Rodakowski

Malarstwo
Rodakowski Henryk (1823-1894)

Polska, Europa
Rodakowski Henryk (1823-1894), polski malarz, najwybitniejszy polski portrecista XIX w. Wykształcony w Wiedniu (Theresianum, studia prawnicze, studia malarskie u J. Danhausera, F. Amerlinga i F. Eybla), od 1846 przebywał w Paryżu, gdzie od 1850 kształcił się w atelier L. Cognieta.
Od 1867 w kraju, zwizany ze Lwowem, 1870-1872 podróże do Włoch i Francji. Od 1894 w Krakowie, gdzie po mierci J. Matejki objł kierownictwo Szkoły Sztuk Pięknych (SSP), Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i Muzeum Narodowego. We wczesnych pracach Rodakowskiego zaznaczył się wpływ wiedeńskiego biedermeieru (charakterystyczne dla tego stylu akwarelowe portreciki).
Warsztat olejny opanował w Paryżu, malujc pierwsze obrazy o tematyce romantyczno-patriotycznej. Głównie ceniona twórczoć portretowa, obejmujca ok. 50 płócien o charakterze reprezentacyjnym (np. z fragmentami monumentalnej architektury w tle) oraz portrety prywatne o prostym układzie kompozycyjnym, delikatnym i wyrafinowanym rysunku, nastrojowym ciemnym tle i wietlistej głębokoci tonów.
Był mistrzem portretu psychologicznego. Odwoływał się często do kompozycyjnych wzorów renesansowych. Jego wytworny i pełen umiaru styl sytuuje malarza między romantyzmem a akademizmem.
Ważniejsze prace Rodakowskiego to m.in. portrety: ojca (1850), generała H. Dembińskiego (1852), matki (1853), siostry (1858), L. Kaplińskiego (1862), brata Maksymiliana (1863), L.B. Bldhorn (1871), W. Dzieduszyckiego (1880). Z obrazów o tematyce historycznej: Posłowie u Sobieskiego (1861), Wojna kokosza (1872).