Zagadnienia z religii

RELIGIA :

Pytania:

1. Co to jest dekalog, gdzie i przez kogo został nam przekazany ??

Dekalog inaczej Dziesięć przykazań (dokładniej Dziesięć Oświadczeń Aseret ha-Dibrot)- zbiór podstawowych nakazów moralnych obowiązujących pierwotnie wyznawców judaizmu, a następie przejęty przez chrześcijan, dla których jest podstawowym kanonem wiary.
Zgodnie z przekazem biblijnym oryginalny tekst dekalogu zapisany w Księdze Wyjścia (Drugiej Księdze Mojżeszowej), słowo po słowie został podyktowany przez Boga Mojżeszowi na górze Synaj (choć w Księdze Powtórzonego Prawa (Piątej Księdze Mojżeszowej) góra ta nazwana jest Horeb) w trakcie wędrówki Izraelitów z Egiptu do Kanaanu.
Podobieństwo oraz związki kulturowe z Egiptem pozwalają podejrzewać źródło inspiracji Dekalogu w 42 negatywnych oświadczeniach, oraz kulcie egipskiej bogini Maat lub też, że to Egipcjanie zaczerpnęli swoje pisma od potomków Abrahama, którzy w okresie XVIII dynastii tebańskiej przebywali ponad II wieki w Egipcie.
Według Biblii, treść Dekalogu i innych słów Boga wygłoszonych na górze została spisana przez Mojżesza (Wj 24,4), natomiast to Bóg - nie Mojżesz - wyrył przykazania na kamiennych tablicach (Wj 24:12 oraz Wj 32:16 oraz Wj 34:1).
Tekst dekalogu musiał zostać wyryty na kamiennych tablicach dwukrotnie, gdyż pierwsze tablice z dekalogiem Mojżesz rozbił w gniewie widząc, jak jego lud zaczął pod jego nieobecność czcić złotego cielca (Wj 32:19). Zgodnie z przekazem biblijnym drugie tablice z dekalogiem były przechowywane w Arce przymierza aż do czasu zburzenia pierwszej Świątyni Jerozolimskiej.

2. Wyjaśnij pojęcie sekty.
2. Sekta (od łac. secta - kierunek, droga, postępowanie, zasady, stronnictwo, nauka, od sequi - iść za kimś, postępować, towarzyszyć lub łac. secare, sectare - odcinać, odrąbywać, odcinać się od czegoś) - pierwotnie określenie grupy wyznawców, których poglądy religijne są przez tradycyjne Kościoły uznane za niezgodne z oficjalną, dominującą doktryną. Współcześnie termin kontrowersyjny (według jego przeciwników będący elementem pseudonauki), nie uznawany przez niektórych religioznawców[1]. Według nich każda grupa wyznaniowa i religijna może być nazwana sektą. Sektą w znaczeniu potocznym są wszystkie podgrupy religijne, które odłączyły się od wyznania wiodącego i głoszą dogmaty niezgodne z dogmatami grupy macierzystej. Termin używany między innymi przez chrześcijan[2] w odniesieniu do mniejszości wyznaniowych, m.in. które oddzieliły się od macierzystej organizacji wyznaniowej i które z uwagi na stosowane przez nie metody uważają za niebezpieczne.
Sektę, według definicji encyklopedycznej, charakteryzuje zespół wybranych cech, które często uznawane są za negatywne przez oficjalne instytucje państwowe lub religijne, m. in. autorytarne sprawowanie władzy przez przywódcę sekty, traktowanie członków sekty w sposób instrumentalny przez jej kierownictwo, łączenie celów politycznych i ekonomicznych (czerpanie korzyści materialnych z działalności sekty przez wybrane osoby lub grupy osób) z celami religijnymi lub parareligijnymi, brak samokrytycyzmu, dążenie do uniezależnienia się od uznawanych przez społeczeństwo czynników kontroli (np. rodzina lub media)[2].

3. Na czym polega przestrzeganie III-go przykazania Bożego ?

Trzecie przykazanie napomina ludzi, aby nie zagubili się w wirze pracy, aby w dążeniu do wypełnienia swych codziennych obowiązków nie zapomnieli o Bogu. Każdego siódmego dnia winni brać udział w "odpoczynku Boga" Stwórcy, mieć czas dla Niego i dla siebie, poddać się Jego odradzającemu działaniu.

Trzecie przykazanie "pamiętaj, abyś dzień święty święcił" zostało nadane przez Boga i jak wszystkie Jego przykazania jest prawem, które winno być przestrzegane. Na nas Kościół katolicki nie nakłada takich ciężarów jak wczorajsi i dzisiejsi faryzeusze na naród izraelski. "Szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu" - mówi Jezus (Mk 2, 27). Ale nie zapominajmy o tym, że należy się coś od nas Stwórcy w ten dzień. Trzeba przynajmniej podziękować mu za to, że ustanowił go właśnie dla nas.
Chrześcijańska niedziela jest wypełnieniem soboty, tak jak wypełnieniem pism Starego Testamentu jest narodzenie, śmierć i zmartwychwstanie Syna Bożego. Została ustanowiona na pamiątkę Jego zmartwychwstania, ale jest też przypomnieniem, że śmierć również w przyszłości zostanie zwyciężona przez życie w dniu Pańskim, w wielkiej niedzieli, która nadejdzie.

4. Na czym polega pełne uczestnictwo w mszy świętej ?

3. Pełne uczestnictwo w Eucharystii
Wiara i miłość do Boga wymaga czegoś więcej niż samej tylko fizycznej obecności w kościele, w którym sprawowana jest Eucharystia, bez wewnętrznego zaangażowania się w liturgię eucharystyczną. Konieczny jest pełny w niej udział przez aktywną modlitwę we wspólnocie, słuchanie i rozważanie słowa Bożego, przez składanie siebie Bogu w ofierze dla zbawienia świata i przez przystępowanie do Komunii św.
a) Aktywna modlitwa we wspólnocie
Uczestnictwo we Mszy św. wymaga aktywnego i płynącego z serca włączenia się we wspólne modlitwy, aby razem ze wspólnotą Kościoła uwielbiać Boga, dziękować Mu, prosić Go, przepraszać Go i wynagradzać Mu za doznane zniewagi.
b) Słuchanie słowa Bożego z wiarą i z chęcią nawrócenia się
Aktywne uczestniczenie w celebracji eucharystycznej polega nie tylko na modlitwie, ale i na uważnym słuchaniu słowa Bożego, z gotowością ukształtowania całego swojego życia według jego wskazań.
c) Składanie siebie w ofierze z Chrystusem dla zbawienia świata
Czynny udział we Mszy św. polega też na składaniu Bogu zbawczej ofiary. Najcenniejszą ofiarą, jaką posiada Lud Boży, jest Chrystus w Eucharystii. Sobór Watykański II przypomina, że wszyscy wierni, na mocy swego kapłaństwa powszechnego, współdziałają w ofiarowaniu Eucharystii (por. KK 10; Jan Paweł II, Dies Domini 51). Lud Boży składa Ojcu Niebieskiemu tę ofiarę, aby Go uwielbić oraz aby przyczynić się do zbawienia świata, do powszechnej odnowy wszystkiego w Chrystusie.
d) Przystąpienie do Stołu Pańskiego
Do pełnego uczestnictwa w Mszy św. konieczne jest zjednoczenie się z Chrystusem i wspólnotą Kościoła poprzez Komunię św. W sakramencie tym umacnia się zapoczątkowana przez chrzest jedność z Jezusem Chrystusem i Jego Kościołem.
5. Jaką rolę w rodzinie pełnią rodzice i dzieci ?

Rodzice:
1. Interesujcie się życiem waszych dzieci.
2. Starajcie się poznać ich problemy, przyjaciół jak i z kim spędzają wolny czas.
3. Organizujcie życie domowe z zachowaniem właściwej proporcji pracy i wypoczynku w atmosferze miłości i zrozumienia.
4. Zapewnijcie dziecku własne terytorium w domu.
5. Nie doprowadzajcie do ostrych konfliktów i awantur.
6. Postępujcie serdecznie, ale konsekwentnie.
7. Czuwajcie i interesujcie się sprawami dziecka, ale zawsze z zachowaniem dyskrecji.
8. Zachęcajcie, chwalcie, nagradzajcie, (lecz nie pieniędzmi).
9. Prowadźcie rozmowy.
10.Powstałe konflikty rozwiązujcie w sposób kompromisowy.
11.Kontaktujcie się na bieżąco ze szkołą. Bardzo ważna jest współpraca rodzic - szkoła w procesie wychowywania dziecka.

Dziecko :
Dziecko to ukoronowanie miłości dwojga ludzi, dlatego od samego początku jego rola w rodzinie jest bardzo ważna. Małżonkowie kochają swojego potomka tak samo mocno jak siebie nawzajem, zrobiliby dla niego wszystko. Starają się, by ich pociecha zawsze była szczęśliwa i niczego jej nie brakowało.

Wychowanie dziecka często sprawia trudności. Nagrodą za te kłopoty wychowawcze jest patrzenie, jak dziecko dorasta, jak na jego twarzy gości uśmiech. Radości dzieci stają się radościami ich rodziców. Czasem małżonkowie muszą zrezygnować z własnych przyjemności, bo akurat synek chce pobawić się z nimi samochodzikami. Ale to właśnie dzięki dzieciom dom wydaje się być żywszy, szczęśliwszy.

Kiedy pociecha poważnie zachoruje, cały świat rodziców przewraca się do góry nogami. Nie ma dla nich nic gorszego, niż cierpienie dziecka i wiedza, że nie można już nic zrobić, żeby mu pomóc. A gdy umiera, oni też tracą chęć do życia, bo tęsknota boli tak bardzo.. Widać to w "Trenach" Jana Kochanowskiego. Autor doskonale ukazał uczucia, jakie towarzyszyły mu po śmierci Urszulki. Śmierć dziecka jest dla rodziców najgorszym scenariuszem ze wszystkich możliwych. Gdyby mogli, to sami oddaliby życie za swoje pociechy.

W prawie każdym małżeństwie posiadanie dziecka to najważniejszy priorytet. Zawsze byłam przekonana, że wszyscy ludzie mają zakorzeniony w sobie instynkt macierzyński, tymczasem wcale tak nie jest. Ostatnio coraz więcej słyszy się o dinksach, którzy żyją zgodnie z zasadą "double income no kids" (podwójny dochód bez dzieci). Dinksi uważają, że najważniejsza jest kariera, pięniądze. Chcą mieszkać w drogim mieszkaniu, jeździć w podróże dookoła świata, nieustannie sprawiać sobie materialne przyjemności. Mówią, że w związku małżeńskim dziecko wcale nie jest potrzebne. Zamierzają jak najlepiej przeżyć swoje życie, ale bez potomków. Nie będę kwestionować ich decyzji, choć muszę powiedzieć, że ich poglądy i sposób na życie wydają się mi być po prostu absurdalne. Nie wyobrażam sobie żyć tylko dla siebie, bo wesoły uśmiech dziecka osłodzi wszystkie trudne chwile i złe dni.

6.Na czym polega zło aborcji?

Skutki psychiczne
Psychiczne przyczyny i skutki aborcji:
" istnieje wyraźny związek pomiędzy brakiem szczęśliwego dzieciństwa, a zgodą na dokonanie aborcji,
" osoba zaniedbana i doświadczona przemocą w dzieciństwie, chce przed tym samym ustrzec swe dziecko i decyduje się na aborcję,
" agresja i poczucie skrzywdzenia przenoszone jest na własne nie urodzone dziecko, jak na kozła ofiarnego,
" złość, smutek i lęk są częstsze u kobiet po aborcji, niż u tych, które jej nie przeszły; złość ta koreluje się z przemocą słowną i fizyczną wobec kolejnych dzieci, zaś lęk z zaniedbaniami wobec kolejnych dzieci,
" ludzie dokonują projekcji wobec nie urodzonych dzieci, widząc w nich cechy seksualnych partnerów w myśl zasady: "nie chcę, by był tak zły, jak on",
" kobiety, zwłaszcza doświadczone przemocą seksualną, mogą chcieć dokonać aborcji, by odzyskać kontrolę nad swym ciałem w myśl zasady: "to moje ciało, nic mu do tego",
" ludzie opuszczeni lub zaniedbywani w dzieciństwie, przeżywają lęk przed opuszczeniem ze strony partnera, a mężczyźni często sami straszą opuszczeniem, jeżeli kobieta nie dokona aborcji,

" dokonanie aborcji wiąże się z wystąpieniem zaburzeń psychicznych - PAS (post abortion syndrom), PAD (post abortion distress), PTSD (post traumatic stress disorder),
" wystąpienie powyższych zaburzeń jest związane z "instynktem" rodzicielskim i macierzyńskim, a nie religią czy stanowiskiem wobec początków życia,
" 100% kobiet po aborcji doświadcza wieloletniego smutku i poczucia utraty, 92% poczucia winy, 81% odczuwa obniżone poczucie własnej wartości, 81% wciąż myśli o abortowanym dziecku, 73% cierpi na depresję,
" 73% kobiet po aborcji czuje się nieswojo w obecności dzieci i tyleż samo ma wyraźne trudności w przebaczaniu sobie i innym,
" po aborcji wzrasta prawdopodobieństwo wystąpienia choroby psychicznej: 25% kobiet dokonujących aborcji leczy się psychiatrycznie (z czego 39% leczy się na anoreksję lub bulimię), w porównaniu do 3% ogólnej populacji,
" kobiety dokonujące aborcji częściej dopuszczają się aktów autoagresji: nadużywają alkoholu, korzystają z narkotyków, szybko jeżdżą samochodem, samookaleczają się; kobiety dokonujące aborcji 6 razy częściej popełniają samobójstwo, niż kobiety rodzące, uzależnienia zdarzają się 5 razy częściej po aborcji, niż po porodzie i 4 razy częściej, niż po poronieniu, 30% kobiet po aborcji cierpi na lekomanię,
" dokonanie aborcji powoduje rzadsze dotykanie żyjących dzieci oraz szybszą rezygnację z karmienia piersią,
" od 36% do 58% kobiet po aborcji cierpi na zaburzenia snu (bezsenność, płytki sen).
Somatyczne skutki aborcji:
1. śmierc dziecka:
o serce dziecka zaczyna bić 21. dnia od poczęcia,
o w czwartym tygodniu dziecko ma już główkę, tułów, zawiązki kończyn, pierwotne nerki, wątrobę, przewód pokarmowy i naczynia krwionośne,
o odruchy nerwowe pojawiają się w 41. dniu,
o fale elektromagnetyczne mózgu można zarejestrować już w szóstym tygodniu,
o w drugim miesiącu żołądek wydziela soki trawienne, a nerki usuwają kwas moczowy z krwi,
o w trzecim miesiącu całe ciało nabiera wrażliwości na dotyk, mięśnie twarzy przyjmują układ zgodny z odziedziczonymi cechami, dziecko porusza się w macicy, występuje odruch przeciągania się i ziewania,
2. u kobiety poddającej się aborcji od 30% do 90% wzrasta ryzyko raka piersi,
3. u kobiet po aborcji następuje osłabienie ogólnego stanu zdrowia, u 49% kobiet po aborcji występują zakażenia bakteryjne,
4. u kobiet po aborcji częściej występują poronienia (22%), porody przedwczesne, wady wrodzone noworodków, ciąże pozamaciczne, odklejenie łożyska, bezpłodność, a kolejne dzieci mają niską wagę urodzeniową.




Referaty :

1.Jakie zagrożenia wynikają z działalności sekt?? - Referat

Zagrożenia Młodzieży - Sekty.
Sekty nie są zjawiskiem nowym; od zarania dziejów pojawiali się charyzmatyczni przywódcy duchowi, głoszący prostą a złudną odpowiedź na trudne egzystencjalne pytania, które nurtowały ludzkość od wieków. Przywódcy ci z niesamowitą siłą potrafili przyciągać całe rzesze wyznawców i naśladowców, gotowych na wszystko.
Czym jest sekta? Sektę traktuje się często jako wynik schizmy w obrębie tej samej tradycji religijnej. Sekta określa, więc ruch religijnego protestu. Przy czym formy protestu mogą się różnić między sobą zasadniczo. Jednak cechą wspólną protestu jest odrzucenie autorytetu przywódców głównego nurtu, a czasami autorytetu władz świeckich. Szersze ujęcie zjawiska sekty akcentuje fakt, iż sekta jest pewną grupą społeczną, którą charakteryzuje ostra izolacja światopoglądowa, własna hierarchia wartości, opozycyjna wobec przyjętych norm w środowisku zewnętrznym. W ujęciu węższym sekta to niewielka grupa wyznaniowa wyodrębniona w drodze rozłamu i protestu przeciwko sformalizowanej macierzystej organizacji kościelnej.
Raport o sektach Stolicy Apostolskiej z 1986 roku definiuje sektę jako grupę religijną posiadającą własny światopogląd, wywiedziony z nauk jakiejś większej religii światowej, lecz z nimi nie tożsamy; określa je mianem sekty, choć częściej nazywa ruchem religijnym. W przypadku ruchów na tle wątków religii katolickiej przeważnie chodzi o pewien mniejszościowy wybór połączony z oddzieleniem się od prawdy i całości, jaką reprezentuje Kościół i tradycja.
Według Słownika Języka Polskiego sekta oznacza grupę społeczną izolującą się od reszty społeczeństwa, mającą własną hierarchię wartości, zespół norm zachowania, silnie akceptującą rolę przywódcy.
Ze względu na prowadzoną działalność sekty mogą mieć charakter religijny, polityczny, edukacyjny i handlowy. Najliczniejsze i najbardziej znane są sekty religijne, których podstawą jest doktryna religijna. Część z nich odwołuje się do Biblii, inne do wschodnich systemów religijnych, jeszcze inne czerpią z okultyzmu. Są i takie, których doktryna jest wyłącznym dziełem ich przywódcy. Większość sekt twierdzi, że ich działalność ma czysto duchowy charakter, mimo że elita przywódców jest powiązana ze światem biznesu i plasują się oni na krajowych listach najbogatszych ludzi.
Podstawą działalności sekt o charakterze politycznym jest udział w wyborach, ubieganie się o eksponowane stanowiska publiczne. Sekty o charakterze edukacyjnym czy terapeutycznym prowadzą liczne warsztaty i seminaria, których uczestnicy płacą bardzo wysokie stawki w zamian za uzyskane "oświecenie". Natomiast sekty prowadzące działalność handlową, bazują na ludzkiej chciwości i chęci zysku; podstępnie zmuszają swych członków do ciężkiej pracy nieprzynoszącej zysków lub dającej tylko niewielkie korzyści finansowe; rozbudzając nadzieję na potencjalne zyski, zmuszają swych członków do pracy w charakterze domokrążców.
Sekty szukają słabych, osamotnionych, niepewnych siebie. Poszukiwanie to nie jest trudne ponieważ w społeczeństwie jest bardzo dużo ludzi, którzy czują się źle. Podwórkowo - telewizyjne wychowanie, nuda, bezradność na co dzień, obojętność nie stanowią przeciwwagi dla nauk głoszonych przez sekty. Młodzi ludzie znajdujący się w trudnych sytuacjach, przeżywający rozterki życiowe szukają sensu życia. Często się zdarza, że nie znajdują oparcia i miłości w domu. Sekty wykorzystują to, oferując swoją "pomoc" przez tzw. bombardowanie miłością. Dzięki identyfikacji z grupą ktoś do tej pory anonimowy, niepotrzebny i niedoceniany staje się kimś ważnym, potrzebnym i wartościowym.
Sekty oferują też - dzięki wydobyciu z anonimowości - szansę na zyskanie znaczenia w grupie. Np. stwarzają członkowi szansę na pełnienie funkcji kapłańskich i przywódczych, wyrażania siebie, rozbudowywania własnych możliwości, szansę na stanie się członkiem elity. Sekta zawsze wychodzi ludziom naprzeciw w sposób przyjazny, serdeczny, osobisty i bezpośredni.
Nieodpowiednie przygotowanie do życia powoduje, że młodzi ludzie boją się podejmowania ważnych decyzji życiowych. Żyjąc w sekcie, unikają tej odpowiedzialności, gdyż stają się marionetkami w rękach swoich pseudo- wychowawców. Należy również pamiętać o tym, że do sekt trafiają nie tylko ludzie młodzi, niedoświadczeni, naiwni i niedojrzali emocjonalnie. Sekty poszukują ludzi wrażliwych, inteligentnych, wykształconych i aktywnych. Tym samym przyciągają i rekrutują w swoje szeregi ludzi dorosłych, znanych i dobrze sytuowanych. Oni bowiem uwiarygodniają sektę i są jej podstawowym źródłem finansowym.
Uwolnienie się od wpływu tej destruktywnej grupy jest bardzo trudne dla dziecka, które zna tylko rzeczywistość nakreśloną przez sektę. Niemożliwa jest, więc konfrontacja obu tych światów: sekty i świata realnego, a powodem jest brak obiektywnej wiedzy na temat drugiego z nich.

2. Jakie zagrożenia wynikają z zażywania narkotyków, czy nieprawidłowego odżywiania się. Referat na temat używek.

Marihuana
Marihuana, zwana również haszyszem, jest pozyskiwana z konopi indyjskich. Sprawia, że człowiek czuje się odprężony, spokojny, bardziej wrażliwy na bodźcez otoczenia. Czuje większą pewność siebie i przypływ mocy twórczych. Jednakże otaczający go ludzie często odnoszą całkowicie co innego.
W porównaniu z innymi środkami powodującymi uzależnienie, marihuana nie wydaje się prowadzić do silnego uzależnienia. Jednak niektórzy sądzą, że palenie marihuany to pierwszy krok w stronę mocniejszych środków.
Marihuanę pali się na ogół w postaci papierosów lub w fajce. Popularną formą są tzw. "jointy ", czyli skręty z marihuaną zmieszaną z tytoniem, ale pali się także papierosy z czystą marihuaną. Inną formą używania marihuany jest picie wywaru w postaci czystej lub zmieszanego z alkoholem.
Marihuana rośnie dziko w różnych częściach świata. Osobnik męski dostarcza włókna, osobnik żeński - owoców i żywicy.
W celach narkotycznych wykorzystuje się liście, nasiona i kwiaty konopi. Ziele konopi zwane marihuaną, sprzedawane jest w formie papierosa (jointa) i przypomina pokruszoną, wyschniętą natkę pietruszki. Inną formą konopi jest haszysz czyli odpowiednio spreparowana żywica zebrana z rośliny.
Związkiem psychoaktywnym zawartym w konopiach jest THC (tetrahydrocanabinol), który wywołuje niewielki stan euforii, ogólne rozluźnienie, wesołkowatość, rozmowność, może również pobudzać apetyt. W czasie palenia dochodzi do zaburzeń w ośrodkach percepcyjnych mózgu: zmniejsza się sprawność intelektualna, refleks oraz koncentracja.
Objawy użycia: chichot, euforia, gadatliwość, zwiększony apetyt, zaburzenia koordynacji ruchowej, przekrwione oczy, kaszel, poczucie odprężenia, czasem spadek nastroju.
Zwróć uwagę na: słodkawą woń oddechu, włosów i ubrania oraz nagłe zainteresowanie hodowlą roślin przez twoje dziecko (brązowo zielone liście i nasionka możesz je obejrzeć), fifki i fajki, bibułkę papierosową.

Speed
Działanie Speeda zaczyna się w pół godziny po zażyciu, zależnie od czystości i tolerancji organizmu osoby biorącej. Speed działa ok. kilku godzin, podczas których zażywający czuje się mocno pobudzony, szczęśliwy, ma szeroko otwarte oczy.
Speed jest narkotykiem silnie uzależniającym. Skutki zażywania są wielorakie. Speed stymuluje centralny układ nerwowy oraz zwiększa gwałtownie szybkość bicia serca. Zarówno młodzi i zdrowi ludzie jak i długo zażywający Speed są narażeni na zawał serca.
U niektórych wywołuje nieprzyjemny "odlot", panikę, paranoję, niepokój. Długo zażywający Speeda są narażeni na chorobę psychiczną. Istnieje także wiele indywidualnych reakcji mózgu na Speeda. Efektem zażywania Speeda jest wzrost ciśnienia krwi także, jak również pękanie małych naczynek krwionośnych pod skórą, pozostawiających czerwone krostki, zwłaszcza na twarzy.
Może dojść do zniszczenia wątroby i jelit. Speed brany w dużych ilościach (dawkach) i zmieszany z alkoholem (może spowodować znaczne nadwyrężenie wątroby). Wypryski, zniszczone włosy mogą być także efektem zażywania Speeda, podobnie jak depresja, trwająca niekiedy nawet do kilku tygodni. Innym objawem jest bezsenność - czasami osoby zażywające Speeda nie mogą spać przez wiele dni, po czym są mocno zmęczone i wyczerpane.
Ryzyko zażywania Speeda jest o tyle większe, iż osoby zażywające nigdy dokładnie nie wiedzą co biorą - zważywszy, że Speed zawiera zazwyczaj ok. 5% czystej amfetaminy.

ALKOHOL
Alkohol należy do najpospolitszych używek. Jest znany w niemal każdej części świata. Otrzymuje się go na drodze fermentacji drożdży z cukrem zawartym w owocach (np. w winogronach) lub nasionach (jęczmień). Występuje w różnych gatunkach wina, piwa i wódek.
Alkohol jest środkiem uspokajającym, łagodzącym uczucia i wrażenia, spowalniającym również czynności i rekcje. Alkohol może sprawić, że pijąca go osoba poczuje się szczęśliwa, bardziej błyskotliwa i opanowana. Jednak, jak w przypadku innych używek i narkotyków, tylko pijący nabiera takiego przekonania. Ludzie znajdujący się w jego najbliższym otoczeniu odbierają coś zupełnie innego.
Napoje alkoholowe są ogólnie dostępne w sklepach barach czy w pubie. Jednak w wielu krajach na całym świecie alkohol jest nadużywany.
Alkoholizm jest przyczyną wielu wypadków drogowych, przestępstw, samobójstw i nie tylko. Długotrwałe zażywanie alkoholu jest szkodliwe dla zdrowia i może prowadzić do uszkodzenia wątroby, żołądku a także może spowodować problemy zdrowotne.

KOFEINA
Podobnie jak nikotyna, kofeina jest alkalicznym związkiem chemicznycm. Otrzymuje się ją z liści krzewu herbacianego albo ziaren krzewu kakaowego. Kofeina występuje także w kakao i niektórych napojach bezalkoholowych, jak coca-cola.
Działanie kofeiny polega na pobudzaniu mózgu w celu zmniejszenia uczucia głodu i zmęczenia. Ludzie pijący duże ilości herbaty czy kawy mogą stwierzić, że po odstawieniu tych używek odczuwają rozdrażnienie i przygniębienie, nawet lekkie drgawki. Są to łagodniejsze objawy abstynencji.
Działa ona dwu znacznie. Nie występuje większe niebezpieczeństwo, ale możliwe jest zagrożene dla zdrowia wiąże się z przedawkowaniem (problemy zdrowotne takie jak niespokojny sen i zaburzenia trawienne). Kofeina nie jest tak wielkim zagrożeniem dla społeczności, jak crack czy kokaina, ale możliwe jest uzależnienie psychiczne.

3. Boże Narodzenie - referat.
Boże Narodzenie - w tradycji chrześcijańskiej to święto upamiętniające narodziny Jezusa Chrystusa. Jest to liturgiczne święto stałe, przypadające na 25 grudnia, przy czym w kościołach, które nadal celebrują liturgię według kalendarza juliańskiego (głównie prawosławnych), wg kalendarza gregoriańskiego przypada 7 stycznia (25 grudnia wg juliańskiego). Boże Narodzenie poprzedzone jest okresem czterotygodniowego oczekiwania (dokładnie czterech niedziel), zwanego Adwentem.
Geneza
Najstarszym znanym nam dziś świadkiem który pisał o narodzeniach Jezusa jest Hipolit. W datowanym na 204 Komentarzu do Księgi Daniela (4,23,3) pisał on: Pierwsze przyjście Pana naszego wcielonego, w którym narodził się w Betlejem miało miejsce ósmego dnia przed kalendami styczniowymi (tzn. 25 grudnia)
Dzień 25 grudnia jako datę dzienną obchodzenia pamiątki Bożego Narodzenia podał też rzymski historyk Sekstus Juliusz Afrykański w swojej Chronographiai, w roku 221.
W 274, w tym dniu cesarz Aurelian nakazał obchodzenie nowego święta, synkretycznego kultu Sol Invictus.
W IV wieku, w okresie gdy chrześcijaństwo zyskało w Rzymie status religii państwowej i zaczęło zdobywać popularność, miejsce święta Sol Invictus Kościół przepisał obchodzenie w tym dniu święta Bożego Narodzenia. Pierwszą zachowaną wzmianką o publicznym celebrowaniu tego święta jest notatka w Chronografie z 354 r., znajdującym się w zbiorach Biblioteki Watykańskiej.
Datę 25 grudnia, przyjętą za czas narodzin Jezusa, próbuje też wyjaśnić tzw. hipoteza obliczeniowa. Jej autorem jest L. Duchesne, który opierając się na tekstach Statuta Hipolita Rzymskiego (ok. 170-235) i De Pascha computus z 243 r., w 1889 obliczył daty życia Jezusa. Według jego hipotezy, zakładającej idealne zsynchronizowanie czasu narodzin i śmierci ludzi doskonałych, Jezus narodził się 25 grudnia, a zmarł w dzień Paschy 25 marca (która jest zbieżna z biologiczną datą poczęcia).
Inny pogląd głosi, że święto Bożego Narodzenia zostało przyjęte przez Kościół po zwycięstwie cesarza Konstantyna Wielkiego nad Maksencjuszem w 312 roku lub Licyniuszem w 324 r.
Warto podać także, że w II-IV wieku, 25 grudnia przypadał na dzień urodzin Mitry. Prawdopodobne jest więc, że geneza daty świąt jest bardziej skomplikowana.
Można by także dodać, że w Biblii (Ewangelia Łukasza 2:8) jest napisane o tym, że pasterze strzegli swych owiec w nocy pod gołym niebem. Ta relacja wyklucza poprzednie hipotezy, bo wskazuje na cieplejszą część roku.
Zwyczaje
W niektórych Kościołach chrześcijańskich święta Bożego Narodzenia zaczynają się od dnia poprzedzającego rocznicę narodzin Jezusa - Wigilii (wieczór 24 grudnia), zwanej w Polsce regionalnie Gwiazdką lub Godami. W dniu tym tradycją w Polsce jest post jakościowy (bezmięsny, w pewnych regionach kraju jest to post ścisły). Punktem kulminacyjnym dnia jest uroczysta kolacja, do której tradycja nakazywała zasiadać po pojawieniu się na niebie pierwszej gwiazdki, na pamiątkę gwiazdy prowadzącej Trzech Króli do stajenki.
Świętowanie Wigilii, ani tradycyjny post w tym dniu nie są wspólne wszystkim chrześcijanom, np. protestanci nie zachowali specjalnych przepisów odnośnie do jedzenia lub niejedzenia mięsa. Chrześcijan prawosławnych obowiązuje w tym dniu ścisły post, aż do kolacji wigilijnej. Warto mimo to odnotować, że w Polsce również i mniejszości wyznaniowe przestrzegają wigilijnego postu ze względu na specyficzną tradycję naszego kraju. Obowiązek postu zniesiono w Kościele katolickim w roku 1983 (Nowy kodeks prawa kanonicznego), w Polsce episkopat podtrzymywał post wigilijny specjalnym dokumentem aż do roku 2003 - obecnie post w Wigilię jest jedynie zalecany.
Polska literatura kulinarna (np. Lemnis Vitry) podaje, że liczba gości w czasie wieczerzy wigilijnej powinna być parzysta (plus jeden talerz dla nieobecnych/zmarłych/niespodziewanych przybyszów/Dzieciątka). Natomiast nie ma zgodności co do liczby potraw: według niektórych źródeł powinna ona wynosić 12, zaś w innych podkreśla się, że winna być nieparzysta, generalnie 13 u magnatów, 11 u szlachty, 9 u mieszczaństwa. Te 13 potraw jest górną granicą. Ale według księcia J. O. Radziwiłła, można spróbować wszystkich ryb, które są liczone jako jedno danie.
O północy w kościołach rzymskokatolickich rozpoczyna się uroczysta msza zwana Pasterką. Następny dzień (25 grudnia) jest nazywany Bożym Narodzeniem, a 26 grudnia to w Polsce drugi dzień świąt obchodzony na pamiątkę św. Szczepana, pierwszego męczennika za wiarę chrześcijańską. Kolorem liturgicznym w okresie Bożego Narodzenia jest kolor biały.
W krajach katolickich i protestanckich pierwszy dzień Bożego Narodzenia jest dniem wolnym od pracy. W większości krajów wolny od pracy jest również drugi dzień Bożego Narodzenia (w Wielkiej Brytanii zwany Boxing Day).
Atrybuty Bożego Narodzenia
W Polsce w większości rodzin jest obchodzone jako święto gromadzące wielu krewnych. Typowymi atrybutami są:
" opłatek
" kolędy
" choinka, a często i szopka
" prezenty
" postać obdarowująca dzieci i dorosłych prezentami: zazwyczaj rolę te pełni fikcyjny Święty Mikołaj (którego pierwowzorem była jednak autentyczna postać), ale w zależności od regionu może być to: Dzieciątko (Górny Śląsk), Aniołek (Galicja) lub Gwiazdor (Wielkopolska, Kujawy, Pomorze). Wśród Polaków na Kresach Wschodnich może być to także Dziadek Mróz.
" (pierwsza) gwiazdka
" karp
" makówki
" barszcz z uszkami.
" pierogi z grzybami
" piernik
" kutia
" moczka
" kompot z suszonych owoców (śliwki, jabłka, gruszki)
5. Wielkanoc -referat.

Wielkanoc (Pascha, Niedziela Wielkanocna) - najstarsze i najważniejsze święto chrześcijańskie upamiętniające zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.[1] Poprzedzający ją tydzień, stanowiący okres wspominania najważniejszych dla wiary chrześcijańskiej wydarzeń, nazywany jest Wielkim Tygodniem. Ostatnie trzy doby tego tygodnia: Wielki Czwartek (wieczór), Wielki Piątek, Wielka Sobota i Niedziela Zmartwychwstania znane są jako Triduum Paschalne (Triduum Paschale). Co prawda każda niedziela jest w chrześcijaństwie pamiątką zmartwychwstania Chrystusa, ale Wielka Niedziela jest pamiątką najbardziej uroczystą.
Podczas soboru nicejskiego w 325 roku ustalono, że będzie się ją obchodzić w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni Księżyca. Ta skomplikowana zasada jest w istocie przełożeniem na solarny w swej naturze kalendarz juliański konkretnej daty 14 Nisan z religijnego kalendarza hebrajskiego, który jest kalendarzem lunarno-solarnym. Data 14 Nisan wyznacza w kalendarzu hebrajskim początek święta Paschy, wokół którego działy się wydarzenia zbawcze. Wielkanoc jest więc świętem ruchomym: może wypaść najwcześniej 22 marca, zaś najpóźniej 25 kwietnia. Z datą Wielkanocy powiązany jest termin większości ruchomych świąt ogólnochrześcijańskich i katolickich, m.in.: Środa Popielcowa, Wielki Post, Triduum Paschalne, Wniebowstąpienie Pańskie, Zesłanie Ducha Świętego, Boże Ciało i inne. Po wprowadzeniu kalendarza gregoriańskiego znów pojawiły się odmienności: w prawosławiu Wielkanoc obchodzi się bowiem zgodnie z kalendarzem juliańskim. Ostatnio niektóre środowiska chrześcijańskie postulują ustanowienie Wielkanocy, jako święta stałego. Wiemy bowiem dzisiaj, że Jezus mógł zostać ukrzyżowany 7 kwietnia 30 roku, lub - co znacznie mniej prawdopodobne - 3 kwietnia 33 roku. W związku z tym znamy prawdopodobną datę zmartwychwstania, to jest 9 kwietnia 30 roku. Kwestia ta była przedmiotem obrad II Soboru Watykańskiego.
Wielka Niedziela jest pierwszym dniem wielkanocnego okresu świątecznego zwanego oktawą wielkanocną. Okres Wielkanocny rozpoczyna się Wigilią Wielkanocną. Czas Wielkanocnej radości trwa w liturgii 50 dni i kończy się niedzielą Zesłania Ducha Świętego. W 40-tym dniu (czwartek) obchodzona jest uroczystość Wniebowstąpienia Pana Jezusa.
Niedziela Palmowa
Wielki Tydzień, poprzedzający Wielkanoc, rozpoczyna Niedziela Palmowa, zwana też Kwietną lub Wierzbną. Niedziela Palmowa upamiętniać ma wjazd Chrystusa do Jerozolimy i zgodnie z tradycją katolicką, w tym dniu wierni przynoszą do kościoła palemki - symbol odradzającego się życia, aby przez ich poświęcenie zapewnić sobie pomyślność w całym roku. W Polsce Niedziela Palmowa obchodzona jest od czasów średniowiecznych. Wtedy rozpoczynała tydzień ścisłego postu i umartwiania się na pamiątkę cierpień Zbawiciela, dziś jest wstępem do duchowego oczyszczenia, wyciszenia i przygotowania własnej duszy do święta Zmartwychwstania.
Niedziela Palmowa czczona była przez wieki "procesją z Jezuskiem Palmowym", którego figurkę przeprowadzano na osiołku na czele procesji. Z tradycji ludowych natomiast przejęła Niedziela Palmowa zwyczaj wykonywania barwnych i skomplikowanych palm wielkanocnych. Najpiękniejsze z nich powstają na Kurpiach i w Małopolsce, gdzie w Lipnicy Murowanej odbywa się coroczny konkurs na najdłuższą i najpiękniejszą palmę wielkanocną. Mistrzowskie eksponaty osiągają długość kilkunastu metrów, a podstawą oceny jest fakt, że muszą stać samodzielnie i nie zawierać w konstrukcji żadnych metalowych elementów.
Lany Poniedziałek Wielkanocny
Drugiego dnia Świąt Wielkiej Nocy tradycyjnie świętujemy "Lany Poniedziałek Wielkanocny". To stara tradycja, łącząca elementy wiary z motywami ludowymi. Lany Poniedziałek Wielkanocny, zwany w zależności od regionu "śmigusem - dyngusem", "polewanym poniedziałkiem" lub "oblewanym poniedziałkiem" to stary zwyczaj wzajemnego oblewania się wodą i bicia palemkami po nogach, co miało zapewnić zdrowie i symbolizowało oczyszczenie się z brudu duchowego na powitanie Zbawiciela.
Śmigus to właśnie to bicie palemkami. Dyngus - oznaczał - zachowany jeszcze na wsiach - zwyczaj "wykupienia się" z lania wodą i bicia za cenę kraszanek i pisanek, łączony jest także ze zwyczajem składania sobie wzajemnych wizyt w okresie wielkanocnym. Lany Poniedziałek Wielkanocny dzisiaj obchodzony jest różnie, w zależności od regionu. Na Mazowszu wierzy się, że im mocniej panna będzie polana, tym prędzej dobrego kawalera znajdzie. W okolicach Cieszyna smaganie witkami symbolizuje wycieranie się, suszenie po oblaniu wodą. Na południu Polski gospodarze w Lany Poniedziałek Wielkanocny obchodzą swoje gospodarstwa i pola, kropiąc je wodą święconą, co ma zapewnić urodzaj i chronić dobytek przed pożarem i gradobiciem. Wszędzie jednak Lany Poniedziałek Wielkanocny jest świętem zabawy i radości, budzącego się życia i nadchodzącej wiosny.