Alkoholizm - groźna choroba społeczna

Alkohol znany był już w neolicie, a więc przed wieloma tysiącami lat i mówią o tym najstarsze dokumenty, dzieła literackie i kodeksy praw.
Wiek XIX to okres największego rozpicia społeczeństwa. Plaga pijaństwa przewinęła się przez całą Europę, a w Polsce największy rozkwit osiągnęła w latach 40 i 50 dziewiętnastego wieku. Coraz częściej zaczęto dostrzegać społeczne skutki picia.
W Polsce trzy najpopularniejsze napoje alkoholowe to piwo, wino i wódka.

- piwo produkowane jest z przerobionego na słód jęczmienia i chmielu ; może być lekkie do 2,5% alkoholu lub pełne powyżej 4,5% alkoholu . To właśnie od piwa najczęściej zaczynają ludzie korzystający z napojów alkoholowych.
- wina gronowe sprowadzane z zagranicy mają około 12% alkoholu są otrzymywane drogą fermentacji soku winogron.
- wódki produkowane są z rozcieńczonego spirytusu i mają około 40% alkoholu i ich w Polsce wypija się zdecydowanie najwięcej.

Większość ludzi żyje w przekonaniu, że napoje alkoholowe pite w małych ilościach nie szkodzą zdrowiu, niestety są w błędzie. Nawet mała ilość może wnieść poważne zmiany w organizmie. Statystyki mówią , że w Polsce mamy 2-3 miliony ludzi nadmiernie pijących. Nadmierne spożywanie alkoholu prowadzi do groźnej choroby społecznej, zwanej alkoholizmem. Termin alkoholizm został wprowadzony przez szwedzkiego lekarza Nagnusa Hussa i po raz pierwszy użyty w 1849 r.

Alkoholizm najczęściej dotyka osoby:
- które stosunkowo wcześnie zetknęły się z alkoholem (przeszło 80% dzieci ze szkół podstawowych miało kontakt z alkoholem)
- które miały zły przykład rodziców, środowiska rodzinnego,
- źle przystosowane społecznie,
- nie posiadające określonych celów życiowych,
- źle poinformowanych o problemach związanych z alkoholem.
Pije się też, gdy:
- zwiększa się ilość wolnego czasu,
- pogarszają się stosunki z innymi ludźmi,
- człowiek nie może sobie poradzić ze swoimi problemami i nie może się ustabilizować,
- zwiększa się dostępności alkoholu
- ludzi dotyka problem bezrobocia i stresów.
Jak widzimy czynników wpływających na to, że coraz częściej i chętniej sięga się po alkohol jest bardzo dużo, dlatego musimy dążyć do tego aby ich unikać lub ograniczać.
Alkohol wprowadzony do organizmu zostaje bardzo szybko wchłonięty, a potem z przewodu pokarmowego dostaje się do krwi, która rozprowadza go do wszystkich narządów ciała. Alkohol powoduje zmniejszanie sprawności zdolności umysłowej i fizycznej, choć pijącemu wydaje się, że myśli szybciej, jaśniej i śmielej. Tak naprawdę skutki to: nieskoordynowane ruchy, chwiejny krok, „plączący się język” i luki w pamięci. To tylko chwilowe skutki picia, niestety są też długotrwałe, które odciskają piętno nawet na całe życie w zdrowiu lub w psychice. Ofiarą alkoholizmu może być nie tylko jednostka, ale też rodzina, znajomi czy ofiary wypadków spowodowanych przez pijących. Dlatego też alkoholizm jest chorobą społeczną.

Jest to choroba tak głęboko zaburzająca świadomość i wolność człowieka, że dla większości okazuje się chorobą śmiertelną. Uzależnienie od alkoholu jest chorobą niszczącą człowieka we wszystkich sferach jego człowieczeństwa i jego aktywności. Prowadzi do degradacji życia psychicznego, duchowego, moralnego i religijnego. Powoduje powolną utratę wolności i odpowiedzialności. Zaburza więzi międzyludzkie oraz uniemożliwia normalne funkcjonowanie w rodzinie i społeczeństwie. Można też wdać się w konflikt z prawem.
Zespół uzależnienia od alkoholu, zgodnie z kryteriami zawartymi w 10 edycji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, Urazów i Przyczyn Zgonów (ICD 10) należy definiować jako wystąpienie przynajmniej trzech z następujących objawów, w okresie przynajmniej jednego miesiąca lub w ciągu ostatniego roku w kilkukrotnych okresach krótszych niż miesiąc:
1. Silne pragnienie lub poczucie przymusu picia ("głód alkoholowy").
2. Upośledzenie zdolności kontrolowania zachowań związanych z piciem (upośledzenie zdolności powstrzymywania się od picia, trudności w zakończeniu picia, trudności w ograniczaniu ilości wypijanego alkoholu).
3. Fizjologiczne objawy zespołu abstynencyjnego w sytuacji ograniczenia lub przerywania picia (drżenie, nadciśnienie tętnicze, nudności, wymioty, biegunka, bezsenność, niepokój, w krańcowej postaci majaczenie) lub używanie alkoholu w celu uwolnienia się od objawów abstynencyjnych.
4. Zmieniona (najczęściej zwiększona) tolerancja alkoholu, potrzeba spożywania zwiększonych dawek dla osiągnięcia oczekiwanego efektu.
5. Koncentracja życia wokół picia kosztem zainteresowań i obowiązków.
6. Uporczywe picie alkoholu mimo oczywistych dowodów występowania szkodliwych następstw picia.
Uzależnienie od alkoholu jest chorobą chroniczną, postępującą i potencjalnie śmiertelną. Nie jest możliwe całkowite jej wyleczenie, a jedynie zahamowania narastania jej objawów i szkód zdrowotnych z nią związanych.

Wobec szerzącego się alkoholizmu nie powinniśmy być obojętni. Musimy zapobiegać, a nie reagować dopiero, gdy sytuacja staje się krytyczna. Trzeba zachęcać przede wszystkim młodzież do propagowania trzeźwości. Problemy rozwiązywać poprzez wzajemne wspieranie się, zrozumienie, a nie sięgając po kieliszek. Powinniśmy dbać o kontakty międzyludzkie i odpowiedni kierować swoją przyszłością.