Nic w świecie nie jest warte, żeby człowiek odwrócił się od tego, co kocha.

Stwierdzenie znanego pisarza Alberta Camusa: Nic w świecie nie jest warte, żeby człowiek odwrócił się od tego, co kocha zawiera w sobie wiele prawdy, którą z pożytkiem możemy wykorzystać w naszym codziennym życiu. Możemy darzyć miłością innego człowieka lub rzecz, często to, co kochamy robić staje się naszą największą pasją. To, co kochamy jest przecież dla nas najważniejsze, stanowi sens życia, tylko dzięki temu możemy być ludźmi szczęśliwymi. Dlatego to, co darzymy tym silnym uczuciem jest dla nas często najwyższą wartością - poświęcamy naszej miłości cały nasz czas wysiłek. Miłość nierozerwalnie związana jest z bezgranicznym zaufaniem oraz podziwem, dla tego co kochamy. Często zdarza się tak, że nasze życie pozbawione jest sensu, jeśli brakuje w nim tego, co obdarzamy miłością. Dlatego tęsknimy wtedy i bardzo źle się czujemy.
Albert Camus w przytoczonych słowach przekazał nam, że to, co kochamy w jakiś sposób kształtuje naszą osobowość, ma ogromny wpływ na nasze życie. Często musimy wiele poświęcić dla tego, co kochamy. Ale nasze poświęcenie na pewno przyniesie pozytywne efekty - dla miłości przecież warto poświęcić wszystko.

Miłość towarzyszy nam już od początku życia - już w dzieciństwie mamy z nią do czynienia. Tym wyjątkowym uczuciem jesteśmy wtedy obdarzani przez naszych rodziców. To oni uczą nas kształtowania tej wyjątkowej relacji jaką jest miłość. Uczą nas także okazywania uczuć i odpowiedzialności za osobę, którą obdarzymy miłością. Miłość związana jest także z takimi wartościami jak przyjaźń i szacunek oraz może przejawiać się w postawie patriotycznej. W życiu osobistym najczęściej jednak kierujemy się w sowim postępowaniu miłością do jednej, wybranej przez nas osoby. To ona zajmuje w naszym sercu najważniejsze miejsce.

W utworze Alberta Camusa pt. Dżuma przedstawiona została zaraza, która zaczęła się rozprzestrzeniać w mieście. Ludzie stają wobec ogromnego zagrożenia, nad którym nie mogą w żaden sposób zapanować. Grozi im utrata tego, co najbardziej kochają, ponieważ w tak trudnych sytuacjach ludzie są gotowi porzucić nawet tych, których bardzo kochają. Dlatego właśnie muszą wykazać się wielkim poświeceniem i walczyć o miłość i oraz wartości, które są dla nas najważniejsze.

Przykładem człowieka, który okazał wielkie poświęcenie i udowodnił, że najbardziej istotną dla niego wartością jest miłość stał się dla mnie doktor Rieux. Podczas niebezpieczeństwa nie zdecydował się na ucieczkę, pomimo tego, że czekała na niego schorowana żona. Jego największym pragnieniem było w tym momencie pomaganie ludziom, którzy potrzebowali pomocy lekarskiej. Był to jego świadomy wybór i tylko on ponosił za niego odpowiedzialność. Można by powiedzieć, że ten bohater poświęcił jedną miłość dla drugiej. Zrezygnował z powrotu do ukochanej osoby, z którą związał swoje życie - żony, ponieważ uznał, że pomocy bardziej potrzebują ludzie znajdujący się w zarażonym mieście. Trudno w tym przypadku ocenić, czy postępowanie tego bohatera było słuszne. Jedno jest jednak pewne - jego wyborem kierowała miłość, to ona stanowiła inspirację jego postępowania. Nie odrzucił on miłości, ponieważ dla niego była ona największą wartością - dla niej był on w stanie poświęcić wszystko. Wiedział, że przed miłością nie można uciec.

Wartość i siła miłości została także doceniona w jednym z najciekawszych utworów literackich - w Hymnie o miłości, który znajdujemy w biblijnym Liście do Koryntian. Ten tekst jest wielką pochwałą miłości - opisana ona została tutaj jako najcenniejsza wartość, jaką w swoim życiu może posiadać człowiek. Nic nie jest w stanie jej dorównać. Tylko ona sprawia, że nasze życie ma sens, jest naszym drogowskazem w życiu i sprawia, że mamy siłę na to, by walczyć z przeciwnościami losu. To największy dar, jaki człowiek otrzymał od Boga. To uczucie, które jest niezmienne i nigdy nie ustaje. Miłość to największa potęga - sprawia ona, że człowiek zakochany zdolny jest do tego, by zrobić wszystko dla dobra osoby, którą kocha. Głębokie uczucie jest w stanie przesłonić cały świat i sprawić, że nie będziemy dostrzegać nic prócz niego.

Człowiek od zawsze poszukiwał miłości, ponieważ nie potrafi bez niej żyć. Jest ona potrzebna do tego, żeby osiągnąć szczęście i czuć się prawdziwym, wartościowym człowiekiem. Na ten fakt często wskazywał w swoich tekstach Jan Paweł II. Pisał także o tym, że miłość musi być związana z odpowiedzialnością za drugą osobę oraz sprawiać, żebyśmy w naszym życiu uczyli się dokonywać właściwych wyborów. Dla wielu ludzi jedynym celem w życiu jest odnalezienie prawdziwej miłości, która trwałaby całe życie. Często takie poszukiwanie do niczego nie prowadzi, ale liczy się odwaga i decyzja o jego podjęciu. Jan Paweł I podkreślał także, że miłość to wartość, której nikt nie może kupić - każdy musi na nią zapracować, sprawić by druga osoba obdarzyła go bezgranicznym zaufaniem. Tylko wtedy taka miłość będzie pełna i nieprzemijalna. Dlatego nie można ustawać w poszukiwaniach i wyrzekać się miłości - byłby to nasz największy grzech i niewybaczalny błąd. Poza tym sprawiłoby to, że stracilibyśmy radość, którą powinniśmy czerpać z życia.

Kolejnym dziełem, w którym opisana została wielka miłość jest Romeo i Julia Williama Szekspira. To utwór, który przedstawia tragiczny los kochanków - na drodze ich miłości pojawiły się przeszkody, których nie byli w stanie pokonać. Dlatego właśnie postanowili podjąć ostateczną decyzję - wybrali samobójstwo. Życie w rozłące nie miało dla nich sensu, uznali, że śmierć będzie dla nich najlepszym wyborem - ponieważ tylko w ten sposób mogą być razem na zawsze. W zakończeniu tragedii miłość triumfuje - po śmierci bohaterów ich rodziny się pogodziły. To dowód na to, że miłość to silne i trwałe uczucie, które ma wpływ na nasze życie i wybory, których dokonujemy.

Honoriusz Balzak to autor, który w swoim utworze pt. Ojciec Goriot przedstawił ogromną ojcowską miłość. Tytułowy bohater - Goriot jest w stanie poświęcić dla swoich córek wszystko, nawet pomimo tego, że one nie szanują go i nie doceniającego starań. Jego miłość jest tak wielka, że nie dostrzega tego, że jego córki są złe i nie potrafią mu nawet podziękować za to, co dla nich robi. Miłość doprowadza go do nędzy i cierpienia - ale dla Goriota i tak jest najważniejszą wartością.

Myślę, że przykłady, które zostały przeze mnie podane i omówione w tej pracy są wystarczającym dowodem na to, że Albert Camus miał rację wypowiadając piękne słowa: Nic w świecie nie jest warte, żeby człowiek odwrócił się od tego, co kocha. Miłość powinna być w życiu każdego z nas drogowskazem, który pomoże nam właściwie przeżyć życie. Tylko dzięki niej możemy przecież poczuć jego piękno i sprawić, że świat stanie się lepszy. Warto o tym pamiętać…