Zmiany polityczne Płw. Bałkańskiego

Przez ostatnie II wieki w regionie Bałkanów często toczyły się wojny.
Początek zainteresowania Bałkanami przez wielkie kraje europejskie przypada pod koniec istnienia imperium otomańskiego. Zainteresowanie te wynikało głownie z osłabienia Turcji i tworzenia własnych wpływów nad Morzem Czarnym.
Mocarstwa europejskie zaczęły wspierać narodowości podległe imperium otomańskiemu. Wynikiem tych działań był początek powstawania nowych państw w tym regionie.
Jako pierwsza, swoją niepodległość uzyskała Serbia w początkach XIX wieku. Wybuchły tam dwa powstania, w których Serbia najpierw uzyskała autonomię, a potem niepodległość.
Kolejnym państwem była Grecja. Po dziewięcioletniej wojnie, w 1830 roku niepodległość zdobyła Grecja. Pomogły jej w tym Francja, Wielka Brytania i Rosja.
W 1876 roku Serbia ogłosiła zjednoczenie z Bośnią i Czarnogórą, co doprowadziło do wojny z Turcją. To spowodowało m.in. ogłoszenie niepodległości przez Rumunię (1877) i Bułgarię.
Po rozwiązaniu tej wojny i po Kongresie w Berlinie niepodległość Serbii i Czarnogóry została zatwierdzona, a Bośnia i Hercegowina zostały przekazane pod władzę Austro-Węgier.
W 1912 roku miała miejsce Pierwsza wojna bałkańska. Grecja, Serbia, Czarnogóra i Bułgaria zaatakowały Turcję, która została pokonana tracąc niemal wszystkie ziemie w Europie.
Zwycięskie państwa nie doszły do porozumienia i rok później Grecja, Serbia, Czarnogóra, Rumunia oraz Turcja zaatakowały i pokonały Bułgarię ( Druga wojna bałkańska). Po tej wojnie utworzono Albanię.
W trakcie I wojny światowej zwiększała się liczba zwolenników zjednoczonego państwa Słowian bałkańskich. W 1915 roku powstał Komitet Jugosłowiański. Dwa lata później podpisał on umowę z rządem Serbii, w efekcie powołano państwo Słowian południowych, będącego królestwem pod berłem Serbii.
W październiku 1918 roku powstała w Zagrzebiu Rada Narodowa Słoweńców, Chorwatów i Serbów. Wojwodina i Czarnogóra przyłączyły się do Serbii, a parlament uchwalił zjednoczenie ziem Słowian południowych. Niedługo potem, 1 grudnia, powstało Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców.
Młode państwo nie było jednak w najlepszej sytuacji. Liczne konflikty terytorialne (m.in. Macedonia, Kosowo) ze wszystkimi sąsiadami (Austrią, Węgrami, Rumunią, Bułgarią, Grecją i Albanią) nie sprzyjały stabilizacji. Także wewnątrz państwa istniały różne konflikty, czego efektem były powszechne niepokoje w Chorwacji.
W konsekwencji król Aleksander I zawiesił obowiązywanie konstytucji i zmienił nazwę państwa na Królestwo Jugosławii. Ale dalej trwały konflikty i niepokoje wewnątrzpaństwowe.
W 1949 roku Jugosławia przystąpiła do Paktu Stalowego. Wkrótce po tym miał miejsce przewrót w wyniku, którego zadeklarowano neutralność, co doprowadziło do wywołania inwazji Niemiec na Jugosławię. W efekcie powstało Niezależne Państwo Chorwackie a resztę ziem podzielono między Niemcy, Włochy i Bułgarię. Niemal od razu rozpoczęły się w tym rejonie walki partyzanckie, które wkrótce przerodziły się w wojnę domową.
Po II wojnie światowej poszczególne słowiańskie państwa bałkańskie ogłosiły niepodległość ? Słowenia i Chorwacja (25 czerwca 1991 roku) Bośnia i Hercegowina (1 marca 1992 roku).
W 1998 roku kolejny konflikt stał się w Kosowie, części Nowej Jugosławii. Stanowiący większość mieszkańców Albańczycy domagali się niepodległości, co wobec ograniczania autonomii prowincji doprowadziło do wojny partyzanckiej. Konflikt udało się zażegnać w 1999 roku, kiedy to Kosowo otrzymało status międzynarodowego protektoratu (będąc jednak formalnie częścią Serbii).
17 lutego 2008 roku Zgromadzenie Narodowe w Prisztinie ustanowiło niepodległość Kosowa (wbrew władzom Serbii).