Polska na tle UE.

Rzut oka na mapę Europy pozwala stwierdzić, że Polska znajduje się w samym centrum kontynentu. Kraj nasz, położony głównie w dorzeczu Odry i Wisły, na południu opiera swe granice o Karpaty i Sudety, a na północy – o morze Bałtyckie. W obecnych warunkach, gdy żadne państwo sąsiadujące nie rości sobie pretensji do naszego terytorium, położenie Polski w zwężeniu Niżu Europejskiego jest bardzo korzystne. Przez nasz kraj przebiegają ważne szlaki komunikacyjne, łączące bogate państwa zachodniej Europy z zasobnymi w surowce państwami Wschodu. Polska stanowi tez naturalny pomost, łączący kraje skandynawskie z krajami śródziemnomorskimi i naddunajskimi.

Współczesne granice Polski, zbliżone swym zasięgiem do granic Polski piastowskiej. Zostały one ustanowione w wyniku II wojny światowej oraz umów zawartych z krajami sąsiadującymi. W przeszłości ulegały one dużym zmianom. W tym miejscu należy podkreślić, że każdy kraj nadmorski ma też wytyczone granice swojej strefy ekonomicznej na morzu. Ma je również wytyczone i Polska.

Ja już było wspomniane od północy Polskę oblewa Bałtyk. Jest to słonawe, płytki morze szelfowe, należące do typu mórz śródziemnomorskich. Średnia głębokość akwenu wynosi zaledwie 55 metrów, maksymalna – 459 metrów. Od strony zachodniej sąsiadujemy z największą potęgą gospodarczą świata, czyli z Niemcami. Zachodnie kresy stanowią także granicę Polski z Unią Europejską. Na wschodzie naszym sąsiadami są: Rosja, Litwa, Białoruś i oczywiście Ukraina. Natomiast Sudety i Karpaty stanowią swoistą granicę oddzielającą Polskę od Czech i Słowacji.

***
Mówimy: Polska – a to ty i ja
i las przez który idziemy
słońcem prześwietlony
gaj dębowych brązów i brzozowej bieli
kłosy traw schylone

Mówimy: Polska – a to ty i ja
i mur hal fabrycznych
szumiące jak brzegi
fantastycznego morza
i linie wysokiego napięcia
lecące do obłoków
wiążące ze sobą białe widnokręgi

Nasze spojrzenia wplatają się w krzewy
gdzie szczygły wiosenne grają swe kantaty
a w obłokach wiecznie kołują jastrzębie
gdzie białe kamienie
jak rzucone kości
znaczą drogę przebytą
i drogę przed nami

Takie są naszych lasów horyzonty
codziennie ścieżki rozmyślań i planów
znane a przecież zawsze tajemnicze
zwykłe a przecież zawsze odkrywane
przejścia w historii
trakty niezmierzone
marzenia ludzi pragnących pokoju

Polska to przecież horyzont przed nami
gdzie każdy ma swój krzyż
cichy zagubiony stary
pamięć
- łódź prowadzoną przez głęboką wodę

Polska to nasza droga przez ogrody
przez skał krawędzie
i brzegi wzburzone
- to droga do nas samych

W drogę
w drogę

Teraz zajmiemy się tym co każdy Polak powinien wiedzieć !
Nazwa Polska pochodzi od plemienia Polan. Zamieszkiwali oni we wczesnym średniowieczu dorzecze środkowej Warty, czyli dzisiejszą Wielkopolskę. Poczynając od IX w. do dnia dzisiejszego upowszechnił się ten termin. Właśnie dlatego kraj, w którym mieszkamy nosi miano – Polska.
Na uwagę zasługuje też symbolika narodowa. Godłem Rzeczypospolitej jest wizerunek orła białego z głowa zwróconą w prawo, z koroną. Natomiast dziób i szpony są złote. Cała sylwetka ptaka umieszczona jest na czerwonej tarczy w kształcie prostokąta. Orzeł biały stanowi godło Piastów już od XIII w. Barwami narodowymi są biel i czerwień w dwóch poziomych pasach. Na fladze Polski na górze jest biel zaś dół to czerwień. Najstarszą pieśnią polską, która odgrywał rolę hymnu narodowego jest Bogurodzica, śpiewana przez rycerstwo XV-wieczne. Nasz obecny hymn powstał we Włoszech w 1797 r. Jednak dopiero po 130 latach stał się oficjalnym hymnem państwowym. Słowa do mazurka napisał Józef Wybicki.

Tymczasem zajmijmy się danymi statystycznymi na temat naszego państwa.
Polska to wielopartyjna republika z dwuizbowym parlamentem. Powierzchnia naszego kraju wynosi 312 683 km2. W Polsce żyje około 38 mln. ludzi. Prawie 98% społeczeństwa stanowią Polacy. Reszta to Białorusini Niemcy i Ukraińcy. Średnia długość życia Polki wynosi 76,9 lat, a mężczyzny o polskim pochodzeniu 68,6 lat. Językiem urzędowym jest język polski.
Polska to kraj, który w ciągu wielu wieków wielokrotnie podbijany był przez inne narody. Był tez pierwszym krajem, na który Hitler dokonał inwazji inicjując II wojnę światową. Od 1945 r. Nasza ojczyzna była w strefie wpływów byłego Związku Radzieckiego. Polska to również pierwszy kraj, który w 1989 r. Przełamał ”żelazna kurtynę”. W tym też roku po fali strajków został utworzony pierwszy niekomunistyczny rząd.

Przez kilka ostatnich lat wypoczynek w ojczystym kraju traktowany był jako zło konieczne. Reklamy na każdym kroku przekonywały do urlopu tylko pod palmami. Do dobrego tonu należały opowieści z wypraw na antypody. Nawet W odpowiedzi władze z duma szczyciły się wyjazdami Polaków na Majorkę i do Tunezji. Wszystko jednak do czasu.
„Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie co posiadacie”. Biorąc do serca litewską przestrogę razem z nami poznawajcie nasz kraj. Przecież żadne państwo na świecie nie jest tak malownicze i ciekawe jak Polska. Nasza trasa wieść będzie przez najciekawsze i najbardziej znane krainy geograficzne.

SIERPIEŃ
Nawąchamy się tu ziela zielonego
- tataraku, mięty macierzanki,
napatrzymy się sosen wysokich
idąc lasem w rośne polanki

Napatrzymy się, nacieszymy
lasem, latem motylim, wodą
odnajdziemy się na ścieżce w polu
ślad, co został tu po nas – młodość

Znów zapachną tu mokre trawy,
żółty miesiąc znad łąk się podniesie
- i powoli w zmierzchu przejdziemy
przez próg ciszy w ostatnią jesień.

Lato najczęściej kojarzy się nam z morzem, dlatego teraz przeniesiemy się na piaszczyste plaże polskiego wybrzeża. Pobrzeża Południowobałtyckie sąsiadują na północy z Bałtykiem. Na styku lądu z morzem ukształtowały się różne typy wybrzeży. Najbardziej znane jest wybrzeże klifowe w Trzęsaczu. Bowiem w tym miejscu znajduje się ściana kościoła, który kilkaset lat temu zbudowano 1,5 km. od morza. Niewiele jest tez na wybrzeżu miejsc, gdzie z klifu możemy podziwiać linię brzegową. Na otwartej przestrzeni wydmowej rosną rośliny, których kwiaty i owoce swoja barwą kontrastują swoja barwą z błękitem morza. Bez trudu można rozpoznać, że to karłowata jarzębina. Nieco dalej rozłożył się rokitnik zwyczajny. Jego pomarańczowo-czerwone owoce skutecznie przyciągają wzrok. Żółte skupiska kwiatów przypominające rumianek to wrotycz pospolity, który skrywa się w trawie zwanej życica roczną. Laski wydają się być dziewiczymi tropikalnymi dżunglami.
Kraina nosząca nazwę Żuławy Wiślane to jedyny „kawałek ziemi” leżący częściowo w depresji geograficznej. Stworzyły go nanosy Wisły i wielowiekowa praca człowieka. Na Żuławach można spotkać rzeki i kanały na których usadowiły się zwodzone mosty, jazy i śluzy. We wsi Drewnica pozostały liczne zabytki: chaty podcieniowane, wiatraki, zagrody holenderskie, kościoły. Po dawnych mieszkańcach Żuław pozostała bogata kultura. Nekropolliemennoickie są do dziś oryginalnymi spuściznami ich pobytu, a wspaniałe nagrobki świadczą o świetności tamtych czasów. Warte zwiedzenia jest prężnie działające Muzeum Żuławskie.
Na Pobrzeżach znajduje się kilkadziesiąt miast. Szczecin to miasto położone nad Odrą. Przez długi czas był stolicą Pomorza Zachodniego. Mimo licznych wojen, które w przeszłości przetoczyły się przez miasto, zachowało się tu wiele zabytków. Na uwagę zasługuje Zamek Książąt Pomorskich, kościoły Franciszkanów, bramy miejskie i Stare Miasto. Gdynia jest jednym z najmłodszych miast polskich. Wraz z Gdynią i Sopotem tworzy tzw. Trójmiasto.


Dzieje odkryć geograficznych i badań nowo poznanych obszarów naszej planety są związane z postaciami wielu Polaków. Należą do nich: Jan Potocki, Marek Kamiński, Ignacy Domeyko, Edmund Strzelecki, Henryk Arctowski,, Leszek Cichy.
Natomiast w dziejach światowej nauki wyróżnili się: Mikołaj Kopernik, Ignacy Łukasiewicz, Stefan Banach, Sylwester Kaliski.
Jednak na szczególne uznanie zasługują polscy nobliści. Maria Curi-Skłodowska Nagrodę Nobla otrzymała
aż dwukrotnie za odkrycie polonu i radu. Tę zaszczytną nagrodę otrzymał też polski polityk Lech Wałęsa. Mogą się nią także poszczycić polscy pisarze, czyli Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, Czesław Miłosz i Wiesława Szymborska. Literackie Nagrody Nobla świadczą o uznaniu, jakim się cieszy literatura polska na świecie.
Znaczenie światowe zapewniają Polsce przedstawiciele innych gałęzi sztuki. Wymieńmy tu artystów, malarzy czy rzeźbiarzy: Tadeusz Makowski, Tadeusz Czapski, Magdalena Abakanowicz.
Nie możemy pominąć tu wysoko cenionych na świecie przedstawicieli polskiego filmu: Andrzej Wajda, Roman Polański, Krzysztof Zanussi. Warto też wspomnieć o polskich teatrach – Teatr Stary w Krakowie, Teatr Tadeusza Kantora Pantomimę Wrocławską.
Dodać przy tym trzeba, że szczególne znaczenie na świecie zdobyli polscy muzycy, czyli Fryderyk Chopin, Ignacy Padarewski, Karol Szymanowski i Krzysztof Penderecki.
Do ważnych dla kultury polskiej faktów należą także osiągnięcia wielkich sportowców. Do nich zaliczamy najlepszą polska lekkoatletkę Irenę Szewińską i innych medalistów.

„...Polska w Europie była, jest i będzie. Nie chodzi tu jedynie o definicję geograficzną. Przede wszystkim należymy do europejskiej wspólnoty duchowej i kulturowej, będącej podstawą cywilizacji łacińskiej...”

Znajomość tego co się dzieje w Europie, jest niezwykle ważne dla młodego pokolenia, ponieważ historia, teraźniejszość i przyszłość Polski nierozerwalnie związane z wydarzeniami i procesami kształtującymi oblicze naszego kontynentu. Edukacja europejska została ujęta w podstawie kształcenia ogólnego, jako ścieżka edukacyjna. Obejmuje ona takie dziedziny wiedzy jak: historię jednoczenia się Europy, funkcjonowanie instytucji europejskich, współpracę gospodarczą i polityczną państw oraz proces integracji Polski z Unia Europejską. Pojęcie jedności europejskiej wpisane jest w podświadomość narodów, jako wspólny trzon wartości, tradycji i historii, którego ani różnorodność kulturowa, ani konflikty nie mogły na stałe wymazać.

Proces integracji europejskiej trwa od kilkudziesięciu lat. Przybiera różne formy, przebiega wolniej lub szybciej, ma zwolenników i przeciwników, ma aktorów głównych i statystów, ale co najważniejsze, ciągle się rozwija i czy chcemy tego, czy nie, jesteśmy w niego zaangażowani. Od nas tez zależy, w jakim stopniu będziemy w nim uczestniczyć.
Data narodzin Unii Europejskiej, do dziś świętowana jako Dzień Unii Europejskiej, jest 9 maja 1950 r. W tym dniu minister spraw zagranicznych Francji Robert Schuman ogłosił swoja deklarację tzw. Plan Schumana.

Proces integracji Polski ze Wspólnotami Europejskimi rozpoczął się wraz z upadkiem komunizmu. Jego początek nastąpił w 1998 r., kiedy to oficjalnie nawiązano stosunki dyplomatyczne między Polską, a ówczesną Europejską Wspólnota Gospodarczą. Pierwsze wiarygodne wybory w powojennej Polsce oraz zapowiedź wprowadzenia gospodarki rynkowej spotkały się z dużym entuzjazmem na Zachodzie. W lipcu, na paryskim szczycie G-7 podjęto decyzję o przyznaniu Polsce i Węgrom pomocy ekonomicznej, której koordynację powierzono Komisji Wspólnot Europejskich. Decyzja została w grudniu 1989 r. Zmieniona w rozporządzenie Rady Ministrów o uruchomienie programu pomocowego Phare. 25 maja 1990 r. Polska złożyła oficjalny wniosek o rozpoczęcie negocjacji umowy o stowarzyszeniu ze Wspólnotami Europejskimi. Milowym krokiem na drodze do integracji było podpisanie w 1991 r. Układu Europejskiego. Ustanawiał on stowarzyszenie między Rzeczypospolita Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi. Układ ten wszedł w życie 1 lutego 1994 r. W preambule układu, dzięki staraniom polskich negocjatorów, znalazł się dalekowzroczny zapis o tym , iż ostatecznym celem polski jest członkostwo we Wspólnotach Europejskich, zaś stowarzyszenie zdaniem stron pomoże w osiągnięciu tego celu.

Polska składając wniosek o przyjęcie do Unii Europejskiej stwierdziła, iż jest w stanie sprostać wymaganiom stawianym państwom członkowskim.
Nadzieje Polski związane z członkostwem w Unii Europejskiej są zbliżone do oczekiwań państw, które już wcześniej się do niej przyłączyły. Motywy, którymi kieruje się nasz kraj maja charakter gospodarczy, polityczny i społeczny.
Jeśli chodzi o gospodarkę. Polska liczy przede wszystkim na jej szybszy rozwój i modernizację. Zostaną zlikwidowane istniejące jeszcze przeszkody w przepływie towarów przemysłowych między Polską a Unią. Wraz z integracją będą zanikać bariery w przepływie towarów z polskiego rolnictwa. To poprawi sytuację polskich ekspertów i konkurencyjność polskich produktów. Rozwój handlu wpłynie na zwiększenie produkcji, co z kolei spowoduje dodatkowy wzrost produktu krajowego. Podobne pozytywne zmiany nastąpią w Europie Zachodniej w trakcie tworzenia wspólnego rynku.

Otwarcie polskiej gospodarki znacznie zwiększy pensję zagranicznego rynku. Polska spodziewa się, że wejście do Unii spowoduje większy napływ kapitału i wzrost zainteresowania inwestorów zagranicznych naszym rynkiem. Przy braku krajowych środków finansowych inwestycje zagraniczne mogłyby odegrać pozytywną rolę w unowocześnianiu nowych gałęzi przemysłu.
Polska jako państwo słabiej rozwinięte miałoby dostęp do wszystkich programów pomocowych Unii. Mogłaby przede wszystkim korzystać ze środków funduszy strukturalnych. Fundusze te współfinansują przedsięwzięcia krajowe i lokalne. Stąd też korzyści Polski będą w dużym stopniu zależeć zarówno od jej inicjatywy, jak i od wielkości własnych środków.
Dążenia Polski do członkostwa w Unii są w pewnym stopniu wzmacniane przez inne kraje Europy Środkowej i Wschodniej, starające się o przyjęcie do UE.

W sferze politycznej Polska kieruje się potrzeba polepszenia stanu bezpieczeństwa i pozycji państwa na arenie międzynarodowej. Przystąpienie do Unii pozwoli Polsce wejść do strefy pokojowych, stabilnych i partnerskich stosunków międzypaństwowych. Polska opuści „szarą strefę” między nieprzewidywalnym Wschodem, a stabilnym Zachodem. Stanie się jednak na pewien czas granicą wschodnią Unii.
Członkostwo w UE da Polsce dodatkowe możliwości oddziaływania na inne państwa członkowskie. Zapewni wpływ na podejmowanie decyzji nie tylko gospodarczych, ale i politycznych.
Ze swoim potencjałem ludnościowym Polska będzie należała do grupy krajów o największej liczbie głosów w Radzie Unii europejskiej.
Poszerzenie Unii na wschód ma także znaczenie dla bezpieczeństwa na całym kontynencie. Pozwoli przezwyciężyć utrzymujące się podziały i stworzyć nowe więzi. Uniemożliwi także odradzanie się stref wpływów i ograniczy możliwość zniewalania państw. Można tez liczyć na to, że jeżeli Polska zwiąże się na trwale z UE, podzielającą i chroniącą system wartości demokratycznych, będzie to sprzyjać wzmacnianiu demokracji wewnętrznej.

Warto też dodać, że członkostwo Unii mogłoby stworzyć lepszy klimat polityczny i społeczny dla reformowania gospodarki. Rząd i parlament byłyby zobowiązane przeprowadzić zmiany dostosowawcze według ustalonego harmonogram. Być może mniejszą rolę w ich działaniach odgrywałyby doraźne względy polityczne i nacisk różnych grup interesu. Ponadto perspektywa szybkiego członkostwa mogłaby sprzyjać powiększaniu się przyzwolenia społecznego na szybkie reformy wewnętrzne. Jeżeli integracja pobudzi rozwój gospodarczy, obywatele mogą oczekiwać nowych miejsc pracy, zmniejszenia bezrobocia oraz poprawy poziomu życia. Konsumenci mogą liczyć na obniżenie cen wielu artykułów przemysłowych. Obywatele polscy będą mogli korzystać ze swobód rynku wewnętrznego.
Rozszerzenie Unii ma także znaczenie uniwersalne. Wpłynie bowiem na przyszłość całego kontynentu oraz jego przyszłe kontakty z innymi częściami świata. Kontynuowanie integracji jest szansą przezwyciężenia odwiecznych podziałów oraz stworzenia nowego typu powiązań wszystkich zainteresowanych państw i narodów.

Bezpośrednim kosztem członkostwa w Unii każdego państwa, w tym i polski, jest konieczność przekazania władzom wspólnotowym znacznej części uprawnień, pozostających dotąd w kompetencjach władz krajowych. Dotyczy to suwerenności w kształtowaniu polityki handlowej, rolnej, transportowej itp. Budzi to pewne obawy w społeczeństwie, które niedawno odzyskało suwerenność gospodarczą i polityczną. Pojawiają się także obawy, że wejście do Unii zagrozić może polskim wartościom narodowymi polskiej tożsamości. Nie należy lekceważyć tych obaw, ale równocześnie warto korzystać z doświadczeń państw, które już od lat nie są niezależne, ale bardzo wzajemnie współzależne. Możliwość swobodnego przepływu towarów, usług, kapitału i osób spowodowała, że dawne granice tych państw w obrębie UE jako całość straciły tradycyjne znaczenie. Szersza współpraca gospodarcza i kontakty międzyludzkie wzbogacają, a nie zubożają każda kulturę i tożsamość narodową. Integracja powoduje wygaśnięcie tradycyjnych konfliktów między narodami i państwami.
Wymiernym i nieuniknionym kosztem integracji musi stać się wyeliminowanie z rynku nieefektownych krajowych producentów i usługo dawców oraz związane z tym prawdopodobieństwo utrzymania się lub wzrostu bezrobocia . W znacznym stopniu dotyczy to także polskiego rolnictwa. Wzrost efektywności gospodarki, poza oczywistymi korzyściami, pociągnie za sobą równie oczywiste koszty.

Zdaniem ekonomistów nie da się precyzyjnie określić kosztów i korzyści integracji. Mamy tu bowiem do czynienia ze zbyt dużą liczbą czynników i zbyt małymi doświadczeniami praktycznymi. Integracja europejska jest zjawiskiem całkiem nowym. Jej skutki nie są jednakowe we wszystkich państwach. Dotyczy to szczególnie krajów słabiej rozwiniętych integrujących się z silnymi gospodarkami. Nie ma też pewności, że jak względnie słaba polska gospodarka poradzi sobie w tej sytuacji. Bilans korzyści i kosztów będzie zależał od wielu uwarunkowań. Jeżeli stronie polskiej uda się wynegocjować dobre warunki, uwzględniające długi okres przejściowy dla najbardziej wrażliwych dziedzin gospodarki, to koszty mogą ulec zmniejszeniu. Będzie bowiem czas na lepsze przygotowanie się do wymagań wolnej konkurencji. Tu potrzebna jest odpowiednia polityka państwa, która powinna wspierać przekształcenia strukturalne, łagodzić ich negatywne skutki oraz powoli i systematycznie zbliżać swoje ustawodawstwo do przepisów Unii. Im te różnice będą mniejsze, tym integracja w łagodniejszy sposób stanie się faktem.