AIDS

Drogi zakażenia· Seksualna (homo- i heteroseksualna) · Krwiopochodna · Wertykalna ( wewnątrzmaciczna, okołoporodowa, w następstwie karmienia piersią) · Poprzez transplantacje · Poprzez sztuczne zapłodnienie· W ostatnich latach znacznie obniżyło się ryzyko transmisji zakażeń w wyniku krwiolecznictwa. Droga krwiopochodna zakażenia HIV odgrywa bardzo istotną rolę w szerzeniu się zakażeń wśród osób przyjmujących środki odurzające drogą dożylną. Przyczynia się do tego zwyczaj wspólnego używania igieł i strzykawek do podawania narkotyków. Podobne niebezpieczeństwa wynikają ze wspólnego korzystania z nożyków do golenia, cążków itd. Dlatego ważny jest stan sanitarny zakładów fryzjerskich i kosmetycznych. Wzrasta odsetek zakażeń drogą seksualną. Prowadzi to w konsekwencji do niekorzystnych prognoz dotyczących zakażeń wertykalnych, zwłaszcza w krajach rozwijających się. Zakażenie w wyniku sztucznego zapłodnienia praktycznie nie powinno mieć miejsca ze względu na możliwość badania dawcy w odstępach czasu ( w tym czasie nasienie znajduje się w depozycie - okres karencji). Unika się w ten sposób ryzyka wykorzystania nasienia od mężczyzny zakażonego HIV. Ryzyko zakażenia HIV w wyniku transplantacji narządu jest większe, zwłaszcza w przypadkach pobierania narządów od osoby zmarłej. Sporadycznie zdarza się, że do zakażenia dochodzi poprzez kontakt z wydzielinami i wydalinami osoby zakażonej HIV. Niemniej jednak u 4% zakażonych trudno ustalić źródło zakażenia. Powszechnie uważa się, że kontakt domowy nie sprzyja zakażeniom. Również owady nie przenoszą tych zakażeń. Ślina osoby zakażonej HIV w warunkach fizjologicznych nie stanowi zagrożenia. Chyba, że zawiera ona domieszkę krwi, co zdarza się w chorobach jamy ustnej.

Okres objawowy zakażenia HIV
Okres zakażenia HIV został podzielony na szereg etapów obrazujących postęp choroby. Uwzględnia on zarówno występowanie objawów chorobowych, jak i spadek odporności. Grupa A- to pacjenci bez jakichkolwiek objawów związanych z zakażeniem HIV Grupa B - to pacjenci objawowi, u których nie wykryto chorób wskaźnikowych: mogą to być pacjenci z grzybicą jamy ustnej, półpaścem czy przetrwałym powiększeniem węzłów chłonnych. Grupa C -to pacjenci, u których rozpoznano choroby wskaźnikowe. Są to schorzenia, których częstość występowania wzrasta wraz ze spadkiem odporności. Są one wyszczególnione na liście opracowanej przez Centrum Kontroli Chorób w Atlancie. Należą do nich takie choroby jak: gruźlica, mykobakterioza uogólniona, grzybice układowe, nawracające zapalenia płuc, choroba cytomegalowirusowa, toksoplazmoza mózgu, a także nowotwory: chłoniak, mięsak Kaposiego, rak szyjki macicy u kobiet i wiele innych. Prawidłowy poziom komórek CD4 wynosi 750 do 1500. Okres I choroby trwa od zakażenia do obniżenia CD4 poniżej 500 komórek. Okres II - od 500 do 200 komórek, a okres III - gdy liczba CD4 spada poniżej 200.
Nosiciel HIV wkracza w AIDS, gdy rozpoznana zostanie choroba wskaźnikowa lub odporność spada poniżej 200 komórek. W ciągu następnych 2-3 lat choroba szybko postępuje. Odporność spada, występują kolejne choroby oportunistyczne, narasta wyniszczenie i demencja, ostatecznie prowadzące do zgonu.
W ostatnich latach wprowadzenie leczenia antyretrowirusowego w znacznym stopniu zmieniło przebieg AIDS. Obecnie pacjenci nawet w zaawansowanych stadiach choroby mają szansę na znaczną poprawę stanu zdrowia i powrót do normalnej aktywności życiowej.
Bezpieczeństwo Bezpieczne są kontakty z osobą zakażoną w życiu codziennym: · Dotykanie jej, przytulanie, pieszczoty i pocałunki. · Używanie tych samych naczyń stołowych i sztućców. · Korzystanie ze wspólnej wanny, muszli i deski sedesowej. · Wspólne używanie bielizny pościelowej. · Jedzenie potraw przez nią przygotowanych. · Przebywanie w pobliżu, gdy kaszle lub kicha. · Wspólne mieszkanie i wspólna praca. · Bez ryzyka można korzystać z basenów i kąpielisk, telefonów publicznych, restauracji, środków komunikacji, hoteli. · Żadne zwierzęta, ani domowe ani dzikie, nie przenoszą zakażenia hiv od osoby zakażonej na zdrową. · Komary i inne owady nie przenoszą wirusów HIV. W laboratoriach naukowych udowodniono, że HIV nie namnaża się w ciele komara, a sposób, w jaki komary wysysają krew uniemożliwia zakażenie. Potwierdzono to w czasie obserwacji na dużych zbiorowiskach ludzkich. · Bezpieczne jest oddawanie krwi w stacjach krwiodastwa, ponieważ od lat używa się tam sprzętu jednorazowego użytku. · Bezpieczne są zabiegi medyczne wykonywane sprzętem jednorazowego użytku lub wyjałowionym.
Cele i kierunki działania na lata 1999 - 2003 krajowego programu zapobiegania zakażeniom hiv, opieki nad żyjącymi z hiv i chorymi na aidscel pierwszyograniczenie rozprzestrzeniania zakażeń hiv w polsce 1. Edukacja społeczeństwa, ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży. 2. Działania profilaktyczne w grupach osób o zwiększonym ryzyku zakażenia hiv. 3. Badania w kierunku zakażenia hiv. 4. Bieżąca kontrola standardów bezpieczeństwa krwi i środków krwiopochodnych. 5. Zapobieganie chorobom sprzyjającym przenoszeniu wirusa hiv.Cel drugipoprawa jakości i dostępności opieki nad ludźmi żyjącymi z hiv i chorymi na aids 1. Stałe uaktualnianie i wprowadzanie jednolitych standardów opieki nad osobami żyjącymi z hiv i chorymi na aids 2. Kształcenie pracowników medycznych, pracowników służb socjalnych i terapeutów w zakresie wiedzy na temat hiv/aids.GRYPA
Co to jest grypa?
Grypa jest ostrą chorobą zakaźną, przenoszoną drogą kropelkową, wywołaną przez wirusa grypy pojawiającą się co roku w okresie jesienno-zimowym o charakterze epidemii. W Polsce od października 1996 do kwietnia 1997 na grypę zachorowało 1 milion 570 tysięcy osób.
Wirus grypy
Dla człowieka chorobotwórcze są 2 typy wirusa grypy : A i B.

Wirus grypy charakteryzuje się dużą zmiennością w czasie, co powoduje że ciągle powstają nowe szczepy tego wirusa mogące wywoływać epidemie lub pandemie.
Co to jest Epidemia i Pandemia
Epidemia charakteryzuje się dużą zachorowalnością na daną chorobę na jakimś określonym terenie (np. na terenie jakiegoś kraju). Epidemia może być wywołana przez wirus grypy A lub B.

Pandemia obejmuje duży obszar, na przykład cały kontynent. Pandemie powoduje wirus grypy typu A.

W przeszłości dochodziło do wielu pandemii, z których najtragiczniejsza pandemia grypy znana pod nazwą "hiszpanki" spowodowała w latach 1918-1919 zgon około 20 milionów ludzi na całym świecie.
Jakie są objawy grypy?
Grypa rozpoczyna się gwałtownie złym samopoczuciem i następującymi objawami:
· dreszczami
· bólami mięśni, pleców i kończyn
· bólem głowy
Towarzyszy tym objawom gorączka od 38oC do 40oC utrzymująca się przez okres ok. 3-5 dni, suchy kaszel, katar.

Ostre objawy mijają najczęściej w ciągu tygodnia, natomiast kaszel, uczucie ogólnego zmęczenia mogą utrzymywać się przez około 2 tygodnie po ustaniu gorączki.

Jak odróżnić grypę od zwykłego przeziębienia?
objaw Przeziębienie Grypa
rzadko wysoka 38oC-40oC
rzadko bardzo często
słabe silne
umiarkowane silne i utrzymujące się przez 2-3 tygodnie po ustąpieniu gorączki
nigdy pojawia się wcześnie i jest silnie odczuwane
bardzo często czasami
bardzo często czasami
bardzo często czasami
słaby lub umiarkowany często ciężki z bólem w klatce piersiowej

gorączka
ból głowy
bóle mięśni, pleców
ogólne zmęczenie i osłabienie
ogólne bardzo złe samopoczucie
katar
kichanie
ból gardła
kaszel
Czy grypa jest niebezpieczną chorobą?Grypa jest szczególnie niebezpieczna dla ludzirdła.

Co robić z dzieckiem?
Umów się z lekarzem pierwszego kontaktu- najlepiej uprzedzić telefonicznie przed wizytą o swoich podejrzeniach, aby nie narazić innych pacjentów na zakażenie. Leczenie ogranicza się do leżenia w łóżku, podaje się- w razie konieczności środki obniżające temperaturę.
W przypadku pojawienia się objawów niepokojących typu: bóle stawów, krwawienia z dziąseł, nosa, drastyczna zmiana nastroju dziecka, drażliwość, ból głowy- należy skontaktować się z lekarzem natychmiast.

Warto wiedzieć!
- W przebiegu różyczki zdarzają się powikłania: zapalenia stawów, zaburzenia krzepnięcia krwi oraz wyjątkowo rzadko zapalenie mózgu.
- Różyczka jest chorobą, którą przebyć można tylko raz w życiu, gdyż pozostawia odporność na całe życie. Generalnie jest chorobą bezpieczną. Jednak stanowi zagrożenie dla kobiet we wczesnym okresie ciąży- u kobiet, które w tym okresie zachorują na różyczkę może dojść do nieodwracalnego uszkodzenia płodu. Uszkodzenie płodu jest tym cięższe, im wcześniej doszło do zakażenia.
Dlatego w Polsce od 1987 obowiązkowe jest szczepienie dziewcząt w 13 roku życia. Obecnie wprowadzono do kalendarza szczepień szczepienie w 13-14miesiącu. Po 5-7 latach powinno się podać następną dawkę- jest to tzw. dawka przypominająca.


Szczepienia przeciwko różyczce do 24 godzin od kontaktu z wirusem może jeszcze uchronić przed zachorowaniem. Warto zadbać o zaszczepienie dziecka przed jego pójściem do przedszkola, czy pierwszym wyjazdem na kolonie.

Wołanie o pomoc!
Przebieg różyczki u dzieci zdrowych jest zwykle łagodny. Choroba ulega samowyleczeniu. Nie oczekuj, że lekarz przepisze "cudowny lek", taki specyfik po pierwsze nie istnieje, a po drugie nie jest potrzebny.
Różyczka może stanowić problem dla dzieci ze znacznie obniżoną odpornością, które powinny przechodzić różyczkę pod osłoną gamma-globulin. Nie chroni to przed chorobą, ale łagodzi jej przebieg.

Uwaga!!!
W przypadku pojawienia się objawów niepokojących typu: bóle stawów, krwawienia z dziąseł, nosa, drastyczna zmiana nastroju dziecka, drażliwość, ból głowy- należy skontaktować się z lekarzem natychmiast.

Uwaga!
Po przyjęciu szczepionki atenuowanej (powszechnie stosowana w Polsce) kobieta nie powinna przed upływem 3 miesięcy zachodzić w ciążę.