„Nic w świecie nie jest warte, żeby człowiek odwrócił się od tego, co kocha.” – Rozważ zawartą w cytacie myśl w oparciu o własne obserwacje i teksty kultury.

Słowa Alberta Camus przekazują nam bardzo wiele informacji o człowieku i jego życiowej roli. Cóż znaczy kochać? Jest to darzenie kogoś szczególnym szacunkiem, przyjaźnią, zaufaniem i zrozumieniem. Kochać znaczy być przywiązanym do kogoś, pożądać, bezgranicznie wierzyć, podziwiać i szukać w drugiej osobie własnego odbicia. Uczuciu temu towarzyszą także tęsknota i rozpacz, gdy odczuwamy brak naszej drugiej połowy. Camus chciał powiedzieć, że miłość jest najważniejsza, stanowi część naszej egzystencji w pełnym sprzeczności i fałszu świecie, buduje naszą osobowość, wzbogaca ją o nowe doznania, wiedzę i towarzyszy nam przez całe życie. W każdej prawdziwej rodzinie człowiek rodzi się z miłości i trwa w niej przez całe życie. W okresie dzieciństwa jesteśmy obdarzeni miłością rodziców, nie potrafimy jej nazwać po imieniu, ale czujemy ją w sobie. Dorastając poznajemy miłość do Boga, ojczyzny i odkrywamy wartości, które budują ją. Także w tym wieku pojawia się miłość do wybranej osoby, która potrafi nawet zmienić naszą osobowość.
W powieści „Dżuma”, z której pochodzi cytat, mamy do czynienia z zarazą opanowującą miasto. Jest to sytuacja ekstremalna, kiedy człowiek zachowuje się zupełnie inaczej niż w normalnych warunkach. Pojawiają się problemy, zagrożenia, wątpliwości, które mogą spowodować, że człowiek odwraca się od ludzi i wartości, które wcześniej kochał. Na taką próbę narażeni są bohaterowie książki. W powieści występuje rodzaj absurdu, gdyż dr Rieux, który ma chorą żonę za murami Oranu, rezygnuje z prób ucieczki, mimo że ją bardzo kocha. Zaprzecza własnym ideom, gdyż wierzy w miłość i nie chce odwracać się od niej, a jednak tak uczynił. Zgodnie z filozofią egzystencjalną sam wybrał taką drogę, wyrzekł się własnego szczęścia, aby móc pomagać chorym. Gdyby jednak jego „miłością” byłoby pomaganie innym, nie istniałby absurd. Wtedy nie odwróciłby się od tego, co kocha.
W „Dżumie” występują również inne mądre słowa – „świat bez miłości jest martwym światem”. Camus chciał w ten sposób podkreślić jak wielkie znacznie w życiu człowieka ma miłość. Drugi cytat jest jakby kontynuacją pierwszego. Łącząc je, można powiedzieć, że odwracając się od tego, co kochamy, staramy się uciec od świata. Z drugiej strony, my też do niego należymy, czyli, uciekając od samego siebie, chcemy dokonać rzeczy niemożliwej,.
Miłość jest bezcenna, co ukazane jest także w „Hymnie o miłości” z I listu do Koryntian. Św. Paweł tłumaczy, że wiedza, bogactwo, dar języków i prorokowania nie mają żadnej wartości. Zaczynają jej nabierać, gdy pojawia się miłość. Ona jest podstawową wartością, na której opierają się wszystkie inne.
„[…]nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie.”
Podmiot liryczny chciał podkreślić, że liczą się tylko te rzeczy, które nie przemijają, trwają wiecznie i nigdy się nie kończą. Są trzy takie cnoty: wiara, nadzieja, miłość, „z nich zaś największa jest miłość”.
Naturą człowieka jest szukanie miłości, a nie odwracanie się od niej. Tak wiele pisze o tym i ciągle przypomina Jan Paweł II. Hasło „miłość” znajdziemy w każdych jego słowach, często napisane wielką literą. Mówił m.in., że „każdy człowiek szuka miłości, choć czasem czyni to, wybierając zło grzechu, które stwarza pozory dobra. Szuka miłości, bo w głębi serca wie, że tylko miłość może uczynić go szczęśliwym. Często jednak szuka człowiek tego szczęścia po omacku. Szuka go w przyjemnościach, dobrach materialnych i w tym, co jest ziemskie i przemijające” Jest to fragment kazania papieża podczas wizyty w Polsce w 1999 r. z Mszy Św. w Sobótce. Podobnie jak w „Hymnie o miłości” Ojciec Święty zaznacza, że szczęście zapewnić może tylko rzecz nieprzemijalna, której nie można kupić dobrami doczesnymi. W skrócie chciał nam powiedzieć, że szukając miłości, wynajdujemy szczęście, natomiast rezygnując z tego, co kochamy, wyrzekamy się radości.
Ogromna wartość miłości ukazana jest w znanej tragedii Szekspira „Romeo i Julia”. Dwojga kochanków, którzy zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia, napotykają przeszkody ze strony zwaśnionych rodów. Wbrew wszelkim konwenansom starają się połączyć, nie odwracają się od miłości, lecz jej szukają. Wzajemna nienawiść rodzin Kapuletów i Monteków doprowadza do tragedii, Romeo i Julia popełniają samobójstwo. Śmierć kochanków jest dowodem na to, jak wielkie znaczenie ma miłość. Romeo myśląc, że ukochana nie żyje postanawia się otruć. Świadomie rezygnuje z życia, wiedząc, że byłoby bezwartościowe, gdyż nie miałoby w sobie miłości. Podobnie uczyniła Julia, wolała przebić się włócznią, niż trwać w bólu i rozpaczy bez ukochanego.
Innym przykładem jest Goriot z powieści Honoriusza Balzaka. Tytułowy bohater, mimo że jest poniżany i oszukiwany przez własne córki, nie potrafi przestać je kochać. Bezgraniczna ojcowska miłość jest dla niego najwyższą wartością, ona pozwala znosić wszelkie upokorzenia, głód, biedę i jednocześnie zmusza do uprawiania lichwy. Jest to ślepa miłość, sam Goriot nie widzi cierpienia, jakiego doznaje, mówi, że jest szczęśliwy, nawet Rastignac nie był w stanie otworzyć mu oczu. Goriot, swoim postępowaniem, udowadnia nam, że „miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, […] wszystko znosi, wszystkiemu wierzy…”.
Warto też nawiązać do współczesnej muzyki. Dlaczego miłość jest najpopularniejszym tematem utworów zagranicznych, jak i polskich? Odpowiedź zawiera się w słowach Camus, chodzi oczywiście o jej wartość. Ludzie bardziej starają się szukać tego uczucia, a nie odwracać się od niego, o czym śpiewa Marek Grechuta w piosence „Miłość drogę zna”. W innym utworze p.t. „Wszystko dla twej miłości” tęskni za ukochaną osobą, która jest dla niego „powietrzem, ziemią i wodą”. Nie wyobraża sobie świata bez niej, oddałby wszystko, aby „miłość mogła żyć”. Bardzo bogata w tą tematykę są całe płyty zespołów „Myslovitz” – „Miłość w czasach popkultury” oraz „Maanam” – „Łóżko”. Piosenek o miłości, podobnie jak wierszy, można wymieniać bez końca, co świadczy jak ważna jest ona dla człowieka. Jej ogromne znaczenie spowodowało, że stała się nieodzowną częścią kultury.
Camus miał rację, mówiąc, że „nic w świecie nie jest warte, żeby człowiek odwrócił się od tego, co kocha”. Jednak wielu ludzi popełnia błąd, gdyż obiektem, ku któremu się zwracają są pieniądze. Są one konieczne do życia w dzisiejszym świecie, lecz powodują także dużo zła, niszczą miłość, która powinna być dla nas najistotniejsza. Słyszymy o sprzedaży dzieci, aborcji, rozbitych rodzinach i innych tragicznych wydarzeniach, których przyczyną są pieniądze i ambicja ludzka do ich gromadzenia. Co wtedy dzieje się z miłością, gdzie ona jest i czy można wystawić jej cenę?