Początki teatru greckiego, tragedii i tragizmu.

Powstanie teatru związane było z kultem Dionizosa. Wiosną obchodzono małe a jesienią wielkie Dionizje. Na cześć boga śpiewano dytyramby (uroczyste hymny). Z dytyrambów stopniowo narodził się teatr grecki. Dochodziło do dialogu między śpiewakami.

Pierwszego dnia W. Dionizji odbywały się uroczystości religijne zakończone przeniesieniem posągu Dionizosa z świątyni Do teatru. Drugiego dnia odbywał się konkurs chórów, następnego dnia wystawiano komedia natomiast od czwartego do szóstego odbywał się konkurs dramaturgów, z których każdy wystawiał trzy tragedie i jeden dramat satyrowy. Kolebką teatru greckiego były Ateny. U podnóża Akropolu wybudowano pierwszy teatr kamienny. Powstał on w IV wieku p.n.e. Teatry powstawały najczęściej u podnóża wzniesienia,jego widownia zwana theatronem była wykuwana w skalnym zboczu. Teatr nie miał zadaszenia, ponieważ w Grecji występowało mało opadów. Widownia zajmowała około 2/3 obwodu koła. Na dole znajdowała się scena czyli orchestra. Za nią, a naprzeciwko widowni znajdowała się skene. Był to budynek służący aktorom za garderobę. Między orchestrą a skene znajdowało się proskenion. Na tymże podwyższeniu stał chór. Na frontowej ścianie skene wieszano pinakez – tablice, płyty na których malowano dekoracje. Pierwsze rzędy w teatrze przeznaczone były dla dostojników greckich.

W danym momencie na scenie nie mogło być więcej niż 3 aktorów. Na nogi aktorzy zakładali specjalne buty na podwyższeniu – tzw. Koturny. Na tułów zaś zakładano kostiumy wypełnione specjalnym materiałem by uzyskać powiększenie aktora. Kostiumy były w symbolicznych kolorach, np. purpurowy oznaczał- króla. Na twarze zakładano maski wykonane ze wzmocnionej gliny. Wyróżniano trzy rodzaje masek: komiczną, tragiczną i satyrową. Maski pełniły również bardzo ważną funkcje rezonatorów głosu. Na głowy nakładano perukę – onkes.

Zawód aktora uchodził za niezwykle ciężki. Aktor musiał być niezwykle zdrowy, silny i wytrwały. W starożytnej Grecji sztuki wystawiano wg prawdziwego czasu jej trwania. Musiał wykazać się również niebywałą paletą umiejętności. Uczucia swe wyrażał gestem i głosem. Aktorzy zwolnieni byli z płacenia podatków oraz służby wojskowej.
Chór składał się od 12 do 15 osób. Ubrany był w uroczyste szaty. Chórowi przewodził koryfeusz.

Główni autorzy dramatów:
Tepis- stworzył właściwy dramat. Wprowadził pierwszego aktora na scenę i przedstawił aktora chórowi. Sam był właśnie tym pierwszym aktorem.

Ajschylos- ustanowił porządek współzawodnictwa tragedii, wprowadził drugiego aktora. Jego największe dzieło to trylogia „Orosteja”.

Eurypidnes- twórca tragedii psychologicznej „Medea”

Arystofanes-najwybitniejszy komediopisarz czasów starożytnych. Autor „Żab”, „Ptaków”

Chiton-szata
Protagonista - najlepszy aktor w zespole
Deus ex machina- bóg pojawiający się nieoczekiwanie na scenie i wyjaśniający poplątaną intrygę

Tragedia - gr. Tragos - kozioł, ode- pieśń; utwór sceniczny o poważnej treści; przedstawia konflikt jednostki dążącej do obranego celu; perypetie bohaterów kończą się tragicznie. W tragedii antycznej obowiązywała jedność miejsca, czasu i akcji.

Tragedia antyczna składała się z następujących części:
Prolog - scena mówiona, zapowiadająca temat utworu
Parados - wejście chóru na orchestrę i jego pierwsza pieśń
Epejsodia- dialogi między aktorami (5)
Stasimon- pieśni chóru (5) przeplatane epejsodiami
Exodos (-us) – ostatnia pieśń chóru i jego zejście z orchestry

Tragedia antyczna miała wywoływać u widza litość i trwogę, przez co prowadzić do oczyszczenia (katharsis). W tragedii obowiązywała również zasada decorum, czyli zachowania stosowności. Tragedia była gatunkiem stylu wysokiego. Cechowała ją wartość stylu, bogactwo figur stylistycznych.

Zasadą decorum złamał dopiero W. Szekspir

Dodaj swoją odpowiedź
Język polski

Starożytna Grecja - omówienie teatru w oparciu o "Antygonę".

Cechy "Antygony" jako utworu dramatycznego


A. Zachowana zasada trójdzielności dotycząca jedności:
- czasu (akcja ciągła),
- akcji (podjęcie tylko jednego wątku: konflikt Antygony z Kreonem),
- miejsca (akcja dziej...

Język polski

Antyk (Starożytność) - zagadnienia na maturę ustną.

Antyk – Starożytność

1.Granice chronologiczne epoki:
Granice chronologiczne starożytności to przedział od XIX wieku p.n.e. do 476 r. n.e. (upadek Cesarstwa Rzymskiego).

2.Biblia:
a) czas powstania – poszczególne ...

Język polski

Teatr.

Dramat antyczny - rodzaj literacki, powstały w starożytnej Grecji, wywodzący się z pieśni pochwalnych, śpiewany w czasie misteriów dionizyjnych. Rozwinął się około V w. p.n.e.
Koncepcja tragizmu
hibris, ate (pycha, zaślepienie)...

Język polski

Definicje i rodzaje dramatów

Dramat, z greckiego drma – („działanie, akcja”), jeden z trzech głównych (obok liryki i epiki) rodzajów literackich, trakto-wany często jako gatunek sztuki syntetycznej, wielotworzywowej – zarówno literackiej, jak i teatralnej.
Wyk...