Metodologia nauki o polityce

Metody badawcze mające zastosowanie w nauce o polityce można podzielić na 2 kategoriue:

a) metody teoretyczne;
b) metody empiryczne;

Ad. a)

Zaliczamy wszystkie metody ogólnologiczne, ztn. synteza, analiza, indukcja, dedukcja, analogia oraz modelowanie. Jak również nowoczesne metody, np. systemowa.

Analiza - podział zjawiska na elementy w celu ich zbadania;
Synteza - łączenie zbadanych właściwości w celu zrekontruowania obiektu;
Indukcja - przechodzenie od faktów szczegółowych do wniosków ogólnych;
Dedukcja - wnioskowanie o zjawiskach szczegółowych, gdy znamy zasady ogólne;
Analogia - wnioskowanie o zbieżności nieznanych cech przedmiotów poznania na podtswaie cech
innych znanych obiektów;
Modelowanie - tworzenie myślowych kopii zastępujących orginalne obiekty badane;



NAJWAŻNIEJSZE Z METOD NOWOCZESNYCH


Metoda systemowa - polega na konstruowaniu pojęcia mającego być specyficznym modelem badanych
zjawisk, tzn. modelu systemowego. Metoda ta umożliwia całościowe ujęcie
badanego przedmiotu.


METODY EMIPRYCZNE

Pomiar
Opis
Obserwacja


KONCEPCJE POLITYKI

Rozwój poliotologii skutkuje pojawieniem się niesłychanej ilości koncepcji - czym jest polityka?

Koncepcje polityki:

a) klasyczna;
b) koercyjna;
c) konsensualna;
d) konfliktowa;
e) koncepcja polityki bez ideologii;

Ad. a.

Wywodzi się z tradycji greckiej. Klasyczne pojęcie polityki zawiera 3 podstawowe założenie:

- celem polityki jest dobro wspólne, tzn dobro obywateli;
- dbałość o wspólne dobro wymaga roztropnego zarządzania państwem;
- zarządzanie państwem wymaga wiedzy, predyspozycji psychicznych i umiejętności;

Ad. b.

W nowoczesnym państwie podstawowym jego zadaniem jest dbałość o bezpieczeństwo, tj. utrzymanie publicznego porządku. Państwo i jego instytucje aby wypełnić to zadanie muszą mieć możliwość stosowania wielu instrumentów, które regulują stosunki międzyludzkie. Stąd polityka koercyjna wymaga, szczegółowych regulacji prawnych, które odnoszą się do relacji obywatel-rząd. Tak rozumiana polityka ściśle reguluje poczynania instutucji państwowych.

Ad. c.

Nawiązuje do klasycznej definicji polityki jako dobra powszechnego tyle, że osiąganego za pomocą takich środków jak porozumienie czy współdziałanie. Poliotyka ma służyć formowaniu kompromisów, według tej koncepcji polityka to sztuka dochodzenbia do kompromisu, eliminuje przemoc w stosunkach międzyludzkich.

Ad. d.

Koncepcja ta posiłkuje się wieloma założeniami z zakresu socjologii oraz teoriach sprzeczności i konfliktów społecznych. W tej koncepcji kluczowymi pojęciami są: sprzeczność, agresja, walka, przemoc. Sam konflikt definiowany jest jako walka dwóch lub większej ilości podmiotów. Konflikt cechuje się tym, że:

- strony dążą do wzajemnie wykluczających się celów;
- jest roztrzygany w drodze walki;
- w walce ujawniją się nowi wrogowie i sojusznicy;

Ad. e.

Koncepcja powstała w USA, a jej istota znalazła swój wyraz w słynnym powiedzeniu, że "podstwowym celem każdego prezydenta USA jest wygrać wybory". Koncepcja ta sprawdza się bowiem do osiągnięcia skutecznego, zwycięskiego wyniku w wyborach.