Leczenie nadciśnienia

* LECZENIE NADCIŚNIENIA *

Na podstawie zaleceń WHO przyjęto następujący podział nadciśnienia:

1. Nadciśnienie tętnicze 1-go stonia, w którym ciśnienie skurczowe 140-150 mm Hg
i/lub rozkurczowe 90-99 mm Hg

2. Nadcisnienie tętnicze 2-go stopnia tzw. nadciśnienie umiarkowane, skurczowe
160-179 mm Hg i/lub rozkurczowe 100-109 mm Hg

3. Nadciśnienie tętnicze 3-go stopnia , skurczowe > 180 mm Hg i/lub rozkurczowe
> 110 mm Hg

4. Izolowane nadcisnienie tętnicze, w którym są podwyższone wartości ciśnienia
skurczowego powyżej 140 mm Hg

Nadcisnienie jest czynnikiem ryzyka, tzn. zwiększa możliwość rozwoju choroby wieńcowej, miażdżycy, zawału mięśnia sercowego i udaru mózgu. Prawidłowa i celowana terapia nadciśnienia wymaga odpowiedniej diagnostyki umożliwiającej wykluczenie przyczyn wtórnych tej choroby.
Każde nadciśnienie tętnicze oprócz odpowiedniej farmakoterapii wymaga przestrzegania odpowiednich zaleceń co do trybu życia i stosowanych używek, redukcja ciężaru ciała, zaprzestanie palenia i nadmiernej konsumpcji alkoholu, wprowadzenie diety ubogosolnej oraz aktywnego trybu życia.
Wskazaniem do stosowania farmakokinetycznego są wszystkie postaci ciężkiego i umiarkowanego nadciśnienia oraz postacie łagodne u chorych wykazujących powikłania narządowe charakterystyczne dla nadciśnienia lub też obciążone schorzeniami dodatkowymi takimi jak otyłość, hiperglikemia, hiperlipidemia czy też dziedzicznym występowaniem nadciśnienia tętniczego.
W przypadku nadciśnienia łagodnego i umiarkowanego leczenie rozpoczyna się od monoterapii. Przy braku skuteczności wskazana jest piliterapia. W prawidłowo leczonym nadciśnieniu jesteśmy w stanie uzyskać wartości charakterystyczne dla ludzi zdrowych czyli 120-130/80 mm Hg.
U ludzi starszych dąży się do obniżenia poniżej 140/90 w przypadku współistniejącej cukrzycy poniżej 130/85.
Na podtswaie wytycznych WHO do podstawowych leków w terapii nadciśniania należą:

1. leki moczopędne głównie tiazydy i tiazdydopodobne;
2. leki B(beta)-adrenolityczne;
3. leki blokujące kanał wapniowy;
4. inhibitory konwertazy angiotensynowej;
5. leki L(alfa)1-adrenolityczne;
6. antagoniści receptora angiotensyny II;