Wymień i omów kierunki ochrony środowiska

Ochrona środowiska przyrodniczego jest to ochrona wszystkich elementów środowiska przed niekorzystnym wpływem działalności człowieka i zachowanie ich możliwie naturalnego charakteru przez racjonalne, zgodne z prawami przyrody i rozwoju społecznego kształtowanie środowiska życia człowieka tak, aby elementy przyrody łączyły się harmonijnie z wytworami techniki i cywilizacji. Działania mające na celu zahamowanie ujemnych następstw rozwoju gospodarczego i technologicznego, powodujących zanieczyszczenie atmosfery, wód oraz gleb i gruntów prowadzi się w skali regionalnej i kontynentalnej, a także (ze względu na globalny charakter zagrożeń środowiska) w skali ogólnoświatowej.

Każda działalność bytowa człowieka ma wpływ na środowisko, w którym człowiek żyje. Środowisko jako ogół elementów przyrodniczych znajdujących się w stanie naturalnym,
jak też przekształconym w wyniku działalności człowieka ulega ciągłym przemianom ze względu na swój specyficzny charakter.
Elementy przyrodnicze to:
* Powierzchnia ziemi i gleba,
* Kopaliny, wody, powietrze,
* Świat roślinny i zwierzęcy,
* Krajobraz.
Jego ochrona polega na działaniu, bądź zaniechaniu działania umożliwiającym zachowanie równowagi przyrodniczej. Regulacje prawne dotyczące korzystania ze środowiska i kierunków jego ochrony zawiera ustawa o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dziennik Ustaw nr 49 z 15.04.1994 r.).
Ochrona środowiska polega na:
· Racjonalnym kształtowaniu środowiska,
· Racjonalnym gospodarowaniu zasobami przyrodniczymi,
· Zapobieganiu szkodliwym wpływom na środowisko,
· Przywracaniu do stanu pierwotnego elementów środowiska.
U podstaw ekonomi ochrony środowiska leży zasada racjonalnego działania, która polega na wydajności i oszczędności. Zasada jest taka, by z danych nakładów osiągnąć jak największą wydajność, bądź zamierzony cel uzyskać przy jak najmniejszym udziale nakładów. Tym samym jak najbardziej oszczędzić środowisko naturalne.
Aby działania w ochronie środowiska były skuteczne muszą być powszechne. Szkody, jakie wyrządzamy środowisku mogą się ujawnić albo natychmiast, albo w dłuższym okresie czasu. Oddziaływanie szkód na środowisko nie ma granic.
Podstawowe kierunki ochrony środowiska to:
1. Ochrona powierzchni ziemi i kopalin.
2. Ochrona wód i środowiska morskiego.
3. Ochrona powietrza.
4. Ochrona świata roślinnego i zwierzęcego.
5. Ochrona walorów krajobrazowych i wypoczynkowych środowiska.
6. Ochrona zieleni w miastach i wsiach.
7. Ochrona przed hałasem i wibracjami.
8. Ochrona przed odpadami.
9. Ochrona przed promieniowaniem.
Ochrona powierzchni ziemi i kopalin polega na zapobieganiu i przeciwdziałaniu niekorzystnym zmianom oraz przywracaniu do stanu właściwego. Ochrona terenów ze względu na wartość historyczną i społeczną. Racjonalne gospodarowanie zasobami. Grunty leśne i rolne wysokiej jakości nie mogą być przeznaczane na inne cele, poza sytuacją, gdy jest to konieczne
z punktu widzenia rachunku ekonomicznego lub równowagi przyrodniczej. Grunty mają mieć ochronę przed erozją, niszczeniem mechanicznym, zanieczyszczeniami substancjami szkodliwymi. Stosowanie metody upraw przez płodozmiany, nawożenie organiczne
i ograniczonej ilości nawozów ochronnych. Jeżeli chodzi o kopaliny – to pożądana
tu jest racjonalna eksploatacja, plan wydobycia aktualny i przyszły. Ponadto obejmuje
ona ochronę wód powierzchniowych i podziemnych.
Ochrona wód i środowiska morskiego to program równowagi środowiska wodnego; okresy ochronne, odławianie ryb, utrzymanie stosunków wodnych przy wykonaniu melioracji i odwodnień budulcowych. Ochrona wód podziemnych i obszarów zasilania poprzez niedopuszczenie do zanieczyszczenia i działania szkodliwych wpływów. Jednostki pływające
na ciekach wodnych i zbiornikach oraz wodach żaglowych mają szczegółowe przepisy. Szczególnie chodzi tu o akweny wodne, ochronę niektórych gatunków ryb i ssaków morskich.
Ochrona powietrza zamierza niedopuszczenie do przechodzenia w powietrze dużych stężeń substancji zanieczyszczających. Wszyscy powinni stosować metody, technologie i środki techniczne chroniące powietrze, a przede wszystkim zakłady produkcyjne, hałdy, wysypiska
i inne źródła zanieczyszczeń. Istnieją normy określające pewne wyjątki, gdzie dopuszczalna jest pewna ilość zanieczyszczeń i substancji emitowanych do środowiska, ale ciągle trzeba dokonywać ich pomiaru. Ochrona zabytków pod pewnymi względami również może być objęta ustawą o ochronie powietrza. Ciekawą sprawą jest tu rynek emisji zanieczyszczeń, który dotyczy zarówno powietrza jak i wody oraz gleby.
Ochrona świata roślinnego i zwierzęcego ma na celu:
Tworzenie optymalnych warunków dla rozwoju fauny i flory.
Ograniczenie lub zapobieganie szkodliwym oddziaływaniom na środowisko, które mogłyby niekorzystnie wpłynąć na stan zwierząt i roślin.
Likwidowanie złych wpływów na wyjątkowe kompleksy i twory przyrody.
Zapewnienie równowagi przyrodniczej; szczególne zwrócenie uwagi na ginące gatunki, nadmierną eksploatacje i cenne ekosystemy.
Zapewnienie szczególnej ochrony dla roślinności wiążącej gleby i mającej swój udział w oczyszczaniu wód.
Ważną rolę spełniają ogrody botaniczne i zoologiczne. Pełnią one funkcje dydaktyczne, naukowe i gospodarcze. Podlegają ochronie polegającej na prawidłowej działalności i rozwoju tych placówek.
Ochrona walorów krajobrazowych i wypoczynkowych środowiska polega na zachowaniu, kształtowaniu i odtwarzaniu przyrody. Walory krajobrazowe środowiska podlegają ochronie,
o szczególnej wartości ze względu na potrzeby społeczne, podlegają ochronie, której zasady
i formy określają przepisy o ochronie przyrody. W Polsce szczególnie popularne jest dbanie
o krajobrazy górskie, nadmorskie, a także o ośrodki mające wpływ zdrowotny na organizm człowieka.
Ochrona zieleni w miastach i wsiach obejmuje tworzenie terenów zieleni miejskiej
(z zalesionymi włącznie). Ma to zapewniać warunki zdrowotne, klimatyczne i wypoczynkowe. Jak ogólnie wiadomo drzewa i zieleń miejska pochłaniają zanieczyszczenia środowiska
i potrzebny im do życia dwutlenek węgla, wydychają natomiast potrzebny do życia ludziom – tlen. Środki chemiczne należy używać tak, aby nie szkodziły zieleni miejskiej. Roboty ziemne mają nie szkodzić drzewom. Redukcja zanieczyszczeń powinna odbywać się w miejscu
ich powstawania, czyli powstających w procesie produkcji i likwidacja ich w przedsiębiorstwach, oraz powstających w procesie konsumpcji, czyli likwidacja ich w gospodarstwach domowych.
W gospodarstwach domowych rzadko likwiduje się samodzielnie odpady. Robią
to wyspecjalizowane przedsiębiorstwa. Zaroślinnia się tereny tymczasowo niezagospodarowane. Usunięcie drzew i krzewostanów z nieruchomości musi być dokonane za zgodą władz.
Ochrona przed hałasem i wibracjami polega na zapobieganiu ich powstawania
lub przenikania do środowiska. Jest to zaniechanie czynności powodujących hałas lub wibracje. Stosowanie odpowiednich środków technicznych hamujących ich przenikanie do środowiska
lub zmniejszających ich natężenie źródeł wpływ na człowieka. Przy pracy stosowanie rękawic ochronnych, mat przeciw wibracyjnych, słuchawek na uszy, kasków ochronnych, odpowiednich ochronnych ubiorów roboczych, stosowanie ekranów dźwiękochłonnych, paneli, materiałów dźwiękoizolacyjnych źródeł dźwiękochłonnych. Izolowanie źródeł hałasu i wibracji przez stosowanie stref ochronnych. Stosowanie ograniczeń, co do czasu pracy i korzystania z urządzeń powodujących wibracje i hałas. Przebieg tras komunikacyjnych powinien być tak rozwiązany,
aby wibracje i hałas były jak najmniej uciążliwe dla środowiska.
Ochrona środowiska przed odpadami i innymi zanieczyszczeniami polega przede wszystkim na zagospodarowaniu wtórnych odpadów. Obowiązuje zakaz sprowadzania odpadów niebezpiecznych (szkodliwych). Wywożenie za granice i tranzyt odpadów jest dopuszczalny
za zgodą władz (Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska) i zgodnie z przepisami o transporcie materiałów niebezpiecznych, jeżeli celem jest wykorzystanie wtórne. Odpady, których nie można wykorzystać ponownie i nieprzydatne likwiduje się lub wylewa w miejscach do tego przeznaczonych. Odpady składuje się w wyrobiskach górskich i odpowiednio przeznaczonych
do tego zbiornikach. Opakowania zagrażające środowisku powinny mieć opisany sposób
ich likwidacji. Utrzymanie porządku w miastach i wsiach polega na usuwaniu odpadów
i nieczystości po bytowaniu człowieka, czyli śmieci, odpadów, śniegu, błota z ulic, dróg i placów publicznych przez właścicieli nieruchomości, użytkowników lokali, kierowników budów i służby komunikacji publicznej (Miejskie Zakłady Gospodarki i Oczyszczania).
Ochrona przed promieniowaniem polega wyłącznie na zabezpieczeniu przed
ich szkodliwym oddziaływaniem na ludzi i środowisko. Promieniowanie powodują substancje
i urządzenia wytwarzające promieniowanie. Obiekty, w których przechowuje się, wytwarza, produkuje i likwiduje produkty promieniotwórcze otacza się strefą ochronną i prowadzi
się obligatoryjnie regularne pomiary. Należy ograniczać stosowanie substancji promieniotwórczych
i jak najmniej korzystać z urządzeń wytwarzających szkodliwe promieniowanie. Zabrania
się składowania szkodliwych substancji promieniotwórczych w miejscach nieprzystosowanych
do tego celu. Najpopularniejszym w obecnych czasach źródłem promieniowania są rentgeny, telefony komórkowe i komputery. Mimo, iż usprawniają one pracę ludzką często są przyczyną kłopotów ze zdrowiem. Długotrwała praca przy komputerze powoduje impotencję oraz bardzo niekorzystnie wpływa na narząd wzroku, mięśnie pleców, ramion i dłoni, a także obciąża kręgosłup. Zarówno komputery, jak i monitory wydzielają bezwonne gazy nieobojętne dla naszego zdrowia (związki te to groźne trucizny środowiska naturalnego, mające działanie rakotwórcze).