Biznes plan agroturystyka

Biznes plan

Agroturystyka


Spis Treści:

I Cel działania
II Opis rynku
1. Oferta
2. Klienci
3. Obszar i miejscowość
4. Kultura
5. Rekreacja
III Analiza popytu na produkty
IV Opis i analiza konkurentów
V Prognoza sprzedaży
VI Plan marketingowy
1. Dystrybucja
2. Strategia cenowa
3. Promocja
4. Produkt
VII Plan w dziedzinie zatrudnienia
VIII Techniczny plan działania


I Cel działania
Obszar woj. Podlaskiego charakteryzuje się bogatymi zasobami przyrody, które w doskonały sposób sprzyjają funkcjonowaniu wielu obiektów turystycznych. Walory przyrody, duże obszary zalesione leżące nieopodal krainy Doliny Biebrzy oraz nienaruszone jeszcze przez ludzką rękę tereny są skupiskiem wielu gatunków roślin i zwierząt, które nie występują w innych zakątkach Polski. Wypoczynek w gospodarstwie ekologicznym to raj dla osób, które chcą zadbać o swoje zdrowie, oraz nie lubią tłumu i hałasu modnych kurortów. Dlatego pragniemy założyć gospodarstwo agroturystyczne, które w pełni pozwoli skorzystać naszym klientom z naszej gościnności, rodzinnej atmosfery, najwyższej jakości żywności oraz położenia gospodarstwa w malowniczym, cichym, czystym miejscu czyni z promowanej przez na ekoturystyki niepowtarzalną formę spędzenia wolnego czasu. Inwestycja będzie zlokalizowana w Wiźnie

Turystyka w ostatnich latach stała się bardzo dochodową dziedziną działalności w Polsce. Systematycznie wzrastają dochody instytucji i osób zajmujących się świadczeniem usług turystycznych. Szacuje się, że ta gałąź, obok branży komputerowej, w najbliższych latach będzie rozwijać się bardzo prężnie. Stwarza się więc szansa wykorzystania tego trendu oraz naturalnego potencjału turystycznego. Inwestowanie w bazę turystyczną staje się koniecznością. Zwiększają się wymagania, zmieniają się trendy i oczekiwania osób chcących skorzystać z oferty ośrodków turystycznych.

II Opis rynku

1. Oferta
Budynek mieszkalny składać się będzie z dwóch części nadziemnych i jednej podziemnej. Układ taki podyktowany jest warunkami zagospodarowania przestrzennego oraz względami praktycznymi. Część podziemna przeznaczona jest na garaż samochodowy na 3 stanowiska oraz pomieszczenia gospodarcze.
Układ kondygnacji nadziemnych został zaprojektowany tak, aby łączył w sobie ergonomię, funkcjonalność i estetykę. Z tych względów układ jest następujący:
• Na parterze zlokalizowano hall, salon wypoczynkowy, pomieszczenia kuchenne oraz salę jadalną
• Na 1 piętrze przewidziano 4 pokoje z łazienkami oraz pomieszczenie administracyjne
• Na poddaszu przewidziano 1 pokój z łazienką

Sumarycznie gospodarstwo będzie posiadało 14 miejsc noclegowych podzielonych na:
• 1 pokój 3 - osobowe
• 4 pokoje 2 – osobowe

Ponadto przewidziane jest miejsce na organizacje, ognisk i grila, mini plac zabaw dla dzieci altana z ławami i stołem oraz plac do gry w badmintona.
Na życzenie klienta będziemy się także zajmować:
• organizacją spływów kajakowych
• organizacją imprez okolicznościowych w okresie świąt i Nowego Roku
• wypożyczaniem sprzętu wędkarskiego
• organizacją przejażdżek bryczką w okresie letnim oraz kuligi w okresie zimowym
• udostępnianiem rowerów
• organizacją wędrówek pieszych i rowerowych

2. Klienci
Typowy odbiorca agroturystyki, tak w krajach Europy Zachodniej jak i w Polsce, jest mieszkańcem miasta i jest spragniony ciszy, spokoju oraz otwartych przestrzeni z dala od pełnego stresów i zgiełku życia metropolii. Ogólnie mówiąc, interesują go różne formy rekreacji na wolnym powietrzu, odkrywanie walorów krajobrazu oraz wiejski styl życia. Turyści to często ludzie aktywni, zainteresowani przyrodą i ekologią. Stronią od turystyki masowej. Przeważnie dysponują własnym samochodem i organizują swoje wakacje samodzielnie, bez pośrednictwa agencji czy touroperatorów. Jeśli spędzą urlop w spokoju, z poczuciem pełnego bezpieczeństwa i wygody, w pełni zadowoleni, to jest bardzo prawdopodobne, że powrócą do tych samych miejsc. Duży odsetek osób korzystających z tego typu usług stanowią obcokrajowcy głównie Niemcy i Belgowie dla których regiony wschodniej Polski stanowią doskonałą alternatywę spędzania wolnego czasu.

3. Obszar i miejscowość
Szczególne wartości kryje Kotlina Biebrzy, Kurpiowska Puszcza Zielona, malownicza pradolina Narwi, dolina Pisy, przełomowa dolina Bugu, fragment Pojezierza Mazurskiego. Perłą przyrodniczą jest niewątpliwie Biebrzański Park Narodowy z przebogatą florą i fauną, oraz najbardziej naturalnym w Europie Środkowej kompleksem torfowisk. W Regionie Łomżyńskim znajdują się dwa parki krajobrazowe: Łomżyński i Narwiański oraz 12 rezerwatów przyrody. Ze względu na słabo rozwinięty przemysł jest czyste powietrze, woda oraz nieskażona zanieczyszczeniami żywność. Wieś może dostarczyć gościom wiele przestrzeni bogatej w zieleń, kwiaty i barwy natury.
Piękno Regionu Łomżyńskiego podkreślają obiekty architektoniczne i piesze szlaki turystyczne między innymi:
• Ciechanowiec - Granne - Zuzela „Nadbuźańskim traktem"
• Morgowniki - Piątnica - Wizna - Strękowa Góra - Goniądz (Dolistowo
• Dębniki — Ruda Osowiecka — Wyk - Dłużewo
• Gać - Pniewo - Łomża - Nowogród - Rybaki - Miastkowo
• Wizna - Burzyn - Osowieć - Goniądz
• Gieiczyn — Czerwony Bór — Szumowo
• Gieiczyn - Czerwony Bór - Baczę Suche - Wygoda
• Łupianka Stara - Waniewo - Jeżewo Stare
• Rajgród - Rybczyzna - Woźnawies - Czerwone Bagno
• Tama - Lasy Rajgrodzkie - Kuligi - Czerwone Bagno
• Gugny - Barwik
• Grobla Honczarowska
• Czerwone Bagno

Region oferuje turystom do zwiedzania wiele cennych zabytków i obiektów muzealnych. Można do nich zaliczyć:
• Łomża - Muzeum Okręgowe, Katedra, Kościoły: Kapucynów, Bene¬dyktynek, Wniebowzięcia NMP
• Drozdowo - Muzeum Przyrodnicze
• Wizna — Kościół w stylu gotyku mazowieckiego, Izba Pamięci
• Nowogród — Kurpiowskie Muzeum Skansenowskie
• Ciechanowiec - Muzeum Rolnictwa im. K. Kluka i skansen
• Zuzela - Muzeum lat dziecięcych prymasa Tysiąclecia Stefana Wyszyńskiego
• Osowiec - ogromne fortyfikacje z okresu Carskiej Rosji.

Obecnie teren gminy Wizna zamieszkują 4 744 osoby z tego 2364 kobiet i 2380 mężczyzn.
Teren gminy zajmuje 13 323 ha powierzchni z czego: lasy i grunty leśne 1 378 ha, łąki 1 611 ha, pastwiska 1 828 ha, sady 18 ha, grunty orne 7 354 ha, resztę stanowią nieużytki, tereny pod zabudowaniami, ciągami komunikacyjnymi oraz tereny pod rzekami i zbiornikami wodnymi.

4. Kultura
• Cyklicznymi imprezami w Gminie organizowanymi przez placówki kulturalne i oświatowe są: Noc Świętojańska - 24 czerwca i Zlot Pamięci Września - wrzesień
Wiosną 2000 roku obył się w Wiźnie I Międzynarodowy Festiwal Filmów Przyrodniczych, który będzie również cyklicznie organizowany. II Festiwal odbędzie się na przełomie marca i kwietnia 2002 roku. Już w marcu bieżącego roku rozpoczną się prace nad II edycją.

W Wiźnie istnieją następujące zabytki:
• późnogotycki Kościół Św. Jana Chrzciciela,
• dzwonnica barokowa z drugiej połowy XVII wieku,
• kaplica cmentarna klasycystyczna z I-ej połowy XIX wieku,
• grodzisko wczesnohistoryczne z XI - XII wieku (szczątki), które w swej średniowiecznej formie drewniano - ziemnej przetrwało do XVIII wieku jako siedziba Starostów Wiskich, sądów grodzkich i ziemskich.
5. Rekreacja
Wizna leży na obrzeżach tzw. Zielonych Płuc Polski. Graniczy z rezerwatami przyrody BAGNO WIZNA i BAGNO WIZNA II, będącymi wielkim bogactwem flory i fauny.
W gminnym planie zagospodarowania przestrzennego tereny przylegające do Biebrzy i Narwi przeznaczone zostały na cele rekreacyjne.
Atrakcyjne walory turystyczne i przyrodnicze tworzą szerokie możliwości wypoczynku.
Brak przemysłu czyni środowisko czystym, atrakcyjnym dla amatorów wypoczynku blisko natury. Rzeki Narew i Biebrza stanowią wspaniałe warunki do uprawiania sportów wodnych:
• kajakarstwo,
• wędkarstwo
• oraz wędrówek pieszych i rowerowych.

III Analiza popytu na produkty

Biebrzański Park Narodowy odwiedza około 40 – 45 tysięcy osób rocznie. Popyt na usługi turystyczne ma charakter sezonowy i wykazuje tendencję wzrostową. Związane jest to z nasilającym się zainteresowaniem tym atrakcyjnym wypoczynkowo miejscem.

Wykres nr 1. Struktura klientów ( opracowanie własne)

IV Opis i analiza konkurentów
Obszar w Dolinie Biebrzy ze względu na swą atrakcyjność obfity jest w dość znaczną liczbę gospodarstw gościnnych. Na terenie tym znajduje się 85 gospodarstw agroturystycznych w tym w Wiznie 10, z których 72 prowadzi swa działalność przez cały rok. Należy jednak wspomnieć ,że turystyka na tym terenie ma charakter sezonowy i najwięcej turystów przybywa tu wiosną i latem. Gospodarstwa te są przystosowane do przyjmowania gości , wyposażone w odpowiedni sprzęt domowy , sanitarno – higieniczny i sportowy. Turyści mogą skorzystać z różnego rodzaju kwater , w zależności od swoich potrzeb. Poza miejscem sypialnym goście maja odpowiednio wyposażone pozostałe pomieszczenia tj. np.: pokój wypoczynkowy , kuchnia ,łazienka.
Zmieniające się preferencje klientów są motorem do działań w kierunku podnoszenia standardów oferowanych usług .Tak więc mimo tak licznej liczby gospodarstw , które oferują spory zakres usług niestety ale często nie nadążając za oczekiwaniami klientów jesteśmy stanie wejść na rynek bez większych problemów oferując
• Wyższy poziom zróżnicowanych i niepowtarzalnych usług zwracając uwagę na najdrobniejsze szczegóły , które mogą mieś zasadniczy wpływ na jakość świadczonych usług.
• Korzystne cenowo formy wypoczynku.
Współpracujemy dodatkowo z Dyrekcją Biebrzańskiego Parku Narodowego , która udzieliła nam pozwolenia na sprzedaż:
• Kart wstępu do Biebrzańskiego Parku Narodowego
• Kart wstępu na szlaki „Czerwonego Bagna”
• Licencji wędkarskich na łowisko specjalne BPN.
Świadcząc pełen pakiet usług będziemy bacznie obserwować zmiany wokół nas aby nasi klienci nie zrezygnowali z form wypoczynku oferowanych przez z nas na rzecz konkurentów tych obecnych jak i potencjalnych

V Prognoza sprzedaży
Planowane przychody z gospodarstwa agroturystycznego ”XXX” w roku 2003/2004
Lp. Wyszczególnienie Liczba wynajętych kwater w ciągu roku Uwzględniony rabat Planowany przychód w ciągu roku
1. Pobyt poza sezonem 324 10% 23328 zł
2. Pobyt w sezonie 527
Dzieci do lat 10 51 10% 3672 zł
Członkowie towarzystw i klubów turystycznych 53 10% 3816 zł
Grupy zorganizowane 90 10% 6480 zł
Osoby przebywające dłużej niż 7 dni 27 10% 1944 zł
Pozostali 306 24480 zł
3. Suma 851 63720 zł
Tabela 1. Prognoza sprzedaży ( opracowanie własne)


W pierwszym roku działalności gospodarstwo agroturystyczne „Powrót do edenu” odwiedzi około 851 osób, co stanowić będzie około 2% ogółu turystów zwiedzających rejon nadbiebrzański. Przedsiębiorstwo w/w roku działalności osiągnie przychód w wysokości 63720 zł.
Prognozę sprzedaży naszego gospodarstwa przygotowaliśmy w oparciu o dane dotyczące sprzedaży jednego z gospodarstw agroturystyczny mających siedzibę w Wiźnie, a także na podstawie informacji Głównego Urzędu Statystycznego.

VI. Plan marketingowy

1. Dystrybucja produktu turystycznego

Przez dystrybucję rozumie się wszelkie czynności związane z pokonywaniem czasowych i przestrzennych różnic związanych ze spożyciem i wytwa¬rzaniem. Dystrybucja wymaga uruchomienia i ustawicznego przekształ¬cania różnych strumieni rzeczowych (pieniądze, produkty) i informacyj¬nych (negocjacje, zamówienia, promocja), które przepływają od wytwórcy do nabywcy produktu turystycznego. Przepływy te tworzą skomplikowaną siatkę zależności między wytwórcami, pośrednikami i konsumentami a także różnymi osobami i instytucjami, które ułatwiają ich współdziałanie. Pojęcie dystrybucji jest bliskoznaczne z pojęciem sprzedaży, ale obejmuje szerszy zakres czynności. Produkt turystyczny musi zostać efektywnie sprzedany, co wymaga zaangażowania wielu podmiotów.
W turystyce, gdzie usługowy charakter produktu w zasadzie uniemożliwia oddzielenie sprzedaży od konsumpcji, a więc i przerzucenia ekonomicznego ryzyka na pośrednika, niezmiernie ważne jest interesowania się wytwórcy sprawnością wszystkich wykorzystywanych przez niego kanałów dystrybu¬cji. W naszym przypadku dobór kanałów sprzedaży jest szczególnie istotny, ponieważ nasza firma dopiero rozpoczyna swoją działalność.
W literaturze przedmiotu możemy znaleźć dwie koncepcje kanałów dystrybucji:
• koncepcja tradycyjna-gdzie sprzedażą zajmują się sami wytwórcy oraz pośrednicy. Według tej koncepcji kanał dystrybucji turystycznej to łańcuch niezależnych przedsiębiorstw, przez które produkt lub prawo do produktu przechodzi od wytwórcy do nabywcy. Powyższa koncepcja pomija jednak uczestnictwo w obrocie turystycznym wielu instytucji, które we współczesnym marketingu odgrywają doniosłą rolę.
• koncepcja uwzględniająca uczestnictwo w obrocie turystycznym wielu instytucji, są to np.: banki, organizacje zajmujące się handlem, badaniami rynku, ubezpiecze¬niami, reklamą itp. W kształtowaniu produktu turystycznego znaczną rolę odgrywają także różne instytucje związane z określonym obszarem, chodzi tu przede wszystkim o ośrodki informacji turystycznej, towarzystwa agroturystyczne zrzeszające producentów itd.
Charakterystyczną cechą dystrybucji produktu turystycznego ze względu na jego usługowy charakter jest brak fizycznego przenoszenia w przestrzeni. Przez co sprzedaż odbywa się w znacznej mierze w miejscu stałego zamieszkania nabywcy.
Dystrybucja produktów i usług naszego gospodarstwa będzie odbywała się poprzez:
• system dystrybucji bezpośredniej, który ze względu na swoją prostotę, będzie minimalizował zagrożenia w stosunku do nabywców wynikające ze złej informacji;
• system dystrybucji pośredniej, którego zastosowanie, przy niewielkiej skali wytwarzania i niewielkich rozmiarach rynku lokalnego, ułatwi nam wejście na ten rynek. Zastosowanie tego systemu dystrybucji jest dla nas również ważne ponieważ decyzja o podróży (urlopie) wiąże się z koniecznością posiadania wielu informacji, ponadto umożliwia nie tylko zaoszczędzenie czasu i kosztów, lecz również dokonanie racjonalnego wyboru miejsca i czasu odpoczynku. Pośrednikami będą lokalne i regionalne ośrodki informacji turystycznej, biura podróży mające swoje siedziby w dużych aglomeracjach miejskich oraz Biebrzańsko - Narwiańskie Towarzystwo Agroturystyczne Łoś w Wiźnie.

2. Strategia cenowa

Cena jest obok produktu kluczowym narzędziem marketingowego oddziaływania na rynek. Między ceną a innymi elementami marketing-mix zachodzą ścisłe związki. Poziom ceny jest zdeterminowany z jednej strony możliwościami sprzedaży produktu turystycznego, a z drugiej jego właściwościami funkcjonalnymi i jakością. Z jednej strony wszystkie elementy strategii marketingowej determinują poziom ceny, z drugiej cena akceptowana przez nabywców określa granice możliwej polityki produktu, dystrybucji i promocji. Zbyt kosztow¬ny marketing może ukształtować cenę, która napotyka barierę popytu. Punktem wyjścia dla marketingowej polityki ceny jest więc badanie róż¬nych wariantów popytu przy różnych cenach i porównywaniu wyników z kosztami, jakie przedsiębiorstwo musiałoby ponieść przy danym wa¬riancie wytwarzania i sprzedaży.
Dla sprzedawcy pragnącego zdobyć trwale pozycję na rynku istotne jest więc, aby ceny odpowiadały wartości użytkowej oferowanych dóbr i usług. Cena jest również wskaźnikiem prestiżu produktu i prestiżu firmy.
Polityka cen przedsiębiorstwa może opierać się na trzech formułach, a mianowicie:
• kosztowej,
• popytowej,
• konkurencyjnej.
Jest oczywiste, że cena winna przede wszystkim zapewnić pokrycie kosztów własnych oraz rentowność zaangażowanych kapitałów trwałych i obrotowych. Kalkulacja ceny produktu turystycznego dokonywana z punktu widzenia kosztów musi uwzględniać:
• koszty całkowite i ich strukturę,
• wysokość kosztów zmiennych i stałych przypadających na jednostkę produktu,
• możliwość wykorzystania wielkiej skali wytwarzania,
• ewentualność zmiany struktury kosztów.
Popyt turystyczny odznacza się dość dużą elastycznością, ale reakcje poszczególnych segmentów rynku na ceny są mocno zróżnicowane. Najsilniej reagują na zmiany cen nabywcy na rynkach masowych, najsłabiej konsumenci usług ekskluzywnych. Dlatego obserwując poziom dochodów, cen i ich związki z popytem należy zwracać uwagę na ich strukturalne cechy. Tego rodzaju danych winny dostarczać odpowiednie badania marketingowe. Niestety w naszej sytuacji wynikającej z ograniczoności zasobów finansowych będziemy wykorzystywać doświadczenia okresu poprzedzającego, wprowadzając na tej podstawie zmiany w naszej polityce cenowej.
W warunkach gospodarki rynkowej przedsiębiorca musi stale obserwować politykę cen uprawianą przez inne firmy i elastycznie reagować na ich decyzje. Dobrze jest studiować w tym celu oferty innych uczestników rynku (ogłoszenia, katalogi, broszury reklamowe). Nasze przedsiębiorstwo ze względu na oferowanie przez konkurencje produktów porównywalnych będzie stosowało politykę dostosowywania swoich cen do cen ustalanych przez konkurentów. Wpływ na to ma również nieugruntowaną jeszcze pozycją na rynku.
W planowaniu cen uwzględnia się dwa elementy, tj. cenę podstawową i odchylenie od niej, które podwyższają lub zniżają poziom ceny podstawowej. Głównymi czynnikami różnicującymi cenę produktu turystycznego są najczęściej: czas konsumpcji, grupa odbiorców, wielkość transakcji, forma sprzedaży oraz rola firmy w kanale dystrybucji.

Stosowane rodzaje cen:
1. Cena podstawowa, stanowi ona swego rodzaju punkt orientacyjny, uwz¬ględniający wielkość i intensywność popytu oraz poniesione koszty. Po uwzględnieniu tych i innych czynników cena podstawowa za dobowy pobyt w naszym gospodarstwie została ustalona w wysokości 80 zł.
2. Ceny zróżnicowane według:
a) kryterium czasu:
• cena w sezonie, cena ta odpowiada cenie podstawowe z uwzględnionymi rabatami;
• cena posezonowa, jest to cena podstawowa pomniejszona o 10% rabat.
b) kryterium kategorii klienta, stosując to kryterium postanowiliśmy udzielić upustu w wysokości 10%:
• dzieciom do lat 10;
• członkom towarzystw i klubów turystycznych;
• gościom, którzy kilkakrotnie korzystali z naszej oferty, ale nie mniej niż 5;
• grupom zorganizowanym.
c) kryterium wielkości transakcji, stosując tego typu różnicowanie, udzielamy 5% obniżki w stosunku do ceny podstawowej dla osób, które zamierzają spędzić w naszym gospodarstwie więcej niż 7 dni.

3. Promocja

Aby odnieść sukces na rynku, przedsiębiorstwo musi rozpoznać potrzeby konsumenta i zaoferować we właściwym miejscu i czasie stosowny produkt ora zachęcić potencjalnego nabywcę do dokonania zakupu. Czynnikiem decydującym o efektywności i skuteczności strategii marketingowej przedsiębiorstwa turystycznego, a tym samym o jego powodzeniu na konkurencyjnym rynku, jest odpowiednio ukształtowana kompozycja instrumentów marketingowych, wśród nich nie może zabraknąć promocji. Zadaniem działań promocyjnych jest informowanie potencjalnych turystów o istnieniu usług i uświadomienie korzyści, jakie mogą oni osiągnąć poprzez ich posiadanie i użytkowanie. Obok funkcji informacyjnej promocja wspomaga i wspiera sprzedaż ofert turystycznych dzięki przekonywaniu, nakłanianiu, pobudzaniu zainteresowania i motywowaniu turystów do zakupu. Promocja jest również ważnym narzędziem walki konkurencyjnej.

Celem naszych działań promocyjnych jest:
• dostarczenie informacji o naszym przedsiębiorstwie i jego produktach;
• kreowanie lojalności turystów, poprzez zachęcenie ich do regularnych pobytów;
• wzbudzenie popytu na nasze produkty;
• podtrzymywanie już istniejącego popytu;
• niwelowanie skutków sezonowości, poprzez motywowanie do zakupów również poza sezonem turystycznym.

Wykorzystywane instrument promocji:
• reklama, ze względu na olbrzymie koszty związane z zastosowaniem tego instrumentu promocji nasza firma będzie wykorzystywać za środek przekazu promocyjnego ogłoszenia w prasie, strony w Internecie a także ulotki i broszury;
• sprzedaż osobista, dzięki zastosowaniu tego instrumentu możliwe będzie dotarcie do indywidualnych odbiorców albo niewielkich grup odbiorców, ponadto na efekty zastosowania tego instrumentu nie trzeba długo czekać, środkiem przekazu promocyjnego w przypadku tego instrumentu będzie ustna prezentacja oferty na różnego rodzaju targach i giełdach turystycznych;
• public relations, instrument ten jest niezbędny w kształtowaniu pozytywnego wizerunku naszego przedsiębiorstwa, w tworzeniu przychylności otoczenia wobec naszej działalności oraz w tworzeniu zaufania. Ważną cechą tego instrumentu są również niskie koszty jego zastosowania. Środkami przekazu promocyjnego mogą być komunikaty i artykuły prasowe, wywiady dla prasy, komunikaty i informatory dla punktów informacji turystycznej, karty pocztowe z życzeniami np. świątecznymi dla najlepszych klientów.
Prowadzenie działań promocyjnych nie jest sprawą łatwą, konieczne jest czasami skorzystanie z pomocy specjalistycznej agencji reklamowej. W przypadku naszego przedsiębiorstwa pomoc specjalisty niezbędna będzie przy tworzeniu i zamieszczenie strony internetowej zawierającej informacje o oferowanych usługach. Jeżeli chodzi o ulotki, broszury i informatory o naszym gospodarstwie to podstawy znajomości edytora teksu i obsługi komputera w zupełności wystarczą.

4. Produkt
Pojęcie produktu związane jest z marketingiem i w myśl jego teorii bywa definiowany jako „wszystko, co można oferować na rynku i co może zaspokajać potrzeby i pragnienia nabywcy. Może nim być rzecz materialna, usługa, organizacja, marka, idea.
W turystyce mamy do czynienia z produktem turystycznym, który może być rozumiany w wąskim bądź szerszym znaczeniu. Produkt turystyczny w wąskim znaczeniu odnosi się do zakupywanych usług i dóbr materialnych zaspokajających potrzeby związane z uprawianiem turystyki, a oferowanych pojedynczo lub w formie pakietu. Natomiast w szerokim znaczeniu - „wszystko, co turysta czyni w czasie podróży oraz w miejscu przeznaczenia (pobytu w docelowym miejscu). Inaczej „całkowity produkt turystyczny obejmuje całość przeżytego doświadczenia od chwili opuszczenia domu do powrotu; w odróżnieniu od miejsca w samolocie lub pokoju w hotelu, jako pojedynczych produktów, całkowity produkt turystyczny- np. wypoczynek nad morzem, wycieczka autokarowa lub wyjazd na konferencję -jest produktem złożonym".
Produkt turystyczny związany z obszarem jest produktem złożony. Tworzą go:
• podstawowe dobra turystyczne (walory turystyczne)
• dobra materialne i usługi świadczone przez wytwórców
• udogodnienia.
Region Łomżyński, w którym ma siedzibę nasze gospodarstwo, składa się z obszarów o różnej atrakcyjności turystycznej modyfikowanej warunkami fizjograficznymi, hydrologicznymi oraz florą i fauną. W Regionie Łomżyńskim można wyróżnić obszary preferowane do turystyki i rekre¬acji masowej, kwalifikowanej, hobbystycznej, edukacyjnej i ekoturystyki, uprawiania zbieractwa, wycieczek pieszych, rowerowych, przejażdżek konnych i powozowych oraz wycieczek zimowych (kuligi). możliwość rozwoju sportów wodnych letnich i zimowych oraz wędkarstwa.

VII. Plan w dziedzinie zatrudnienia

Przedsiębiorstwo prowadzone jest przez właściciela wspólnie z rodziną (żoną i dwójką dzieci). Możliwe jest również zatrudnienie pracowników najemnych w sezonie wakacyjnym przy pracach domowych i polowych. W sezonie możemy zatrudniać również osoby do pracy w kuchni (pomoc kuchenna).
Żona właściciela posiada wykształcenie ekonomiczne, dlatego dodatkowo ona będzie zajmować się prowadzeniem księgowości.
Konieczne jest także zatrudnienie specjalisty-informatyka do sporządzenia strony internetowej.

VIII Techniczny Plan Działania

Posiadamy prawo własności gruntów w miejscu lokalizacji inwestycji. Budynek który zaadaptujemy na potrzeby naszej inwestycji wymaga jedynie remontu.
 Złożenie wniosku o udzielenie kredytu inwestycyjnego w banku.
 Złożenie wniosku o dofinansowanie naszej działalności z unijnych funduszy pomocowych wspierających rozwój obszarów wiejskich ( częściowa spłata kredytu).
 Przeprowadzenie niezbędnych prac remontowych w celu zaadaptowania pomieszczeń na cele planowanej działalności.
 W myśl ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 21 ust 43 dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5,są zwolnione od opodatkowania.
 Złożenie wniosku o przyjęcie do Stowarzyszenia Gospodarstw Agroturystycznych.
 Zlecenie wykonania strony internetowej będącej reklamą naszego gospodarstwa.