Czerwony Krzyż

Czerwony Krzyż powstały 29 października 1863 założony został przez Henry’ego Dunanta,pochodzącego z rodziny kupieckiej.Założyciel Czerwonego Krzyża od wczesnej młodości stykał się z bólem chorych,rannych i umierających ludzi.W 1859 roku przejeżdża koło Solferino,gdzie miała miejsce jedna z najkrwawszych bitew ówczesnej Europy.Obok ciał tysięcy zabitych,leżą umierający w cierpieniach żołnierze,którym niewielkie i źle zorganizowane służby medyczne nie są w stanie pomóc.Dunant pomaga im,zakłada prymitywny szpital polowy,namawia miejscowe kobiety do pomocy i stara się ulżyć konającym w cierpieniach.Wrażenia z tamtego okresu wywierają na niego tak silny wpływ,że po dwóch latach pisze książkę „Wspomnienie Solferino”,gdzie oprócz wstrząsających opisów,jest też apel do społeczeństw Europy,namawiający do stworzenia we wszystkich krajach stowarzyszeń pomocy,które niosłyby pomoc rannym na polu bitwy.Stowarzyszenia te miałyby mieć neutralny znak,gwarantujący im bezpieczeństwo w trakcie niesienia pomocy.
26 października w Genewie zostaje zwołana międzynarodowa konferencja,gdzie większość pomysłów Dunanta zostaje zaakceptowana.29 października 1863 roku jest uznawany za datę powstania Czerwonego Krzyża,którego neutralnym znakiem ma być czerwony krzyż na białym tle.
22 sierpnia 1864 roku zawarte zostaje porozumienie między przedstawicielami 16 rządów,zwane Konwencją Genewską,zapewniające lepsze warunki i traktowanie rannym i pojmanym żołnierzom.
Henry Dunant umiera w październiku 1910 roku,w dziewięć lat po otrzymaniu pokojowej nagrody Nobla.

Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża zmienia nazwę na Polski Czerwony Krzyż dopiero w roku 1927.W okresie międzywojennym PCK szkoli pielęgniarki i sanitariuszy,organizuje poszukiwania zaginionych osób i doszkala nauczycieli.
W 1939 roku PCK liczy 850 000 członków,z czego większość stanowi młodzież.Dysponuje też grupą przeszkolonych pielęgniarek i ratowników,wielkim majątkiem i dobrym sprzętem technicznym,prowadzi 1300 placówek ochrony zdrowia i opieki społecznej.W czasie II wojny światowej PCK oddaje do dyspozycji wojska szpitale,punkty sanitarne oraz personel lekarski.Ponadto otwiera dodatkowo prawie dwieście szpitali i domów noclegowych.
W lipcu 1940 roku znacznie ograniczono działalność PCK,przez rozporządzenie generalnego gubernatora Niemiec.Jednak Polski Czerwony Krzyż odwoływał się do innych stowarzyszeń w Europie,dzięki czemu gubernator cofnął zakaz i w czasie wojny PCK mogło funkcjonować normalnie.
Obecnie PCK liczy ponad 700 000 członków,z czego ponad połowę stanowi młodzież.Przez cały czas są doszkalani wolontariusze i pielęgniarki.Poparcie dla Stowarzyszenia widać zwłaszcza podczas akcji nadzwyczajnych,takich jak pomoc powodzianom.W najbliższym czasie Krajowa Rada Reprezentantów PCK zamierza


dokonać zmian strukturalnych, przystosowujących Polski Czerwony Krzyż do nowego podziału administracyjnego.Działacze i pracownicy PCK dążą do samodzielniejszej pracy i skuteczniejszego wspomagania organów państwowych w niesieniu pomocy potrzebującym