Charakterystyka Ani Shirley
„Ania z Zielonego Wzgórza” – ciekawy i wnikliwy portret literacki.
Ania Shirley to główna bohaterka powieści Lucy Maud Montgomery pt. „Ania z Zielonego Wzgórza”. Na przestrzeni książki, dziewczynka przeistacza się z jedenastolatki w szesnastoletnią, młodą kobietę. Jej rodzice – Berta i Walter zmarli, gdy miała zaledwie trzy miesiące. Urodziła się w Bolingbroke w Nowej Szkocji, ale po opuszczeniu sierocińca zamieszkała w Avonlea, w domu Maryli i Mateusza Cuthbertów.
Ania jako podlotek była chuda, ubierała się najczęściej w skromne i niemodne sukienki. Miała piegowatą twarz, a swoja rude włosy splatała w grube warkocze. Po pięciu latach włosy Ani ściemniały i nabrały szlachetnej, kasztanowej barwy, natomiast piegi zbladły. Chuda figura dziewczynki lekko się zaokrągliła. Wciąż ubierała się skromnie, aczkolwiek gustownie, bez niepotrzebnego przepychu.
Ania jako jedenastolatka była bardzo impulsywna i często nie panowała nad swoimi uczuciami. Świadczy o tym sytuacja, w której dziewczynka rozbiła Gilbertowi tabliczkę na głowie z powodu przezywania jej „Marchewką”. Stało się tak, ponieważ nie lubiła słuchać uwag na temat swoich rudych włosów. To wydarzenie dowodzi również, że była bardzo delikatna i wrażliwa, także na swoim punkcie. Często chodziła z głową w chmurach. Zdarzyło jej się zapomnieć o dodaniu mąki podczas pieczenia ciasta.
Była pojętna i rozumna, a w szkole należała do grona najlepszych uczniów. Konkurowała o miano klasowego prymusa z Gilbertem.
Natomiast szesnastoletnia Ania była sumienna, pracowita i pilna, gdyż tylko dzięki ciężkiej pracy uzyskała stypendium Avery’ego. Znacznie rzadziej zdarzało jej się wpadać w zamyślenie. Wytrwale dążyła do celu, jakim było choćby zdobycie stypendium. Dziewczyna zawsze była czuła na piękno przyrody. Chętnie nadawała nazwy miejscom, które szczególnie ją zachwycały, jak Las Duchów, bądź Jezioro Lśniących Wód.
Była zdolna do poświęceń dla dobra bliskich jej ludzi. Zrezygnowała z wymarzonych studiów, tylko po to, aby pozostać z Marylą po śmierci Mateusza. Ania należała do osób odważnych i śmiałych. Przezwyciężyła swój strach i zdobyła się na rozmowę z ciotką Diany – Józefiną, dzięki czemu surowa stara panna przebaczyła im, a dziewczyna zyskała jej ogromną sympatię.
Uważam, że Ania to postać niezwykła i godna podziwu. Posiadała wady jak każdy z nas, ale potrafiła zamienić je w swoje atuty. Zaimponowała mi jej pracowitość, wielka wyobraźnia i życiowy optymizm. Byłabym szczęśliwa, mając taką przyjaciółkę jak ona, gdyż wiedziałabym, że mogę na nią liczyć w każdej sytuacji.