Charakterystyka niektórych trenów Kochanowskiego

TREN I

- zaczyna się od rozbudowanej apostrofy w której wymieniane są synonimy (łzy heraklitowe, skargi symonidowe, wzdychania, żale , rąk łamania), które mają spotęgować, uwydatnić ból poety
- porównanie homeryckie: okrucieństwo śmierci zabierające małe niewinne dziecko porównane jest do smoka który czyha na bezbronne słowiczki.

TREN V

- kompozycja oparta na porównaniu homeryckim: Urszulka- drzewko oliwkowe, śmierć- ogrodnik
- śmierć Urszulki to jakby zakłócenie porządku natury, gdyż nie powinny umierać tak młode istoty, bezsens tej śmierci
- apostrofa do Persefony potęguje ból i rozpacz poety

TREN VI

- zaczyna się apostrofą do Urszulki- pełne wewnętrznej pasji dramatyczne, a potem coraz bardziej zrezygnowane wezwania do zmarłej córeczki
- autor wyraża smutek i żal z powodu utraconych nadziei i niespełnionych marzeń
- porównuje ją do Safo wybitnej poetki greckiej co podnosi jej rangę jako bohaterki literackiej
- kontrast między wizerunkiem Urszulki za życia i po śmierci
- motyw Urszulki jako osoby dorosłej utrzymany jest w renesansowej konwencji w sztuce

TREN IX

- rozpoczyna się apostrofą do stoickiej Mądrości
- poeta wyraża zwątpienie w jej moc
- nie potrafi ona uchronić człowieka przed nieszczęściem i rozpaczą
- Kochanowskiemu zawalił się cały świat dotychczasowych wartości w które wierzył i przekazywał innym (zawarte w filozofii stoickiej)

TREN X

- kompozycja oparta na ciągu pytań retorycznych wyrażających poszukiwania i zwątpienie w Boga
- jeden z najtragiczniejszych trenów

TREN XI

- wyraża zwątpienie w wartość stoickiej cnoty
- nie jest ona w stanie uchronić przed przeznaczeniem
- dobre uczynki i pobożność nie ratują od śmierci
- apostrofa do Żałości uwydatnia kryzys duchowy
- poeta dochodzi do wniosku że w obliczu cierpienia rozsądek i nadzieje tracą swą moc
- zastanawia się czy poddać się takiej bezradności

TREN XIX (sen)

- tren konsolacyjny (pocieszający)
- treścią jest sen poety w którym ukazuje się mu jego matka z Urszulką na rękach i pociesza go w żalu
- mówi, że Urszulce jest dobrze w raju, że uniknęła wielu cierpień, których doznałaby na ziemi „Ludzkie przygody ludzkie noś”- ludzkie cierpienia znoś po ludzku
- ma na myśli opanowanie rozpaczy