Możliwości edytora Word

EDYTOR TEKSTÓW WORD

Historia
Pierwsza wersja edytora Word, jeszcze dla DOS, pojawiła się w 1983 roku, oferowana była na jednej dyskietce 5.25 Cala; przez pierwszy rok po jej ukazaniu sprzedano 8000 kopii programu. W 1989 roku pojawił się Word 1.0 For Windows, znany także jako WinWord.
Ostatnia wersją edytora Word dla DOS bez interfejsu graficznego był Word 5.5; miał już rozwijalne w dół grupy poleceń menu, okna dialogowe i system pomocy. Posiada dwa tryby pracy: graficzny, gdzie wyświetlane są wszystkie atrybuty tekstu
i szybszy od niego tekstowy. Jest tu wbudowany język makropoleceń. Możliwe jest zastosowanie kolumn i tabel. Istnieją funkcje edycyjne dla dłuższych dokumentów
i pracy redakcyjnej, takie jak zakładki, indeksy, przypisy i oznaczenia zmian
w tekście.
Word 2.0 był oceniany jako program łatwy w użyciu, podkreślano jego możliwość pracy z wieloma dokumentami. Był bardzo podatny na przystosowanie przez użytkownika: można było przenosić polecenia menu lub zmieniać ich nazwy, zmieniać ikonki w pasku narzędziowym, kombinacje klawiszy przypisane do poleceń, uruchamiać makropolecenia z menu czy paska narzędziowego. Wprowadzono dodatkowe moduły do tworzenia równań matematycznych, wykresów, grafiki wektorowej. Nowością był także pasek narzędziowy z ikonami, znany już wtedy z arkusza kalkulacyjnego Excel 3.0 tej samej firmy.

Charakterystyka
Edytory tekstów są najczęściej używanym rodzajem programów. Nowoczesny edytor to nie tylko możliwość napisania każdego tekstu, ale jest to również możliwość tworzenia złożonych rysunków w programie, wstawianie dowolnych obiektów (rysunków utworzonych w innych programach, arkuszy kalkulacyjnych, baz danych,
a nawet plików dźwiękowych i sekwencji video), sortowanie elementów tekstu, sporządzanie tzw. korespondencji seryjnej, sprawdzanie ortografii, korzystanie
z gotowych i przygotowanych przez nas samych wzorów i szablonów, automatyczne tworzenie wykresów, wysyłanie tworzonych dokumentów w formie plików i cała garść innych możliwości.
Większa część ekranu jest przeznaczona na obszar roboczy dokumentu.
W jego lewym górnym rogu widnieje migający kursor, oznaczający miejsce pojawienia się znaku wpisywanego z klawiatury. Tekst w oknie będzie można przewijać za pomocą pasków ( pionowego i poziomego), oczywiście wtedy, gdy tekstu przybędzie na, tyle, że przestanie się on mieścić w oknie roboczym. Na samym dole ekranu znajduje się pasek stanu. W jego kilku polach znajduje się szereg informacji o aktualnym stanie. Z lewej strony znajduje się pasek wyboru. W rzeczywistości nie jest on widoczny. Górną część ekranu zajmuje szereg pasków. Są to, licząc od góry:

Pasek tytułowy – obok nazwy programu widnieje na nim nazwa dokumentu


Pasek menu – z szeregiem opcji. Jest to menu rozwijalne. Po kliknięciu nazwy opcji ukazuje się okno zawierające szereg pozycji.


Pasek narzędzi – zawierający zestaw standardowych narzędzi, reprezentowanych przez poszczególne ikony. Ich kliknięcie rozwija okno, kolejny pasek narzędzi lub powoduje podjęcie określonej operacji.

Linijka – specyficzny obszar pełniący zarówno rolę informacyjną jak
i operacyjną. Można za jego pomocą szybko ustawić marginesy, tabulatory, wcięcia tekstu.

Pasek narzędzi standartowych
Wszystkie ikony Worda zaopatrzone są w tzw. dymki. Wystarczy najechać
na ikonę i przytrzymać na niej wskaźnik przez sekundę. Ukaże się mała żółta ramka
z podopisem ikony, a jednocześnie na pasek stanu wyświetla się krótki opis zastosowania.


Nowy – otwiera nowy czysty dokument nadając mu standardowa nazwę „Dokument” z kolejnym numerem
Otwórz – otwiera istniejący, zapisany na dysku dokument. Po kliknięciu tej ikony otwiera się okno, z którego możemy wybrać żądana pozycję. Do dyspozycji mamy pełne zasoby komputera
Zachowaj – zapisuje na dysku bieżący dokument. Nie należy tego robić przy pierwszym zapisie nowego, po raz pierwszy tworzonego dokumentu. Nie mamy, bowiem kontroli nad zapisem. Chcąc zachować nowy dokument wybieramy
z menu opcję Plik a następnie w oknie pozycję Zapisz jako. Można wtedy nadać dokumentowi własna nazwę i określić docelowy katalog, w którym plik
z dokumentem ma się tam znaleźć. Opisywana ikona nadaje się doskonale do zachowywania wszelkich zmian dokonanych w zapisanym już wcześniej dokumencie. Zapis wtedy jest w tym samym katalogu i pod tą samą nazwą.
Drukuj – przesyła bieżący dokument w całości do wydruku wg ustawień standardowych. Jeżeli ustawienie nie są odpowiednie, wybieramy z menu opcje Plik, a następnie Drukuj. W oknie, które się ukaże, można ustawić potrzebne parametry wydruku.
Podgląd wydruku – pokazuje bieżący dokument dokładnie tak, jak będzie wyglądał wydrukowany. Na podglądzie można jednym rzutem oka objąć całe strony. Ułatwia to ocenę rozmieszczenia tekstu i wyglądu stron. Można też dopasować w prosty sposób marginesy. Okno to posiada szereg własnych ikon umożliwiających zmianę sposobu wyświetlania.
Pisownia – rozpoczyna procedurę sprawdzania pisowni. Word jest wyposażony w możliwość dokonywania korekty ortografii. Nie jest to jednak narzędzie dość precyzyjne. Nie uwzględnia istnienia wielu słów. Można jednak ignorować w poszczególne wskazania. Procedura wyłapie nam jednak większość błędów ortograficznych i tzw. literówek.
Wytnij – usuwa z treści dokumentu zaznaczony element.
Kopiuj – kopiuje zaznaczony fragment do Schowka. Razem z następną ikoną Wklej stanowi parę narzędzi używanych kolejno w celu skopiowania jakiegoś fragmentu dokumentu w inne miejsce.
Wklej – wkleja zaznaczony fragment w miejscu wskazywanym położenie kursora.
Cofnij – cofa wykonane ostatnio operacje. Klikniecie małej strzałki rozwija okienko z lista czynności, które możemy odwołać
Ponów – ponawia ostatnią powołana operację.
Wstaw tabelę – służy do umieszczenia w tekście wstępnie sformatowanego zarysu tabeli.
Kolumny – formatuje zaznaczony obszar tekstu w zadaną liczbę kolumn.
Pokaż/Ukryj – pokazuje lub ukrywa znaki specjalne, informując o formacie tekstu np. znak spacji. Wszystkie te znaki wyświetlane są tylko na ekranie (nie są drukowane).
Skala obrazu – zmienia skale wyświetlania bieżącego dokumentu. Po kliknięciu strzałki rozwija się lista, z której możemy wybrać skalę określona procentowo. Można także kliknąć wewnątrz pola z liczbą i wpisać dowolną liczbę całkowitą pomiędzy 10-200 i nacisnąć Enter. Bardzo użyteczne są 3 ostatnie pozycje: szerokość – ustawia automatycznie skalę w ten sposób, aby cała szerokość strony mieściła się na ekranie; cała strona – na ekranie mieści się cała strona; dwie strony – na ekranie mieszczą się dwie kolejne strony.

Pasek narzędzi formatowania


Styl – ustala bieżący styl tekstu. Pod pojęciem stylu rozumie się szereg właściwości definiujących tekst, takich jak: krój i rozmiar czcionki, wyrównanie tekstu, tabulatury, wcięcia, ostępy między wierszami itd. Po kliknięciu strzałki rozwija się lista zdefiniowanych stylów, możliwych do zastosowania. Wyboru dokonuje się przez kliknięcie pozycji na liście.
Czcionka – ustala bieżący krój czcionki.
Rozmiar czcionki – ustala wielkość zastosowanej czcionki. Rozmiar podany jest w tzw. punktach drukarskich. Normalna wielkość czcionki waha się od 8 do 12 punktów.
Styl czcionki – grupa trzech ikon używanych do zdefiniowania bieżącego stylu czcionki: B- pogrubienie, I - kursywa (druk pochylony), U- podkreślenie.
Wyrównanie tekstu – grupa ikon używanych do definiowania wyrównania tekstu. Są to kolejni: wyrównanie do lewego marginesu, wyśrodkowanie, wyrównanie do prawego marginesu, wyjustowanie.
Numerowanie – tworzy formatowana listę z numerowanymi automatycznie, kolejno, pozycjami. Każdy akapit jest uznawany za kolejną pozycję.
Wyliczanie – tworzy formatowana listę, oznaczoną wybranymi znakami. Każdy akapit jest uznawany za kolejną pozycję.
Zmniejsz wcięcie – Zwiększ wcięcie – zmiana wielkości wcięcia.
Krawędzie – otwiera okno z zestawem ikon służących do obramowania wybranych obiektów. Najczęściej używane do tworzenia krawędzi tabel.

Listy numerowane i wypunktowane
• wpisanie zawartości listy,
• ustawienie formatowania numerowania/wypunktowania
• dodanie numerowania do całej listy,
• zwiększenie wcięcia (dla konspektów numerowanych)

Tabela
Jedną z częściej wykorzystywanych funkcji edytora tekstu Word, jest możliwość tworzenia tabel oraz ich modyfikacji. Etapy budowania tabeli zawiera poniższa lista:
1. menu Tabela à Wstaw tabelę à określenie ilości kolumn oraz wierszy.
2. scalanie komórek à łączenie komórek w pionie i poziomie.
3. wpisanie danych do tabeli.
4. formatowanie danych.
5. dostosowanie szerokości kolumn.
6. dodanie krawędzi oraz cieniowania.

Podobnie jak z zaznaczaniem tekstu, użytkownik powinien opanować zaznaczanie fragmentów tabeli:
• cała tabela - menu Tabela - zaznacz tabelę (kursor tekstowy musi znajdować się w tabeli).
• wiersz tabeli - tak jak wiersz tekstu.
• kolumna tabeli - pojedyncze kliknięcie myszą nad górną krawędzią danej kolumny.
• komórka tabeli - pojedyncze kliknięcie w lewym dolnym rogu danej komórki.
Dostosowanie szerokości kolumn może odbywać się ręcznie (przesuwanie krawędzi tabeli) lub automatycznie (po zaznaczeniu kolumny Tabela Wysokość i szerokość komórki). Do dodawania krawędzi, cieniowania oraz pozostałych efektów, służy dodatkowy pasek narzędzi. Ponadto Microsoft Word 2000 oferuje możliwość wykonywania podstawowych obliczeń matematycznych w tabeli. Służy do tego funkcja Formuła... - z menu Tabela. Komórki w tabeli posiadają swój adres np. a1, b3, d6. (kolumny są literowane A, B, C, wiersze są numerowane 1, 2,3...).
Przykładowe formuły:
• =a1+a2+a3 (dodanie 3 komórek), =c2*c3 (iloczyn 2 komórek), c4/d6 (iloraz 2 komórek)
•SUM(ABOVE) (suma wartości wpisanych powyżej (w kolumnie))

Rysunki (cliparty) i Rysowanie
Do edytora tekstu Microsoft Word dołączona jest biblioteka rysunków, które użytkownik może wykorzystać w dowolnym dokumencie. W celu wstawienia rysunku należy:
• z menu Wstaw - wybrać opcję Rysunek Clipart.
• wybrać żądaną kategorię rysunku oraz sam rysunek
• kliknąć przycisk Wstaw.

Rysunki można dowolnie skalować (zmieniać ich rozmiar) przy pomocy uchwytów znajdujących się na rogach i krawędziach rysunków. Przesuwanie rysunku odbywa się poprzez przeciągnięcie tego obiektu przy pomocy wskaźnika myszy. Ponadto rysunek możemy:
• Otoczyć tekstem
• Otoczyć ramką
• Przyciąć
• Zmienić na czarno-biały lub znak wodny

Oprócz biblioteki rysunków, użytkownik może tworzyć i dowolnie modyfikować własne elementy graficzne. Służy do tego dodatkowy pasek narzędzi - Rysowanie.
• rysowanie podstawowych kształtów geometrycznych.
• dodawanie pól tekstowych.
• posługiwanie się galerią autokształtów.
• wykorzystanie edytora WordArt (tekst ozdobny)

formatowanie w/w elementów:
• zmiana koloru krawędzi i wypełnienia,
• zamiana grubości i stylu krawędzi
• zmiana cieniowania i oświetlenia,
• dodawanie efekty 3-W

Edytor równań
Program Microsoft Word pozwala na wstawianie do dokumentu dowolnych wyrażeń matematycznych, chemicznych, fizycznych itp. Służy do tego edytor równań Microsoft Equation, który uruchamiany jest z opcji menu Wstaw Obiekt Microsoft Equation. Po wykonaniu powyższych czynności otwierane jest okno edytora równań zawierające dodatkowy pasek narzędzi, na którym znajdują się wszystkie symbole i operatory matematyczne, umożliwiające budowanie równań. Równanie jest obiektem edytora tekstu Word 2000, posiada takie same cechy jak obiekt clipart (rysunek). Przykładowe równanie wykonane za pomocą edytora równań:

Numer strony i przypis
Strony w dokumencie numeruje się za pomocą funkcji - Numery stron z menu - Wstaw. Użytkownik decyduje o:
• miejscu położenia numeru (nagłówek, stopka strony).
• wyrównaniu numeru.
• formacie numeru (arabski, rzymski, literowy oraz o numerze początkowym)
Przypisy wstawiane są do dokumentu za pomocą funkcji - Przypisy z menu - Wstaw. Użytkownik decyduje o tym czy przypis ma znajdować się na dole strony (przypis dolny) czy na końcu dokumentu (przypis końcowy)

Podpisy pod obiektami oraz spisy obiektów wszystkie obiekty znajdujące się w dokumencie takie jak, tabele, rysunki, równania, wykresy powinny być podpisane. W celu podpisania obiektów, należy ustawić kursor pod obiektem (lub nad nim, w zależności od tego gdzie ma się znajdować podpis) i wybrać z menu Wstaw Podpis. Należy pamiętać o właściwej etykiecie podpisu (tabela, rysunek, wykres, równanie).Automatyczne podpisywanie obiektów umożliwia dowolne ich przemieszczanie wraz z podpisami w obrębie dokumentu, bez utraty poprawnej numeracji. Ponadto, dzięki automatycznemu podpisywaniu obiektów, istnieje możliwość wygenerowania spisu tychże obiektów w dowolnym miejscu dokumentu. W tym celu należy:
• z menu Wstaw - wybrać funkcję Indeks i spisy...
• wybrać zakładkę - Spis ilustracji.
• wybrać odpowiednią etykietę podpisu.
• wybrać żądany format spisu obiektów.
Spis Treści
Tworzenie spisu treści danego dokumentu odbywa się dwuetapowo:
1. Określenie hierarchii dokumentu, poprzez zamianę stylu standardowego na styl nagłówka odpowiedniego poziomu. Służy do tego lista rozwijana określająca styl (znajduje się na pasku narzędzi formatowanie).
2. Wstawienie spisu treści (generowanego na podstawie nagłówków) z menu Wstaw Indeks i spisy... zakładka Spis treści. Użytkownik decyduje o formacie spisu treści.

Korespondencja seryjna:
Korespondencja seryjna służy do drukowania listów seryjnych, etykiet adresowych, kopert lub katalogów. Przygotowanie korespondencji seryjnej przebiega w następujących etapach:
• Otwarcie lub utworzenie dokumentu głównego zawierającego informacje ogólne, które mają zostać powtórzone we wszystkich listach seryjnych, etykietach adresowych, kopertach lub pozycjach katalogu.
• Otwarcie lub utworzenie źródła danych, które zawiera dane mające się różnić w scalanych dokumentach — np. nazwiska i adresy adresatów poszczególnych listów seryjnych. Źródłem danych może być istniejący arkusz kalkulacyjny, baza danych, plik tekstowy lub tabela programu Word, które się tworzy z użyciem pomocnika korespondencji seryjnej.
• Wstawienie pól korespondencji seryjnej w dokumencie głównym, które są wskazówkami mówiącymi programowi Microsoft Word, gdzie mają być wstawiane dane ze źródła danych.
• Scalenie danych ze źródła danych z dokumentem głównym. Każdy wiersz (lub rekord) źródła danych da w wyniku jeden list seryjny, etykietę adresową, kopertę lub pozycję katalogu. Scalone dokumenty można wysyłać bezpośrednio na drukarkę, do adresów poczty e-mail lub pod numery faksów. Można też zebrać scalone dokumenty w jeden nowy dokument, aby później je przejrzeć i wydrukować.


BIBLIOGRAFIA:
Podręcznik użytkownika Microsoft Word Wersja 6.0
MS Word 2000 PL dla każdego autor: Janusz Graf
Zaawansowane możliwości edytora Word 2000 PL autor: Mirosława Kopertowska
Strony Internetowe