ISDN - BRI vs PRI
ISDN
1. Co to jest ISDN
2. Na jakiej zasadzia komutacji działa ISDN
3. Czym się różni abonent BRI od PRI
. Linie dzierżawione doskonale nadają się do stałych połączeń, którymi transmituje się duże ilości danych. Ale świetną alternatywę dla połączeń stałych stanowi system połączeń komutowanych zwany ISDN . ISDN to sieć cyfrowa z integracją usług (Integrated Services Digital Network – ISDN). Pozwala poprzez standardowe linie telefoniczne przesyłać dane w obrębie firmy, miasta lub kraju. ISDN to więcej niż same obwody, jest to również specyfikacja sygnałów przesyłanych tymi obwodami
Najczęściej opłaty za połączenia ISDN są taryfikowane podobnie jak tradycyjne połączenia telefoniczne. Trzeba zapłacić opłatę instalacyjną i miesięczny abonament oraz opłatę za czas trwania połączenia. Warto wspomnieć, że w Polsce oferowany jest stały dostęp do Internetu przez ISDN za zryczałtowaną opłatą.
ISDN przesyła głos i dane poprzez, co niezwykle ważne, standardowe linie telefoniczne w postaci cyfrowej. Połączenie lokalizacji abonenta z centralą telefoniczną może odbywać się z kilkoma różnymi prędkościami, z których każda łączy transmisję 19,2 kb/s i 64 kb/s. Komputer wyposażony w adaptery terminali i routery ISDN może łączyć możliwości transmisji głosu i danych.
Dla komputera linia ISDN stanowi zatem szeroko otwarty kanał transmisji danych z prędkością – dzięki kompresji – bliską 150 kb/s. W każdym razie ISDN jest z pewnością szybszy niż połączenie komutowane z tak zwanym modemem 56 kb/s.
Czym różni się ISDN od połączenia telefonicznego z użyciem zwykłego analogowego modemu? Nowy modem kupiony do komputera przekształca strumień danych cyfrowych z szeregowego portu komputera w sygnały analogowe. Sygnały te wędrują linią analogową do centrali telefonicznej gdzieś w sąsiedztwie. Tam są konwertowane z powrotem na postać cyfrową i tak pokonują resztę drogi poprzez kraj lub kontynent. U kresu wędrówki – być może kilkaset metrów od jej – celu są zamieniane z powrotem na postać analogową i tak trafiają do innego modemu. Jednym z głównych zadań ISDN jest zmiana „ostatniego kilometra” połączenia w postać cyfrową. Co ciekawe, analogowe sygnały generowane przez modem wędrują najwyżej przez kilka najbliższych kilometrów. Najczęściej każdy abonent telefoniczny znajduje się nie dalej niż w odległości około 10 kilometrów od centrali swojego operatora telekomunikacyjnego. Centrala ta jest przeważnie cyfrowa. Najczęściej jest to w pełni redundantny system komputerowy, który reaguje na polecenia z „terminala” (aparatu telefonicznego) i wykonuje szereg złożonych czynności w celu nawiązania połączenia.
Przy cyfrowych pętlach lokalnych znika problem z szerokością pasma, który stwarzał konieczność posługiwania się wyrafinowanymi modemami z własnymi procesorami w celu przesłania danych z prędkością większą niż 300 b/s. Dzięki wymyślnym technikom kompresji i sygnalizacji współczesne modemy mogą przesyłać dane z prędkością ponad 56 kb/s poprzez łącza komutowane, jednak nie jest to możliwe dla wszystkich łączy ani dla wszystkich danych. W przypadku cyfrowych linii telefonicznych można bez problemu przesyłać dane z prędkością ponad 140 kb/s.
Najlepsze zastosowanie ISDN to łącze pomiędzy segmentami sieci LAN. Segmenty te mogą znajdować się w mieszkaniach i w biurach, w siedzibie usługodawcy internetowego lub w centrum komputerowym firmy obsługującej serwis informacyjny.
Aplikacje, które mogą wykorzystać to łącze komunikacyjne, obejmują przeglądarki internetowe i programy narzędziowe, systemy poczty elektronicznej, aplikacje baz danych, a nawet zwykłe współużytkowanie drukarki.
Projektanci ISDN podzielili dostępne pasmo na trzy kanały danych. Dwa z nich służą do przesyłania danych z prędkością 64 kb/s, choć wiele międzymiastowych połączeń ISDN odbywa się faktycznie z prędkością 56 kb/s, ponieważ z taką prędkością przesyłają dane operatorzy międzymiastowi. Trzeci kanał działa z prędkością 16 kb/s i umożliwia przesyłanie żądań do przełączników ISDN w centrali, podczas gdy dwa pozostałe kanały są wykorzystywane do transmisji z pełną prędkością.
Trzeci kanał – tak zwany kanał D – jest przeznaczony do sygnalizacji (na przykład, że linia jest zajęta), a jego pojemność jest najczęściej niedostępna dla użytkowników. Jednak niektóre firmy umożliwiają wykorzystanie go do stałego połączenia z Internetem. Z uwagi na niewielką przepustowość kanału D nadaje się on jedynie do przesyłania małych ilości danych w regularnych odstępach czasu, takich jak poczta elektroniczna, czy notowania giełdowe.
Kanał B zestawiany jest techniką komutacji obwodów, co oznacza, że pomiędzy dwoma urządzeniami zestawiana jest dedykowana ścieżka komunikacji, gwarantowana jest odpowiednia szerokość pasma, a opóźnienie w zasadzie ogranicza się do czasu propagacji.
Kanał D zestawiany jest metodą komutacji pakietów, czyli poprzez jednoczesną transmisję danych cyfrowych do wielu klientów w jednym kanale komunikacyjnym.
ISDN potrzebowało dekady, aby stać się dostępnym rozwiązaniem. Lokalni operatorzy zmuszeni do instalacji sprzętu ISDN napotykali nieprzewidziane problemy
z wyszkoleniem instalatorów, zakupem nowego oprogramowania dla komutatorów sieci i określeniem cennika na te usługi. Choć szeroko popularny w Europie i Japonii, ISDN jest wciąż niedostępny w wielu miastach Stanów Zjednoczonych.
ISDN oferowany jest w dwóch wersjach:
• jako Dostęp podstawowy ( Basic Rate Interface – BRI). Obejmuje on dwa kanały B, umożliwiające równoczesną transmisję danych i głosu z prędkością 64 kb/s, oraz kanał D używany do przesyłania informacji o połączeniu i o użytkowniku z prędkością 16 kb/s.
• jako Dostęp pierwotny (primary rate interface – PRI). Obejmuje 30 (Europa) lub 23 (USA) kanały B (kanały „nośnika”), o przepustowości 64 kb/s każdy, a także kanał D (kanał „danych”), również o przepustowości 64 kb/s.
Użytkownikom indywidualnym oferowany jest zwykle dostęp BRI, wystarczający dla ich potrzeb.