Henryk Rodakowski

Henryk Rodakowski

Henryk Rodakowski urodził się w 1823 r. w Wiedniu. Był jednym z najwybitniejszych polskich portrecistów XIX wieku. Uczył się w Wiedniu. W 1846-67 przebywał w Paryżu, gdzie studiował u L. Cognieta. Pierwszymi pracami Henryka Rodakowskiego były biedameierowskie akwarelowe portreciki. We Francji namalował kilka szkicowych kompozycji o tematyce historycznej i współczesnej, utrzymanych w duchu romantyczno-patriotycznym.
Stworzył serię portretów: ojca (1850), siostry (1858), Leona Kaplińskiego (1862), brata Maksymiliana, ciotki Babetty Singer (1863), Leonii B. Bldhorn (1971), W. Dzieduszyckiego (1880). Portret gen. Henryka Dembińskiego (1852) i Portret matki (1853), wystawiane na Salonach w Paryżu przyniosły Henrykowi Rodakowskiemu europejską sławę. Portrety te o spokojnej kompozycji, wyróżniają się wnikliwą charakterystyką psychologiczną oraz harmonią środków wyrazu. W twórczości swej Rodakowski łączył elementy romantyzmu i klasycyzującego realizmu. Zgodnie z duchem czasu namalował parę wielkich kompozycji historycznych: Posłowie u Sobieskiego (1861), Wojna kokosza (1872). Interesował się tematyką ludową (cykl 11 akwarel Album pałahickie 1867-68).
U schyłku życia przebywał w Zakopanem i Krakowie, gdzie rozwinął ożywioną działalność w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w Muzeum Narodowym i w Szkole Sztuk Pięknych.