ISDN

Rozwój sieci telekomunikacyjnych wymaga nie tylko poprawienia i ulepszenia właściwości poszczególnych rodzajów sieci przenoszących informacje, ale przede wszystkim przejścia na nowy poziom jakości, polegający na uniwersalnym podejściu do wszelkiego rodzaju usług oferowanych przez operatorów. ISDN określany jest mianem cyfrowej sieci łączącej wszelkie usługi telekomunikacyjne w jedną płaszczyznę. ISDN jest skrótem pełnej nazwy Integrated Services Digital Network.
ISDN znajduje zastosowanie niemalże w każdej dziedzinie ludzkiej działalności, pozwalając na przesyłanie informacji ze znacznie lepszą jakością i szybkością niż w tradycyjnej telefonii, oszczędzając cenny czas, energię i pieniądze. Usługi ISDN zaspokajają potrzebę posiadania niezawodnego a zarazem elastycznego medium do transmisji danych i służą do przesyłania plików i łączenia sieci LAN. Transmisja plików przez sieć ISDN charakteryzuje się większą szybkością i niezawodnością w porównaniu z transmisją przy użyciu modemu i może być korzystniejsza w porównaniu z łączami dzierżawionymi pod względem kosztów.
ISDN stosuje się powszechnie w sieciach komputerowych, gdzie znajduje zastosowania jako łącze awaryjne, dodatkowe pasmo na żądanie lub jako łącze na żądanie.
Łącze awaryjne jest potrzebne w przypadku uszkodzenia linii dzierżawionej, łączącej odległe oddziały firm. Wówczas router zestawia połączenie, wykorzystując sieć ISDN. Połączenie zastępcze może zostać zestawione automatycznie, użytkownicy nawet nie odczują uszkodzenia łącza dzierżawionego.

Dodatkowe pasmo na żądanie jest konieczne w okresach, kiedy zapotrzebowanie na pasmo transmisyjne przekracza możliwości stałego łącza dzierżawionego, a użytkownicy nie mogą pozwolić sobie na zmniejszenie wydajności sieci. W takiej sytuacji rozwiązaniem może być zestawienie dodatkowego połączenia ISDN. Gdy ruch na łączu stałym zmniejszy się, to połączenie ISDN zostanie zakończone. Połączenie dodatkowe może zostać zestawione automatycznie a użytkownicy nie odczują utrudnień związanych z maksymalnym wykorzystaniem łącza dzierżawionego.
ISDN znajduje zastosowanie jako łącze na żądanie, jeżeli ilość wymienianych informacji pomiędzy odległymi sieciami jest niewielka. Wtedy bardziej opłacalne od zestawienia łącza stałego może być wykorzystanie ISDN do połączenia sieci. Połączenie będzie zestawiane tylko na czas transmisji danych, a użytkownik będzie pracował tak, jakby korzystał z łącza stałego.
Wyróżniamy dwa rodzaje dostępu przez ISDN:
? dostęp podstawowy BRA (Basic Rate Access),
? dostęp pierwotny PRA (Primary Rate Access).

Strukturę dostępu BRA tworzą dwa kanały B (każdy o przepływności 64 kbit/s) oraz kanał D o przepustowości 16 kbit/s.
Kanały B pracują w trybie komutacji łączy i są przeznaczone do zestawiania połączeń między parą lub większą grupą komunikujących się abonentów oraz do zdalnego korzystania z wszelkiego rodzaju automatycznych systemów informacyjnych, takich, jak np. publiczne lub prywatne bazy danych. Zaletą kanałów B jest izochroniczny charakter zestawianych za ich pośrednictwem połączeń. Oznacza to, że wartość opóźnienia transmisji dla przesyłanych nimi danych jest stała i na ogół niewielka. Cecha ta umożliwia wymienianie danych między połączonymi terminalami w czasie rzeczywistym. Sytuacja taka znacznie ułatwia realizację usług wymagających dużej regularności w dostarczaniu do odbiornika kolejnych próbek zakodowanego przebiegu. Strumienie danych przenoszonych kanałami B mogą mieć nie tylko strukturę ciągów słów kodowych, ale także odpowiadać wszelkim wymaganiom transmisji w trybie komutacji pakietów. Pakietowy tryb pracy kanału B jest stosowany w przypadku korzystania przez abonenta np. z dostępu do systemów pracujących zgodnie z protokołem X.25 lub innych usług podobnego typu.
Kanał D umożliwia transmisję danych wyłącznie w trybie komutacji pakietów. Podstawowym jego przeznaczeniem było przesyłanie wiadomości sygnalizacyjnych między terminalami abonenckimi a odpowiednim wyposażeniem centrali sieci publicznej. Z biegiem czasu zdefiniowano jednak wiele usług (takich jak np. teleakcja), które korzystają z przesyłania danych właśnie za pośrednictwem kanału D. Urządzenia i systemy pracujące w czasie rzeczywistym zazwyczaj nie mogą stosować transmisji w trybie pakietowym. Najważniejszą niedogodnością związaną z używaniem tego trybu jest występowanie dużego i zmiennego w czasie opóźnienia przekazywanych odbiorcy kolejnych porcji informacji. W ostatnim czasie powstało jednak wiele aplikacji nie wymagających wysokiej rytmiczności dostępu do medium transmisyjnego (np. usługi z grupy teleakcji), które mogą przesyłać swoje dane za pośrednictwem kanału sygnalizacyjnego. Możliwość korzystania z kanału D ma dla abonenta tę cenną zaletę, że unika on zajmowania kanałów B połączeniami zastawianymi np. w celu przesłania długich plików danych komputerowych. Rozwiązanie takie jest szczególnie interesujące dla tych użytkowników, którzy korzystają z dostępu podstawowego do sieci ISDN. Należy jednocześnie wyjaśnić, że zaimplementowany system priorytetów dostępu do kanału D umożliwia zagwarantowanie wiadomościom sygnalizacyjnym pierwszeństwa w procesie rywalizacji o wspólne pasmo oraz, że przesyłanie tych wiadomości nie wymaga przerywania trwających aktualnie połączeń, zestawionych np. na żądanie użytkownika.
Abonent sieci ISDN może zestawić połączenia w każdym z wymienionych kanałów całkowicie niezależnie od sposobu aktualnego wykorzystywania pozostałej części przysługującego mu pasma transmisyjnego. Dozwolone jest również multipleksowanie w pojedynczym kanale kilku połączeń lub postępowanie odwrotne, polegające na zestawieniu połączenia dysponującego sumarycznym pasmem obu kanałów B. Rozwiązanie takie jest stosowane najczęściej w celu zagwarantowania szybkiej wymiany danych między terminalami abonenckimi i oddalonymi sieciami komputerowymi lub przeprowadzania transmisji wideofonicznej.
Całkowita przepustowość kanałów dostępu podstawowego do sieci ISDN wynosi 144kbit/s (2x64kbit/s + 16kbit/s). Jej wartość została ograniczona do podanych rozmiarów w celu umożliwienia wykorzystania istniejących łączy abonenckich (nieekranowana skrętka przewodów) do przenoszenia informacji w postaci cyfrowej. W ten sposób znacznie obniżono koszty instalacji nowego systemu, unikając konieczności wymiany okablowania pętli abonenckiej.
Format transmisji danych w łączu abonenckim dostępu pierwotnego odpowiada strukturze ramki podstawowej systemu PCM 30/32. Jego główną część tworzy 30 kanałów B o właściwościach identycznych jak analogiczne kanały dostępu podstawowego. Szczelina nr 16 jest zajmowana natomiast przez sygnalizacyjny kanał pakietowy D. Tym razem jego przepustowość została poszerzona do 64kbit/s, co jest w pełni uzasadnione faktem, iż obsługuje on tutaj znacznie większą liczbę połączeń niż ma to miejsce w przypadku dostępu podstawowego. Szczelina nr 0 jest wykorzystywana do synchronizacji ramki i pozostaje dla abonenta niedostępna.
Dostęp pierwotny oferuje abonentowi znacznie szersze pasmo transmisyjne i większą liczbę zestawianych jednocześnie połączeń. Jego stosowanie jest w pełni uzasadnione w przypadku podłączania do publicznej sieci ISDN różnego rodzaju małych central abonenckich, czy też lokalnych sieci komputerowych. Niestety, transmisja strumienia danych z szybkością 2,048 Mbit/s na odległość rzędu kilku kilometrów wymaga już stosowania kabla koncentrycznego lub światłowodu. Stąd też instalacja i eksploatacja dostępu pierwotnego znacznie przekracza koszty ponoszone przez abonenta dysponującego jedynie dostępem podstawowym. Użytkownik może wykorzystywać poszczególne kanały B całkowicie niezależnie lub też łączyć je w struktury o większej przepustowości. Proces łączenia kanałów w grupy nie może być przeprowadzony w sposób dowolny lecz podlega ścisłym regułom. Określają one zasady tworzenia kanałów pochodnych, zawierających kilka, kilkanaście lub pełną liczbę 20 kanałów podstawowych B.
Opisana powyżej struktura dostępu pierwotnego jest stosowana powszechnie w krajach europejskich i oznaczona została skrótem CEPT. Jej amerykańska odmiana (T1) została dostosowana do współpracy z systemem PCM 24 i zawiera taką właśnie sumaryczną liczbę kanałów. Ich podstawowe parametry i przeznaczenie są identyczne jak w opisanym wcześniej systemie europejskim.
Usługi oferowane abonentowi przez sieć ISDN należy rozgraniczyć na odmienne grupy:
? usługi przenoszenia, nazywane również bazowymi,
? teleusługi,
? usługi dodatkowe.
Usługi bazowe są odpowiedzialne wyłącznie za przenoszenie strumieni danych między poszczególnymi punktami dostępu do sieci ISDN. W celu właściwej realizacji poszczególnych żądań użytkownika jest bowiem niezbędne zestawienie kanałów transmisyjnych o parametrach odpowiadających wymaganiom przesyłanych nimi sygnałów.
Do zadań realizowanych przez usługi przenoszenia nie należy natomiast sterowanie terminalami abonenckimi, programowanie ich parametrów lub nadzorowanie przebiegu wymiany danych. Usługi bazowe trybu komutacji łączy podzielono na trzy podstawowe rodzaje, z których każdy nieco inaczej definiuje parametry zestawienia kanału podkładowego. Poszczególnym z nich nadano następujące nazwy:
? mowa,
? 3.1 kHz akustyczne,
? 64 kbit/s, nieograniczone.
Mowa - jest przeznaczona do przenoszenia cyfrowego sygnału fonicznego, zakodowanego zgodnie z normą G.711. Tworzony tor transmisji może w tym przypadku zawierać: konwertery A/m, tłumiki echa, a także układy i odcinki analogowe. Sygnał foniczny może być przekazywany zarówno innemu użytkownikowi, jak i odpowiednim systemom rozpoznawania mowy, np. w celu automatycznej realizacji żądań abonenta i sterowania usługami świadczonymi przez sieć za pomocą głosu. Omawiana usługa bazowa nie jest przeznaczona dla transmisji danych cyfrowych przekształconych na postać analogową, jak to ma miejsce w przypadku stosowania modemów lub teleksów grupy 1, 2 i 3. Zapewnia ona natomiast poprawną komunikację między abonentami dysponującymi zarówno cyfrowymi jak i analogowymi aparatami telefonicznymi, czyli współpracę sieci ISDN i PTSN.
3.1 kHz, akustycznie - kanał definiowany przez usługę 3.1 kHz, akustycznie, akceptuje szerszy zakres typów transmitowanych informacji. Umożliwia om bowiem przesyłanie dowolnego sygnału akustycznego, zakodowanego zgodnie ze standardem G.711. Usługa ta jest więc przeznaczona do wymiany strumieni informacji za pośrednictwem modemów, telefaksów grupy 1,2 i 3 oraz tworzenia typowych połączeń telefonicznych. Dopuszczalne jest również stosowanie w torze transmisyjnym konwerterów A/m, tłumików echa, a także układów i odcinków analogowych. Jedyne odstępstwo od tej zasady stanowi przypadek transmisji sygnałów niefonicznych, wymagający odpowiedniej modyfikacji struktury zestawionego połączenia tak, aby został wyeliminowany wpływ tłumików echa. Omawiana usługa gwarantuje również współpracę systemów cyfrowych z analogową siecią PTSN.
64 kbit, akustycznie - usługa ta tworzy w pełni przeźroczysty kanał cyfrowy PCM. Strumień transmitowanych nimi danych nie daje żadnych modyfikacji w czasie przenoszenia go miedzy punktami: źródłowym i docelowym. Usługa ta umożliwia przekazywanie zarówno sygnałów fonicznych, akustycznych dowolnego typu, jak i informacji cyfrowej, pochodzącej np. z terminali komputerowych, telefaksów grupy 4 lub innych urządzeń tego typu.

Do zadań realizowanych przez teleusługi należą: telefonia, telefax 4 oraz telefax 2/3, tryb mieszany, poczta elektroniczna, transmisja danych, wideofonia, telewizja, telealarm, telealert, telekomenda, telemetria.
Telefonia - przenoszenie zakodowanego cyfrowo sygnału akustycznego w sposób charakterystyczny dla typowej usługi telefonicznej. Sieć ISND zapewnia dodatkowo możliwość: poszerzenia pasma fonicznego do 7kHz, transmisji sygnału stereofonicznego oraz uzyskania połączenia konferencyjnego
Telefax 4 oraz Telefax 2/3- umożliwia abonentom wymienianie korespondencji w formie dokumentów zawierających informacje typu facsimile, automatycznie poprzez sieć ISDN. Usługa Telefax 4 może być realizowana w oparciu o usługi bazowe trybu łączowego lub pakietowego. Pożądana jest możliwość współpracy terminali Telefax 4 (dołączonymi do sieci ISDN) z terminalami Telefax 3 (dołączonymi do sieci telefonicznej lub do ISDN).

Tryb mieszany - umożliwia kombinowaną komunikację tekstową (Teleteks) i facsimile (Telefax 4) do przesyłania dokumentów zawierających przemieszane informacje tekstowe i nieruchome obrazy.
Videotex - podobnie jak teleteks jest przeznaczony do transmisji tekstu wzbogaconego ewentualnie o znaki semigraficzne. Podstawową jego cechą jest prezentacja odbieranego obrazu za pomocą minitora ekranowego. Videotex wprowadzono głównie w celu umożliwienia abonentowi zdalnego korzystania z baz danych (publicznych i prywatnych), bibliotek oraz innych systemów informacyjnych. Użytkownik ma w tym przypadku przywołać na ekran swego monitora (w obu poprzednich usługach treść odbieranych wiadomości zależała wyłącznie od ich nadawcy). Abonent może również modyfikować zawartość baz danych i zarządzać nimi. Konieczne jest oczywiście stosowanie odpowiedniego systemu różnicowania uprawnień dostępu do określonych rodzajów informacji, uzależnionego np. od stopnia ich tajności lub dopuszczalnego zakresu modyfikowania. Stopniowa ewolucja videotexu doprowadziła do przekazywana za jego pośrednictwem obrazów o wysokiej rozdzielczości (np. ilustracji z bibliotek encyklopedycznych), a następnie obrazów ruchomych. Docelowo (w sieci B-ISDN), omawiana teleusługa ma zapewnić również zdalny dostęp do bibliotek filmów wideo.

Poczta elektroniczna - pozwala nadawcy informacji na umieszczenie jej treści w specjalnie przeznaczonym do tego celu systemie sieciowym. Pozostawiona wiadomość może mieć formę pisma, mowy, lub ilustracji (zależną od rodzaju dostępnej "skrzynki elektronicznej") i zostać odebrana przez adresata w dowolnym momencie. Na uwagę zasługuje fakt ulokowania owej skrzynki nie w terminalu abonenckim, lecz w specjalnie przeznaczonych do tego celu urządzeniach sieciowych (pozostawiona wiadomość jest zwykle przechowywana w centrali sieci publicznej, która znajduje się najbliżej jej odbiorcy). Przesyłanie odpowiedniej informacji może więc nastąpić niezależnie od tego, czy abonent docelowy pozostawił włączony odpowiedni terminal, czy też nie. Jak wynika z przedstawionego opisu, omawiany system funkcjonuje na zupełnie innych zasadach niż te, które były charakterystyczne dla podobnych urządzeń analogowych takich, jak np. automatyczna sekretarka.
Transmisja danych- jest przeznaczona do realizacji połączeń między komputerami dwóch abonentów lub zdalnego dostępu do wybranej sieci komputerowej. Usługa ta może być realizowana zarówno w trybie komutacji pakietów, jak i komutacji kanałów. W przypadku wyposażenia komputera w odpowiednie urządzenia peryferyjne (skaner, drukarka, itp.) może on realizować funkcje praktyczne wszystkich pozostałych rodzajów terminali ISDN. Osiągana przez użytkowników szybkość transmisji jest determinowana liczbą wykorzystywanych jednocześnie kanałów oraz sposobem formatowania przesyłanego strumienia informacji. W przypadku realizacji zdalnego dostępu do lokalnych sieci komputerowych można uzyskać bardzo dobre efekty stosując odpowiednie urządzenia typu gateway. Zapewniają one zwykle automatyczną kompresję transmitowanego strumienia danych. Osiągana dzięki niej efektywna szybkość transmisji waha się od 1 do 2 Mbit/s, przy założeniu wykorzystywania obu kanałów B dostępu podstawowego. W przypadku używania aplikacji nie wymagających dużej przepustowości zestawionego połączenia, jest wskazane raczej wykorzystywanie kanału D. Unika się w ten sposób zajmowania kanałów B, umożliwiając tym samym realizację za ich pośrednictwem innych usług.

Wideofonia- początkowo zakładano, że w pierwszej fazie budowy sieci ISDN usługa ta ma zapewnić jednoczesną transmisję fonii i "wolnych obrazów". Bardzo szybki postęp w technice kompresji obrazów ruchomych pozwala jednak sądzić, iż w niedługim czasie możliwa będzie transmisja sygnału wizji o stosunkowo dobrej jakości, z szybkością nie przekraczającą przepustowości kanału 2B. Już obecnie wiele firm oferuje abonentom sieci ISDN terminale wideofoniczne, posiadające formę samodzielnych urządzeń lub kart do komputerów PC. Jednak ciągle można mieć wiele zastrzeżeń do jakości odtwarzanego przez nie obrazu. Pełne możliwości tej usługi będą dostępne dla użytkowników sieci szerokopasmowej. Głównym zadaniem połączenia wideofonicznego jest umożliwienie przeprowadzenia wideo konferencji między grupą osób znajdujących się w różnych częściach świata. Obraz towarzyszący sygnałowi fonicznemu pozwoli na dyskusję nad rysunkami, schematami, fotografiami oraz dokumentami wszelkiego innego rodzaju.

Telewizja - usługa ta stanie się dostępna dopiero w sieci B ISDN. Dzięki zastosowaniu cyfrowego kodowania obrazu możliwa będzie znaczna poprawa jego jakości (eliminacja zakłóceń, szumów i zniekształceń powstających w czasie transmisji).
Telealarm - przekazywanie komunikatu o alarmie z czujników zainstalowanych u abonenta (np. przeciwpożarowych, przeciwwłamaniowych, itp.) do odpowiednich centrów dyżurnych sieci. Transmisja odpowiedniej informacji jest inicjowana całkowicie automatycznie i nie wymaga żadnej formy nadzoru ze strony użytkownika. Usługa ta może zostać wzbogacona w przyszłości o wiele nowych możliwości, związanych np. z sygnalizacją ulatniania się gazu lub zdalnym nadzorem instalacji podobnego typu.

Telealert - przekazywanie podobnych jak poprzednio komunikatów, ale w przeciwnym kierunku, tzn. z centrów nadzorujących bezpieczeństwo mieszkańców danego obszaru do wszystkich dostępnych terminali abonenckich. Treść wiadomości przesyłanych w obrębie tej usługi może dotyczyć np. podnoszenia się poziomu wód, stężenia zanieczyszczeń atmosferycznych lub danych pochodzących z centrów sejsmograficznych.
Telekomenda - oferuje możliwość zdalnego sterowania wybranymi urządzeniami zainstalowanymi u abonenta. Najważniejszymi przykładami praktycznego zastosowania omawianej teleusługi są np. centrale nadzorowania systemu ogrzewania pomieszczeń, nawadnianie trawników, oświetlenia ulic, itp. Stosowanie tego typu rozwiązań może przyczynić się w znacznej mierze do obniżenia kosztów eksploatacji niektórych urządzeń. Włączanie ich w czasie obowiązywania niższej taryfy opłat za energię elektryczną lub efektywne dostosowanie ich pracy np. do zmieniających się warunków atmosferycznych, jest korzystne zarówno z punktu widzenia użytkownika, jak i producenta energii.
Telemetria - pozwala na zdalne odczytywanie stanu różnego rodzaju liczników i mierników zainstalowanych u abonenta (gazomierzy, liczników zużycia energii elektrycznej, wodomierzy, itp.). Uzyskiwane w ten sposób dane są przekazywane natychmiast wskazanym centrom rozliczeniowym, które na ich podstawie określają należności, jakie powinni uiścić poszczególni abonenci. Dokonanie owych rozliczeń finansowych może zresztą również odbywać się w sposób całkowicie automatyczny poprzez przeprowadzenie operacji przelewów między odpowiednimi kontami bankowymi.

Do usług dodatkowych należą: prezentacja numeru abonenta wywołującego (CLIP), blokada prezentacji numeru abonenta wywołującego (CLIR), prezentacja numeru abonenta wywołanego (COLP), blokada prezentacji numeru abonenta wywołanego (COLR), wielokrotny numer abonenta (MSN), przenośność terminala (TP), sygnalizacja abonent-abonent (UUS), połączenie oczekujące (CW), połączenie zawieszone (CH) , podadresowanie (Subaddressing), informacja o opłacie (AOC), blokada połączeń wychodzących (OCB).
Prezentacja numeru abonenta wywołującego (CLIP) - usługa oferowana jest stronie wywoływanej w celu uzyskania informacji o numerze abonenta wywołującego. Abonent wywoływany otrzymuje w chwili zestawienia połączenia pełny numer katalogowy abonenta, wystarczający do nawiązania połączenia w drugą stronę. Numer abonenta wywołującego nie jest przekazywany abonentowi wywoływanemu, gdy abonent wywołujący korzysta z usługi CLIR.
Blokada prezentacji numeru abonenta wywołującego (CLIR) - usługa pozwalająca abonentowi na zabronienie podawania jego pełnego numeru katalogowego stronie, z którą nawiązuje on połączenie. Usługa może być aktywna dla wszystkich nawiązywanych połączeń (usługa uaktywniana w centrali), lub wywoływana z terminala zgodnie z żądaniem abonenta.
Prezentacja numeru abonenta wywołanego (COLP) - usługa oferowana jest stronie nawiązującej połączenie dla uzyskania informacji o numerze abonenta, z którym zostało zrealizowane połączenie. Numer osiągnięty nie jest przekazywany gdy abonent, z którym zostało nawiązane połączenie korzysta z usługi COLR.
Blokada prezentacji numeru abonenta wywołanego (COLR) - usługa pozwalająca abonentowi na zabronienie podawania jego pełnego numeru katalogowego stronie, która nawiązuje z nim połączenie.
Wielokrotny numer abonenta (MSN) - usługa pozwalająca na zastosowanie więcej niż jednego numeru na tym samym łączu fizycznym. Usługę tą stosuje się w celu rozróżniania terminali dołączonych do jednego zakończenia sieciowego (NT1). Dzięki tej usłudze istnieje możliwość zdefiniowania oddzielnych zestawów usług dla poszczególnych terminali.
Przenośność terminala (TP) - usługa umożliwiająca chwilowe zawieszenie aktualnego połączenia w celu: przeniesienia terminala do innego gniazdka w ramach tego samego dostępu podstawowego, a następnie przywrócenie połączenia z tego samego terminala,
zmienienia jednego terminala na inny terminal dołączony do innego gniazdka w ramach tego samego dostępu podstawowego, a następnie przywrócenie z niego połączenia,
zastąpienia terminala przez inny, dołączony do tego samego gniazdka i przywrócenie z niego połączenia, zastąpienia terminala przez inny, dołączony do tego samego gniazdka i przywrócenie z niego połączenia, przywrócenia połączenia w terminie późniejszym z tego samego terminala.

Sygnalizacja abonent-abonent (UUS) - usługa pozwalająca dwóm abonentom ISDN na wzajemną wymianę krótkich informacji (w postaci ciągu znaków) podczas zestawiania lub rozłączania połączenia. Odebranie informacji nie wymaga podejmowania żadnych akcji ze strony abonenta wywoływanego, gdyż informacja jest zapamiętywana przez terminal. Maksymalna długość przesyłanych informacji wynosi 128 bajtów.
Połączenie oczekujące (CW) - dzięki usłudze CW abonent prowadzący rozmowę telefoniczną, do którego kierowane jest kolejne wywołanie, może otrzymać informację o nowym wywołaniu. Wówczas abonent ten może wybrać jedną z następujących opcji:
zignorować wywołanie oczekujące (abonent wywołujący otrzyma sygnał oczekiwania), odrzucić wywołanie oczekujące (abonent wywołujący otrzyma sygnał zajętości), przyjąć wywołanie oczekujące i zakończyć połączenie dotychczasowe, przyjąć wywołanie oczekujące i zawiesić połączenie dotychczasowe.

Połączenie zawieszone (CH) - usługa pozwalająca na zawieszanie dotychczasowego połączenia i ponowne jego uaktywnianie. Abonent może równocześnie zawiesić kilka połączeń i to niezależnie od tego czy jest stroną wywołującą czy wywoływaną.
Podadresowanie (Subaddressing) - usługa umożliwiająca odróżnienie terminali podłączonych do jednego zakończenia sieciowego poprzez subadress dołączony do numeru abonenta. Subadress może być również wykorzystywany do przesyłania podczas zestawiania połączenia dodatkowych informacji, których długość nie przekracza 20 bajtów.
Informacja o opłacie (AOC) - usługa pozwalająca abonentowi na kontrolę należności za aktualnie zestawione połączenie, zarówno w trakcie jego trwania, jak i po jego zakończeniu.

Blokada połączeń wychodzących (OCB) - usługa umożliwiająca zablokowanie realizacji niektórych połączeń wychodzących z danego aparatu, np. połączeń międzymiastowych lub połączeń międzynarodowych.
Cyfrowa sieć zintegrowana usługowo ISDN (Integrated Services Digital Network) stanowi kolejny etap rozwoju systemów telekomunikacyjnych. W odróżnieniu od wcześniejszych rozwiązań, oferuje ona zdolność jednoczesnego świadczenia szerokiego wa chlarzu usług, które do tej pory były realizowane przez wydzielone, wyspecjalizowane sieci. Integracja usług oznacza więc wykorzystanie wspólnego medium oraz urządzeń teletransmisyjnych do przenoszenia wielu rodzajów informacji. Realizacja wspomnianego założenia staje się możliwa, jeżeli transmitowanym strumieniom danych zostanie nadana identyczna forma, pozwalająca na ujednolicenie sposobu ich przenoszenia miedzy kolejnymi centralami sieci. Warunek ten może być łatwo spełniony, jeśli zastosuje się wyłącznie cyfrową reprezentację transmitowanych sygnałów. W tym przypadku niezbędne staje się jednak wyeliminowanie ze struktury systemu teletransmisyjnego odcinków analogowych, co z kolei narzuca konieczność przeprowadzenia procesu cyfryzacji pętli abonenckiej. Wprowadzenie w łączu abonenckim wyłącznie cyfrowej transmisji sygnałów wyróżnia sieć ISDN od istniejących wcześniej systemów. Przekazywanie informacji cyfrowej miedzy terminalami komunikujących się użytkowników umożliwia rozszerzenie zakresu rodzajów przesyłanych informacji. Różnorodność ich typów stanowi podstawę integracji usług.
Logiczna struktura tzw. dostępu abonenckiego do sieci ISDN niesie ze sobą jeszcze jedną zaletę nowego systemu. Jest nią wydzielenie specjalnego kanału sygnalizacyjnego (kanał D), czyli zastosowanie tzw. sygnalizacji poza pasmowej (a raczej poza kanałowej). Wspomniane rozwiązanie pozwala użytkownikowi komunikować się z obsługująca go centralą niezależnie od faktu, czy aktualnie jego kanały "rozmowne" są zajęte realizacją innego połączenia. Możliwy staje się ciągły dostęp do oferowanych przez sieć usług (również w czasie trwania połączenia), na co nie pozwalały rozwiązania wcześniejsze.

Aby zostać abonentem sieci cyfrowej ISDN musimy znajdować się w obszarze działania centrali cyfrowej oferującej usługi typu ISDN oraz odpowiednie służby techniczne operatora muszą przeprowadzić pomiary łącza abonenckiego na podstawie których można wydać warunki techniczne określające możliwość włączenia stacji abonenckiej do sieci ISDN.
Do komunikacji z urządzeniami ISDN używane się następujące interfejsy:
"U" - przenoszący sygnały od użytkownika do centrali telefonicznej po jednej parze przewodów na odległość do 6 km.
"S/T" - przenoszący sygnały od gniazdka telefonicznego do urządzenia ISDN po dwóch parach przewodów.
Jeśli sprzęt zainstalowany u użytkownika wymaga S/T należy zastosować konwerter NT (Network Termination), który posiada najczęściej jeden interfejs U i dwa interfejsy S/T.

Łącze abonenckie (2B+D) jest zrealizowane na parze telefonicznej (styk U). Oznacza to, że jeśli abonent posiada już linię telefoniczną, to nie ma potrzeby instalacji nowego łącza. Abonent otrzymuje urządzenie zwane NT (Network Terminal), które jest zasilane z sieci ~220 V.
Od strony abonenta do NT dochodzi znormalizowany styk S. Są to 4 (opcjonalnie 8) przewody o długości do 500 m. Wszystkie urządzenia są dołączone równolegle przewodami do 10 m. W przypadku długiej linii (styku S) może być konieczne zakończenie jej opornikami 100 Om. Dla pełnego wykorzystania sieci ISDN specjalnie opracowano cyfrowe terminale zgodne z ogólnymi międzynarodowymi standardami np. karty PC ISDN, aparaty ISDN, modemy itp. Jednak nie znaczy to, że nie można korzystać nadal ze starych, sprawnych urządzeń. Podłączenie analogowych urządzeń odbywa się poprzez specjalne adaptery, które mogą być w zależności od wersji wbudowane w zakończenie sieciowe (NT) znajdujące się u abonenta.