskiego Funduszu Rozwoju regionalnego,
Europejskiego Urzędu Patentowego itp.

URGUPOWANIA INTEGRACYJNE:

Dotychczasowa praktyka integracji regionalnej w gospodarce światowej doprowa-dziła do wypracowania wielu form integracji instytucjonalnej, w tym:

1. Strefy wolnego rynku,
2. Unii celnej,
3. Wspólnego rynku,
4. Unii walutowej,
5. Unii ekonomicznej,
6. Unii politycznej.

1. Wolny rynek
Strefa wolnego handlu jest najprostszym rozwiązaniem instytucjonalnym, for-ma współpracy ekonomicznej wykraczająca poza ramy zwykłej umowy handlowej. Opierająca się na umowie międzynarodowej, kraje strefy wolnego handlu zobowiązują się do stopniowego eliminowania barier handlowych, a przede wszystkim wewnętrz-nych taryf celnych. W przeciwieństwie do unii celnej, gdzie objęte nią państwa tworzą jednolity system ceł zewnętrznych, kraje skupione w strefie wolnego handlu zacho-wują swe narodowe cła zewnętrzne wobec państw trzecich. Strefy wolnego handlu funkcjonują w ramach: Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) czy też Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), jest jednym z etapów integracji ekonomicznej. Przykładem strefy wolnego handlu jest Środkowoeuropejskie Stowa-rzyszenie Wolnego Handlu (CEFTA).

2. Unia celna
Unia celna oznacza połączenie kilku stref celnych w jednolity obszar celny, zo-stała powołana w 1968 roku przez kraje Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej na podstawie zapisów Traktatu Rzymskiego. Efektem jest znoszenie ceł wewnętrznych między członkami unii. Sprzyja ona rozwojowi handlu wzajemnego krajów członkow-skich i ogranicza rozwój handlu z krajami trzecimi. Można tu mówić o preferencyj-nym i dyskryminacyjnym działaniu cła w unii celnej, tzn. preferowaniu importu z krajów unii i dyskryminowaniu importu z krajów trzecich. w wyniku przyjętych usta-leń cła na wyroby rzemieślnicze we Wspólnotach Europejskich zniesione zostały od 1.07.1968 roku, a na produkty rolne od 1.01.1970 roku. Unia celna obejmuje całą wy-mianę towarową oraz zakaz nakładania między państwami członkowskimi ceł przy-wozowych i wywozowych oraz opłat mających ten sam skutek.

3. Wspólny rynek
Wspólny rynek oznacza nie tylko zniesienie cła we wzajemnych obrotach i wprowadzenie wspólnej taryfy celnej wobec krajów trzecich, lecz także swobodę przepływu kapitału i zasobów pracy w obrębie ugrupowania integracyjnego. Stwarza to lepsze warunki do niezakłóconego funkcjonowania mechanizmu wolnej konkuren-cji, a w konsekwencji lepsze możliwości dostawcze. Klasycznym przykładem tego typu rozwiązania jest wspólny rynek produktów rolnych Unii Europejskiej.

4. Unia walutowa
Unia walutowa obejmuje koordynację polityki walutowej prowadzonej przez kraje wchodzące w skład ugrupowania integracyjnego. W jej zakres wchodzą: ograni-czanie wahań kursów walutowych, tworzenie wspólnych rezerw walutowych, wpro-wadzenie jednolitej waluty międzynarodowej, bezwarunkowa pomoc kredytowa.

5. Unia ekonomiczna.
Unia ekonomiczna obejmuje koordynację poszczególnych dziedzin polityki ekonomicznej, i to zarówno ogólnej, jak i w poszczególnych działach gospodarki. O pełnej unii ekonomicznej można mówić wówczas, gdy na obszarze integrujących się państw wszystkie ważniejsze z punktu widzenia funkcjonowania wspólnego rynku dziedziny polityki ekonomicznej zostaną objęte wspólną lub skoordynowaną polityką, a władzę ekonomiczną w najważniejszych dziedzinach sprawowały organy ponadna-rodowe.

6.Unia polityczna.
Unia polityczna oznacza koordynację zarówno polityki wewnętrznej, jak i za-granicznej krajów wchodzących w skład ugrupowania integracyjnego. W praktyce ta właśnie sfera napotyka szczególnie duże kłopoty w procesie integracji regionalnej i jest traktowana jako ukoronowanie dążeń integracyjnych krajów członkowskich. Unia polityczna znalazła się w centrum debaty nad Jednolitym Aktem Europejskim ? 1986 roku, szczególnie w kontekście systemu Europejskiej Współpracy Politycznej (EWP) oraz w toku prac nad Traktatem o Unii Europejskiej z Maastricht. Równocześnie od-bywały się dwie przygotowawcze konferencje międzyrządowe: pierwsza na temat Unii Gospodarczej i Walutowej, druga na temat Unii Politycznej. Mimo braku w Traktacie z Maastricht postanowień dotyczących Unii Politycznej można mówić o elementach stanowiących jej główne podstawy. Należą do nich: obywatelstwo Unii, Wspólna Po-lityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa, Wymiar Sprawiedliwości i Sprawy Wewnętrzne oraz wzmocnienie kompetencyjne organów ? instytucji ? Wspólnot Europejskich.

FILARY UE:
Unia Europejska = (Wspólnota Europejska Euratom) Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa Współpraca Sądowa i Policyjna w Sprawach Karnych (Obszar Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości) Dziedziny współpracy Unii Europejskiej nazywamy "FILARAMI". Łączy je w całość od 1 listopada 1993r. Traktat z Maastricht.
Trzy filary Unii Europejskiej to:

Filar I
Ten filar obejmuje kwestie współpracy gospodarczej. Naprawdę składa się z trzech wspólnot: Wspólnoty Europejskiej, Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. W jej obrębie realizowana jest wspólna polityka rolna, polityka handlowa, przemysłowa, transportowa, strukturalna, regionalna i itp.

Filar II
Tworzy go wspólna polityka zagraniczna dotycząca spraw bezpieczeństwa, utrzymania pokoju, obrony praw człowieka, wspierania demokracji oraz pomocy krajom spoza UE. Ten filar także koordynuje działania UE na arenie międzynarodowej.

Filar III
W filarze tym koordynuje się sprawy wewnętrzne i wymiar sprawiedliwości. W ramach trzeciego filaru stworzono Urząd Policji Europejskiej dla przeciwdziałania terroryzmowi, narkobiznesowi, przestępczości a także współpracy sądownictwa w sprawach cywilnych i karnych.
TRAKTAT LIZBOŃSKI:
Zwany też Traktatem Reformującym. Zawiera zmiany w Traktacie o Unii Europejskiej i Traktacie o Wspólnocie Europejskiej (zmienia nazwę na Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej). Planowo ma wejść w życie (o ile przejdzie proces ratyfikacji) 1 stycznia 2009. Powstał po fiasku Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy. Zniesie on podział na Wspólnotę Europejską i Unię Europejską oraz nada Unii Europejskiej osobowość prawną. Kompetencje Unii po Traktacie Lizbońskim.
Kompetencje Unii po Traktacie Lizbońskim
Kompetencje wyłączne Kompetencje dzielone Kompetencje wspomagające
funkcjonowanie rynku wewnętrznego
wspólny rynek
ochrona i polepszanie ludzkiego zdrowia
unia celna polityka społeczna (w zakresie spraw wymienionych w Traktacie) przemysł
polityka monetarna krajów, które przyjęły walutę euro
spójność ekonomiczna, społeczna i terytorialna
kultura

zasoby morskie i polityka rybołóstwa rolnictwo i połów ryb (wyłączając morskie zasoby) turystyka
wspólna polityka handlowa
ochrona środowiska edukacja, młodzież, sport i doradztwo zawodowe
ochrona konsumencka ochrona obywatelska
transport współpraca administracyjna
sieci, drogi i połączenia transeuropejskie

energia

Obszar Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości

ochrona zdrowia i bezpieczeństwo publiczne (w zakresie spraw wymienionych w Traktacie)


DEPUTOWANI:

Istotne znaczenie zachowuje nadal Rada Europejska (gremium szefów państw i rządów krajów członkowskich UE). Każdy członek Unii ma w Parlamencie Europejskim różną ilość głosów (proporcjonalną do liczby ludności). Według szczytu przywódców państw w Nicei 2000 - poszczególne kraje będą mieć w parlamencie europejskim (po zakończeniu procesu integracji) następującą ilość deputowanych: Niemcy 99, Włochy, Francja i W.Brytania po 72, Hiszpania i Polska po 50, Rumunia 33, Holandia 25, Belgia 22, Portugalia, Grecja, Czechy, Węgry po 20, Szwecja 18, Bułgaria, Austria po 17, Słowacja, Dania, Finlandia po 13, Litwa, Irlandia po 12, Słowenia 7, Cypr, Estonia, Luksemburg po 6, Malta 5. Łącznie parlament ma liczyć 728 deputowanych.

POLSKA W UE:

W dniu 8 kwietnia 1994 roku Polska złożyła wniosek o członkostwo w Unii Europejskiej.
3 maja 1995 roku Komisja Europejska opublikowała ?Białą Księgę? w sprawie przygotowania krajów Europy Środkowej i Wschodniej do integracji z Jednolitym Rynkiem Unii Europejskiej.
Podczas szczytu w Luksemburgu zapadła decyzja o rozpoczęciu od marca 1998 roku negocjacji akcesyjnych z sześcioma państwami kandydującymi: Polską, Czechami, Węgrami, Estonią, Słowenią, Cyprem. Z czasem liczba tych państw wzrosła i powiększyła się o Litwę, Łotwę, Słowację, Maltę, Bułgarię i Rumunię. Stworzono też perspektywę członkostwa dla Turcji. Podstawowymi kryteriami według których oceniono zdolność kandydatów do przystąpienia do UE były: stabilność polityczna w warunkach demokracji, rządy prawa i przestrzeganie praw człowieka, konkurencyjność ich gospodarek i zgodność norm prawnych w sferze społeczno-ekonomicznej.
16 lipca 1997 Komisja Europejska przedstawiła w Parlamencie Europejskim pozytywną opinię w sprawie polskiego wniosku o członkostwo w Unii Europejskiej. Znalazło się w niej m. in. sformułowanie, że Polska ma cechy kraju o stabilnych instytucjach gwarantujących rządy prawa, przestrzeganie praw człowieka, dba o poszanowanie praw mniejszości. Polska gospodarka może być uważana za funkcjonująca gospodarkę rynkową i powinna poradzić sobie z presją konkurencji i sił rynkowych. Zwrócono szczególną uwagę na konieczność dostosowania polskich przepisów do prawa wspólnotowego w takich sektorach, jak rolnictwo, środowisko naturalne, transport. Komisja zaleciła również rozpoczęcie negocjacji z Polska w sprawie jej przyjęcia do Unii Europejskiej. Frekwencja wyniosła 59 procent. Za przystąpieniem do UE opowiedziało się 77 procent, a przeciw było 23 procent Polaków.
1 maja 2004 r. nasz kraj stał się pełnoprawnym członkiem Unii Europejskiej.

KOŻYŚCI DLA POLSKI:

Dnia 26 października 2003r. polski rząd podpisał memorandum finansowe, przez które otrzymaliśmy ponad 30 mln. euro. Pieniądze te przez najbliższe pięć lat możemy wykorzystać na edukacją i naukę programów Unii Europejskiej programów Sokratesa i Leonarda da Vinciego. Programy edukacyjne Unii Europejskiej są przeznaczone nie tylko dla uczniów i studentów, ale także dla pracowników pragnących doskonalić swe kwalifikacje zawodowe.W najbliższych latach Polska ma być największym kwotowo odbiorcą unijnych dotacji spośród nowo przyjętych. Polska dostaje z europejskich funduszy więcej pieniędzy, niż wpłaca do budżetu Unii. Łącznie od 2007 roku będzie miała do wykorzystania około 60 miliardów euro, czyli około 212 miliardów złotych, to jest więcej niż roczne wydatki budżetowe w ostatnich latach.


KOLEJNI DO UE:

Na 2007 rok planowane jest poszerzenie UE o Bułgarię i Rumunię, a w dalszej kolejności o państwa bałkańskie: Albanię, Bośnię i Hercegowinę, Chorwację, Macedonię, Serbię i Czarnogórę. Za parę lat, w roku 2010, Unia Europejska będzie poszerzona. Będzie składać się być może nawet z 25 państw ? sześć dziś negocjujących: Polska, Czechy, Węgry, Estonia, Słowenia i Cypr, oraz cztery, które wcześniej lub później dołączą: Malta, Łotwa, Litwa i Słowacja. Prawdopodobnie dziś wydaje się, że pozostałe kraje Europy Środkowej i Wschodnie ? Bułgaria i Rumunia ? nie wspominając o Ukrainie, Mołdawii i Białorusi, pozostaną na razie poza Unią.
Możliwe jest również, że Norwegia i Szwajcaria podejmą jeszcze jedną próbę wejścia do UE. W ślad za Szwajcarią, podąży zapewne Lichtenstein ? lub odwrotnie. Oznaczałoby to, że w roku 2010 w UE współistniałoby nawet 28 państw. Będzie to więc znacznie większy liczebnie organizm polityczny i gospodarczy o daleko posuniętej integracji wewnętrznej.

NAJWAŻNIEJSZE CELE I SWOBODY BYCIA W UNII:

Do jej najważniejszych celów należą:

? zapewnienie bezpieczeństwa,
? zapewnienie postępu gospodarczego i społecznego,
? ochrona wolności, praw i interesów obywateli,
? prowadzenie wspólnej zewn. polityki ekonomicznej,
? zniesienie w państwach członkowskich wszelkich ograniczeń w kwestii swobodnego przepływu ludności,
? wprowadzenie wspólnego obywatelstwa umożliwiające udział w wyborach do władz UE,
Swobody w UE:
? przepływ towarów - opiera się na dostosowaniu lub wzajemnej akceptacji norm i przepisów, zniesieniu kontroli granicznych
? przepływ usług - liberalizacja usług finansowych, otwarcie rynku usług transportowych i telekomunikacyjnych oraz harmonizacja metod kontroli banków i ubezpieczeń
? przepływu kapitału - opiera się m.in. na dążeniu do wspólnego rynku usług finansowych i liberalizacji obrotu papierami wartościowymi
? przepływu osób - to prawo do pracy, osiedlania się i korzystania ze wszystkich dóbr socjalnych w miejscu pobytu na terytorium całej Unii Europejskiej, bez względu na obywatelstwo.

MINUSY BYCIA W UNII EUROPEJSKIEJ:

Są jednak również i minusy bycia w UE, takie jak:

? przestępczość i terroryzm spowodowany brakiem kontroli granicznej,
? jest to niedobre również z powodu, że więcej osób będzie chciało pracować na zachodzie, a nasz kraj utraci Polaków przyczyniających się do rozwoju,
? problem z przepływem kapitału z powodu kupna ziem przez obcokrajowców.

NAJWAŻNIEJSI W UE:

? Przewodniczący Rady Europejskiej (Prezydent) Nicolas Sarkozy

? Przewodniczący Komisji (przyrównać można do Premiera) Jos Manuel Dur?o Barroso


? Pierwszy Zastępca Przewodniczącego Komisji, komisarz ds. instytucjonalnych i strategii komunikacji społecznej (Wicepremier) Margot Wallstrm

? Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej, Wysoki Przedstawiciel ds Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (Minister Spraw Zagranicznych w II filarze, Minister Obrony w II filarze) Javier Solana


? Szef Rządu przyszłej Prezydencji, członek Troiki (Przyszły Prezydent) Mirek Topolnek

? Przewodniczący Rady Unii Europejskiej (Przewodniczący Senatu, Izby Wyższej- bo faktycznie skupia całą moc legislacji i reprezentuje poszczególne części składowe Unii lub Prezydent- bo de iure Prezydencja jest ściśle związana z RUE) Bernard Kouchner

HISTORIA DAWNEJ INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ:

Dla współczesnego Europejczyka proces integracji kontynentu rozpoczął się wraz z powstaniem Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, nie jest to jednaki pierwsza próba zjednoczenia narodów Europy w jednym organizmie państwowym.
Najstarszym fundamentem łączącym obywateli Europy jest kultura antyczna, zaczynając od Grecji. Grecka filozofia, architektura i ustrój państw greckich, stanowiły odniesienie dla następnych pokoleń. Grecy choć byli rozproszeni w wielu państwach, miastach czuli wspólnotę kulturową i wyraźnie podkreślali swą odrębność od innych cywilizacji. Osiągnięcia starożytnej Grecji zostały rozwinięte i rozpropagowane na obszarze całej Europy przez państwo Rzymskie. Imperium Romanum zjednoczyło w swych granicach większą część państw należących do współczesnej Unii Europejskiej.
Po upadku Cesarstwa Rzymskiego Europa została podzielona między wiele mniejszych państw i plemion. Wkrótce jednak nastąpiły próby ponownego zjednoczenia naszego kontynentu.
Tu pierwsze chronologiczne miejsce zajmuje monarchia Karola Wielkiego. Pod jednym berłem została zjednoczona ludność północnych Włoch, Francji i znaczna część dzisiejszych Niemiec. Karol Wielki mianował się na cesarza, co stanowiło nawiązanie do wielonarodowego Cesarstwa Rzymskiego. Po rozpadzie monarchii Karolińskiej do tradycji rzymskich nawiązali władcy Niemiec, zostało wówczas utworzone Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego. Szczególnie ważny jest dla nas jeden z władców tego państwa - Otton III, który chciał stworzyć jeden organizm państwowy obejmujący całą ówczesną chrześcijańską Europę. Państwo to miało się składać z trzech członków: Francji, Niemiec i Polski, przy czym Francja i Polska miały być rządzone przez własnych królów, poddanych jedynie zwierzchności Cesarza. Otto III spotkał się w 1000 roku w Gnieźnie z księciem Bolesławem Chrobrym, późniejszym pierwszym królem Polski. Otton przekazał Bolesławowi Chrobremu w dowód przyjaźni Włócznie Świętego Maurycego.
Całe średniowiecze jest bardzo ważnym okresem dla tworzenia się wspólnej europejskiej tożsamości.
Działało wiele wspólnych instytucji:
? papież sprawował zwierzchnią władzę duchową nad królami i książętami,
? w Europie gospodarka i system polityczny działał na takich samych zasadach,
? działały uniwersytety, których program oparty o teologię był podobny na całym kontynencie,
? elity Europy porozumiewały się wspólnym językiem ? łaciną,
? przedsiębiorcy mieli wspólna walutę ? złoto.

SYMBOLE UNII EUROPEJSKIEJ:

FLAGA:
To jest flaga europejska. Jest to symbol nie tylko Unii Europejskiej, ale również jedności i tożsamości Europy w szerszym znaczeniu. Krąg złotych gwiazd reprezentuje solidarność i harmonię między narodami Europy.
Liczba gwiazd nie jest związana z liczbą Państw Członkowskich. Gwiazd jest dwanaście, ponieważ liczba dwanaście jest tradycyjnie symbolem doskonałości, pełni i jedności. Dlatego też, flaga pozostaje jednakowa, bez względu na rozszerzenia UE.
Historia flagi
Historia flagi sięga roku 1955. W tym czasie, Unia Europejska istniała w formie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, z sześcioma Państwami Członkowskimi. Jednak oddzielna instytucja posiadająca większą liczbę członków - Rada Europy - została powołana wiele lat wcześniej i pilnie strzegła praw człowieka oraz rozpowszechniała kulturę europejską.
Rada Europy długo rozważała jaki symbol przyjąć na własne potrzeby. Po wielu dyskusjach, taki właśnie projekt został przyjęty - krąg dwunastu złotych gwiazd na niebieskim tle. W różnych tradycjach, liczba dwanaście jest symbolem doskonałości. Jest oczywiście także liczbą miesięcy w roku i godzin na tarczy zegara. Krąg jest między innymi symbolem jedności. Tak też narodziła się flaga europejska, reprezentująca doskonałą jedność między narodami Europy.
Rada Europy zachęciła tym samym inne instytucje europejskie do przyjęcia takiej samej flagi i w roku 1983 Parlament Europejski podjął temat. Ostatecznie, w roku 1985, flaga została przyjęta przez wszystkie głowy oraz rządy Państw Członkowskich jako oficjalny emblemat Unii Europejskiej - wówczas nazywanej Wspólnotami Europejskimi.
Wszystkie instytucje unijne posługują się flagą europejską od początku 1986 roku.
Flaga europejska jest jedynym emblematem używanym przez Komisję Europejską - ramię wykonawcze Unii Europejskiej. Inne instytucje i organy posługują się obok flagi europejskiej także własnymi emblematami.
W dniu 9 maja 1950 r. Robert Schuman przedstawił propozycję utworzenia zorganizowanej Europy jako niezbędny warunek utrzymania stosunków pokojowych.

Propozycję tę, znaną jako "Deklaracja Schumana", uważa się za początek tworzenia obecnej Unii Europejskiej.

Dzisiaj dzień 9 maja stał się europejskim symbolem (Dniem Europy), który wraz z flagą, hymnem, mottem i wspólną walutą (euro) stanowi o politycznej tożsamości Unii Europejskiej. Dzień ten jest okazją do imprez i uroczystości, które czynią Europę bliższą jej obywatelom oraz służą wzajemnemu zbliżeniu narodów wchodzących w skład Unii.

HYMN:
Jest to hymn nie tyle samej Unii Europejskiej co Europy w jej szerokim znaczeniu. Melodia pochodzi z Dziewiątej Symfonii skomponowanej przez Ludwiga Van Beethovena w 1823.
W końcowym fragmencie swojej symfonii, Beethoven umieszcza "Odę do radości" napisaną w 1785 roku przez Friedricha von Schillera. Poemat ten wyraża schillerowską idealistyczną wizję przedstawicieli rasy ludzkiej stających się dla siebie braćmi - wizję, którą podzielał Beethoven.
W 1972 roku, Rada Europy (ten sam organ, który zaprojektował flagę europejską) przyjęła fragment symfonii Beethovena zatytułowany "Oda do radości" jako swój hymn. Znany dyrygent Herbert Von Karajan został poproszony o napisanie trzech instrumentalnych aranżacji - na fortepian, na instrumenty dęte oraz dla orkiestry symfonicznej. Bez słów, w uniwersalnym języku muzyki, hymn ten wyraża ideały wolności, pokoju i solidarności, które Europa reprezentuje.
W 1985, został on także przyjęty przez głowy i premierów państw członkowskich jako oficjalny hymn Unii Europejskiej. Celem hymnu nie jest zastąpienie hymnów narodowych poszczególnych państw członkowskich, lecz uczczenie wartości wspólnych wszystkim państwom oraz ich jedności w różnorodności.
MOTTO:
?Zjednoczona w różnorodności? to motto Unii Europejskiej.
Przesłanie tego hasła jest takie, że poprzez UE Europejczycy są zjednoczeni w wysiłkach na rzecz pokoju i dobrobytu oraz że mnogość kultur, tradycji i języków w Europie jest jej ważnym atutem.
ŚWIĘTO:
Dzisiaj dzień 9 maja stał się europejskim symbolem (Dniem Europy), który wraz z flagą, hymnem, mottem i wspólną walutą (euro) stanowi o politycznej tożsamości Unii Europejskiej. Dzień ten jest okazją do imprez i uroczystości, które czynią Europę bliższą jej obywatelom oraz służą wzajemnemu zbliżeniu narodów wchodzących w skład Unii.
EURO:
Decyzja o utworzeniu wspólnej waluty Unii Europejskiej została zapisana w traktacie z Maastricht. Jednak na skutek porażki Unii Monetarnej, zwanej popularnie "wężem walutowym", wprowadzenie wspólnej waluty zostało znacznie opóźnione. Dopiero utworzenie Europejskiego Banku Centralnego i systemu Euro system, będącego skutkiem traktatu amsterdamskiego, doprowadziło do faktycznego wdrożenia tej waluty.

Mini kalendarium Unii Europejskiej:

? 1951 - Traktat o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali między Belgią, Francją, Holandią, Niemcami, Luksemburgiem i Włochami.
? 1957 - Podpisanie tzw. Traktatów Rzymskich - utworzenie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Euratomu.
? 1965 - Połączenie organów wykonawczych EWWiS, EWG i Euratomu.
? 1973 - Pierwsze rozszerzenie: do Wspólnoty Europejskiej wstępują Dania, Irlandia i Wielka Brytania. 1979 - Pierwsze powszechne i bezpośrednie wybory do Parlamentu Europejskiego.
? 1981 - Drugie rozszerzenie: 10. członkiem WE zostaje Grecja.
? 1986 - Trzecie rozszerzenie: Do WE dołączają Hiszpania i Portugalia.
? 1987 - Wejście w życie Jednolitego Aktu Europejskiego.
? 1992 - Podpisanie w Maastricht (Holandia) Traktatu o Unii Europejskiej
? 1993 - Wejście w życie traktatu z Maastricht
? 1995 - Czwarty etap rozszerzenia: Austria, Finlandia i Szwecja zostają kolejnymi członkami.
? 1999 - Wejście w życie wspólnej waluty euro (na razie w rozliczeniach bezgotówkowych).
? 2002 - Nowe banknoty i monety zastąpią dotychczasowe waluty.
? 2004 - Piąty etap rozszerzenia. UE poszerza się o 10 nowych krajów: Cypr, Czechy, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Słowacja, Słowenia, Węgry
Patrycja Kujawa ?