Rola i funkcje tańca
Rola i funkcje tańca
Znanych jest wiele definicji tańca:
• układ ruchów i gestów człowieka uporządkowanych w czasie (rytm) i przestrzeni (kompozycja), wykonywanych zwykle przy akompaniamencie muzyki;
• zespół zjawisk ruchowych będący transformacją ruchów naturalnych, powstający pod wpływem bodźców emocjonalnych, zazwyczaj skoordynowany z muzyką. Podstawowymi składnikami tańca jest: rytm i ruch – obecne zarówno w fizjologicznym (bicie serca, krążenie krwi, oddychanie), jak i motorycznym (chód, bieg, siadanie itp.) działaniu naszego organizmu.
• forma elementów ruchowych nosząca określoną nazwę (na przykład walc);
• przejaw kultury związany z określonym środowiskiem i określoną funkcją (taniec towarzyski, taniec ludowy);
• poruszanie się w rytm muzyki, zazwyczaj parami lub w grupie, ale także w pojedynkę.
Każdy ma dość jasne wyobrażenie o tym, czym jest taniec, potrafi jeśli nawet nie opisać, to przynajmniej go rozpoznać i prawdopodobnie sam kiedyś tańczył. Od kiedy socjologia podzieliła czynności ludzkie na przyrodzone i kulturalne, taniec zaliczono do czynności kulturalnych. Najprostszy podział, jakiego można dokonać, to wyodrębnienie trzech odmiennych sfer działalności ludzkiej, w których się rozwinął: religia, rozrywka i sztuka. W każdej z nich pełni inne funkcje. Nie jest to podział ani precyzyjny, ani wyczerpujący. Taniec może być także formą terapii (choreoterapia), zaś dla niektórych ludzi jest po prostu pracą. Elementy tańca występują w niektórych dyscyplinach sportu jak: łyżwiarstwo figurowe, pływanie synchroniczne i gimnastyka artystyczna. Tańce mogą pełnić funkcję magiczną, jak na przykład tańce deszczu mający na celu przywołanie deszczu w czasie suszy. Współcześnie spełniają rolę głównie rozrywkową.
Role i funkcje tańca:
1. Taniec jako zabawa wywiera ogromny wpływ na rozwój psychofizyczny człowieka, dzięki temu, że:
• wprowadza w radosny nastrój i dobre samopoczucie, uwalnia nas od stresu
• sprzyja utrzymywaniu i odzyskiwaniu zdrowia,
• stwarza lepsze warunki do czynnego wypoczynku,
• wspomaga ogólny rozwój, głównie układ ruchowy, krążenia, przemiany materii, oddychania, itp.,
• rozwija sprawność fizyczną (motoryka: siła, zręczność, szybkość, wytrzymałość),
• wyrabia dodatnie cechy charakteru, w szczególności świadomą dyscyplinę i karność oraz umiejętność zespołowego współdziałania i współzawodnictwa.
• pomaga w utrzymywaniu równowagi emocjonalnej, poczucia bezpieczeństwa i kontroli nad własnym życiem,
2. Taniec wykorzystywany jest również jako metoda psychoterapii. Psychoterapia tańcem i ruchem jest metodą, która wykorzystuje taniec i ruch jako proces integracji osoby w sferze emocjonalnej, poznawczej, fizycznej i społecznej. Bazuje ona na założeniu, że ruch osoby odzwierciedla indywidualny sposób myślenia i przeżywania emocji. Zdrowie człowieka znajduje odbicie w integracji psychiki i ciała, a zaburzenie – w rozdzieleniu tej integracji i somatyzacji problemów psychicznych. Podstawowe założenie psychoterapii, którym jest integracja jednostki, znajduje wyraz w: zmianach wewnątrzpsychicznych, rozwiązywaniu konfliktów, realizacji potencjałów jednostki, zdolności zaspokajania potrzeb, nawiązywaniu znaczących społecznych związków oraz uwolnieniu zdolności do żywotności i odprężania się.