Monitorowanie wydajności systemu

Jeśli Twój komputer działa wolno, można wtedy w celu sprawdzenia jego wydajności użyć Menedżera zadań. Menedżer zadań można uruchomić na kilka różnych sposobów:
? Poprzez kliknięcie prawym przyciskiem myszy w pustym miejscu paska zadań po lewej stronie Obszaru powiadomień i wybranie pozycji Menedżer zadań.
? Poprzez wciśnięcie kombinacji klawiszy Ctrl, Alt, Del.
Po otwarciu okna Menedżera zadań zostanie wyświetlona karta Aplikacje, która zawiera listę programów aktualnie aktywnych w systemie. Możliwe jest zakończenie niepoprawnego działania programu poprzez jego wybranie i klik?nięcie przycisku Zakończ zadanie.
Karta Procesy, zawiera bardziej szczegółową listę wszystkich uruchomionych procesów. Proces, mówiąc w skrócie, jest obiektem, z którym współ?pracuje procesor, czyli centralna jednostka obliczeniowa (ang. central processing unit). Każdy uruchomiony program jest procesem, podobnie jak każda usługa (ang. service). Usługa, dla odmiany, zwykle jest niewielkim specjalizowanym procesem niskopoziomowym, działającym w tle. Na przykład usługa spoolsv.exe (kolejka wydruku) przyjmuje zadania wydruku, które są ustawiane w kolejce wydruku drukarki.
Kolumna Nazwa użytkownika wskazuje, kto uruchomił proces. Procesy, których właści?cielami są użytkownicy o nazwach SYSTEM, LOCAL, SERVICE, NETWORK SERVICE oraz kilku innych, charakteryzują się tym, że są uruchamiane automatycznie ? w przeciwieństwie do procesów zwykłych użytkowników. Wartość wykorzystywanych przez proces zasobów procesora w dowolnej chwili jest wyświetlona w kolumnie CPU. W dowolnej chwili czasu większość procesów znajduje się w stanie bezczynności, co oznacza, że są gotowe na przyjęcie wywołań, ale aktualnie nie zajmują czasu procesora.
Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat kontrolowania działania usług, należy otworzyć ikonę Usługi, znajdującą się w oknie Narzędzia administracyjne.
Ilość pamięci operacyjnej (RAM) zużywanej przez proces jest pokazana w kolumnie Użycie pamięci. Jeśli minie chwila od uruchomienia Menedżera zadań i w tym czasie zostaną uruchomione lub zatrzymane różne programy, można wtedy zauważyć, które programy wykorzystują najwięcej zasobów systemowych (a dokładniej mówiąc pamięci oraz czasu procesora). Aby zwiększyć wydajność komputera, należy pamiętać o zamykaniu progra-mów, które nie są używane.
Karta Wydajność, przedstawia w sposób graficzny użycie procesora oraz pamięci. Jeśli karta ta będzie aktywna przez określony czas używania komputera, wtedy możesz być zaskoczony po stwierdzeniu, jaka ilość czasu procesora jest wymagana w celu wykonania wydawałoby się prostej operacji, takiej jak przeciągnięcie po pulpicie wybranej ikony lub okna. W momencie, gdy Menedżer zadań jest otwarty na pasku zadań, w Obszarze powiadomień jest widoczna niewielka graficzna postać aktu?alnego użycia procesora.
Jeśli wartość w polu Historia użycia procesora CPU utrzymuje się prawie przy wierzchołku wykresu, oznacza to, że procesor pracuje na granicy swoich możliwości. Najprawdopo?dobniej system komputera funkcjonuje również bardzo wolno. W takiej sytuacji zamknięcie kilku programów może zwolnić część wykorzystywanych zasobów i zwiększyć wydaj?ność systemu, aby pracował on na przyzwoitym poziomie lub przynajmniej żeby nie był pretekstem do zakupu nowszego, a zarazem szybszego komputera.
W podobny sposób, jeśli w polu Historia użycia pliku stron wartość oscyluje w pobliżu górnej wartości wykresu, wtedy oznacza to, że dostępna pamięć operacyjna jest mocno zajęta, przez co spada ogólna wydajność komputera. W takiej sytuacji wystarczy dodać do systemu więcej pamięci operacyjnej, co nawet bez wymiany procesora na szybszy powinno w sposób zauważalny zwiększyć wydajność.
Optymalizacja
Regularnie przeprowadzana konserwacja dysku twardego oraz zrozumienie wpływu wyko-rzystania zasobów systemowych na wydajność komputera są kluczowymi elementami uzy-skania jego najlepszej możliwej wydajności. Dodatkowa poprawa wydajności komputera jest możliwa przy użyciu okna dialogowego Opcje wydajności aby je otworzyć, należy wykonać poniższe kroki:

1. .Kliknij na pulpicie prawym przyciskiem myszy ikonę Mój komputer, a następnie
wybierz pozycję Właściwości. Można również otworzyć Panel sterowania,
2. a następnie w widoku klasycznym kliknąć ikonę System.
3. Kliknij kartę Zaawansowane.
4. Kliknij w sekcji Wydajność przycisk Ustawienia.
Precz z wodotryskami
Karta Efekty wizualne umożliwia włączenie lub wyłączenie różnych efektów wizualnych pojawiających się na ekranie. Efekty te mogą być powodem znacznego zużycia dostępnych zasobów. Jeśli bardziej zależy Ci na wydajności niż na wyglądzie, wtedy prawdopodobnie po wyłączeniu efektów uda się jeszcze bardziej zwiększyć ogólną wydajność systemu.

Jeśli system w Twoim komputerze nie będzie w stanie wyświetlić efektów wizualnych, wtedy opcja ta zostanie wyłączona.
Cztery pierwsze opcje widoczne w górnej części okna nie wymagają wyjaśnienia. Można je wykorzystać do ustawienia przez system Windows optymalnych wartości, do dopasowania celem uzyskania najlepszego wyglądu lub wydajności lub ? po wybraniu opcji Niestandardowe ? do zaznaczenia lub wyczyszczenia zawartych poniżej różnych opcji efektów wizualnych
Na karcie Zaawansowane okna Opcje wydajności, można ustawić większy udział czasu procesora dla programów lub usług działających w tle. Wybranie opcji Programy spowoduje, że programy będą działać szybciej, natomiast wybranie opcji Usługi działające w tle zwiększy priorytet dla procesów uruchamianych przez system automatycznie. W sekcji Użycie pamięci można ustawić większy udział pamięci dla programów lub buforu systemu, który jest wykorzystywany przez procesy systemu Windows uruchamiane automatycznie
Pamięć fizyczna a pamięć wirtualna
Całkowita ilość pamięci dostępnej w systemie jest sumą pamięci fizycznej (inaczej zwanej pamię?cią operacyjną lub RAM) oraz pamięci wirtualnej. Pamięć wirtualna jest częścią obszaru dysku twardego, która jest traktowana przez system tak, jakby była pamięcią RAM. Niestety pamięć wirtualna jest znacznie wolniejsza niż pamięć fizyczna, a zatem intensywne jej wykorzystywanie może znacznie obniżyć wydajność systemu. System Windows opiera się na zasadzie, która po?lega na tym, że procesy mało aktywne są przenoszone do pamięci wirtualnej, tym samym zwalniając pamięć fizyczną w tak dużej Ilości, jak to jest tylko możliwe dla bardziej aktywnych procesów. Efektem takiego postępowania jest większa wydajność.
Z drugiej strony, jeśli zostaną uruchomione programy, które wymagają sporej ilości pamięci RAM, wtedy również i one będą wykorzystywać pamięć wirtualną. W takim przypadku dojdzie do poważnego spadku wydajności. Jeśli dysk twardy jest dość głośny, wtedy może pojawić się nie-typowo duża ilość odczytów lub zapisów wykonywanych przez głowicę napędu dysku (można usłyszeć charakterystyczne stuknięcia), nawet wtedy, gdy pliki nie są ani otwierane ani zamykane. W sytuacji, gdy do czegoś takiego dojdzie i komputer będzie działał wyjątkowo wolno, bez chwili wahania możesz po prostu zakupić dodatkową ilość pamięci RAM, co znacznie poprawi wydaj?ność systemu.

Przycisk Zmień, znajdujący się w sekcji Pamięć wirtualna, po wciśnięciu otworzy okno zawierające opcje, umożliwiające dostrojenie ustawień pamięci wirtualnej. Jeśli stwierdzisz, że systemowi często brakuje pamięci, wskutek czego nie może on uruchomić niektórych programów lub wartość na wykresie Historii użycia pliku stron na karcie Wydajność okna Menedżera zadań jest prawie zawsze maksymalna, wtedy można zwiększyć rozmiar pamięci wirtualnej. Pomimo że lepszą wydajność uzyska się po dodaniu pamięci RAM, to jednak w sytuacji, gdy natychmiast jest wymagana większa ilość pamięci, takie rozwiązanie powinno pomóc.
Jeśli w komputerze znajduje się kilka dysków twardych, wtedy można wybrać jeden z nich i następnie ustawić wartość pamięci wirtualnej. W przypadku dwóch dysków twardych C: oraz D:, gdzie dysk D: jest rzadko używany, przeniesienie pamięci wirtualnej na ten dysk może zwiększyć wydajność. Wynika to z faktu, że głowica napędu dysku C: jest zwykle bardzo zajęta otwieraniem programów oraz dokumentów lub zapisywaniem plików. Zastosowanie oddzielnego dysku zapobiega angażowaniu głowicy dysku poza typowymi operacjami również do operacji związanych z plikiem stronicowania.

Jeśli dodatkowy dysk jest tak naprawdę tylko kolejną partycją na tym samym dysku twardym, wtedy operacja przeniesienia na niego pamięci wirtualnej nie da spodziewanego efektu.
Rozmiar pamięci wirtualnej może być ustawiony ręcznie lub może być zarządzany przez system Windows. Domyślnie system Windows ustawia rozmiar pamięci wirtualnej o wielkości 1,5 razy większej od ilości dostępnej pamięci operacyjnej. Opcja Bez pliku stronicowania wyłącza zupełnie możliwość korzystania z pamięci wirtualnej, pozosta?wiając tylko do dyspozycji pamięć fizyczną.
Termin plik stronicowania odnosi się do obszaru dysku twardego wykorzystywanego przez pamięć wirtualną. W przypadku stosowania pamięci wirtualnej system Windows dokonuje przenoszenia informacji pomiędzy pamięcią fizyczną RAM a właśnie tym niewidocznym plikiem stronicowania.
Po zmianie aktualnych ustawień w celu ich zatwierdzenia należy kliknąć przycisk Ustaw. Jeśli ilość pamięci wirtualnej zostanie zmniejszona, wtedy w celu zauważenia efektów tej operacji konieczne będzie ponowne uruchomienie komputera.