historia wizerunku orła białego w dziejach Polski

ORZEŁ BIAŁY Orzeł jako symbol znany był już wielu narodom. Babilończycy, Persowie czy Hindusi z wizerunkiem tego ptaka utożsamiali najwyższą boskość. W mitologii greckiej orzeł stanowił symbol geniuszu, wielkości i majestatu, zaś w Rzymie znak cesarski i legionów. Orzeł w symbolice chrześcijańskiej zajmował też poczesne miejsce. Używali go także książęta ruscy, serbscy i niderlandzcy, jak również niemieccy i moskiewscy cesarze. Geneza godła wiąże się z tysiącletnimi dziejami państwa polskiego. Po raz pierwszy w naszej historii rysunek ptaka pojawił się na denarach Bolesława Chrobrego. W XII i XIII wieku, ulegając udoskonaleniom artystycznym, coraz bardziej upodabniał się do orła. W średniowieczu orzeł był herbem władców piastowskich i występował najczęściej na monetach, pieczęciach, elementach uzbrojenia i chorągwiach. Jako herb książąt towarzyszył polskim wojom na polach bitewnych. Pierwszą wzmiankę o znaczeniu orła w walce zamieścił Wincenty Kadłubek w „Kronice Polskiej”, opisując bitwę stoczoną w 1180 roku przez Kazimierza Sprawiedliwego pod Brześciem. Jak stwierdza kronikarz, w toku walki, książę Kazimierz wysunął się do przodu, a wojownicy jego ujrzawszy „znak zwycięstwa orła radośnie przedzierali się przez zwały trupów i tym silniej parli do zwycięstwa, z im większą chlubą patrzyli się na triumf swego księcia”. Orła Białego dostrzegamy także na tarczy księcia Henryka II Pobożnego w bitwie pod Legnicą stoczoną 9 kwietnia 1241 roku. Zanim orzeł biały stał się godłem państwa polskiego, towarzyszył już wielu uroczystościom dworskim. Malowany był głównie na czerwonych tarczach i w czasie ceremonii znajdował się przy władcy. Orzeł towarzyszył przede wszystkim uroczystościom organizowanym z okazji doniosłych wydarzeń w życiu dworu i wojska. W tym czasie miał on stylizowaną sylwetkę o kształcie owalnym, bez korony. Wizerunek z szeroko rozpostartymi skrzydłami i głową zwróconą w prawo został umieszczony po raz pierwszy w 1222 roku na pieczęci księcia opolskiego Kazimierza. Ponadto znajdował się także na pieczęciach księcia krakowskiego Leszka Białego (1228 r.), książąt wielkopolskich Władysława Laskonogiego i Władysława Odońca (1231 r.) oraz księcia kujawskiego Kazimierza Konradowica (1236 r.). Zmieniała się też barwa znaku herbowego. Za czasów książąt z dynastii Piastów srebrny orzeł, czyli biały, umieszczony w czerwonym polu tarczy herbowej, dał początek polskim barwom narodowym: biało-czerwonym.

Piastowski orzeł.

Symbol białego orła towarzyszy Polaków od setek lat, jednak historia tego znaku nadal pozostaje niewyjaśniona. Badacze próbują ustalić jego pochodzenie na podstawie legend oraz zachowanych do czasów współczesnych przekazów i zabytków. We...

Miejsca pielgrzymkowe w Polsce

Częstochowa - Jasna Góra

Powstanie klasztoru - I okres
W malowniczym pasmie wapiennych wzgórz, ciągnących się od Krakowa aż po Wieluń, zwanych "szlakiem orlich gniazd", nad rzeką Wartą, położone jest miasto Częstochowa. ...