Prawo konsumenckie.

Prawo konsumenckie - Tadeusz Kierzyk

Prawna tematyka ochrony konsumentów przewija się w prawie cywilnym. Od ponad 100 lat na świecie działają ruch konsumenckie. W Polsce na ten temat pisała prof. Ewa Łatowska.

Konsumenci to my.

W ustawie, która wejdzie w życie w kwietniu, będzie zapis: samorząd terytorialny ma obowiązek wprowadzić do programu szkół publicznych elementy prawa konsumenckiego.

W relacjach: osoba fizyczna, która nabyła usługi do celów własnych (a nie do celów działalności gospodarczej), przedsiębiorca – są to relacje konsumenckie.

Osoba fizyczna, tylko w teorii jest równa z przedsiębiorcą. W praktyce jest usytuowana dużo niżej. Trzeba regulacji prawnej, która ma wyrównać szanse, bo przedsiębiorcy są nieuczciwi.

Na 100 ludzi, którym podeptano ich prawa, do sądu trafia 4-6 osób. Dlatego przedsiębiorcom opłaca się być nieuczciwym. Przedsiębiorca, który uznaje prawa konsumenckie sam ma problem, bo jeżeli przyjmie wadliwy towar reklamowany, ma kłopoty z przyjęciem go przez producenta.

Świadomość co do potrzeby wspólnej ochrony swoich praw zaczyna się budzić pod koniec XIX wieku. W USA zaczęły powstawać pierwsze organizacje konsumenckie. Mogły one wtedy akcentować rzeczy, które dziś wydają się śmieszne. Preferowano sklepy, które mają uregulowane godziny otwarcia i zamknięcia sklepów.
W Polsce Rada Gminy w drodze uchwały określa godziny otwarcia i zamknięcia sklepów.
W USA bardzo szybko następował rozwój placówek konsumenckich.
XX w powstała Liga Konsumencka. Pierwszym aktem prawnym wydanym w USA była wydana w 1902 r. ustawa o czystości lekarstw.
W Europie rozwój ruchu konsumenckiego związany był z ruchem spółdzielczym. W Wielkiej Brytanii w 1844 powstała pierwsza spółdzielnia i rozwijała się bardzo dynamicznie. Na bazie tego ruchu powstawały pierwsze ruchy konsumenckie. Uznali oni, że należy tworzyć wspólny front i przeciwstawiać się dostawcom towarów i usług. Czuli się oni przez mnich wykorzystywani.

1893 r. wchodzi w życie ustawa o sprzedaży dóbr. Była to pierwsza ustawa w Wielkiej Brytanii. Uznano, że produkty podane na rynku powinny być takie jak opisuje i zachwala je sprzedawca, by odpowiadały rynkowym standardom, by były sprzedawane bez zbędnego łańcucha pośredników.

Ustawa ta rozpoczęła ruch konsumencki. Regulowała:
1. Określała prawo do bezpieczeństwa przed produktami zagrażającymi życiu i zdrowiu.
2. Gwarantowała prawo wyboru produktu o odpowiedniej cenie i jakości.
3. Prawo do rzetelnej informacji.
4. Prawo do tego, żeby konsument był słyszalny tzn., że konsument to osoba rozproszona na rynku i musi mieć osoby do reprezentacji i musi być pewien mechanizm słyszenia głosu konsumenta
5. Prawo do środowiska naturalnego odpowiadającego wymaganiom organizmu.

Ta ustawa dokonała pewnego zwrotu, politycy i przywódcy stwierdzili, że mają rację.

1985 r. Zgromadzenie Ogólne narodów Zjednoczonych przyjmuje program ochrony konsumenta. Równość osoby konsumenta wobec przedsiębiorcy jest problemem ponad narodowym.

1972 r. spotykają się szefowie państw EWG i uznają, że ta tematyka musi się znaleźć w polityce państw.

1975 r. powstają biura przy komisjach EWG i powstaje pięcioletni plan ochrony konsumenta.
W ramach owego planu w 1975 roku opracowano pięć podstawowych praw obowiązujących do dziś.
1. Prawo do ochrony życia i zdrowia. Funkcjonują przepisy chroniące nas przed produktami, które zagrażają naszemu życiu i zdrowiu. W USA powstało około 50 dyrektyw do tej ustawy, np.: dyrektywa w stosunku do zabawek, zabawki, które może dziecko połknąć.
2. Prawo do interesów ekonomicznych konsumenta. Stwierdzono, że trzeba uregulować sytuacje prawne dotyczące lokalu przed domokrążcami. Działanie przez zaskoczenie bez możliwości porównania ceny rynkowej.
3. Prawo do odszkodowania i ułatwienia w dochodzeniu swoich roszczeń. Przewlekłość, jednostkowe duże koszty i zaczęto szukać innych szczególnych ścieżek dochodzenia roszczeń.
4. Prawo do informacji i edukacji.
5. Prawo do reprezentowania swoich interesów. Zielone światło dla organizacji pozarządowych na rzecz ochrony konsumentów. Organizacja ta może zaoferować bezpłatne porady prawne. Jeżeli organizacja występuje do sądu w imieniu konsumenta, to nie jest on obciążany kosztami i jest reprezentowany przez osobę, która się na tym zna. Daje to poczucie bezpieczeństwa. Tak naprawdę to w Polsce, o zasięgu ogólnokrajowym, jest tylko Federacja na rzecz ochrony konsumenta działająca od 1981 r.

Te pięć punktów to pięć drogowskazów do de regulowania płaszczyzn ochrony konsumenta.


Słabszy uczestnik rynku.

USA – trzeba konsumenta bronić, bo jest źle reprezentowany

Europa – trzeba konsumenta bronić, bo jest źle informowany, trzeba kłaść nacisk na edukację.

Konstytucja Polska w art. 76 władze publiczne mają obowiązek chronić konsumentów.

Do roku 1981 nie było w całym bloku wschodnim organizacji pozarządowej do ochrony konsumenta.

W Niemczech dopiero po II wojnie światowej zaczęły się tworzyć.


System ochrony konsumenta w Polsce.

Dopiero w 2000 roku w Polsce powstała ustawa o ochronie niektórych praw konsumenta.
Ustawa o odpowiedzialności za produkt niebezpieczny.
1999 r. w programie przeciwdziałania praktykom monopolistycznym powołano powiatowego rzecznika konsumenta.
Powiatowy rzecznik konsumentów, powołany przez Radę powiatu w drodze uchwały, na obowiązek przyjąć konsumenta i go odpowiednio załatwić.
W Polsce nie ma ustawy, która regulowałaby całościowo ten problem.
Jest wiele różnych ustaw, które to regulują.

1990 uchwalono ustawę o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym. Ale Unia europejska naciskała, że to jest mało, w 1998 przyjęto nowelę i powołano powiatowego rzecznika praw konsumenta. Dano mu uprawnienia ( wszystko za darmo dla konsumenta):
1. Prawo do bezpłatnego poradnictwa prawnego, informacji w zakresie ochrony konsumenta.
2. Wytaczanie powództw w imieniu i na rzecz konsumentów.
3. Za zgodą konsumentów występować do toczącego się postępowania sądowego.
4. Ma prawo składać wnioski w sprawie stanowienia i zmiany aktów prawa miejscowego.
5. Współdziałanie z właściwym terytorialnie delegaturami ochrony praw konsumentów i organizacjami konsumenckimi:
• W ramach współdziałania ma prawo składać wnioski o wszczęcie działań antymonopolowych przez prezesa urzędu
• Domagać się podejmowania działań w celu przeciwdziałania nieuczciwym praktykom rynkowym i nieuczciwej konkurencji.

Niezadowolony klient ma prawo złożyć skargę na rzecznika praw konsumenckich do Przewodniczącego Rady Powiatu.
Rzecznik ma obowiązek do reprezentowania konsumenta przed sądem. Jak rzecznik napisze pismo w imieniu konsumenta do Rady powiatu, to sprawa musi być rozpatrzona. Powiaty bronią się przed powoływaniem rzeczników, bo tłumaczą się brakiem pieniędzy.

Inspekcja handlowa

Działa na podstawie ustawy z grudnia 2000, zacznie obowiązywać od kwietnia.

Zadania:
1. Kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie produkcji, handlu i usług.
2. Kontrola produktów znajdujących się w obrocie towarowym w zakresie oznakowania i zafałszowania.
3. Podejmowanie mediacji w zakresie ochrony interesów i praw konsumentów.
4. Prowadzenie poradnictwa konsumenckiego.
5. Organizowanie i prowadzenie stałych i polubownych sądów konsumenckich.


Inspekcja handlowa jest organem kontroli powołanym do ochrony interesów i praw konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa podległym prezesowi urzędu ochrony konkurencji i konsumentów.

Prezes ochrony konkurencji i konsumentów Ustawa z grudnia 2000.
Ma on czuwać przed monopolizacją gospodarki. Ustawodawca dał mu prawo występowania do sądów jeżeli zobaczy nieuczciwą konkurencję. Interweniuje jeżeli zauważy pozycję dominującą na rynku. Nakłada na niego ustawodawca obowiązki w zakresie edukacji.

Urząd regulacji energetyki.

Ustawowym zadaniem jest zatwierdzenie taryf, analiza kosztów. Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne chce zastosować ceny wyższe musi się zwrócić do urzędu z zatwierdzenie cen. Musi się okazać kosztami i zasadnością tych cen.

Rzecznik ubezpieczonych.

Realizuje uprawnienia na rynku ubezpieczeń finansowych. Ma on obowiązek współdziałać i udzielać informacji.

Ochrona ekonomicznych interesów konsumentów

Umowy zawierane w lokalu przedsiębiorstwa.
W lokalu – rozumiemy: sklep, zakład usługowy. W związku z tymi umowami nasuwają się pytania:
 Prawna skuteczność zawieranych umów
 Czy umowy te muszą być zawierane z przedstawicielem czy z właścicielem
 Czy możemy w sposób skuteczny składać reklamacje

Atr. 62 KPC
Osobą czynna w lokalu przedsiębiorstwa przeznaczonym do obsługi publiczności poczytuje się w razie konieczności za umocowaną do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj będą dokonywane z osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa.

Oznacza to, że każda czynność poczyniona z osobą znajdującą się w lokalu jest prawnie skuteczna. Nie musi ona mieć skończonych 18 lat i nie musi być w pełni poczytalna. Warunkiem jest by była ona w lokalu i wykonywała te czynności. Ta czynność jest prawnie skuteczna. Warunkiem jest aby ta czynność była zazwyczaj wykonywana.
Reklamację ma przyjąć każdy pracownik a nie tylko właściciel. Przepisy nie wymagają aby osoba czynna w lokalu miała pełną zdolność do czynności prawnych. Może mieć ta czynność ograniczoną i wiek 13-18 lat.

Umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa.

Uznano, że zasada wolności nie wytrzymuje próby czasu.
Dochodzi do zawierania umów w warunkach szczególnych. Działania domokrążców, są to działania przez zaskoczenie. Uznano, że te działania nie dają możliwości wyrównania stron. Konsument jest na starcie na pozycji przegranej.
20.12.1985 r. Wydano dyrektywę w sprawie umów zawieranych poza siedzibą przedsiębiorstwa.
Oparto się na następujących przesłankach:
1. Inicjowanie zawierania umowy przez przedsiębiorcę.
2. Element zaskoczenia konsumenta w domu, w pracy i w innym miejscu.
3. Agresywne formy sprzedaży.
4. Brak możliwości porównania towaru z innym znajdującym się w sklepie.
5. Profesjonalizm sprzedawców.
6. Mało czasu na zastanowienie się.
7. Często niedoświadczenie nabywcy.

Z tych powodów uznano, że należy wprowadzić pewien element kontroli. Dyrektywa daje prawo w terminie 7 dni możliwość zerwania umowy bez podania przyczyny. Uznano, że jeżeli dojdzie do zawarcia umowy, konsument ma prawo się rozmyślić. Nie ponosi za to żadnych konsekwencji, ale o tym prawie przedsiębiorca ma obowiązek poinformować. Jeżeli nie, to bieg sprawy nie rozpoczyna się. Jeżeli konsument nie został poinformowany, o prawie zerwania umowy w ciągu 7 dni, to przysługuje mu 3 miesiące na zerwanie umowy bez podania przyczyn.

Dyrektywa nie wywołuje skutków prawnych dla państwa, ale państwo ma obowiązek treść tej dyrektywy przenieść na drogę prawną.
W Polsce reguluje te sytuacje ustawa o ochronie niektórych praw konsumenta z 22.03.2000r. Dz. Nr 22 poz. 271.
Nasz ustawodawca przyjął, że u nas w ciągu 10 dni od chwili zawarcia umowy konsument ma prawo się rozmyślić i zerwać umowę bez podania przyczyn.

Ustawa o ochronie niektórych praw konsumenta z 22.03.2000r. Dz. Nr 22 poz. 271.
1. Przedsiębiorca, który zawiera umowę poza lokalem ma obowiązek przedstawić dokument tożsamości i dokument potwierdzający prowadzenie danej działalności. Jeżeli jest to osoba trzecia ma obowiązek okazać pełnomocnictwo.
2. Konsument, który zawarł umowę poza lokalem może od niej odstąpić bez podania przyczyny i bez jakichkolwiek dla siebie ujemnych skutków. Odstąpienie następuje na skutek złożenia stosownego oświadczenia w terminie 10 dni.
3. Konsument o swoim prawie powinien być pouczony i otrzymać wzór owego oświadczenia. Na oświadczeniu ma znajdować się imię i nazwiska przedsiębiorcy oraz jego adres.

Jeżeli się przedsiębiorca nie wylegitymuje to podlega odpowiedzialności karnej. Musi się ona bezwzględnie wylegitymować. Ma nam powiedzieć, że mamy prawo odstąpić od umowy.
To oświadczenia wywołuje skutek prawny. Oświadczenie takie oznacza, że takiej umowy nigdy nie zawarto. Przedsiębiorca ma obowiązek zwrócić pieniądze nawet od dnia wpłaty z raz z odsetkami. Taką moc ma to oświadczenie. Wszystko co było dane musi być zwrócone. Jest to ryzyko sprzedającego. Jest to wyrównanie utraconych szans przez konsumenta.

Czasami dochodzi do zawarcia umowy wielotorowej. Zawierane przy okazji sprzedaży umowy kredytowej z bankiem. Czy w takim razie takie oświadczenie załatwia obie umowy?
Jeżeli na mocy jednej umowy konsument zawiera kredyt z bankiem, to złożenie oświadczenia jednocześnie skutkuje rozwiązaniem umowy z przedsiębiorcą i bankiem. Bank też ma obowiązek oddać wszystkie pieniądze. Jeżeli dochodzi do zawarcia dwóch umów, to potrzebne są dwa oświadczenia.
Banki nie przyjmują tego do wiadomości. Bank twierdzi, że nie zawierał umowy poza lokalem przedsiębiorstwa. Do zawarcia umowy doszło w banku. Ale te przepisy odnoszą się nie tylko do ofert zawartych poza lokalem ale do ofert powiązanych z tymi umowami. Bank musi wszystko oddać.
Jeżeli konsument nie został pouczony – wtedy termin nie rozpoczyna się. Jednak konsument nie będzie mógł wykonać swojego prawa po upływie 3 miesięcy.

Za lokal przedsiębiorstwa uważa się miejsce przeznaczone do obsługi publiczności i oznaczone zgodnie z ustawą o działalności gospodarczej.

Wyłączenia ustawy:
1. Powyższych zasad nie stosuje się do umów o charakterze ciągłym lub okresowym, zawieranych na podstawie oferty sprzedaży do ogłoszeń i reklam. Jeżeli konsument mógł zapoznać się z treścią i wiedział o prawie odstąpienia od umowy.
2. Zawieranych w drobnych sprawach życia codziennego do 10 Euro. Są to prace budowlane, ubezpieczenia, papiery wartościowe itp.

Umowy zawierane na odległość.

Dyrektywa z roku 1997, Parlamentu i Rady nr 97 w sprawie ochrony konsumentów w sprawie umów zawieranych na odległość.

W Polsce reguluje te sytuacje ustawa o ochronie niektórych praw konsumenta z 22.03.2000r. Dz. Nr 22 poz. 271.
Umowy zawierane na odległość z konsumentem bez jednoczesnej obecności obu stron przy wykorzystaniu środków komunikowania się na odległość, w szczególności formułowania zamówienia nie zaadresowanego. Zaadresowanego; listy, reklamy prasowej, katalogu, telefonu, radia, TV, poczty elektronicznej, faxu, itp.
Jeżeli kontrahentem konsumenta jest przedsiębiorca, który w taki sposób zorganizował swoją działalność. Prawo jest takie samo jak w przypadku zawierania umów poza lokalem.

Wyłączenia (art. 16 ustawy):
1. Do umów z wykorzystaniem automatów sprzedających
2. Ubezpieczeń
3. Inwestycji kapitałowych
4. Rent itp.

Niedozwolone klauzule umowne

W Europie reguluje to dyrektywa Rady z 5-04-1993 roku w sprawie nieuczciwych klauzul umownych w umowach zawieranych z konsumentami. W Polsce reguluje W Polsce reguluje te sytuacje ustawa o ochronie niektórych praw konsumenta z 22.03.2000r. Dz. Nr 22 poz. 271.
Konsumentowi przedkładano do podpisania gotowe wzory umów i regulaminów. Był on pozbawiony prawa w redagowaniu tej umowy. Powinien on mieć prawo wpływać na treść umowy. Jeżeli umowa zawiera treści nie uzgodnione, indywidualne zapisy, uznano je za niedozwolone klauzule umowne.

Wprowadzono zapisy do kodeksu cywilnego polskiego:
Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem (nie uzgodnionej indywidualnie) nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami kupieckimi. Rażąco naruszając jego interesy.
Zastrzeżenie: nie dotyczy to ceny, jeżeli została ona w umowie w sposób jednoznaczny zaznaczona. (art. 385 KC).

Regulaminy; wiążą strony jeżeli jej dostarczony w chwili zawarcia umowy. Jeżeli nie to mogą się uchylić od skutków tej umowy.
Procesy wytacza się przed Sądem Antymonopolowym w Warszawie.

Można też powództwo wytoczyć, jeżeli przedsiębiorca zaniechał umowy, ale nie minęło 6 miesięcy.

Odpowiedzialność z tytułu rękojmi i gwarancji.

Rękojmia istnieje z mocy prawa i na wszystko. Jak kupujemy cokolwiek, to na każdą rzecz kupioną, sprzedawca odpowiada w przypadku wady ukrytej.
Rękojmia to odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne rzeczy sprzedanej.

Wadą fizyczną w rękojmi:
1. Wady zmniejszające wartość rzeczy
2. Wady zmniejszające użyteczność rzeczy ze względu na cel w umowie określony
3. Gdy rzecz została wydana w stanie niezupełnym
4. Gdy rzecz nie ma właściwości, o istnieniu których zapewniał sprzedający

Zmniejszenie wartości i użyteczności będzie oznaczało taki stan, w którym towar lub rzecz z punktu widzenia subiektywnego odczucia kupującego, będzie wykazywał zmniejszoną wartość materialną, zmniejszone doznania estetyczne, względnie będzie posiadał niższe walory użytkowe. Nie koniecznie rzecz musi być zepsuta, może być nie taka jaką chciałam.
Z wadą będziemy mieli do czynienia, gdy nie ma tych cech, o których mówił sprzedający: jakość, gatunek, znak bezpieczeństwa, energooszczędność, energochłonność. Jest to wada fizyczna.

Zapewnienie sprzedawcy może być dosłowne lub dorozumiane np.: jeżeli na metce jest coś napisane, a w rezultacie tak nie jest. Jest to towar dotknięty wadą. Jest dorozumiane poinformowanie konsumenta o parametrach.
Rzecz wydana w stanie niezupełnym. Oznacza to w niektórych sytuacjach braki ilościowe ale nie zawsze. Opakowanie , które stanowi element istotny ma swoją wartość. Np.: kosmetyk lub biżuteria bez opakowania. Jest to wada fizyczna.
To są braki ilościowe. Nie może sprzedawca nas odesłać, bo nie sprawdziliśmy przed odbiorem. Przepisy wprowadzają zasadę lojalności sprzedawcy wobec kupującego.
Istnieją wady ukryte, jawne i znane.

Ukryte to takie, o których nie mogłem wiedzieć.
Jawne to takie, że mógłbym zauważyć gdybym zbadał.
Znane to takie, o których wiedziałem, że są i godziłem się na nie. Tylko wady znane nie podlegają reklamacji.

Domagamy się wtedy dodania do całości. Jeżeli rzecz nie została wydana w całości.

Sprzedawca jest zwolniony od zbadania odpowiedzialności z tytułu rękojmi, jeżeli kupujący wiedział o wadzie w chwili zawarcia umowy a gdy chodzi o rzeczy oznaczone gatunkowo w chwili wydania rzeczy.
Odpowiedzialność sprzedawcy jest odpowiedzialność absolutną. On nie może jej ograniczyć ani jej uniknąć.
Odpowiedzialność z tytułu rękojmi wynosi 12 miesięcy od momentu zakupu. Reguluje to Kodeks Cywilny.
Jeżeli rzecz w okresie rękojmi ujawniła wadę, to ta rzecz była już sprzedana wadliwa. Sprzedawca nie ma możliwości się od tej odpowiedzialności uwolnić. Rękojmia to odpowiedzialność sprzedawcy a nie producenta. To sprzedawca będzie pozwany do sądu.

Uprawnienia kupującego
1. Odstąpienie od umowy. Oznacza to zwrot rzeczy za zwrotem pieniędzy.
2. Obniżenie ceny
3. Wydanie rzeczy innej wolnej od wady, dla rzeczy oznaczonej gatunkowo.
4. Naprawy dla rzeczy oznaczonych indywidualnie. Rzeczy oznaczone gatunkowo, to rzeczy produkowane masowo, sprzedawane w sklepie jako jedne z wielu. Masowe np.: buty.

Te uprawnienia konsumenta oznaczają jego prawa. A nie prawa sprzedającego. Reklamacja jest załatwiona pozytywnie gdy jest załatwiona według oczekiwania konsumenta. Buty muszą być wymienione na nowe lub oddane pieniądze. To jest nasze prawo. Prawo konsumenta.

Rozporządzenie Rady Ministrów z 30-05-1995 roku, w sprawie zawierania i wykonywania umów sprzedaży rzeczy ruchomych z udziałem konsumenta.
Dz. U. 64 z 14-06-1995r. $ 24 .
1. W razie nieuwzględnienia reklamacji sprzedawca jest obowiązany zawiadomić o tym pisemnie konsumenta z podaniem uzasadnienia oraz zwrócić mu dostarczony wraz z reklamacją towar.
2. Niedokonanie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia reklamacji uważa się za uznanie tej reklamacji z obowiązkiem załatwienia jej zgodnie z żądaniem konsumenta.

Odstąpienie od umowy:
Możemy to zrobić zawsze, jeżeli rzecz jest dotknięta wadą. Sprzedawca nie musi uznać naszego żądania, ale może zablokować to żądanie wydając nam nową rzecz bez wad oraz usunięcia wady dla rzeczy indywidualnej ale nie naprawiając wady, ale np.: usuwając wadę np.: dodając rzecz brakującą. Działanie blokujące nie działa gdy raz już rzecz była wymieniana. Musi już nam sprzedawca zwrócić pieniądze.
Naprawa jest tylko dopuszczalna gdy sprzedawca jest producentem lub serwisantem producenta i to tylko dla rzeczy indywidualnych. Konsument nie ma obowiązku ponoszenia kosztów używania rzeczy.

Konsument może odstąpić od umowy (rzecz zakupiona jako nowa ma wadę, a żądanie jego może być zablokowane tylko poprzez wymianę rzeczy na inną, nową i wolną od wad) dla rzeczy oznaczonej gatunkowo.

Usunięcie wady (nie połączone z naprawą dla rzeczy oznakowanej gatunkowo). Może przedsiębiorca wykonać naprawę dla rzeczy oznaczonej indywidualnie i tylko pod warunkiem, że jest on producentem lub serwisantem.

Obniżenie ceny. Jeżeli konsument sformułuje obniżenie ceny, nie można tego blokować innym działaniem. Obniżenie ceny powinno być proporcjonalne do obniżenia funkcjonalności rzeczy. Tyle, że potrzeba mi do naprawienia rzeczy.

Wydanie rzeczy innej wolnej od wady. Może występować w dwóch sytuacjach.:
 Jako samoistna przesłanka odpowiedzialności sprzedawcy.
 Jako kontruprawnienie sprzedawcy blokujące odstąpienie od umowy.

Sprzedawca nie może nic zrobić, bo nie ma możliwości blokowania uprawnień. Mają być wydane rzeczy nowe. Jeżeli przedsiębiorca nie ma takiej rzeczy, a ma rzecz podobną, to konsument musi dopłacić. Jeżeli cena wzrosła to wtedy konsument nie musi dopłacać.

Naprawa. Naprawa jest tylko zastrzeżona do rzeczy indywidualnej i tylko producent lub serwisant z upoważnienia producenta ma prawo dokonać tej naprawy.

Wady prawne
Sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana stanowi własność osoby trzeciej, ale jest obciążona prawem na rzecz osoby trzeciej.
Jeżeli kupimy taką rzecz, to wchodzi pojęcie wady prawnej. Możemy żądać odstąpienia od umowy kupującego. Tak jest w przypadku zastawu bankowego.

Forma reklamacji.
Reklamacja to zawiadomienie sprzedawcy o wadach rzeczy w celu realizacji przysługujących uprawnień. Zawiadomienie powinno mieć charakter ustny i pisemny. Jeżeli sprzedawca nie załatwia reklamacji natychmiast, to powinien przyjąć zgłoszenie na piśmie. To on musi sporządzić to pismo i potwierdzić przyjęcie na piśmie.

Reklamacja powinna zawierać:
1. Data złożenia reklamacji
2. Data i miejsce zakupu towarów
3. Data zauważania wady
4. Opis wady
5. Żądanie reklamacji
6. Termin, jeżeli konsument zgadza się na wydłużenie ponad termin ustawowy (14 dni)

Konsument ma obowiązek przynieść wadliwą rzecz. Ale jeżeli ona ma powyżej 10 kg i jest dużych rozmiarów (np.: dywan o powierzchni 3 m), bądź jest wmontowany na stałe to obowiązek ten jego nie dotyczy. Ma on natomiast obowiązek wskazać, gdzie ta rzecz się znajduje. Wtedy dodaje się jeszcze 7 dni na dojście.

Konsument wybiera, z której formy chce skorzystać: z gwarancji czy rękojmi.
W przypadku korzystania z rękojmi nie można oddawać karty gwarancyjnej, bo wtedy tylko przysługuje odwołaniu tylko co jest w karcie gwarancyjnej.

Na gwarancji on kształtuje nasze prawa ograniczając tym samym nasze uprawnienia. Składamy oświadczenie, że chcemy skorzystać z rękojmi. Skorzystanie z gwarancji nie wyklucza możliwości skorzystania z rękojmi.



PYTANIA Z DZIENNYCH:

1. Zadania rzecznika powiatowego.
Powiatowy rzecznik konsumentów, powołany przez Radę powiatu w drodze uchwały, na obowiązek przyjąć konsumenta i go odpowiednio załatwić.
W Polsce nie ma ustawy, która regulowałaby całościowo ten problem.
Jest wiele różnych ustaw, które to regulują. 1990 uchwalono ustawę o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym. Ale Unia europejska naciskała, że to jest mało, w 1998 przyjęto nowelę i powołano powiatowego rzecznika praw konsumenta. Dano mu uprawnienia ( wszystko za darmo dla konsumenta):
• Prawo do bezpłatnego poradnictwa prawnego, informacji w zakresie ochrony konsumenta.
• Wytaczanie powództw w imieniu i na rzecz konsumentów.
• Za zgodą konsumentów występować do toczącego się postępowania sądowego.
• Ma prawo składać wnioski w sprawie stanowienia i zmiany aktów prawa miejscowego.
• Współdziałanie z właściwym terytorialnie delegaturami ochrony praw konsumentów i organizacjami konsumenckimi:
• W ramach współdziałania ma prawo składać wnioski o wszczęcie działań antymonopolowych przez prezesa urzędu
• Domagać się podejmowania działań w celu przeciwdziałania nieuczciwym praktykom rynkowym i nieuczciwej konkurencji.

Niezadowolony klient ma prawo złożyć skargę na rzecznika praw konsumenckich do Przewodniczącego Rady Powiatu.
Rzecznik ma obowiązek do reprezentowania konsumenta przed sądem. Jak rzecznik napisze pismo w imieniu konsumenta do Rady powiatu, to sprawa musi być rozpatrzona. Powiaty bronią się przed powoływaniem rzeczników, bo tłumaczą się brakiem pieniędzy.


2. Pojęcie wady w rękojmi.
Rękojmia to odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne rzeczy sprzedanej.
Wadą fizyczną w rękojmi nazywamy:
• Wady zmniejszające wartość rzeczy - zmniejszenie wartości i użyteczności będzie oznaczało taki stan, w którym towar lub rzecz z punktu widzenia subiektywnego odczucia kupującego, będzie wykazywał zmniejszoną wartość materialną, zmniejszone doznania estetyczne, względnie będzie posiadał niższe walory użytkowe. Nie koniecznie rzecz musi być zepsuta, może być nie taka jaką chciałam.
• Wady zmniejszające użyteczność rzeczy ze względu na cel w umowie określony - z wadą będziemy mieli do czynienia, gdy nie ma tych cech, o których mówił sprzedający: jakość, gatunek, znak bezpieczeństwa, energooszczędność, energochłonność. Jest to wada fizyczna. Zapewnienie sprzedawcy może być dosłowne lub dorozumiane np.: jeżeli na metce jest coś napisane, a w rezultacie tak nie jest. Jest to towar dotknięty wadą. Jest dorozumiane poinformowanie konsumenta o parametrach.
• Gdy rzecz została wydana w stanie niezupełnym - rzecz wydana w stanie niezupełnym. Oznacza to w niektórych sytuacjach braki ilościowe ale nie zawsze. Opakowanie , które stanowi element istotny ma swoją wartość. Np.: kosmetyk lub biżuteria bez opakowania. Jest to wada fizyczna. To są braki ilościowe. Nie może sprzedawca nas odesłać, bo nie sprawdziliśmy przed odbiorem. Przepisy wprowadzają zasadę lojalności sprzedawcy wobec kupującego.
• Gdy rzecz nie ma właściwości, o istnieniu których zapewniał sprzedający - to są braki ilościowe. Nie może sprzedawca nas odesłać, bo nie sprawdziliśmy przed odbiorem. Przepisy wprowadzają zasadę lojalności sprzedawcy wobec kupującego.

3. Uprawnienia konsumenta.
• Odstąpienie od umowy. Oznacza to zwrot rzeczy za zwrotem pieniędzy.
• Obniżenie ceny
• Wydanie rzeczy innej wolnej od wady, dla rzeczy oznaczonej gatunkowo.
• Naprawy dla rzeczy oznaczonych indywidualnie. Rzeczy oznaczone gatunkowo, to rzeczy produkowane masowo, sprzedawane w sklepie jako jedne z wielu. Masowe np.: buty.
Te uprawnienia konsumenta oznaczają jego prawa. A nie prawa sprzedającego. Reklamacja jest załatwiona pozytywnie gdy jest załatwiona według oczekiwania konsumenta. Buty muszą być wymienione na nowe lub oddane pieniądze. To jest nasze prawo. Prawo konsumenta.



Uprawnienia PIH.
Działa na podstawie ustawy z grudnia 2000, zacznie obowiązywać od kwietnia.

Zadania:
• Kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie produkcji, handlu i usług.
• Kontrola produktów znajdujących się w obrocie towarowym w zakresie oznakowania i zafałszowania.
• Podejmowanie mediacji w zakresie ochrony interesów i praw konsumentów.
• Prowadzenie poradnictwa konsumenckiego.
• Organizowanie i prowadzenie stałych i polubownych sądów konsumenckich.

Inspekcja handlowa jest organem kontroli powołanym do ochrony interesów i praw konsumentów oraz interesów gospodarczych państwa podległym prezesowi urzędu ochrony konkurencji i konsumentów.


1844, 1902 (USA)-pierwsze prawa konsumenckie i organizacja
1962 r. – USA Kennedy przedłożył ustawę o ochronie konsumentów. Tą datą rozpoczyna się współczesne prawo konsumenckie. Ustawa ta mówiła i chroniła:
wszyscy są konsumentami,
życie i zdrowie konsumentów,
ekonomiczne interesy konsumentów
prawo konsumenta do informacj,i
prawo do reprezentacji,
prawo do dochodzenia swoich praw
W celu ochrony konsumentów przed nieuczciwymi producentami powołano w 1932 r. – powołano Federalną Komisję Handlu (USA) by monitorowała rynek i eliminowała jego wady, zabraniała oszukańczych praktyk handlowych.
KONSUMENT to osoba fizyczna, która nabywa dobra i usługi w celu nie związanym z działalnością gospodarczą.

UMOWA KONSUM. zachodzi pomiędzy osobą fizyczną a podmiotem gospodarczym zawodowo trudniącym się podażą. Relacje te nie są relacjami partnerskimi.
VII .1985 r. – Powstała Federacja Ochrony Konsumentów(dziś 51 jednostek w Polsce).
F.O.K. – PRAWA
udzielania bezpłatnych porad prawnych
wytaczania powództw sądowych, pozwy są zwolnione z opłat sądowych
może się włączyć do toczących się już spraw
występowanie do prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, jeżeli stwierdzi istnienie praktyki monopolistycznych lub nieuczciwą konkurencję

(od 01-01 1999 r.):
POW. RZECZNIK KONSUMENTÓW -wyższe wykształcenie, 5 lat praktyki zawodowej-powoływany na 5 lat
Uprawnienia:
udzielanie bezpłatnego poradnictwa prawnego
wytaczanie powództw sądowych w obronie konsumentów,
występowanie za zgodą konsum. w toczące się postępowania
współpraca z delegatami UOKiK, Inspekcją Handlową.
ma prawo żądania wszczęcia postępowania antymonopolowego
ma prawo występowania przeciwko nieuczciwej konkurencji
ma prawo kwestionowania aktów prawa miejscowego jeśli naruszają prawa konsumentów.

Prezes UOKiK (ustawa z 15-12-2000 r. –obowiązuje od 01-01-2001)-jest to centralny organ administracji rządowej. Ma on przeciwdziałać praktykom monopolistycznym, jest to organ rozwoju i ochrony konkurencji oraz interesów konsumentów.

UPRAWNIENIA PREZESA UOKiK:
wydaje decyzje kiedy:
uzna stosowanie danej polityki za ograniczającą konkurencje
następuję nadużywanie pozycji dominującej na rynku
w wyniku nadmiernej koncentracji
Prezes może odstąpić od wydawania decyzji, jeżeli porozumienia przyczyniają się do polepszenia produkcji dystrybucji
Nadużywanie pozycji(na rynku) to narzucanie nieuczciwych cen, ograniczanie produkcji ze szkodą dla konsumentó, stwarzanie konsumentom uciążliwych warunków dochodzenia swoich praw.
W przypadku nadmiernej konkurencji może wyrazić zgodę lub nie na nadmierną koncentrację, by nie wystąpiły praktyki monopolistyczne
Ma on prawo wytaczać powództwo procesowe w przypadku stwierdzenia nieuczciwej konkurencji
Istnieje również Rzecznik Ubezpieczeń
Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń-monitoruje rynek ubezpieczeń(Ust. z dn.15-12-2000 r. O Prezesie Urzędu Kontroli i Inspekcji
Handlowej.

Ustawa o INSPEKCJI HANDLOWEJ do jej zadań należy: kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców, kontrola jakości i bezpieczeństwa towarów i usług, podejmowanie mediacji i kontroli innych działań w celu ochrony konsumentów, prowadzenie poradnictwa konsumenckiego, prow. centralnych i woj. laboratoriów kontrolno – pomiarowych.
Ochrona ekonomicznych interesów konsumenta, organizowanie i prowadzenie polubownego sądownictwa konsumenckiego,
OSOBĘ CZYNNĄ w lokalu, przeznaczonym do obsługi poczytuje się osobę w razie wątpliwości za umocowaną do dokonywania czynności w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy, jeśli dotyczy to umów zazwyczaj zawieranych z tym przedsiębiorcą

PŁASZCZYZNY OCHRONY KONSUMENTÓW
Prawo do ochrony życia i zdrowia; prawo do ochrony interesów ekonomicznych; prawo do odszkodowań i ułatwień w ich dochodzeniu; prawo do informacji i edukacji; prawo do reprezentacji interesów.

RODZAJE UMÓW wg MIEJSCA ICH ZAWARCIA
umowy zawierane w lokalu przedsiębiorstwa
umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa,
umowy zawierane
umowy na odległość

UMOWY ZAWIERANE W LOKALU:
Firma musi się legitymować nazwą lub nazwiskiem. Osobę czynną w lokalu przeznaczonym do obsługi publiczności poczytuje się w razie wątpliwości za umocowaną w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy. Jeżeli dotyczy to umów zazwyczaj zawieranych z tym przedsiębiorcą. Wiek sprzedawcy nie ma wpływu na dokonaną transakcję. Czynność dokonana jako nie zwyczajowa dla danego sklepu może być nie ważna. Konsument ma prawo wyboru towaru ma prawo porównania go z innymi towarami, ma prawo zastanowić się nad jego zakupem, podpisuje umowę w lokalu, nie ma możliwości zwrotu towaru jedynie z tego względu, że mu się nie podoba.

UMOWY ZAWIERANE POZA LOKALEM:
20-12-1985 r. –dyrektywa o umowach zawartych poza lokalem przedsiębiorstwa.(na świecie). W Polsce weszła w życie dopiero w 2000 roku
Główne przesłanki:
1.poza lokalem inicjatorem umowy jest przedsiębiorca (w domu itd.)
mamy do czynienia z zaskoczeniem (nie ma możliwości porównania towaru z innymi wykorzystywane jest niedoświadczenie nabywców stosowane są wyszukane formy perswazji
wykorzystywane jest niedoświadczenie nabywców
W dyrektywie napisano, iż nabywca ma prawo do odstąpienia od umowy do 7 dni bez podawania przyczyn, ma być powiadomiony o tym prawie – nie powiadomienie nie rozpoczyna biegu terminu.

UMOWY ZAWIERANE POZA LOKALEM przedsiębiorstwa to umowy na podstawie, których konsument otrzymuje towary w trakcie zorganizowanego wyjazdu poza siedzibę firmy, w trakcie wizyty w domu w miejscu pracy lub w innym miejscu jeśli nie odbywa się to na życzenie konsumenta.
Obowiązki sprzedawcy:
przedsiębiorca jest obowiązany przed zawarciem umowy okazać dokument potwierdzający prowadzenie działalności gospodarczej, dokument tożsamości, a jeżeli mamy do czynienia z przedstawicielem przedsiębiorstwa musi on pokazać dokument pozwalający na zawieranie transakcji w imieniu przedsiębiorcy, którego jest przedstawicielem. Jeżeli tego nie czyni posuwa się do wykroczenia.
przedsiębiorca ma obowiązek pouczyć nas o przysługującym nam prawie odstąpienia od umowy w terminie do 7 dni od daty zawarcia umowy i wręczyć nam wzór oświadczenia o odstąpienia od umowy, ów 7 dniowy termin „nie biegnie” jeżeli nabywca nie został pouczony, po 3 miesiącach nie będzie mógł odstąpić od umowy
Wyłączenie od umowy nie stosuje się:
do sprzedaży art. spożywczych dostarczonych okresowo do miejsca zamieszkania konsumenta
w powszechnie zawieranych, drobnych bieżących sprawach życia codziennego.
o prace budowlane, ubezpieczenia o charakterze ciągłym lub okresowym zawieranych na podstawie oferty

UMOWY ZAWIERANE NA ODLEGŁOŚĆ
Maj 1997 r. –dyrektywa w sprawie umów zawieranych na odległość
Umowami zawieranymi na odległość są umowy zawierane bez jednoczesnej obecności obu stron, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (w szczególności formularza zaadresowanego i nie zaadresowanego, telefonu faxu, katalogu poczty elektronicznej itp.) jeżeli przedsiębiorca zorganizował w taki sposób sprzedaż swoich towarów. Prawo odstąpienia od tak zawartej umowy obowiązuje w terminie 7 dni od jej zawarcia. Konsument również ma być pouczony o odstąpieniu od umowy, ma otrzymać formularz o odstąpieniu od umowy. Termin 7 dni liczy się od wydania, odebrania rzeczy.
Dyrektywa nie dotyczy: usługi, której świadczenie rozpoczęło się za zgodą konsumenta przed upływem 7 dni; dostawy gazet i periodyków; usług loterii i gier; nagrań audiowizualnych; programów komputerowych; dostarczenie dóbr i usług, których cena jest zależna od ruchu cen na rynku usług finansowych i których dostawca nie może kontrolować.


NIEDOZWOLONE KLAUZULA UMOWNE- są to pewne postanowienia umów, regulaminów, które nie były indywidualnie negocjowane z konsumentami, a które kształtują jego prawa, nie zgodnie z obyczajami kupieckimi, rażąco naruszając jego prawa Sąd antymonopolowy w Warszawie rozstrzyga sprawy NKU.

RĘKOJMIA-jest to odpowiedzialność sprzedawcy za wady sprzedanego towaru. Istnieje z mocy prawa. Przysługuje i dotyczy każdej rzeczy.
Wada fizyczna
dotyczy wady zmniejszającej wartość rzeczy
zmniejsza użyteczność rzeczy, ze względu na cel w umowie oznaczonej, jeżeli umowa nie określa celu ze względu na okoliczności umowy
gdy rzecz została wydana w stanie nie zupełnym
gdy rzecz nie ma właściwości o istnieniu , których zapewniał sprzedawca
Zmniejszenie wartości bądź użyteczności rzeczy oznacza stan, w którym towar z punktu widzenia subiektywnego odczucia ludzkiego, będzie wykazywał zmniejszoną wartość, zmniejszone doznania estetyczne, względnie będzie posiadał niższe walory użytkowe
Sprzedaż nie dokończona jeżeli brakuje kilku ważnych rzeczy.
Stan nie zupełny jeżeli nie wydał nam sprzedawca karty gwarancyjnej itp.
Okres rękojmi – 12 miesięcy
Domniemanie wady w zarodku – obciąża sprzedawcę

KLASYFIKACJA WAD:
wada ukryta-to taka, której konsument nie może ujawnić nawet w momencie zbadania rzeczy
wada jawna-to taka, w której konsument gdyby zbadał rzecz to by ją zauważył
wada znana-to taka, w której jest znana konsumentowi w chwili zawarcia umowy
Rękojmia dotyczy też rzeczy używanych.
Z wadą prawną mamy do czynienia wtedy gdy rzecz sprzedana stanowi własność osoby trzeciej, alb jest obciążona prawem na rzecz osoby trzeciej np. prawo zastawu; wada fizyczna jest to wada zmniejszająca wartość rzeczy, użyteczność rzeczy, gdy rzecz została wydana w stanie nie zupełnym, gdy rzecz nie ma właściwości o których zapewniał sprzedawca

PODZIAŁ RZECZY:
Oznaczone gatunkowo-to takie rzeczy, które są produkowane seryjnie, masowo i są zastępowalne.
Oznaczone indywidualnie-to takie rzeczy, które są jedyne niepowtarzalne, wyprodukowane jako pojedyncze egzemplarze.

UPRAWNIENIA PRZYSŁUGUJĄCE PRZY RĘKOJMI:
prawo odstąpienia od umowy-zwrot rzeczy za zwrotem pieniędzy
prawo obniżenia ceny
prawo wydania rzeczy innej, wolnej od wad (to prawo przysługuje tylko dla rzeczy oznaczonej gatunkowo)
prawo naprawy (dla rzeczy oznaczonej indywidualnie, kiedy sprzedawca jest producentem, lub z upoważnienia producenta, serwisantem)
Ad 1.) Mogę odstąpić od umowy kiedy tylko mam na to ochotę. Sprzedawca może jednak zablokować żądanie odstąpienia od umowy, ale tylko poprzez wymianę rzeczy na inną wolną od wady(dla rzeczy oznaczonej gatunkowo) lub poprzez usunięcie wady(dla rzeczy oznaczonej indywidualnie) nie połączone z naprawą.
Ad 2.) Obniżenie ceny powinno nastąpić w takim stosunku w jakim wartość (użyteczność towaru) uległa w skutek doznanych wad obniżeniu wartości tego towaru bez VAT.
Ad 3.) Występuje w 2 sytuacjach:
- jako samoistna przesłanka odpowiedzialności sprzedawcy
- jako uprawnienie konsumenta do wydania rzeczy wolnej od wady
- nie trzeba zapłacić za rzecz którą się używało, wzrost ceny nie wpływa na jej wymianę
- jeżeli rzecz jest nowsza technicznie sprzedawca może zażądać dopłaty
- sprzedawca musi to zrealizować w ciągu 14 dni
Ad 4.) Usunięcie wady jest pojęciem szerszym niż naprawa. Mieści w sobie każdą postać eliminacji wady także przez naprawę, tylko z uwzględnieniem naprawy dla rzeczy oznaczonych indywidualnie.
RÓŻNE POSTACIE WADY:
niezupełność (brak opakowania, dokumentacji itp.) – Sprzedawca usunie wadę dla której usunięcie nie wymaga naprawy.
Niesprawność – Nie można naprawiać niesprawności fizycznej, rzeczy oznaczonych gatunkowo, można naprawiać rzeczy jedynie oznaczone gatunkowo indywidualnie
Prawne - Wady prawne-sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz stanowi własność osoby trzeciej albo jest obciążony prawem na rzecz osoby trzeciej

REKLAMACJA
Reklamacja-to zawiadomienie sprzedawcy o wadzie towaru w celu realizacji przysługujących uprawnień. Może być złożona ustnie lub pisemnie. Jeżeli reklamacja nie jest załatwiana niezwłocznie sprzedawca ma obowiązek poświadczenia jej na piśmie.
Co powinna zawierać reklamacja:
datę zgłoszenia wady,
miejsce zakupu,
datę zauważenia wady,
opis wady,
żądanie reklamującego,
jeżeli rzecz nie jest dostarczana to należy wskazać miejsce jej przechowywania

TERMIN REKLAMOWANIA
Rękojmia trwa jeden rok (liczy się termin od wydania rzeczy) i niema możliwości przedłużenia tego terminu. Wyjątek : gdy sprzedawca podstępnie wadę zataił albo zapewnił nas, że wady nie istnieją. W ciągu 30 dni po zauważeniu wady należy powiadomić sprzedawcę o zaistniałej wadzie pod groźbą utraty uprawnień.
RĘKOJMIA W UMOWACH SPECJALNYCH
Rękojmia przy sprzedaży na raty
Rękojmia w umowach lombardowych (są to umowy nieprawne- nie ma ich w kodeksie)
Umowa lombardowa polega na pożyczkach określonej ilości pieniędzy i zabezpieczeniu pieniędzy, zastawem na rzeczy.
Rozróżniamy 3 sytuacje:
mamy do czynienia z umowami lombardowymi, w których będzie zastrzeżone, iż w przypadku niezwrócenia pożyczki przedsiębiorca lombardowy zaspokaja się sprzedażą rzeczy w imieniu biorącego pożyczkę. Rękojmia będzie kierowana do tego który wziął pożyczkę
biorący pożyczkę przenosi na przedsiębiorcę własność rzeczy (przewłaszczenie) przedsiębiorca sprzedaje rzecz jako właściciel. Roszczenia z prawa rękojmi do przedsiębiorcy lombardowego.
mamy do czynienia z umową lombardową, egzekucją komorniczą

UMOWY O DZIEŁO
Przez umowy o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Jest ona umową rezultatu. Dzieło to rezultat. Nie ma rezultatu, nie ma dzieła.

RODZAJE WAD DZIEŁA:
wada usuwalna i nie usuwalna
wada istotna i nieistotna
Wada usuwalna (zarówno istotna jak i nieistotna) powoduje, iż konsument może żądać tylko jej usunięcia, wyznaczając w tym celu odpowiedni termin z zagrożeniem, że po bezskutecznym upływie terminu nie przyjmie naprawy.
Usunięcie wad w terminie albo przyjęcie naprawy po terminie – wygasają uprawnienia konsumenta.
Nie usunięcie wad w terminie lub nie przyjęcie jej po terminie, powoduje, że konsument może od umowy odstąpić, jeżeli wada jest istotna, albo żądać obniżenia ceny, gdy wada jest nieistotna.
Jeżeli wada jest nieusuwalna, to konsument uzyskuje od razu prawo do odstąpienia od umowy, w przypadku wady istotnej albo żądania obniżenia ceny, gdy wady są nieistotne.
Wykonanie zastępcze
Jeżeli rzecz zakupiona jest wadliwa, konsument na podstawie przysługujących mu uprawnień z tytułu rękojmi domaga się wydania rzeczy innej wolnej od wad, a sprzedający pozostaje w złocie to konsument bo bezskutecznym wezwaniu go do spełnienia nabędzie prawo zakupu takiej samej rzeczy na koszt sprzedającego
OGÓLNE

BEZPIECZEŃSTWO PRODUKTU
Sytuacja, kiedy produkt jest niebezpieczny dla zdrowia i bezpieczeństwa człowieka.
W 1992r. Uchwalono dyrektywę o bezpieczeństwie produktu. Przed tą dyrektywą regulacje różnych państw różniły się, dlatego postanowiono to prawo ujednolicić w Europie.
W Polsce – uregulowane jest to ustawą o ogólnym bezpieczeństwie produktu z 22.01.2000r.
Jaki produkt jest bezpieczny:
który w zwykłych lub innych, dających się rozsądzić i przewidzieć w warunkach jego używania, włączając czas korzystania z produktu, nie stwarza żadnego zagrożenia dla konsumentów lub stwarza zagrożenie znikome, dające się pogodzić z jego zwykłym używaniem i uwzględniające wysoki poziom wymagań dotyczących bezpieczeństwa, życia i zdrowia.
Oceniając bezpieczeństwo produktu uwzględnia się:
kategorię konsumentów narażonych na zwiększone bezpieczeństwo
charakterystykę produktów (skład, konstrukcję, opakowanie)
oddziaływania na inne produkty, jeżeli możliwe jest używanie łączne
wygląd, prezentacja, oznakowanie, informacje
Nie wystarcza do uznania produktu za niebezpieczny możliwość osiągnięcia wyższego poziomu bezpieczeństwa lub dostępność innych produktów stwarzających niższy stopień zagrożenia.

OBOWIĄZKI PRODUCENTA:
wprowadzenie produktów bezpiecznych
dostarczanie konsumentom i sprzedawcom właściwą i pełną informację umożliwiającą im ocenę zagrożeń w czasie normalnego używania oraz informację dotyczącą przeciw działania tym zagrożeniom
podejmowanie odpowiednich do właściwości produktów środków zabezpieczających powstawianiu zagrożeń, a w szczególności analizowanie skarg i reklamacji konsumenta, oznaczanie produktów (serie) w celach identyfikacyjnych
podejmowanie działań mających na celu niezwłoczne wycofanie produktu z obrotu, jeżeli produkt stwarza lub mógłby stwarzać zagrożenie
powiadamiać o zagrożeniach właściwe organy ścigania

OBOWIĄZKI SPRZEDAWCY:
współdziałać z należytą starannością z producentami oraz organami nadzoru w zakresie zapewnienia zgodności produktu z wymaganiami bezpieczeństwa
nie dostarczać produktów, które zgodnie z wiedza jaką posiada lub jakiej nie można od niego oczekiwać nie spełniają tych wymagań
przyjmować informacje od konsumentów o zagrożeniach spowodowanych przez produkty, przekazywać je producentom i organom nadzoru
współdziałać z producentem w celu uniknięcia zagrożeń
nie może sprzedawać produktów, które nie spełniają wymagań bezpieczeństwa

NADZÓR NAD BEZPIECZEŃSTWEM PRODUKTU
Główny organ – Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który wykonuje swoje zadania przy pomocy inspekcji handlowej. Prezes może żądać od inspekcji oraz innych jednostek, do których zadań należy wykonywanie badań bezpieczeństwa produktu, przeprowadzanie kontroli i w tym zakresie
Organy z administracji rządowej i samorządowej są obowiązane niezwłocznie zawiadomić organ nadzoru o zagrożeniach i podjętych działaniach.
W przypadku stwierdzenia, iż produkt nie spełnia wymogów bezpieczeństwa organ nadzoru może:
zobowiązać producenta do poddania produktu badaniom w akredytowanym laboratorium określając przedmiot i termin badań
na czas badań może zakazać prezentowania, wprowadzania do obrotu, zakazać reklamowania, zakazać wprowadzania do obrotu do czasu usunięcia zagrożeń

UPRAWNIENIA PRACOWNIKÓW ORGANU NADZORU.
Przedmiotem kontroli jest ustalenie, czy produkt spełnia wymogi bezpieczeństwa, a jeżeli zostały wydane decyzje, to czy zostały one wykonane
wejścia do wszystkich pomieszczeń przedsiębiorcy
wglądu do dokumentów, żądania odpisów
żądania wyjaśnień od pracowników
zabezpieczenia dokumentów i innych dochodów
pobieranie i zabezpieczanie próbek

ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA PRODUKT NIEBEZPIECZNY; ustawa o ochronie niektórych praw konsumentów, oraz odpowiedzialność za produkt niebezpieczny. Każdy kto wytwarza w zakresie swojej działalności gospodarczy produkt niebezpieczny odpowiada za szkodę wyrządzoną przez ten produkt

PRODUKT NIEBEZPIECZNY-jest to produkt niezapewniający bezpieczeństwa jakiego można od niego oczekiwać, uwzględniając normalne użycie produktu. O, tym czy produkt jest niebezpieczny, decydują okoliczności z chwili jego wprowadzenia do obrotu. Za produkt uważa się też zwierzęta i energię elektryczną.
Producent odpowiada za szkodę na mieniu, gdy:
rzecz zniszczona lub uszkodzona należy do rzeczy zwykle przeznaczonych do osobistego użytku i przede wszystkim w taki sposób korzystał z niej poszkodowany; z odszkodowania wyłączono odpowiedzialność za sam produkt niebezpieczny
Wyłączenie od odpowiedzialności producenta
jeżeli wykaże, że nie wprowadził produktu do obrotu
gdy wprowadzenie produktu do obrotu nastąpiło poza zakresem jego działalności gospodarczej
gdy właściwości niebezpieczne ujawniły się po wprowadzeniu go do obrotu
gdy właściwości niebezpiecznych nie można było przewidzieć, uwzględniając stan nauki i techniki w chwili wprowadzenia produktu do obrotu
Poprzez umieszczenie na produkcie, swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego, podaje się za producenta, odpowiada jak producent.
PODMIOTY ODPOWIEDZIALNE ZA PRODUKTY NIEBEZPIECZNE:
1. producent
2. producent podzespołu
3. projektant
4. sprzedawca
Podmioty te odpowiadają solidarnie
Jeżeli żaden z podmiotów nie jest znany konsumentowi, to odpowiada ten, kto sprzedał lub zbył produkt.
Sprzedawca może się uwolnić od odpowiedzialności jeżeli w przeciągu miesiąca od daty otrzymania zgłoszenia, wskaże osobę i adres producenta lub importera
Jeżeli nie może wskazać producenta lub importera, to może wskazać tego od którego sam nabył produkt.