Lwowska Galeria Obrazów - Henryk Rodakowski - Portret córki artysty Marii Woźniakowskiej

Portret Marii Woźniakowskiej to tytuł dzieła namalowanego techniką olejną na płótnie w roku 1891. Obraz przechowywany we Lwowie w Lwowskiej Galerii Obrazów ma wymiary 120 cm x 85 cm z sygnaturą w prawym dolnym rogu.

Autorem dzieła jest Henryk Rodakowski (1823-1894), polski malarz, najwybitniejszy polski portrecista XIX w. Wykształcony w Wiedniu (Theresianum, studia prawnicze, studia malarskie u J. Danhausera, F. Amerlinga i F. Eybla), od 1846 przebywał w Paryżu, gdzie od 1850 kształcił się w atelier L. Cognieta. Był mistrzem portretu psychologicznego. Odwoływał się często do kompozycyjnych wzorów renesansowych. Jego wytworny i pełen umiaru styl sytuuje malarza między romantyzmem a akademizmem.
Inne, ważniejsze prace Rodakowskiego to m.in. portrety: ojca (1850), generała H. Dembińskiego (1852), matki (1853), siostry (1858), L. Kaplińskiego (1862), brata Maksymiliana (1863), L.B. Bldhorn (1871), W. Dzieduszyckiego (1880). Z obrazów o tematyce historycznej: Posłowie u Sobieskiego (1861), Wojna kokosza (1872).

Tematem obrazu jest portret. Artysta sportretował swoją córkę w naturalnej wielkości. Kobieta ubrana jest w strojną białą suknię, jej prawe ramię osłania swobodnie zwisająca czarna tkanina przytrzymywana prawą ręką. W lewej dłoni trzyma kilka czerwonych kwiatów. Jej twarz nie wyraża emocji, pełne zamyślenia oblicze skierowane jest ku widzowi przy czym reszta ciała zwrócona lekko w prawą stronę

Rodakowski, wielbiciel Rafaela, Leonarda da Vinci i Rubensa, cenił sobie klasyczną kompozycję obrazu. Portret córki nie jest wyjątkiem: jej postać stanowi trójkąt wpisany w prostokąt płótna. Kompozycja jest centralna i statyczna. Przedstawiona została postać stojąca.

Linearyzm w obrazie dominuje nad główną plamą barwną - czarnym suknem. Linia wyznacza kształty. Jest płynna i dostosowana do charakteru przedmiotu.

Gama barwna jest wąska. Koloryt relatywny. Kolory ciepłe i, stosownie do nastroju, stonowane (czernie, biele i odcienie cieliste). Akcentem barwnym jest czarna płaszczyzna po lewej stronie.

Światło w obrazie pada z góry. Jest naturalne i delikatne, Jako jedyny środek plastyczny ukazuje przestrzeń - silnie oświetla pierwszy plan. Tło jest ciemne (modus tenebroso). Światłocień modeluje bryły.

Sposób przedstawienia postaci jest realistyczny. Jest to typ portretu indywidualnego.


------------------
„Tu nie ma dwóch portretów malowanych tak samo,
każdy ma inną orkiestrację światła, które idzie od obrazu,
które nie jest światłem realnym, tylko światłem od artysty.”
(Mieczysław Porębski)
------------------