Pierwsza pomoc w gabinecie kosmetycznym.

Znajomość pierwszej pomocy przez kosmetyczkę w salonie kosmetycznym jest bardzo ważną umiejętnością, choć jeszcze dosyć rzadką. Nie każde kosmetyczki uczą się na uczelniach jak postępować w nagłych wypadkach, a powinno to być jednym z ważnych elementów wykładów na zajęciach.

W swojej pracy opiszę parę przypadków jakie mogą mieć miejsce w salonie kosmetycznym oraz jak szybko i skutecznie opanować trudną sytuację.

Pierwsza pomoc ? kilka prostych, nieskomplikowanych czynności, które mogą uratować komuś życie. W sytuacji, gdy zdarza się wypadek, ktoś nagle traci przytomność wiele osób ogarnia strach i bezradność. Pojawiają się obawy, by nie zaszkodzić bardziej. Pytanie: czy komuś, kto nagle przestał oddychać, doszło u niego do zatrzymania krążenia można zaszkodzić podejmując czynności ratownicze? Nie można ? bez pomocy taka osoba może umrzeć. Jeśli nie ma na miejscu specjalistycznej pomocy (lekarz, ratownik medyczny), każdy powinien podjąć próbę ratowania ludzkiego życia.

Udzielanie pierwszej pomocy nie jest bardzo skomplikowane i opiera się na ustalonych, nieskomplikowanych regułach ? wystarczy zachować spokój i postępować według schematu. A jak to robić, można przeczytać poniżej.

Wyposażenie apteczki :
? opaska dziana 4 m x 10 cm (4 szt.),
? opaska dziana 4 m x 4 cm (4 szt.),
? zestaw plastrów z opatrunkiem (1 op.),
? wata 50g. (1 op.),
? kompres gazowy 5 x 5 x 3 (1 op.),
? kompres gazowy 9 x 9 x 3 (1 op.),
? kompres gazowy 7 x 7 (1 op.),
? gaza opatrunkowa 0.25 m (1 szt.),
? nożyczki (1 szt.),
? woda utleniona (1 szt.),
? tabletki przeciwbólowe (1 op.),
? opaska elastyczna (1 szt.),
? poloplast (1 szt.),
? maseczka do sztucznego oddychania (1 szt.),
? rękawice lateksowe (4 szt.).

Pozycja boczna ustalona:

Istnieje kilka wariantów pozycji bezpiecznej, każdy z nich ma swoje zalety. Żadna z pozycji nie jest idealna dla wszystkich poszkodowanych.
Pozycja powinna być stabilna, jak najbliższa ułożeniu na boku z odgięciem głowy i brakiem ucisku na klatkę piersiową, by nie utrudniać oddechu.

Zaleca następującą sekwencję postępowania w celu ułożenia poszkodowanego w pozycji bezpiecznej:
1. zdejmij okulary poszkodowanego,
2. uklęknij przy poszkodowanym i upewnij się, że obie nogi są wyprostowane,
3. rękę bliższą tobie ułóż pod kątem prostym w stosunku do ciała, a następnie zegnij w łokciu pod kątem prostym tak, aby dłoń ręki była skierowana do góry,

4. dalsza rękę przełóż w poprzek klatki piersiowej i przytrzymaj stroną grzbietową przy bliższym tobie policzku,

5. drugą swoją ręką złap za dalszą kończynę dolną tuż powyżej kolana i podciągnij ją ku górze, nie odrywając stopy od podłoża,

6. przytrzymując dłoń dociśniętą do policzka, pociągnij za dalszą kończynę dolną tak, by ratowany obrócił się na bok w twoim kierunku,
7. ułóż kończynę, za którą przetaczałeś poszkodowanego w ten sposób, zarówno staw kolanowy jak i biodrowy były zgięte pod kątem prostym,

8. odegnij głowę ratowanego ku tyłowi by upewnić się, że drogi oddechowe są drożne,
9. gdy jest to konieczne, ułóż rękę ratowanego pod policzkiem tak, by utrzymać głowę w odgięciu,

10. regularnie sprawdzaj oddech.

Resuscytacja:

Zadaniem osoby udzielającej pierwszej pomocy jest utrzymanie przy życiu poszkodowanego i nie dopuszczenie do powstania dalszych powikłań do chwili przybycia lekarza bądź karetki pogotowia ratunkowego.
1. Upewnij się, czy poszkodowany i wszyscy świadkowie zdarzenia są bezpieczni.

2. Sprawdź reakcję poszkodowanego:
? delikatnie potrząśnij za ramiona i głośno zapytaj:
"Czy wszystko w porządku?"
3a. Jeżeli reaguje:
? zostaw poszkodowanego w pozycji, w której go zastałeś, o ile nie zagraża mu żadne niebezpieczeństwo
? dowiedz się jak najwięcej o stanie poszkodowanego i wezwij pomoc, jeśli będzie potrzebna, l regularnie oceniaj jego stan.
3b. Jeżeli nie reaguje:
? głośno zawołaj o pomoc,
? odwróć poszkodowanego na plecy, a następnie udrożnij jego drogi oddechowe, wykonując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy
1. umieść jedną rękę na czole poszkodowanego i delikatnie odegnij jego głowę do tyłu, pozostawiając wolny kciuk i palec wskazujący tak, aby zatkać nimi nos jeżeli potrzebne będą oddechy ratunkowe,
2. opuszki palców drugiej ręki umieść na żuchwie poszkodowanego, a następnie unieś ją w celu udrożnienia dróg oddechowych.

4. Utrzymując drożność dróg oddechowych wzrokiem, słuchem i dotykiem poszukaj prawidłowego oddechu
? oceń wzrokiem ruchy klatki piersiowej,
? nasłuchuj przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych,
? staraj się wyczuć ruch powietrza na swoim policzku.
W pierwszych minutach po zatrzymaniu krążenia poszkodowany może słabo oddychać lub wykonywać głośne, pojedyncze westchnięcia. Nie należy ich mylić z prawidłowym oddechem. Na ocenę wzrokiem, słuchem i dotykiem przeznacz nie więcej niż 10 sekund. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości czy oddech jest prawidłowy, działaj tak, jakby był nieprawidłowy.

5a. Jeżeli oddech jest prawidłowy:
? ułóż poszkodowanego w pozycji bezpiecznej,
? wyślij kogoś lub sam udaj się po pomoc (wezwij pogotowie),
? regularnie oceniaj oddech.

5b. Jeżeli oddech nie jest prawidłowy:
? wyślij kogoś po pomoc, a jeżeli jesteś sam, zostaw poszkodowanego i wezwij pogotowie, wróć i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z poniższym opisem:
? uklęknij obok poszkodowanego,
? ułóż nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej poszkodowanego,
? ułóż nadgarstek drugiej ręki na już położonym,

Ułóż nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej Nadgarstek drugiej ręki ułóż na już położonym
? spleć palce obu dłoni i upewnij się, że nie będziesz wywierać nacisku na żebra poszkodowanego; nie uciskaj nadbrzusza ani dolnego końca mostka,
? pochyl się nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do mostka i uciskaj na głębokość 4-5 cm,
? po każdym uciśnięciu zwolnij nacisk na klatkę piersiową, nie odrywając dłoni od mostka. Powtarzaj uciśnięcia z częstotliwością 100/min (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s),
? okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki sam.


6a. Połącz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi:
? po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej udrożnij drogi oddechowe, odginając głowę i unosząc żuchwę,
? zaciśnij skrzydełka nosa, używając palca wskazującego i kciuka ręki umieszczonej na czole poszkodowanego,
? pozostaw usta delikatnie otwarte, jednocześnie utrzymując uniesienie żuchwy,
? weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając się, że nie ma przecieku powietrza,
? wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę (tak jak przy normalnym oddychaniu), obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi taki oddech ratowniczy jest efektywny,
? utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa,
? jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dążąc do wykonania dwóch skutecznych oddechów ratowniczych; następnie ponownie ułóż ręce w prawidłowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć klatki piersiowej,
? kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2,
? przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, gdy zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji. Jeżeli wykonany pierwszy oddech ratowniczy nie powoduje uniesienia się klatki piersiowej jak przy normalnym oddychaniu, wykonaj następujące czynności
? sprawdź jamę ustną poszkodowanego i usuń widoczne ciała obce,
? sprawdź, czy odgięcie głowy i uniesienie żuchwy są poprawnie wykonane,
? wykonaj nie więcej niż 2 próby wentylacji za każdym razem, zanim podejmiesz ponownie uciskanie klatki piersiowej. Jeżeli na miejscu zdarzenia jest więcej niż jeden ratownik, ratownicy powinni się zmieniać podczas prowadzenia reanimacji co 1-2 minuty, aby zapobiec zmęczeniu. Należy zminimalizować przerwy w resuscytacji podczas zmian.


6b. Reanimacje ograniczoną wyłącznie do uciśnięć klatki piersiowej możesz prowadzić w następujących sytuacjach:
? Jeżeli nie jesteś w stanie lub nie chcesz wykonywać oddechów ratowniczych, zastosuj uciśnięcia klatki piersiowej.
? Jeżeli stosujesz wyłącznie uciśnięcia klatki piersiowej, wykonuj je bez przerwy, z częstotliwością 100 uśnięć /min,
? Przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, jeżeli zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.


7. Kontynuuj resuscytację do czasu gdy:
? przybędą wykwalifikowane służby medyczne i przejmą działania,
? poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać,
? ulegniesz wyczerpaniu.

Omdlenie:

Przyczynami omdleń, czyli krótkotrwałej utraty przytomności jest niedotlenienie mózgu. Występuje także u zdrowych ludzi i może być związana z zaburzeniami krążenia mózgowego. Inne przyczyny omdlenia:
? Omdlenie na wskutek niedotlenienia - Omdlenie tego rodzaju może być wynikiem różnych wad i schorzeń, m. in. wrodzonych wad serca, gwałtownego ataku kaszlu (Valsalvy), przewlekłego serca płucnego.
? Omdlenie na wskutek zaburzeń naczynioworuchowych - na wskutek działania niektórych leków: acetylocholina, histamina, leki antyadrenergiczne, azotany, leki antyarytmiczne. W mechaniźmie odruchowym może być skutkiem pobudzenia nerwu błędnego. Taką reakcję może wywołać ból, ucisk zatoki tętnicy szyjnej lub gałek ocznych, zawał serca, silne emocje, stres związany z zabiegami diagnostycznymi i leczniczymi. Efekt taki może też dać morfina. Omdlenie może wystąpić po spadku ośrodkowego ciśnienia żylnego (OCŻ). Spadek OCŻ może wystąpić w wyniku wstrząsu oligowolemicznego, lub w zapaści ortostatycznej..
? Omdlenie pochodzenia mózgowego - Może być następstwem miejscowego niedokrwienia mózgu, wtórna zasadowica, oraz hiperwentylacja.
? Omdlenie pochodzenia sercowego - Może być spowodowane zahamowaniem zatokowym. Występuje w zespole Morgagniego-Adamsa-Stokesa. Zdarza się w przejściowych migotaniach komór. Jest jednym z objawów masywnego zatoru tętnicy płucnej. Może wystąpić również w: tamponadzie serca, w zwężeniu ujścia aorty jak również przy znacznym zmniejszeniu objętości wyrzutowej serca (patrz wstrząs sercopochodny).
Inne przyczyny:
? długotrwałe stanie
? gwałtowne wstanie z łóżka
? głód
? nagły stres lub strach
? wysoka gorączka
? anemia

Krwotok z nosa:

Jakkolwiek może wydawać się niebezpieczny na ogół nie jest groźny i łatwo go zatrzymać. Jedynie w rzadkich przypadkach krwawienie z nosa może być przyczyną znaczącej utraty krwi, co zdarza się przy zaburzeniach krzepnięcia krwi.

Przyczyną krwawienia może być uszkodzenie mechaniczne tj. złamanie lub przemieszczenie jego chrząstek które może także utrudniać przepływ powietrza przez jamy nosowe. Zwężeniu mogą też ulec połączenia z zatokami obocznymi nosa. W rzadkich przypadkach w wyniku krwawienia wewnętrz?nego może dojść do wytworzenia krwiaka i zakażenia. Krwotok z nosa bywa zwykle jednostronny, aczkol?wiek zdarzają się krwotoki z obu jam nosowych jed?nocześnie.

Przyczyny:
? nadciśnienie tętnicze,
? choroby zakaźne przebiegające z gorączką,
? skazy krwotoczne wrodzone (hemofilia i pokrew?ne) lub nabyte (uszkodzenie wą?troby, małopłytkowość nabyta),
? skrzywienie przegrody nosowej, uraz okolicy nosa,
? nadmierne nasłonecznienie lub przegrzanie organizmu,
? wysiłek fizyczny,
? wiele innych schorzeń (nowotwory, stany zapalne błony śluzowej, ciała obce itd.)
Postępowanie, Tamowanie krwotoku:
? głowę chorego pochylić do przodu, aby ewentualnie wypływająca krew wydostawała się na zewnątrz, nie była połykana i nie spowodowała zachłyśnięcia,
? przyłożyć zimny kompres na okolicę krwawienia, tj. na grzbiet nosa, albo na okolicę górnej części karku,
? docisnąć, bezpośrednio palcami, skrzydełka nosa do przegrody nosowej.
Jeżeli powyższe działania nie są skuteczne, należy pilnie skontaktować się z laryngologiem.

Zawał serca:

Czym jest zawał serca?
Aby serce mogło pracować w sposób prawidłowy, potrzebna jest odpowiednia ilość tlenu, który dostarczany jest za pośrednictwem naczyń wieńcowych. Jeśli tlen jest dostarczany w mniejszej ilości, lub jego dopływ zostanie przerwany w wyniku zamknięcia tętnicy wieńcowej dochodzi obumarcia tkanki mięśnia serca - czyli do zawału serca.

Co jest przyczyną zawału?
Do zawału serca może dojść całkiem niespodziewanie nawet u osoby, która dotychczas uważała się za zupełnie zdrową, ponieważ prowadzą do niego procesy trwające przeważnie kilka lat. Średnica naczyń wieńcowych mięśnia sercowego zmniejsza się na skutek osadzanią na ich ściankach substancji białkowych i tłuszczu, przede wszystkim cholesterolu oraz trójglicerydów. Taki stan powoduje długotrwałe niedokrwienie mięśnia sercowego. Zapotrzebowanie serca na tlen jest także większe w momentach zwiększonego wysiłku fizycznego lub nagłego, silnego stresu. Zapchane naczynia wieńcowe nie są w stanie dostarczyć na czas dostatecznej ilości tlenu, co prowadzi do zawału. Przyczyną zawału może być również niespodziewane zablokowanie tętnicy zakrzepem, który powstaje w następstwie zmian miażdżycowych. Zmiany te nie muszą być jedynym powodem zawału, zdarza się, aczkolwiek rzadko, że zawał spowodowany jest skurczem tętnicy.

OBJAWY
? Bóle w okolicach klatki piersiowej, promieniujące na ramiona, ręce, szyję i brzuch.
? Duszności i ostry, piekący ból klatki piersiowej.
? Uczucie strachu przed śmiercią
? Nudności, zimny pot, pogłębiający się szok
Kierunki promieniowania bólu
Pierwsza pomoc
Osobie dotkniętej zawałem należy jak najszybciej podać lekarstwo uśmierzające ból, po czym niezwłocznie przewieźć do szpitala.
W szpitalu, na oddziale intensywnej terapii zostaną natychmiast zastosowane środki mające na celu ratowanie życia.
Kiedy należy wezwać lekarza?
W przypadku wystąpienia ostrego bólu w okolicach serca lub jakiegokolwiek z wyżej wymienionych objawów należy natychmiast i bez wahania wezwać pogotowie ratunkowe ? zawał to choroba bezpośrednio zagrażająca życiu!
Bezobjawowy zawał serca
Około 10% zawałów przebiega bez pojawienia się jakichkolwiek oznak. Osoba, która właśnie przechodzi zawał nie zdaje sobie z tego sprawy, a o tym, co ją spotkało dowiaduje się czasami dopiero podczas następnego badania lekarskiego.
WAŻNE
W przypadku wystąpienia zawału należy działać bardzo szybko. Gdyby osoby z objawami zawału natychmiast zorientowały się, w jak poważnym stanie się znajdują i od razu wezwały pogotowie ratunkowe, liczba uratowanych pacjentów byłaby znacznie wyższa.

Porażenia prądem:

Powszechne stosowanie energii elektrycznej we wszystkich dziedzinach techniki i w życiu codziennym niesie oprócz wielu korzyści również wiele zagrożeń, zarówno dla człowieka, jak i dla jego środowiska pracy i życia.
Niewłaściwie eksploatowane urządzenia elektryczne mogą powodować porażenia, awarie, pożary i wybuchy.

W Polsce wskaźnik liczby wypadków śmiertelnych, spowodowanych porażeniem prądem elektrycznym w 2000 r. wyniósł 7,5 wielokrotnie zatem przewyższa wskaźniki w najbardziej uprzemysłowionych państwach Europy, które wynoszą od 1,3 do 2,0. Jest to spowodowane m.in. niedoskonałością technicznych rozwiązań instalacji elektrycznych i urządzeń w milionach mieszkań, zabudowań gospodarskich i innych obiektów budowlanych. Przyczyną jest również niedostateczna wiedza o występowaniu zagrożenia i sposobach jego ograniczania.

Objawy porażenia prądem
? Ból
? Poparzenia skóry
? Zaburzenia w oddychaniu
? Utrata przytomności
Pierwsza pomoc
1. Nie wolno dotykać osoby porażonej prądem, zanim nie odłączy się jej od źródła prądu. Odłącz bezpieczniki (korki), wyjmij z gniazdka wtyczkę urządzenia elektrycznego, które spowodowało porażenie. Użyj do tego przedmiotu który nie przewodzi prądu (np. drewnianego kija od szczotki), odsuń kabel elektryczny od poszkodowanego.
2. Sprawdź stan poszkodowanego
o Czy jest przytomny
o Czy oddycha
3. Wezwij Pogotowie Ratunkowe nr tel to 999 lub 112
4. Jeśli ratowany nie oddycha przystąp do reanimacji
Jeżeli poszkodowany ma obficie krwawiące rany należy je najpierw opatrzyć przed reanimacją.
5. Jeśli ratowany jest nieprzytomny, ale oddycha, ułóż go w pozycji bocznej.
6. Załóż opatrunek na oparzone miejsce.
7. Zostań z poszkodowanym do czasu przybycia Pogotowia Ratunkowego i przejęcia opieki na poszkodowanym.

Złamania:

Złamaniem określamy przerwanie ciągłości tkanki kostnej. Możemy podzielić je na:
Otwarte- gdy dochodzi do rozerwania skóry, a kość może zostać narażona na zanieczyszczenia z zewnątrz,
Zamknięte- gdy nie dochodzi do przerwania ciągłości skóry i przerwania struktury tkanek okalających.
Złamania może my również podzielić na te z przemieszczeniem, czyli takie gdzie powstałe odłamki kostne mogły przesunąć względem ich pierwotnej pozycji a także bez przemieszczenia, kiedy odłamki kostne nie zmieniają swego położenia.


Objawy złamania:
-ból, obrzęk i zasinienie nasilające się przy uciśnięciu lub próbie poruszenia kończyną,
-trudności w poruszaniu uszkodzoną kończyną,
-deformacja kształtu kończyny,
-w przypadku złamań otwartych widoczne odłamy kostne,
Jeśli chodzi o pierwszą pomoc w przypadku złamania najważniejszą czynnością jest unieruchomienie uszkodzonej kości i dwóch sąsiednich stawów. W żadnym wypadku nie należy poruszać złamana kończyną. Gdy pojawia się obrzęk należy go złagodzić okładając złamaną kończynę lodem.
Kończynę górną unieruchamiamy podwieszając ją z użyciem chusty trójkątnej, lub bandaża czy opatrunku Dessaulta.
Gdy doszło do uszkodzenia kości udowej należy ja usztywnić od biodra do kostki. W przypadku złamania kości goleni od powyżej kolana do pięty. Szynę obwiązujemy zwykłymi opaskami gazowymi lub elastycznymi.

Zwichnięcia:

Zwichnięcie jest to uszkodzenie stawu, w którym doszło do chwilowej bądź trwałej utraty kontaktu powierzchni stawowych. Zwichnięciu może towarzyszyć uszkodzenie struktur wewnątrz stawowych (więzadeł, chrząstki) oraz naciągnięcie bądź rozerwanie torebki stawowej. Zwichnięcia dzielimy na urazowe, nawykowe lub wrodzone.
Objawy:
-ból,
-obrzęk oraz usztywnienie stawu.
Postępowanie w razie zwichnięcia.
Przede wszystkim nie dopuszczalne jest poruszanie stawem i jego nastawianie!. Należy niezwłocznie unieruchomić staw w pożądanym przez poszkodowanego miejscu tj. takim które sprawia mu najmniejszy ból. Jeśli chory odczuwa dokuczliwy ból można podać mu środki przeciwbólowe. Można również zastosować zimne kompresy w celu złagodzenia bólu. Po zapewnieniu doraźnej pomocy należy jak najszybciej przetransportować chorego do szpitala najlepiej w pozycji leżącej).

Skręcenia:

Skręceniem nazywamy uszkodzenie tkanek miękkich okalających staw. Dochodzi do niego wskutek nieprawidłowych i gwałtownych ruchów, chodzenia po nie równym terenie.
Objawy:
Ostry ból, zniekształcenie stawu, ograniczenie lub całkowite upośledzenie ruchu w stawie, obrzęk, krwawe podbiegnięcia
Postępowanie przed medyczne
Wskazane jest unieruchomienie stawu wraz z kośćmi za pomocą szyny i bandaża elastycznego lub chusty trójkątnej w takiej pozycji, jaką przybiera poszkodowany. Na uszkodzone miejsca przykłada się również zimne okłady. Po udzieleniu choremu pierwszej pomocy niezbędna jest konsultacja lekarska.


Bibliografia:
? www.zdrowie.flink.pl
? www.pierwszapomoc.net.pl
? www.omdlenia.pl
? www.apteczka.edu.pl
? www.biomedical.pl
? www.idn.org.pl
? Witold S. Gomułka i W. Rewerski; Encyklopedia Zdrowia; Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000; tomII