Charakterystyka porównawcza Cześnika i Rejenta

Rejent Milczek i Cześnik Raptusiewicz – dwie główne postacie „Zemsty” Aleksandra
Fredry są współwłaścicielami zamku. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to,
że wzajemnie się nienawidzą. Są szlachcicami, oddzielonymi od siebie tylko
podburzonym murem. Ich nazwiska pasują idealnie do ich charakterów i
temperamentów- Raptusiewicz- ogień, zaś Milczek- woda. Od kiedy mieszkają razem
w tym zamku, dzieli ich wszystko, a łączy jedno – wzajemna nienawiść.
Cześnik – stary kawaler- w przeciwieństwie do Rejenta- z natury wybuchowy,
raptowny i porywczy. Ale ma również wąski zasób słownictwa (ciągle powtarza
„mocium panie”, gdy nie może znaleźć określenia do jakiegoś zwrotu-za to Milczek
człowiek wykształcony, dysponuje o wiele większym „słownikiem” oraz
umiejętnością wykorzystywania sytuacji dla własnej korzyści.).Raptusiewicz jest
również mało bystry i – mimo pozorów- wstydliwy w stosunku do kobiet (Papkin
musi się za niego oświadczyć Podstolinie). Papkin go określa: „Cześnik wulkan, aż
niemiło, gdybym krótko go nie trzymał, nie wiem, co by z światem było…”. Oboje
darzą się wzajemną nienawiścią i potrafią „po trupach”, za wszelką cenę dojść do
upragnionego celu, (chociaż Milczek jest bardziej do tego zdolny-to on gotów jest
poświęcić szczęście syna dla własnej korzyści). Rejent natomiast jest nazywany
„cichą wodą”. Z pozoru nieporadny i flegmatyczny, w rzeczywistości jest jednak
perfidny, fałszywy, skąpy i wyrachowany.
Cześnik Raptusiewicz, pomimo swoich wad, jest gościnny i w gruncie rzeczy dobrym
człowiekiem. Sąsiedzi o wiele bardziej za nim przepadają za nim, niż za Milczkiem,
który „ma diabła w duszy”. Raptusiewicz chcąc zrobić na złość swojemu wrogowi,
podstępem ściąga do siebie syna Rejenta do siebie i na siłę żeni go z Klarą (nie
wiedząc oczywiście, że w tym momencie spełnia marzenia obu nowożeńców. On sam
wychodzi na tym korzystnie. Należy również wspomnieć, że to on pierwszy wyciąga
rękę do Milczka po ślubie ich dzieci („Niechże będzie dziś wesele, równo w sercach
jak i w dziele, mocium panie, z nami zgoda”) Na szczęście wszystko kończy się
zgodą obu stron, co nie oznacza wcale końca kłótni bohaterów sporów.
Oboje bohaterów jest postaciami kontrastowymi i uzupełniają się nawzajem. Dzięki
temu nie jest nudno, potrafią kłócić się o najmniejsze błahostki, co u czytelnika
wywołuje śmiech. Kumulacja takich malutkich sporów kończy się długotrwałą
waśnią obu. Nie pochwalam zachowania żadnego z nich. Spory można przecież
załatwiać pokojowo. Najtrafniej sytuację między oboma stronami skwitował
Wacław( syn Rejenta):
„Chcieć ich zbliżyć, czasu szkoda. Mało zysku, dużo krzyku tych dwóch ludzi –
ogień, woda”.
Jeden ogień, drugi woda - słowa te doskonale określają głównych bohaterów dramatu
A. Fredry pt. "Zemsta" - Cześnika Raptusiewicza i Rejenta Milczka. Byli to
mieszkańcy jednego zamku, którzy nie potrafili dojść do porozumienia w sprawie
muru granicznego.
Cześnik Raptusiewicz był kawalerem w podeszłym wieku, któremu doskwierały
starcze dolegliwości: podagra, reumatyzm. W zamku zamieszkał dzięki Klarze,
swojej synowicy, oddanej mu pod opiekę.
Cześnik był typem krzykliwego awanturnika, posiadającego gwałtowny i porywczy
temperament. Należał do osób niezbyt bystrych, nie potrafiących się wysłowić ani
podyktować listu (wszędzie wtrącał powiedzonko "mocium panie").
Jeżeli chodzi o charakter, Raptusiewicz był bardzo mściwy i zawzięty. Kiedy Rejent
odbił mu narzeczoną, od razu obmyślił zemstę, a pewność siebie sprawiła, że ani
przez chwilę nie zwątpił w jej skuteczność. Choć był bardzo nieśmiały wobec kobiet,
postanowił wziąć ślub z Podstoliną, a uczynił to z wyrachowania. Często działał bez
namysłu, nie szanował prawa. Jednak, mimo tak wielu negatywnych cech potrafił
poszanować obyczaje szlacheckie takie jak gościnność, wierność tradycji.
Rejent Milczek był wdowcem. Miał stanowisko w sądownictwie, dzięki któremu
dorobił się dużego majątku. Niestety, dążył do jego zwiększenia kosztem innych.
W gestach i ruchach Milczek był raczej powściągliwy. Nigdy nie tracił panowania
nad sobą. Z pozoru wydawał się powolny i flegmatyczny, pełen uniżoności i pokory,
a także pobożności. Miał cichy, słodki głos, mówił pięknie zbudowanymi zdaniami.
Jego ulubiony zwrot brzmiał: "niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać
trzeba".
Charakter Rejenta najlepiej oddają słowa Cześnika: "słodki, cichy, z kornym licem,
ale z diabłem w duszy". Bo choć z pozoru słodki, uniżony, to w rzeczywistości był
obłudny, nieszczery, podstępny, fałszywy i wyrachowany (swojego syna Wacława
zmuszał do ożenku z wyrachowania). Na uwagę zasługuje jego inteligencja: umiał się
wypowiadać zarówno w mowie, jak i w piśmie.
Cześnik i Rejent to bohaterowie kontrastowi: mieli sprzeczne dążenia i zupełnie inne
charaktery: Cześnik od razu mówił co myśli, a Rejent chował w sobie wszelkie urazy,
Cześnik działał bez namysłu, Rejent natomiast wszystko dokładnie obmyślał,
Cześnik żądał posłuszeństwa, Rejent udawał pokornego. Mimo to można znaleźć
między nimi podobieństwa. Obydwaj byli przedstawicielami szlachty, skorymi do
kłótni i sporów, obydwaj dążyli do pomnożenia majątku.
Moim zdaniem żaden z nich nie może służyć za wzór do naśladowania. Posiadają
bowiem wiele negatywnych cech, tworzących z nich prawie karykatury.
Cześnik i Rejent - charakterystyka porównawcza
Maciej Raptusiewicz Cześnik wywodził się ze szlacheckiego rodu . Niestety , poza
tytułem praktycznie nic nie posiadał . Nawet zamek nie był jego własnością , gdyż
jedna jego połowa należała do Rejenta Milczka , a drugą połową , jako stryj
prawowitej właścicielski zamku - Klary , jedynie się opiekował . To właśnie z
powodów finansowych pojawia się myśl o ożenku z majętną Podstoliną , która z
czasem również okazuje się być niebogata . Ten niemłody już ( No - nie sekret , żem
niemłody , / Alem także i niestary . ) szlachcic żył w XVIII wieku . Cześnik był
również swego czasu bohaterem wojennym . Służył on w Konfederacji barskiej : He ,
he , he , Pani barska ! / Pod Słoninem , Podhajcami , / Berdyczowem , Łomażami /
Dobrze mi się wysłużyła .
Raptusiewicz był niezwykle wysoki , co jednak wbrew pozorom wcale nie
wykluczało okrągłości jego ciała . Ubrany w wysokie buty , posługiwał się donośnym
głosem i zamaszystymi gestami , co z resztą doskonale współgrało z jego porywczą
naturą .
Jego nazwisko - "Raptusiewicz" doskonale idzie w parze z naturą szlachcica ,
bowiem pochodzi ono od słowa "raptowny" , czyli gwałtowny . Każdemu i na
każdym kroku dawał odczuć swoją porywczą naturę . Był on uparty w dążeniu do
celów i miał żelazną wolę , o czym świadczy choćby fakt , iż często na poparcie
swego zdania uderzał pięścią w stół . Zapalczywy egoista gotów był zastrzelić
Rejenta i bez chwili wahania wyzywa sąsiada na pojedynek . Bezgraniczny samolub
widział tylko swoje potrzeby i dąży wyłącznie do urzeczywistnienia własnej woli .
Podporządkowuje sobie wszystkich wokół . Okazał się nieśmiały wobec kobiet - to
nie on , lecz Papkin wybiera się z misją nakłonienia młodej wdówki do
zamążpójścia . Pomimo ogromnej wady , jaką jest jego choleryczny charakter ,
posiadał on swoje zalety : był zawsze szczery i bardzo inteligentny .
Osobiście nie czuję do tego szlachcica zbyt wielkiej sympatii , gdyż był on totalnie
egoistyczny i gwałtowny .
Rejent Milczek był właścicielem drugiej połowy zamku , ojcem Wacława . W dawnej
Polsce szlachcic ten był pracownikiem sądownictwa .
Arystokrata ten nie grzeszył wysokim wzrostem . Był on wręcz mały , szczupły i
drobny . Posiadał zwyczaj składania rąk , co ujawniało jego pokorę .
Milczek - odzwierciedlenie tego słowa odnajdziemy w jego charakterze . Niczym
pokorny , uniżony sługa , milczał i z wielką uwagą słuchał swoich rozmówców
( udowadnia o scena rozmowy z Papkinem ) . Niech się dzieje wola Nieba , / Z nią
się zawsze zgadzać trzeba . - Oto jego ulubione powiedzonko , które niemal
nieustannie wypowiadał . Był obłudnym dorobkiewiczem , który dla korzyści
finansowych i upokorzenia Cześnika nie wahał się poświęcić dobra swego syna .
Człowiek szalenie chciwy i skryty . Zawzięty , uparty , podstępny , opętany żądzą
usunięcia sąsiada z zamku . Choć świetnie wykorzystywał swą inteligencję i obłudę
w scenie spisywania zeznań murarzy , potrafił także honorowo odpowiedzieć na
wyzwanie Cześnika i wstawić się w miejscu pojedynku .
Moim zdaniem , charakterek Milczka , a dokładniej jego pokora , sprawiają wrażenie
żałosnego , choć zawsze lepsze to od porywczości Raptusiewicza . Rejent był także
zakłamany , a według mnie , nie ma nic gorszego .
Cześnik i Rejent byli istnymi przeciwieństwami . Raptusiewicz - wielki i tęgi ,
natomiast Milczek - mały i chudy . Maciej był porywczy , gwałtowny i otwarty , a
drugi magnat cichy , pokorny i zamknięty w sobie . Jednak istniały cechy , które ich
łączyły : obydwoje byli mniej więcej w tym samym wieku , szlachcice , inteligentni ,
egoiści . Otóż to . Właśnie egoizm , zapalczywość , upartość , podstępność ,
mściwość i zawziętość obojga sąsiadów doprowadziła do ich jakże głębokiej waśni .
Jednak Rejent był bardziej obłudny i bezwzględny w swych poczynaniach od
szczerego Cześnika .
Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek są głównymi bohaterami komedii Aleksandra
Fredry pt. "Zemsta". Mieszkają oni w jednym zamku, a mimo to, pałają do siebie wielką
nienawiścią. Nieustannie się ze sobą kłócą, nawet jeżeli nie mają ku temu większego
powodu. Usprawiedliwienie na to można znaleźć, jeśli bliżej przyjrzymy się cechom ich
postaci, które, nie licząc drobnych wyjątków, całkowicie się od siebie różnią.
Cześnik jest starym kawalerem. Pochodzi ze szlacheckiego rodu, jednakże nie opływa w
dostatki - jedyny jego majątek to zamek bratanicy, której jest prawnym opiekunem. Rejent,
jako przeciwieństwo swojego sąsiada, dorobił się dużych pieniędzy, piastując stanowisko w
sądownictwie. Ponadto, jest owdowiałym ojcem Wacława. Filigranowa budowa ciała
Milczka kontrastuje z wysoką i tęgą sylwetką Raptusiewicza, któremu, mimo potężnej
postury, doskwiera wiele chorób.
Rejent ze względu na wykonywany zawód, posiada wykształcenie, co z całą pewnością
widać po jego wypowiedziach. Mówi cicho, spokojnie i słodko, ze złożonymi na piersiach
rękami, zupełnie inaczej niż Cześnik, który uwidacznia wszystkie swoje emocje, ruszając
się bardzo energicznie. Co więcej, Cześnik, jako niewykształcona osoba, nie dysponuje zbyt
szerokim zakresem słów i nie wysila się na budowanie długich zdań. Natomiast obaj
panowie mają swoje ulubione powiedzonka, które często wplatają w swe wypowiedzi. W
przypadku Milczka - "niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba", a u
Raptusiewicza - "mocium panie".
"Cześnik burda", "Cześnik wulkan, aż niemiło" - tak charakteryzują pokrótce jego
usposobienie Rejent i Papkin, ponieważ taki właśnie Raptusiewicz jest. Już samo nazwisko,
utworzone od słowa "raptus" daje pojęcie o jego cholerycznym temperamencie. Cześnik
przy swojej awanturniczej i nieobliczalnej osobowości oraz czerstwym wyglądzie wzbudza
respekt i strach wśród otaczających go ludzi. Cechuje go szczerość, prostolinijność i mimo
porywczej natury, w stosunku do kobiet pozostaje nieśmiały.
"Słodki, cichy, z kornym licem, ale z diabłem, z diabłem w duszy" - taki opis Rejenta
idealnie ukazuje jego główną przywarę - hipokryzję. Całe jego postępowanie, spokój,
uprzejmość i pobożność są pozorne, ponieważ w rzeczywistości Milczek skupia się przede
wszystkim na tym, jak się wzbogacić, nie licząc się w ogóle z innymi. W realizowaniu
swoich niecnych planów z pewnością pomaga mu jego inteligencja.
Niewiele jest rzeczy, które łączą obu panów. Na pewno do takiej możemy zaliczyć miejsce
zamieszkania. Prócz tego, zarówno tęgiego szlachcica, jak i cherlawego urzędnika,
wyróżnia wielki upór i konsekwencja w dążeniu do celu. Obydwoje są typowymi
przedstawicielami czasów saskich - szanują tradycje szlacheckie i staropolską gościnność.
Zestawienie dwóch zupełnie różniących się od siebie charakterów Cześnika i Rejenta daje
nierzadko sytuacje komiczne. Mimo iż, bohaterowie "Zemsty" nie mogą być wzorami do
naśladowania, wzbudzają naszą sympatię, a szczęśliwe zakończenie daje nadzieję, że
większość ich negatywnych cech była tylko wynikiem sąsiedzkiej kłótni.