W przeszłości jak i dziś panuje rozbieżność w opiniach jak należy przeprowadzać wychowanie młodzieży. Możemy stwierdzić jedynie, że od najdawniejszych czasów ojciec miał decydującą rolę w wychowaniu syna a matka córki, że za wzór stawiano dawniejsze pokolenia i że na tym tle dochodziło do konfliktów pokoleń. Specyficzne wychowanie zwane agoge było podstawą systemu spartańskiego, wprowadzić je miał według tradycji Likurg.Wychowaniem objęte były wszystkie dzieci zrodzone z rodzin spartańskich, w agoge mogli brać udział również chłopcy zrodzeni ze związku spartanina i niewolnicy, nie posiadali jednak praw obywatelskich.Dzieci pozostawały pod opieką matki jedynie przez pierwszych siedem lat. W ósmym roku życia rozpoczynał się długi i trudny okres wspólnego wychowania pod opieką eforów.Chłopcy spędzali czas w grupach łączących rówieśników zwanych ile, którymi dowodzili wybierani spośród najlepszych eireni. Po czteroletnim przygotowaniu w wieku lat dwunastu pais – chłopiec opuszczał dom i przenosił się do wspólnego obozu, gdzie rozpoczynał poważniejsze ćwiczenia, które kończył jako dwudziestoletni młodzieniec (Iren – młodzieniec dojrzały).Chłopców dzielono na dwie grupy: Młodszą – paides od roku siódmego do czternastego Starszą – efebów od czternastego do dwudziestego W każdej grupie powtarzały się te same nazwy oddziałów czy klas. Po roku uczeń nazywał się rhobidas, a w następnych latach kolejno: prokomidzomenos, mikidzomenos, propais, pais (12-letni) melleiren, eiren. Według Plutarcha termin pais obejmował chłopców od siedmiu do dwunastu lat. Warunki życia w obozie były bardzo surowe: chłopców karmiono skąpo (część pożywienia musieli kraść), odziewano w jedną szatę, którą nosili przez cały rok, trzymano ich w lichych barakach. Spali razem w grupach, na jakie byli podzieleni, co doprowadziło do rozwinięcia homoseksualizmu, nie tylko nieograniczanego, ale chętnie widzianego. W grach uczestniczyli nago, strzyżono im włosy i przyzwyczajano chodzić boso. Kładziono nacisk na zdobycie sprawności fizycznej, odporności na głód, zimno, ból, wytrzymałość, umiejętność walki w szyku hoplickim. Ćwiczono ich również w marszach i we władaniu bronią. Z przekazów dowiadujemy się, że spartanie dla sprawdzenia odpowiedniego przygotowania i wytrzymałości młodego człowieka poddawali go próbom, pierwsza były silna chłosta przed ołtarzem Artemidy Orthii, którą chłopiec powinien był znieść bez jęku. Drugą przechodzili młodzi ludzie tuż przed ukończeniem ćwiczeń, a więc przed przejściem do eirenów; była to tzw. krypteia. Jest to jedna z hipotez, trudno powiedzieć czy przechodzili ją wszyscy uczniowie czy była zarezerwowana dla elitarnych oddziałów. Na pewno młodzieniec, który przetrwał krypteia zdobywał szacunek i umiejętności, które z powodzeniem mógł wykorzystywać na polu walki. Należy przypuszczać też, że była to jedna z dróg awansu, bez której w czasach pokoju trudno byłoby zaistnieć dwudziestolatkowi w gronie starszych.
Wychowanie i nauczanie w starożytnej Grecji i Rzymie
Starożytni Grecy pierwsi odkryli, że wychowanie jest procesem podobnym do budowania. „Czy idzie o sprawność rąk czy nóg, czy ducha, jak pod węgielnicę nienagannie zbudowany” — tak opisuje gr. poeta Pindar pełnię męskich cnót, któr...
Oświata i wychowanie w Antyku.
Antyk jest pierwszą epoką w dziejach kultury. Epoka ta obejmuje świat starożytny, cywilizację i kulturę starożytnej Grecji i Rzymu rozwijająca się w Basenie Morza Śródziemnego od końca II tysiąclecia p.n.e. do V w.
GRECJA
Oświa...
Wychowanie w starożytności
TEMAT: WYCHOWANIE W STAROZYTNOŚCI
Starożytna Grecja dzieliła się na państwa miasta , jednym z nich była Sparta.
Spartanie byli narodem wojowniczym często wyrusza lina wyprawy wojenne przeciwko swoim sąsiadom lub też spędzali czas n...
Wychowanie Greka w Sparcie i Atenach.
Wychowanie na terenie starożytnej Grecji , w Sparcie i Atenach było całkowicie odmienne, uwarunkowane głównie stosunkami społecznymi, politycznymi oraz kulturą.
Spartanie nie interesowali się poezją ani sztukami pięknymi. Nie mog...
Wychowanie greka w Atenach i Sparcie
Wychowanie na terenie starożytnej Grecji , w Sparcie i Atenach było całkowicie odmienne, uwarunkowane głównie stosunkami społecznymi, politycznymi oraz kulturą.
Spartanie nie interesowali się poezją ani sztukami pięknymi. Nie mog...