Epikurejczycy
SZCZĘŚCIE...
Epikurejczycy twierdzili, że można je osiągnąć tylko przez doznanie:
•Radości samego życia - absolutnie podstawową przyjemnością (i według nich najbardziej cenną) jest czysta radość życia. Według Epikura, gdyby człowieka odciąć nagle od wszelkich bodźców zewnętrznych, odczuwałby on przyjemność z samego faktu istnienia
•Innych przyjemności biernych, czyli niewymagających świadomego wysiłku - takie jak np: współodczuwanie radości życia innych istot, podziwianie tworów natury, niezobowiązująca przyjaźń itp.
•Przyjemności czynnych - czyli wymagające wysiłku w ich osiągnięciu i często też związanych z przykrymi konsekwencjami. Przyjemności te dzieliły się jeszcze na:
o Duchowe - takie jak czytanie, oglądanie przedstawień teatralnych, dysputa filozoficzna itp. - które co prawda wymagają wysiłku, ale nie są raczej związane z przykrymi dolegliwościami
o Fizyczne - takie jak jedzenie, picie itp. - które również wymagają wysiłku i są też zawsze obarczone ryzykiem fatalnych skutków ubocznych, takich jak przejedzenie, czy choroby weneryczne