Wielka emigracja i powstanie obozów politycznych.

Po upadku powstania wydano amnestię, która nie obowiązywała. Wyroki, które zapadły na 240 uczestników powstania zostały wykonane w zawieszeniu, bo większość ludzi była na emigracji. Ruszali na nią Ci co obawiali się cara i nie dowierzali amnestii. Emigrowano, ponieważ ludzie się bali, a na emigracji widzieli nadzieję na odzyskane poparcia w powrocie do niepodległości. Pomoc otrzymywali z zach. Ruch, który ujawnił się po powstaniu nazwano WIELKA EMIGRACJĄ, ponieważ wielu ludzi emigrowało, jak na rozkaz z miasta wyjechało ok. 30-50.000 ludzi jednocześnie, ziemie polskie opuścili także politycy, rząd, wojsko, droga wielkiej Emigracji prowadziła na zach., Francję i Paryż, który był kolebka rewolucji. Emigranci przechodzili przez tereny Austrii i Prus, gdzie nie witano ich owacyjnie, wręcz przeciwnie chcieli, by Polacy poparli carską amnestię. Polacy odmawiali, dlatego atakowano emigrantów kawaleriami lub łapano i mieszczono w twierdzach w Grudziądzu, Gdańsku i Elblągu.
Polacy przechodzili także przez Niemcy, gdzie byli hucznie witani, gdyż w okresie romantyzmu, uważano ich walkę o niepodległość jako symbol poświęcenia się dla ojczyzny- Polacy byli natchnieniem dla artystów. Niemcy na ich cześć urządzali powitania i huczne zabawy, dawali opiekę medyczną.
Francja wypłacała skromne utrzymania opiekę, organizacja, którą założył gen. Lafajette- komitet Francuski Polski pomagał emigrantom. Komitet Polsko – Amerykański (James Kuper) też pomagał emigrantom. Rząd Francuski chciał wykorzystać Polaków i ich siłę zbrojna i wcielić do legii cudzoziemskiej, która walczyła z Anglikami. Emigranci reprezentowali wszystkie społeczeństwa polski. Skład społeczny, przynależność do partii politycznej, rozbijała Polaków na obozy polityczne, które różniły się 2 elementami:
1) Oceną upadku powstania listopadowego
2) Sposobem walki o niepodległe państwo.
I obozem polit. Był KOMITET NARODOWY POLSKI, na jego czele stał Lelewel.
PROGRAM:
- walczył o niepodległość w połączeniu z rewolucją społeczną, tzn. miałoby odebrać przywileje szlacheckie szlachcie, arystokracji i zaprowadzić równość społeczna.
- Walka o niepodległość powinna być kontynuowana z udziałem wszystkich grup społecznych włącznie z ludem. Ta walka miała się odbywać pod przewodnictwem patriotycznym szlachty.
- Lelewel łączył walkę Narodowo-wyzwoleńczą z ruchami rewolucyjnymi w Europie.
- Lelewel miał wziąć udział w planowanej rewolucji Karbonarskiej.
Związek Węglarzy Polskich, tajna organizacja węglarska (karbonaryzm) założona 1833 przez K. Borkowskiego w Galicji, po rozbiciu partyzantki J. Zaliwskiego. Stawiał sobie za cel przygotowanie powstania narodowego we wszystkich trzech zaborach. Prowadził agitację wśród ziemiaństwa, dążył do objęcia wpływami mieszczaństwa i chłopów. Ideowo i organizacyjnie związany z Młodą Polską, utrzymywał także kontakty z organizacjami karbonarskimi w innych krajach europejskich. Związek Węglarzy Polskich podlegał działający w Galicji Związek przyjaciół Ludu Po aresztowaniach 1834 osłabił swą aktywność. W 1835 większość członków przeszła do Stowarzyszenia Ludu Polskiego.
Francja miała dość Polaków, Lelewel musiał opuścić Francję i przenieść się do Genewy. W Paryżu była tajna organizacja –„ZEMSTA LUDU”, mieli przygotować wyprawę partyzancką Józefa Zaliwskiego, który miał prowadzić wyprawę partyzancką do której doszło, ale szybko rozbito. Obóz emigracyjny z realnym planem to obóz Hotel Lambert. Grupował konserwatystów polskich na czele stał Czartoryski. Dążył do odzyskania niepodległości państwa polskiego na starych granicach z istniejącymi teraz prawami politycznymi, chłopom proponowali oczynszowanie a potem uwłaszczenie. Dążenie do odbudowy państwa polskiego związane było z interwencją mocarstw zachodnich podczas wojny z Rosją. Czartoryski wykluczał powstanie zbrojne na terenach państwa polskiego i uważał, ze powstanie się odbędzie gdy nastąpi sprzymierzająca sytuacja narodowa. Psuły się interesy miedzy państwami zaborczymi. Czartoryski utrzymywał kontakty dyplomatyczne z państwami Europy, i spowodował, że sprawa polska była znana w całej Europie, co spowodowało, ze obóz Czartoryskiego cieszył się szacunkiem. Książe Saseks założył w Anglii literackie stowarzyszenie przyjaciół Polski. Czartoryski utrzymywał kontakt z Bałkanami bo chciał przeciwstawiać się Rosji i Austrii. Bałkanowie pomagali Polakom i przyjęli za swój hymn narodowy kopie hymnu polskiego- był to ukłon w stronę Polski.

ZADANKO DOMOWE:

Główne stronnictwa polityczne Wiel-kiej Emigracji. Zasada zgody narodowej wysunięta przez Lelewela, została odrzucona przez większość polityków- potrafili jasno przedstawić swoje programy i na ich podstawie zbudować nowoczesne stronnictwo. Secesjoniści z KNP, którzy 17 marca 1832 r. podpisali i ogłosili Akt Założenia Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, zwany Małym Manifestem. Skrytykowano powstanie listopadowe i szlacheckich przywódców. Założyciele mówili, że odzyskanie niepodległości jest niemożliwe bez reform społecznych — zniesienia przywilejów szlacheckich i nierówności społecznych. Polska oswobodzona za miała być demokratyczną ojczyzną. TDP było pierwszą polską nowoczesną organizacją polityczną: posiadało program, rozbudowaną strukturę wewnętrzną, wydawało własną prasę. Członkowie byli zobowiązani do płacenia składek. Organizacją kierowała demokratycznie wybierana przez ogół członków tzw. Centralizacja, a samo Towarzystwo pracowało w kilkudziesięciu sekcjach terytorialnych, od Londynu po Marsylię. Wszystkie oficjalne problemy poddawano dyskusji. Do czołowych polityków należeli Wiktor Helt-man i Jan Nepomucen Janowski.
Nawiązanie do tradycji Towarzystwa Patriotycznego powodowało, że w TDP występowały dwa nurty: liberalny i rewolucyjny- krytycznie odnosiło się do ruchów węglarskich. W organizacji rozpoczęły się walki wewnętrzne. W wyniku powstałych rozbieżności w 1835 r. oderwała się mniejszościowa grupa radykalna, która utworzyła Gromady Ludu Polskiego. Pozostała pracowali nad programem pod sekcji z Poitiers. W rezultacie uchwalono Wielki Manifest (zwany poitierskim)- wyciągnięto wnioski z klęski ruchów rewolucyjnych w latach 1833—1834 i oświadczali, że walkę niepodległościową należy oprzeć na siłach narodu. Niepodległa Polska (w granicach przedrozbiorowych) miała być republiką parlamentarną, gwarantującą obywatelom swobody polityczne i cywilne. Dwie kontrowersje polityczne Wielkiej Emigracji
1) stosunek do polskiej szlachty
2) kwestia uwłaszczenia chłopów — zostały w Wielkim Manifeście omówione inaczej niż w Akcie Założenia. Przeważył nurt demokratyczno- liberalny ideolodzy TDP podkreślali rolę polskiej szlachty. Twórcy Wielkiego Manifestu opowiadali się za utrzymaniem i ochroną własności indywidualnej.
Wiosną 1837 r. część członków TDP opuściło stronnictwo, bo odrzucono Centralizację ośrodka przywódczego. W 1838 r. powstało Zjednoczenie Emigracji Polskiej, w którym oprócz byłych członków TDP znaleźli się wszyscy, którym TDP wydawało się zbyt radykalne, oraz ludzie o różnych poglądach politycznych. ZEP, popierane przez Lelewela,, chciało sprawowania nadrzędnej władzy na wychodźstwie. Było jednak skłócone politycznie i pomimo ok. 2 tyś. członków nie odegrało ważniejszej roli- mieli tylko jednego konkurenta obóz Czarloryskiego, -szukało ono poparcia w rządach Londynu i Paryża. Czartoryski zyskał wysoką pozycję w europejskim świecie politycznym i mimo protestów przedstawicieli Rosji, uważających za buntownika, był przyjmowany we Francji i Wielkiej Brytanii jak przedstawiciel władz polskich. Od pierwszych dni na emigracji prowadził dyplomację, chcąc skłonić mocarstwa do interwencji na rzecz Polski. Celem była niepodległość i odbudowa Rzeczypospolitej w granicach przedrozbiorowych- mówił jedynie o utrzymaniu odrębności konstytucyjnej Królestwa Polskiego. Czartoryski usiłował przekonać Paryż i Londyn, że Rosja pogwałciła zasady kongresu wiedeńskiego i spowodowała zachwianie równowagi europejskiej. Najważniejsze była interwencja dyplomatyczna, po której mogła nastąpić interwencja militarna przeciw Rosji. Niepowodzeniem zakończyły się próby utworzenia narodowego legionu polskiego u boku Francji. Polscy żołnierze znaleźli się w końcu w Algierii, jako najemnicy Legii Cudzoziemskiej.
W połowie lat trzydziestych wzrosło napięcie między Londynem i Petersburgiem, związane z rosyjskimi planami ekspansji wschodniej. Czartoryski wykorzystał konflikty brytyjsko-rosyjskie, a nawet przyczynił się do ich powstania- uważał, że ożywienie ruchów narodowych na Bałkanach i umocnienie Turcji pobudzi Rosję do działania, co wywoła antyrosyjską politykę i skłoni do militarnej interwencji. Wojna brytyjsko-rosyjska umożliwi podjęcie działań niepodległościowych na ziemiach polskich, co było celem Czartoryskiego.
Nieudane próby wywołania interwencji mocarstw wpłynęły także na zmiany wewnątrz obozu Czartoryskiego. Początkowo była to luźna grupa polityczna; nie mieli programu, bo liczył się tylko Czartoryski. W 1833 r. utworzono Związek Jedności Narodowej- uznawała odzyskanie niepodległości drogą narodowego powstania na wszystkich ziemiach polskich- na dalszy plan odsuwano dyskusję nad przyszłą Polską. Sformułowano pięć podstawowych zasad, zapowiadających przyszły ustrój Rzeczypospolitej:
1) równość wobec prawa,
2) wolność osobista, wyznania i słowa,
3) poszanowanie własności indywidualnej,
4) uwłaszczenie chłopów za odszkodowaniem
5) sprawna władza.
Program został w latach 40-tych skorygowany przez monarchistów związanych z Towarzystwem Trzeciego Maja — największym ugrupowaniem z obozu księcia Adama Czartoryskiego (ok. 1000 członków). Ideałem dla zwolenników tego nurtu była monarchia konstytucyjna- na tronie polskim widzieli księcia Adama. Monarchiści nie pominęli kwestii chłopskiej, zapowiadając zniesienie pańszczyzny i uwłaszczenie, co miało nastąpić po zwycięstwie powstania, dlatego najważniejsze były sprawy przygotowania powstania. Sytuacja europejska nie sprzyjała działaniom powstańczym. Obóz Hotelu Lambert, działał na rzecz polskiego piśmiennictwa i kultury na emigracji (Biblioteka Polska w Paryżu, szkoły i stowarzyszenia polskie).
Na marginesie zostały — Gromady Ludu Polskiego- zasady tej grupy określił podczas drugiej rocznicy powstania Tadeusz Krępowiecki, wówczas jeszcze członek TDP. Wygłosił w Paryżu przemówienie, w którym gwałtownie zaatakował szlachtę polską, obwiniając ją o upadek Rzeczypospolitej, rozbiory i klęskę wszystkich powstań. Chwalił antyszlacheckie powstania na Ukrainie oraz ich przywódców . Zapowiadał powstanie wyzwoleńcze, które będzie zarazem rewolucją antyszlachecką. Przemówienie Krępowieckieg,o wywołało oburzenie polskich emigrantów. Konflikt ten, zakończony usunięciem Krępowieckiego z szeregów TDP, był sygnałem przyszłych sporów w organizacji. Doszło do nich przy dyskusji nad Wielkim Manifestem. Od TDP oddzieliły się sekcje z terenu Wielkiej Brytani, sprzeciwiające się stanowisku Centralizacji TDP.
Ośrodkiem polskiego ruchu rewolucyjno-radykalnego była Wielka Brytania. W Portsmoutfa osiedlili się polscy chłopi-żołnierze, którzy odmówili powrotu do Królestwa i zostali uwięzieni przez pruskie władze (m.in. w twierdzy w Grudziądzu). Przedostali się w końcu do Wielkiej Brytanii, gdzie rząd przyznał im skromne zasiłki. W 1835 r. utworzyli nową organizację Lud Polski, składającą się z Gromady „Grudziądz" z Portsmouth oraz Gromady „Humań" z wyspy Jersey. Nazwa „Humań" nawiązywała do powstania chłopów ukraińskich z 1768 r.
„Gromadzianie" wyznaczyli sobie taki sam cel, jak ich przeciwnicy z TDP — zbrojne powstanie i odbudowę wolnej Rzeczypospolitej. Mieli jednak inna wizję niepodległości, chcieli przekształcić w równoczesną rewolucję powstanie wyzwoleńcze, które całkowicie przebuduje społeczeństwo; żądali całkowitego zniesienia. Własności, ich zdaniem, powinna być wspólna (idea komunizmu, czyli życia we wspólnocie), choć ziemie planowali oddać chłopom w dożywotnie użytkowanie. Nikt nie powinien korzystać z cudzej pracy, należy więc doprowadzić do likwidacji szlachty. Zamiast nich powinny powstać korporacje zawodowe — handlowe, przemysłowe.
Spowodowało to, że radykałowie z Gromad izolowani przez inne emigracje. Nie udało się nawiązać kontaktu az radykałami angielskimi, ani z ruchem czartystów. Już w 1840 r. Gromady zaczęły upadać.
W latach czterdziestych powstał pomysł „Kościoła Powszechnego", którego autor Zenon Świętosiawski odwołując się do ideologii chrześcijańskiej i doktrynersko pojętych zasad równości, chciał odbudować
System kounistyczny. W jego ramach życie poszczególnych obywateli i każdego narodu będzie — w imię „dobra powszechnego" — poddane skrupulatnej kontroli.

Dodaj swoją odpowiedź
Historia

Wielka emigracja - referat

Warunki bytu wychodźstwa


Przegrana 1831 roku przekonała ogół patriotów o nieskuteczności dotychczasowych metod obrony niepodległości. W kraju, pod uciskiem Paskiewicza, nie była możliwa publiczna dyskusja nad przyczynami klęs...

Historia

Emigracja w latach 1831-1846 i Powstanie Krakowskie.

Wielka Emigracja po upadku powstania listopadowego
Po upadku powstania listopadowego tysiące jego uczestników opuściło kraj. Emigranci opuszczali kraj z nadzieja na uzyskanie poparcia ludów Europy i wznowienie w przyszłości walki o niepod...

Muzyka

Bić się czy nie bić – ścieranie się dwóch koncepcji zachowania tożsamości narodowej Polaków w latach 1815 do 1914.

Po drugim rozbiorze Polski w roku 1792 nastąpił szereg powstań narodowo – wyzwoleńczych. Od lat między historykami trwa spór o to czy warto było walczyć? Uważam że warto było , co postaram się udowodnić.
Gdy "Polska" znalazła si...

Historia

Realny socjalizm.

Czym był system do 1989r.? Jak wyglądało wtedy życie?

Socjalizm to styl myślenia politycznego, który na gruncie krytyki ustroju kapitalistycznego głosił program stosunków społecznych opartych na społecznym władaniu środkami pro...